XVII AmE 168/11 W IMIENIU

XVII AmE 168/11
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 27 stycznia 2015 roku
Sąd Okręgowy w Warszawie Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:
Przewodniczący:
SSO Jolanta de Heij - Kaplińska
Protokolant: starszy sekretarz sądowy:
Katarzyna Dawejnis
po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2015 roku w Warszawie na rozprawie
sprawy z odwołania G. B.
przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki
z udziałem zainteresowanych: (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. oraz (...) Spółki Akcyjnej z
siedzibą w K.
o zawarcie umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej
na skutek odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 30 kwietnia
2009 roku Nr (...)
I.
oddala odwołanie,
II.
zasądza od G. B. na rzecz (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. kwotę 737,00 zł
(siedemset trzydzieści siedem złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego w
pierwszej i drugiej instancji;
III.
przejmuje na rzecz Skarbu Państwa kwotę 431,62 zł (czterysta trzydzieści jeden
złotych sześćdziesiąt dwa grosze) tytułem wypłaconego wynagrodzenia
przedstawicielowi Instytutu Politechniki Łódzkiej – Instytut Elektroenergetyki.
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 30 kwietnia 2009 r. nr (...) na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia
1997 r. Prawo energetyczne (dalej: PE) oraz art. 104 § 1 k.p.a. w zw. z art. 30 ust. 1 PE, po
rozpatrzeniu wniosku G. B. prowadzącego działalność gospodarczą (...) z siedzibą w P. o
rozstrzygnięcie sporu z (...) S.A. z siedzibą w G. w sprawie odmowy zawarcia umowy o
przyłączenie do sieci elektroenergetycznej farmy wiatrowej (...) należącej do G. B., Prezes
Urzędu Regulacji Energetyki orzekł, że na (...) S.A. z siedzibą w G. nie ciąży obowiązek
zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej farmy wiatrowej (...).
(decyzja, k. 3-9)
Odwołanie od powyższej decyzji w dniu 21 maja 2009 r. (data stempla pocztowego) wywiódł
przedsiębiorca G. B., zaskarżając decyzję w całości i wnosząc:
1.
o zmianę zaskarżonej decyzji w całości poprzez stwierdzenie, iż na (...) S.A. z siedzibą
w G. ciąży obowiązek zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej
farmy wiatrowej (...) oraz ustalenie treści umowy, jaką (...) S.A. z siedzibą w G. ma
zawrzeć z G. B.,
XVII AmE 168/11
względnie:
2.
o zmianę zaskarżonej decyzji w całości poprzez nakazanie (...) S.A. określenia zakresu
koniecznej modernizacji sieci elektroenergetycznej, niezbędnych nakładów
finansowych i terminów ich realizacji, potrzebnych do przyłączenia farmy wiatrowej (...)
do sieci elektroenergetycznej,
lub:
3.
o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości,
a nadto:
4.
o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów
zastępstwa procesowego wg norm przepisanych oraz kwoty 17 zł tytułem opłaty od
pełnomocnictwa.
5.
o zobowiązanie (...) S.A. oraz (...) S.A. do dostarczenia na rozprawę pełnej listy farm
wiatrowych przyłączonych oraz planowanych do przyłączenia do pierwszego i drugiego
autotransformatora w stacji 400/110 kV S. W. wraz ze wskazaniem ich mocy
przyłączeniowej, terminów złożenia wniosków o określenie warunków przyłączenia, a
także do podania informacji, czy farmy te spełniają warunki do przyłączenia, tzn., czy
osoby, które wnioskowały o ich przyłączenie posiadają ważną ekspertyzę wpływu
przyłączanych urządzeń, instalacji lub sieci na system elektroenergetyczny, tytuł
prawny do korzystania z obiektu, w którym będą używane przyłączane urządzenia,
instalacje lub sieci, plan zabudowy lub szkic sytuacyjny określający usytuowanie
obiektu, w którym będą używane przyłączone urządzenia, instalacje lub sieci,
względem istniejącej sieci oraz usytuowanie sąsiednich obiektów oraz wyciąg ze
sprawozdania z badań jakości energii elektrycznej wytworzonej przez turbiny wiatrowe,
6.
o zobowiązanie (...) S.A. oraz (...) S.A. do dostarczenia na rozprawę mapy (planu
sytuacyjnego) sporządzonej na dzień 27.07.2006 r., na której farma (...), została
oznaczona jako farma wiatrowa planowana do przyłączenia do stacji S. W.,
7.
o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu sieci elektroenergetycznych na
okoliczność tego, czy istnieją techniczne warunki przyłączenia farmy wiatrowej (...) do
sieci elektroenergetycznej przedsiębiorstwa energetycznego (...) S.A., a nadto czy
istnieje możliwość dostosowania istniejącej sieci do wykonania tego podłączenia i
uwzględnienia tych zmian w warunkach przyłączenia,
8.
o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu sieci elektroenergetycznych na
okoliczność tego, czy istnieje możliwość zwiększenia mocy pierwszego i drugiego
autotransformatora w stacji 400/110 kV S. W. powyżej 330 MVA, a także tego, czy
istnieją techniczne, przestrzenne i ruchowe warunki do wybudowania trzeciego
stanowiska autotransformatora w tej stacji lub obok niej,
9.
o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu sieci elektroenergetycznych na
okoliczność tego, czy istnieje możliwość wybudowania przez powoda własnego
transformatora i przyłączenia farmy wiatrowej (...) za jego pośrednictwem do sieci
energetycznej z pominięciem stacji 400/110 kV S. W. 330 MVA,
10.
o dopuszczenie dowodu z dokumentu w postaci „Analizy możliwości przyłączenia GW
do stacji NN 400/110 kV S. W. na pracę i parametry sieci Krajowego Systemu
Elektroenergetycznego” Instytutu Energetyki w G. z czerwca 2006r. na okoliczność
XVII AmE 168/11
tego, że istnieje możliwość zwiększenia mocy pierwszego i drugiego
autotransformatora w stacji 400/110 kV S. W. powyżej 330 MVA, a tym samym, że
istnieją techniczne warunki przyłączenia farmy wiatrowej (...) do sieci
elektroenergetycznej przedsiębiorstwa energetycznego (...) S.A.,
11.
o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka B. S. na okoliczność tego, że istnieją
techniczne warunki przyłączenia farmy wiatrowej (...) do sieci elektroenergetycznej
przedsiębiorstwa energetycznego (...) S.A., a nadto że istnieje możliwość
dostosowania istniejącej sieci do wykonania tego podłączenia i uwzględnienia tych
zmian w warunkach przyłączenia oraz że istnieje możliwość zwiększenia mocy
pierwszego i drugiego autotransformatora w stacji 400/110 kV S. W. powyżej 330 MVA,
a także tego, że istnieją techniczne, przestrzenne i ruchowe warunki do wybudowania
trzeciego stanowiska autotransformatora w tej stacji lub obok niej.
Zaskarżonej decyzji zarzucono:
1.
naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 7 ust. 1, 4 i 5 ustawy z dnia 10
kwietnia 1997 r. prawo energetyczne w zw. z § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra
Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania
systemu elektroenergetycznego poprzez ich błędne zastosowanie i uznanie, że brak
jest technicznych warunków przyłączenia farmy wiatrowej (...) do sieci
elektroenergetycznej przedsiębiorstwa energetycznego (...) S.A., pomimo możliwości
dostosowania istniejącej sieci do wykonania tego podłączenia i uwzględnienia tych
zmian w warunkach przyłączenia;
2.
naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 7 ust. 1, 4 i 5 ustawy z dnia 10
kwietnia 1997 r. prawo energetyczne w zw. z § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra
Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania
systemu elektroenergetycznego poprzez ich błędne zastosowanie i zaniechanie
nakazania przedsiębiorstwu energetycznemu (...) S.A. dokładnego określenia zakresu
koniecznej modernizacji sieci elektroenergetycznej, niezbędnych nakładów
finansowych i terminów ich realizacji, potrzebnych do przyłączenia farmy wiatrowej (...)
do sieci elektroenergetycznej;
3.
naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7 w zw. z art. 77 i art. 80 ustawy z dnia 14
czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, mających istotny wpływ na
wynik sprawy, poprzez brak wszechstronnego rozważenia wszystkich istotnych dla
rozstrzygnięcia sprawy okoliczności i ustalenie, że farma wiatrowa (...) nie zmieściła się
w bilansie mocy planowanej do przyłączenia do pierwszego i drugiego
autotransformatora w stacji S. W., których planowana moc została określona na 330
MVA, pomimo tego, że w toku postępowania nie zostało ustalone, jakie konkretnie
farmy zostały przyłączone do pierwszego transformatora i czy farmy planowane do
przyłączenia do drugiego autotransformatora spełniały warunki do przyłączenia, a
nadto czy faktycznie wnioski o wydanie warunków ich przyłączenia zostały złożone
wcześniej, aniżeli wniosek powoda;
4.
naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7 w zw. z art. 77 i art. 80 ustawy z dnia 14
czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, mających istotny wpływ na
wynik sprawy, poprzez brak wszechstronnego rozważenia wszystkich istotnych dla
rozstrzygnięcia sprawy okoliczności i przyjęcie na podstawie ekspertyzy zleconej przez
XVII AmE 168/11
(...) S.A., że moc pierwszego i drugiego autotransformatora w stacji 400/110 kV S. W.
nie może przekraczać 330 MVA;
5.
naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r.
Kodeks postępowania administracyjnego, mających istotny wpływ na wynik sprawy,
poprzez pominięcie przy wydaniu zaskarżonej decyzji słusznego interesu powoda.
(odwołanie, k. 10-18)
W odpowiedzi na odwołanie z dnia 3 lipca 2009 r. po dokonaniu ponownej analizy akt sprawy
oraz zarzutów zawartych w odwołaniu, stwierdzając brak podstaw do zmiany zaskarżonej
decyzji, Prezes URE wniósł o oddalenie odwołania.
(odpowiedź na odwołanie, k. 29-34)
W odpowiedzi na odwołanie z dnia 9 lipca 2009 r. zainteresowana (...) S.A. wniosła o:
1.
oddalenie odwołania,
2.
zasądzenie od powoda na rzecz zainteresowanego kosztów procesu, w tym kosztów
zastępstwa procesowego według norm przepisanych,
3.
dopuszczenie dowodu z zeznań świadka J. B., na okoliczności związane z
możliwościami technicznymi przyłączenia powoda do sieci zainteresowanego, stanu
sieci w tym przedmiocie na dzień złożenia wniosku o przyłączenie powoda, oraz
możliwości rozbudowy pól w rozdzielni 110 kV po stronie zainteresowanego.
(odpowiedź na odwołanie, k. 38-46)
Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:
G. B., prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą w P., złożył w dniu 25
lipca 2006 r. wniosek o określenie warunków przyłączenia do sieci elektroenergetycznej (...)
S.A. Oddział w S. farmy wiatrowej (...). Energia wytwarzana przez ww. farmę wiatrową miała
być transportowana do Krajowego Systemu Elektroenergetycznego siecią dystrybucyjną
należącą do (...) S.A, obejmującą linie 110 kV i rozdzielnię 110 kV, znajdującą się w stacji S.
W.. W stacji tej znajduje się również rozdzielnia 400 kV, do której doprowadzone są linie o
tym samym napięciu, będąca własnością (...) S.A. oraz autotransformator łączący 2
rozdzielnie tj. 110 kV i 400 kV, dokonujący transformacji tej energii na energię o napięciu 400
kV, która to energia transportowana jest dalej liniami o napięciu 400 V. Rozdzielnia 400 kV,
autotransformator oraz linie 400 kV są własnością (...) S.A. i stanowią elementy sieci
przesyłowej.
(dowód: okoliczności bezsporne; wniosek z załącznikiem, k. 153-160 akt admin., opinia
Politechniki (...) Instytut Elektroenergetyki, k. 579, nagranie rozprawy 01:01:06, 01:33:5501:38:23)
„Analiza możliwości przyłączenia GW do stacji NN 400/110 kV S. W. na pracę i parametry
sieci (...) wykonana przez Instytut Energetyki Oddział G. na zlecenie G. B. przewidywała
możliwość przyłączenia farmy.
(dowód: Analiza możliwości przyłączenia GW do stacji NN 400/110 kV S. W. na pracę i
parametry sieci (...), wnioski k. 31-109 akt admin.)
W związku z powyższym wnioskiem Instytut Energetyki w G. ponownie wydał ekspertyzę
pt.„Ekspertyza wpływu przyłączenia farmy wiatrowej (...) (49,5 MW) na pracę i parametry
sieci rozdzielczej (...) S.A. Oddział w S. oraz Krajowego Systemu Elektroenergetycznego”
XVII AmE 168/11
Dnia 6 września 2006 r. do (...) S.A. Oddział w S. wpłynęło „Uzupełnienie do ekspertyz
wpływu na Krajowy System Elektroenergetyczny farm wiatrowych: P. o mocy 150 MW, (...) o
mocy 49,5 MW”.
(dowód: Ekspertyza wpływu przyłączenia farmy wiatrowej (...) – wersja elektroniczna na CDROM, k. 212 akt admin.; Pismo przewodnie Instytutu Energetyki w G. w zw. z przesłaniem
uzupełnienia do ekspertyz wpływu na Krajowy System Elektroenergetyczny wraz z
prezentatą, k. 161 akt admin.)
Na podstawie złożonego wniosku i opracowanej ekspertyzy (...) S.A. przystąpił do
opracowywania i uzgadniania warunków przyłączenia dla farmy wiatrowej (...). W dniu 28
lutego 2007 r. przesłał projekt warunków przyłączenia do (...) SA w celu uzgodnienia dla farm
P., N.-B., Z.-S.-D., (...) i P. o łącznej mocy 339,5 MW.
(dowód: pismo (...) SA z 17.09.2008 r., k. 126 akt admin., pismo (...) 2007z warunkami
przyłączenia projekt, k. 245-250 akt admin.)
W piśmie datowanym 19 kwietnia 2007 r. skierowanym do (...) S.A. – Oddział w S., (...) S.A.
odmówił uzgodnienia warunków przyłączenia dla wszystkich farm wskazując, że potrzebny
jest drugi transformator w stacji S. W., ale nie o mocy zaproponowanej 500 MVA (bo to
jednostka nietypowa w polskim systemie elektroenergetycznym), tylko zaplanowanej 330
MVA, ponadto w związku instalacją drugiego transformatora jest konieczność rozbudowy
rozdzielni 400 kV. W tym samym piśmie (...) SA wystąpił z propozycją spotkania w celu
omówienia warunków przyłączenia farm, które nie otrzymały uzgodnienia.
(dowód: pismo (...) S.A. z 19.04.2007, k. 130- 132 akt admin.)
17 lipca 2007 r. (...) S.A. poinformowała G. B., że projekt warunków przyłączenia nie został
uzgodniony przez (...) S.A., albowiem jest konieczność rozbudowy sieci w zakresie pola 400
kV, stanowiska drugiego autotransformatora i pola 100 kV na terenie stacji S. W.. (...) S.A.
musi mieć opracowaną ekspertyzę wpływu przyłączenia drugiego autotransformatora na (...)
i ta ekspertyza warunkuje uzgodnienie przez (...) S.A. warunków przyłączenia.
(dowód: pismo z dnia 17.07.2007 r., (...), k. 14 akt admin.)
„Ekspertyza wpływu przyłączenia nowych autotransformatorów 400/110 kV w stacjach S. W.
oraz D. na Krajowy System Elektroenergetyczny” została opracowana i stała sie podstawą
do określenia przez (...) S.A. mocy drugiego autotransformatora w stacji S. W. (pkt 7.1
ekspertyzy).
(dowód: płyta CD opisana „załącznik do pisma (...) (...)”, k. 212 akt admin.)
Na spotkaniu 24 kwietnia 2008 r. (...) S.A. poinformował, że zakłada się instalację
autotransformatora o mocy 330 MVA, a (...) S.A. przekaże do (...) S.A. informacje dotyczące
farm wiatrowych przewidywanych do przyłączenia do rozdzielni 110 kV w związku z
instalacja nowego autotransformatora.
(dowód: notatka ze spotkania z 24.04.2008 r. z lista obecności, k. 133-134 i 164 akt admin.)
Podczas kolejnego spotkania 7 maja 2008 r. dotyczącego zasad postępowania przy
określaniu warunków przyłączenia dla farm wiatrowych planowanych do przyłączenia do
rozdzielni po zainstalowaniu drugiego autotransformatora, którego moc miała wynosić 330
MVA, ustalono, że (...) S.A. zredaguje listę farm wiatrowych dopasowując sumaryczną moc
farm do mocy drugiego autotransformatora według kolejności złożenia przez inwestorów
farm wiatrowych kompletnych wniosków o określenie warunków przyłączenia. Do tych farm,
XVII AmE 168/11
które nie zostaną przyłączone z uwagi na zbyt małą moc drugiego autotransformatora (...)
S.A. miała wysłać pisma wyjaśniające i informujące o planowanej budowie nowej rozdzielni i
konieczności wycofania wniosków o przyłączenia.
(dowód: notatka ze spotkania z dnia 7.05.2008 r., k. 129 akt admin.)
2 czerwca 2008 r. (...) S.A. poinformowała G. B., że (...) S.A. na podstawie opracowanej
ekspertyzy określił moc drugiego autotransformatora na 330 MVA i przyjmując kolejność
złożonych kompletnych wniosków farm wiatrowych do przyłączenia, (...) o mocy 49,5 MW nie
znalazła sie w bilansie mocy stacji S. W.. (...) S.A. zwróciła się o wycofanie złożonego
wniosku o określenie warunków przyłączenia zaznaczając, że (...) S.A. planuje budowę
nowej rozdzielni 110 kV i daje to możliwość złożenia wniosku bezpośrednio do (...) S.A.
(dowód: pismo z 2.06.2008 r (...), k. 16 akt admin.)
W odpowiedzi G. B. zwrócił się o wydanie warunków przyłączenia dla farmy wiatrowej (...) o
mocy 49,5 MW. Na co (...) S.A. na podstawie art. 7 PE odmówiła zawarcia umowy o
przyłączenie do sieci elektroenergetycznej z powodu braku technicznych warunków
przyłączenia. Farma wiatrowa (...) nie mieści sie w bilansie mocy stacji S. W. nawet po jej
rozbudowie o drugi autotransformator. Jednocześnie wskazując, że odmowa nie zamyka
możliwości ubiegania się o przyłączenie do (...) S.A., który planuje budowę nowej rozdzielni
110 kV w stacji 400/110 kV S. W.
(dowód: pismo z 16.06.2008 , k. 17 akt admin., pismo z 22.07.2008 (...), k. 18 akt admin.)
Pismem datowanym 22 lipca 2008 r. (...) S.A. zawiadomiła Urząd Regulacji Energetyki o
odmowie zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej m.in. farmy wiatrowej
(...), ze względu na brak technicznych warunków przyłączenia.
(dowód: pismo z 22.07.2008 r. (...)., k. 1-2 akt admin.)
Wnioskiem z dnia 29 lipca 2008 r., na podstawie art. 8 ust. 1 PE G. B., prowadzący
działalność gospodarczą pod nazwą A.&E. z siedzibą w P., wystąpił do Urzędu Regulacji
Energetyki o wydanie decyzji w sprawie warunków przyłączenia (...) 49,5MW do sieci
elektroenergetycznej (...) S.A.
(dowód: wniosek z załącznikami, k. 12-18 akt admin.)
Pismami z dnia 1 września 2008 r. Prezes URE zawiadomił przedsiębiorcę G. B. oraz
przedsiębiorstwo energetyczne (...) S.A. o wszczęciu postępowania administracyjnego w
przedmiocie rozstrzygnięcia sporu dotyczącego odmowy zawarcia umowy przyłączenia do
sieci elektroenergetycznej farmy wiatrowej (...), wzywając jednoczenie strony do udzielenia
wszelkich informacji i przedłożenia dokumentów dotyczących przedmiotowej sprawy.
(dowód: zawiadomienie, k. 24-28 akt admin.)
Pismami datowanymi na dzień 10 października 2008 r. oraz 23 grudnia 2008 r. Prezes URE
wystąpił do (...) S.A. o przedstawienie stanowiska co możliwości przyłączenia farmy
wiatrowej (...) do sieci elektroenergetycznej. Przedsiębiorstwo przedstawiło swoje stanowisko
w pismach z dnia 21 października 2008 r. i 5 stycznia 2009 r. W pierwszym z nich OSP
wskazał, że nie przewiduje zainstalowania w stacji S. W. transformatora o mocy 500 MVA.
Do czasu ustalenia zasad i warunków instalacji transformatorów o mocy powyżej 400 MVA
co wiąże się z opracowaniem nowych standardów i specyfikacji technicznych (...) SA
przewiduje instalowanie transformatorów zgodnie z obowiązującymi standardami.
Jednocześnie w planie rozwoju na lata 2008-2010 spółka zaplanowała budowę nowej
XVII AmE 168/11
rozdzielni 110 kV, co miało poprawić warunki techniczne przyłączania nowych farm
wiatrowych.
(dowód: pismo (...), k. 173-174 akt admin.; pismo (...), k. 213-215 akt admin.; pismo (...), k.
179-181 akt admin.; pismo (...), k. 217-218 akt adm.)
W dniu 17 listopada 2008 r. w siedzibie Północno-Zachodniego Oddziału Terenowego URE
w S. odbyło się spotkanie z udziałem stron, którego przedmiotem było ustalenie warunków
przyłączenia do sieci elektroenergetycznej farmy wiatrowej (...).
(dowód: notatka służbowa z załącznikiem, k. 193-195 akt adm.)
Na pytanie Prezesa URE, (...) S.A. przedstawiła listę farm wiatrowych oczekujących na
przyłączenie po zainstalowaniu dodatkowego autotransformatora według kryterium daty
złożenia kompletnego wniosku o przyłączenie do sieci. Na przedmiotowej liście znalazły się:

farma wiatrowa (...) o mocy 100 MW (data złożenia kompletnego wniosku - 8 maja
2002 r.),

farma wiatrowa (...), S., D. o mocy 40 MW (data złożenia kompletnego wniosku –
3 marca 2005 r.),

farma wiatrowa (...) o mocy 50 MW (data złożenia kompletnego wniosku - 12 marca
2005 r.),

farma wiatrowa (...) o mocy 50 MW (data złożenia kompletnego wniosku - 20 kwietnia
2005 r.)
oraz farma P. o mocy 150 MW ograniczonej do 90 MW (data złożenia kompletnego wniosku
- 28 czerwca 2006 r.).
Wobec tego, że moc pierwszego autotransformatora została już wykorzystana, co ustalono
na podstawie ekspertyzy opracowanej dla farmy M., (...) S.A. warunkowo wyraził zgodę na
przyłączenie do pierwszego autotransformatora farmy wiatrowej M. z mocą ograniczoną do
48 MW do chwili instalacji drugiego autotransformatora.
(dowód: pismo z 24.11.2008 (...), k. 202-203 akt admin. i zestawienie farm wiatrowych, k.
204 akt admin., pismo z 5.12.2008 (...), k. 209-212 akt admin.)
Pismem z dnia 9 marca 2009 r. zawiadomiono strony o zakończeniu postępowania
dowodowego oraz o możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów
oraz zgłoszonych żądań.
(dowód: zawiadomienie, k. 254-255 akt adm.)
W dniu 30 kwietnia 2009r. Prezes URE wydał decyzję, która została zaskarżona w
niniejszym postępowaniu.
Na skutek odwołania wniesionego od powyższej decyzji przez przedsiębiorcę G. B.,
wyrokiem z dnia 4 sierpnia 2010 r. Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i
Konsumentów oddalił odwołanie.
(dowód: wyrok o sygn. akt XVII AmE 106/09, k. 146)
Apelacja G. B. od ww. wyroku została uwzględniona przez Sąd Apelacyjny w Warszawie,
który wyrokiem z dnia 21 września 2011 r. uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do
ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie – SOKiK, pozostawiając temu
Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego.
XVII AmE 168/11
(dowód: wyrok o sygn. akt VI ACa 72/11, k. 224)
Sąd postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 13 stycznia 2015 r. rozstrzygnął w
zakresie wniosków dowodowych z dokumentów dołączonych do pism procesowych
oddalając te, które były złożone z naruszeniem art. 479 12 k.p.c. i nie miały znaczenia dla
rozstrzygnięcia sprawy. Nie zostały uwzględnione również wnioski zmierzające do
aktualizacji stanu faktycznego uwzględniającego wymogi prawa energetycznego
obowiązujące po dacie wydania decyzji. Wreszcie Sąd nie uwzględnił wniosku o powołanie
dodatkowej opinii innego biegłego sądowego, bowiem opinia Politechniki (...) Instytutu
Elektroenergetyki jest wykonana w sposób profesjonalny, udziela odpowiedzi na zadane
pytania i klarownie przedstawia tło zagadnień energetycznych. Fakt, że jej wnioski nie są po
myśli odwołującego nie oznacza, że zachodzi konieczność poszukiwania innych biegłych.
Nie było też podstaw do wyłączenia sporządzającego opinię Politechniki (...) Instytutu
Elektroenergetyki, bowiem nie zostały wskazane żadne konkretne przykłady relacji z
zainteresowanym o charakterze zawodowym. Sporządzający opinie wskazał, że uczestniczy
w spotkaniach z (...) S.A. dotyczących planowania pracy systemu elektroenergetycznego,
rynku energii elektrycznej, szkoleniach i są to związki nieformalne wykluczające zawodowe.
Nie uczestniczył w pracach dotyczących stacji S. W. (nagranie 00:42:29 do 00:44:18).
Nieuniknione jest, że pracownik naukowy zajmujący się problematyką energii styka się
operatorem sieci przesyłowej.
Po ponownym rozpoznaniu sprawy, Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.
Do rozpoznania niniejszej sprawy mają zastosowanie przepisy ustawy kodeksu
postępowania cywilnego w brzmieniu obowiązującym przed zmianą dokonaną ustawą z dnia
16 września 2011 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych
innych ustaw (Dz. U. Nr 233, poz. 1381). Ustawa zmieniająca weszła w życie 3 maja 2012 r.
uchylając przepisy postępowania odrębnego w sprawach gospodarczych. Jednak zgodnie z
art. 9 ust. 1 tej ustawy, ma ona zastosowanie do postępowań wszczętych po dniu jej wejścia
w życie, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w jego ust. 2-7. Wyjątek z ust. 7 dotyczy
niniejszej sprawy, mianowicie „ w sprawach z zakresu ochrony konkurencji, regulacji
energetyki, regulacji telekomunikacji i poczty oraz regulacji transportu kolejowego przepisy
art. 479 1-479 2, art. 479 4, art. 479 6 i art. 479 6a, art. 479 8, art. 479 9-479 14b, art. 479
16-479 19a oraz art. 479 22 ustawy, o której mowa w art. 1, stosuje się nadal, jeżeli decyzja
prezesa właściwego urzędu wydana została przed dniem wejścia w życie ustawy”. Decyzja
Prezesa URE została wydana 30 kwietnia 2009 r. co oznacza, że mają zastosowanie
przepisy postępowania odrębnego w sprawach gospodarczych, w tym zasady zgłaszania
twierdzeń i dowodów z art. 479 12 i art. 479 14 k.p.c.
Właściwym z kolei prawem materialnym stanowiącym postawę oceny zdarzeń prawnych jest
art. 7 PE w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 12 stycznia 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo
energetyczne, ustawy – Prawo ochrony środowiska oraz ustawy o systemie oceny zgodności
(Dz. U. Nr 21, poz. 124), które to przepisy obowiązywały od 24 lutego 2007 r. Nie ma
zastosowania w niniejszej sprawie brzmienie art. 7 PE nadane ustawą z dnia 8 stycznia 2010
r. o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr
21, poz. 104) obowiązujące od 11 marca 2010 r.
Ustawa z 8 stycznia 2010 r. w przepisach przejściowych w art. 20 ustanawiała zasadę
działania nowej ustawy do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem jej wejścia w
XVII AmE 168/11
życie. Linię wytyczającą granicę czasową między stosowaniem ustawy dotychczasowej a
zastosowaniem ustawy nowej wyznacza chwila „zakończenia sprawy”. Określenie momentu
zakończenia sprawy o przyłączenie a contrario udzieli odpowiedzi, kiedy sprawa jest
niezakończona. Sprawa jest zakończona, gdy stronie nie przysługuje środek zaskarżenia
albo mimo dopuszczalności środka strona z niego nie korzysta. Podobną myśl wyraził Sąd
Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 24 listopada 2010 r. VI ACa 428/10 (LEX nr
898329) stwierdzając, że powyższy przepis nie precyzuje kategorii spraw wszczętych i
niezakończonych, w szczególności nie ogranicza ich do spraw prowadzonych w
postępowaniu administracyjnych, przyjmować zatem należy, iż chodzi o wszystkie sprawy, a
więc też prowadzone (kontynuowane) w postępowaniu sądowym - przed sądem
powszechnym. Ustawa zmieniająca nie wprowadziła typowej dla innych dziedzin prawa
procesowego rozwiązania „zakończenie postępowania w danej instancji”, gdzie pojęcie
„zakończenie postępowania w (danej) instancji" oznacza wydanie orzeczenia kończącego
postępowanie sprawie w danej instancji, a więc wydanie wyroku (postanowienia co do istoty
sprawy w postępowaniu nieprocesowym) lub innego orzeczenia trwale zamykającego drogę
do wydania wyroku (np. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24 stycznia 2007 r. III CZP
124/06 OSNC 2007/6/91 i cytowane tam orzecznictwo). W tym samym kierunku idą
rozwiązania w innych dziedzinach prawa procesowego, w których przez zakończenie
postępowania w danej instancji rozumie się wydanie orzeczenia (rozstrzygnięcia) co do istoty
sprawy albo załatwienie sprawy w inny sposób kończący postępowanie (por. np. art. 104
k.p.a., art. 157 k.p.k., art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 1 grudnia 1961 r. o izbach morskich, Dz. U.
Nr 58, poz. 320 ze zm., art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa,
jedn. tekst: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, albo art. 223 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.
- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Sprawa nie zastała zakończona przed dniem 11 marca 2010 r. gdyż toczyło się
postępowanie przed sądem pierwszej instancji. Tym samym oznacza to, że ma do niej
zastosowanie art. 20 ustawy z 8 stycznia 2010 r. Z kolei w art. 7 przepisów przejściowych
ustawy z 8 stycznia 2010 r. uregulowana została sytuacja podmiotów, które złożyły wniosek
o określenie warunków przyłączenia przed dniem wejścia w życie ustawy. Jeżeli podmiot, o
którym mowa w art. 7 ust. 8a ustawy zmienianej w art. 1 (tj. podmiot ubiegający się o
przyłączenie źródła do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym wyższym niż 1
kV), przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy złożył wniosek o określenie warunków
przyłączenia, otrzymał warunki przyłączenia, których ważność upływa nie wcześniej niż z
upływem 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, ale nie zawarł umowy o
przyłączenie do sieci, wnosi zaliczkę w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy. Z kolei jeżeli podmiot, o którym mowa w art. 7 ust. 8a ustawy zmienianej w art. 1,
przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy złożył wniosek o określenie warunków
przyłączenia i nie zostały mu wydane warunki przyłączenia do sieci, wnosi zaliczkę oraz
dostarcza, w terminie 180 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, właściwemu
przedsiębiorstwu energetycznemu dokument, o którym mowa w art. 7 ust. 8d ustawy
zmienianej w art. 1 wskazujący na możliwość lokalizacji inwestycji, której dotyczy wniosek o
określenie warunków przyłączenia.
W świetle art. 7 przepisów przejściowych ustawy z 8 stycznia 2010 r. powstanie obowiązku
zapłaty zaliczki i uaktualnienia dokumentów jest oceniane na datę wejścia w życie tej ustawy.
G. B. przed dniem wejścia w życie ustawy z 8 stycznia 2010 r. złożył wniosek o określenie
warunków przyłączenia i otrzymał odmowę zawarcia umowy o przyłączenie do sieci
energetycznej. Nie podlegał więc obowiązkowi dostosowania wniosku do nowych zasad w
XVII AmE 168/11
ciągu 180 dni od dnia wejścia w życie ustawy zmieniającej, czyli do 7 września 2010 roku
bowiem jego wniosek o wydanie warunków przyłączenia do sieci został rozpoznany
odmownie. „Nie zostały wydane warunki przyłączenia do sieci” należy odnosić do przypadku
braku rozpoznania wniosku a nie rozpoznania wniosku w sposób odmowny. Taką
interpretację nadaje treść art. 7 ust. 3 pkt 2 ustawy z 8 stycznia 2010. Odmowa zawarcia
umowy o przyłączenie z powodu braku technicznych nie wymaga zatem według przepisów
przejściowych dostosowania wniosku do warunków wprowadzonych ust. 8a-8l art. 7 PE.
Niezmienione zostało brzmienie art. 7 ust. 1 PE, który jest podstawą oceny odmowy
zawarcia umowy o przyłączenie do sieci.
Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 PE w sprawach spornych dotyczących odmowy zawarcia
umowy o przyłączenie do sieci rozstrzyga Prezes Urzędu Regulacji Energetyki na wniosek
strony. W niniejszym przypadku wniosek w tym trybie złożył G. B. prowadzący działalność
gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą w P. zwracając się o wydanie decyzji w sprawie
warunków przyłączenia farmy wiatrowej (...) o mocy 49,5 MW do sieci elektroenergetycznej
(...) S.A., wskazując iż przedsiębiorstwo energetyczne odmówiło zawarcia umowy o
przyłączenie do sieci elektroenergetycznej ze względu na brak warunków technicznych
przyłączenia. W tym miejscu nadmienić trzeba, iż w sprawie bezspornym jest, że powód
występując do (...) S.A. o określenie warunków przyłączenia przedstawił wymagane
dokumenty. Powód został zaliczony do II grupy przyłączeniowej. W takim wypadku
stosownie do § 8 ust. 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki w sprawie szczegółowych
warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego (Dz.U. z 2007, Nr 93, poz. 623)
projekt warunków przyłączenia wymaga uzgodnienia z operatorem sieci przesyłowej.
Istotnym jest w tym względzie, iż brak zgody ze strony operatora sieci przesyłowej na
warunki przyłączenia powoduje, że przedsiębiorstwo energetyczne będące właścicielem
sieci dystrybucyjnej nie może wydać takich warunków ubiegającemu się o przyłączenie, ani
zawrzeć z nim umowy przyłączeniowej, gdyż nie byłoby w stanie ich spełnić. Tymczasem w
niniejszym przypadku (...) S.A. odmówił uzgodnienia warunków przyłączenia dla farmy
wiatrowej (...).
Farma wiatrowa(...) o mocy 49,5 MW miała być przyłączona do stacji 400/110 S. W..
Tymczasem, początkowo w przedmiotowej stacji zainstalowany był jeden autotransformator
o mocy 330 MVA. Moc tego autotransformatora była jednak wykorzystana. W tym miejscu
dodania wymaga, że planowano wprawdzie dodatkowo podłączenie farmy wiatrowej M. do
pierwszego autotransformatora o mocy 330 MVA, jednakże tylko warunkowo z mocą
ograniczoną do 48 MW i to do chwili instalacji drugiego autotransformatora, do którego farma
wiatrowa M. miała zostać przyłączona jako pierwsza. Ustalenia takie wynikają z opinii
Politechniki (...) Instytutu Elektroenergetyki (k. 579 – 617). Jak wynika z akt sprawy w
związku z dużą liczbą podmiotów ubiegających się o przyłączenie w danym rejonie celem
umożliwienia przyłączenia podjęto działania, aby wybudować drugi autotransformator w
stacji S. W.. Przy czym (...) S.A. określił moc drugiego autotransformatora na 330 MVA. Sąd
zważył, że moc ta określona została zgodnie ze standardowymi parametrami stosowanymi w
Krajowym Systemie Elektroenergetycznym. W KSE instalowano bowiem transformatory bądź
autotransformatory o następujących standardowych parametrach:

220/110 kV – 160 MVA,

400/110 kV – 250 lub 330 MVA,

400/220 kV – 330 lub 550 MVA.
XVII AmE 168/11
Co prawda (...) S.A. prowadził prace mające na celu ustalenie nowych parametrów
standardowych dla tego typu jednostek, rozpatrywał również warunki instalacji
transformatorów o większej mocy, powyżej 400 MVA, jednakże do czasu ustalenia zasad i
warunków ich instalacji, co wiązało się z opracowaniem nowych standardów i specyfikacji
technicznych, jak również wyposażeniem pól transformatorowych w aparaturę pierwotną i
wtórną (...) S.A. racjonalnie przewidział zainstalowanie transformatorów zgodnie z
obowiązującymi standardami. Farma wiatrowa (...) nie zmieściła się jednak w bilansie mocy
tegoż autotransformatora. (...) S.A. sporządziła listę farm oczekujących na przyłączenie
według kolejności złożenia kompletnego wniosku. Moc drugiego transformatora
„rozdysponowano” pomiędzy farmy, które złożyły wnioski o przyłączenie przed powodemfarmę wiatrową M. o mocy 100 MW (data złożenia kompletnego wniosku to 08 maja 2002r.),
farmę wiatrową Z., S., D. o mocy 40 MW (data złożenia kompletnego wniosku to 03 marca
2005r.), farmę wiatrową (...) o mocy 50 MW (data złożenia kompletnego wniosku to 12 marca
2005r.), farmę wiatrową (...) o mocy 50 MW (data złożenia kompletnego wniosku to 20
kwietnia 2005r.) i farmę P. o mocy 150 MW ograniczonej do 90 MW (data złożenia
kompletnego wniosku to 28 czerwca 2006r.). Wobec tego suma mocy generacji wiatrowej
przewidzianej do przyłączenia do sieci za pośrednictwem drugiego autotransformatora
wynosiła 330 MVA i wyczerpywała całą jego moc. Sąd zważył, że ze zgromadzonych
dowodów wynika również, iż w stacji S. W. brak jest warunków przestrzennych i ruchowych,
które umożliwiłyby wybudowanie trzeciego stanowiska autotransformatora (opinia
Politechniki (...) Instytutu Elektroenergetyki). Fakt ten wskazuje na aktualną i niezależną od
(...) S.A. niemożność stworzenia warunków dla przyłączenia do sieci nie tylko farmy powoda,
ale także innych farm, które nie zmieściły się w bilansie mocy drugiego autotransformatora.
W pierwszej kolejności odwołujący się wskazał, że błędne było przyjęcie przez Prezesa
URE, iż w niniejszej sprawie brak jest technicznych warunków przyłączenia farmy wiatrowej
(...) do sieci elektroenergetycznej (...) S.A. Zdaniem przedsiębiorcy, Prezes URE
bezkrytycznie przyjął uzasadnienie przedsiębiorstwa energetycznego, które oparło się na
analizie sporządzonej na zlecenie (...) S.A., iż aktualny stan sieci i planowane inwestycje nie
pozwalają na podłączenie wnioskowanej farmy. W opinii strony odwołującej się, Prezes URE
niezasadnie przyjął, że farma wiatrowa (...) nie zmieściła się w bilansie mocy planowanej do
przyłączenia drugiego transformatora w stacji S. W., którego planowana moc została
określona na 330 MVA, ponieważ faktyczna łączna moc farm wiatrowych: Z., S., D., P., N.-B.
i P., wynosiła 230 MVA i pozwalała na przyłączenie kolejnych farm, w tym farmy (...).
Odwołujący się przedsiębiorca zarzucił również organowi, iż ten bezkrytycznie przyjął - na
podstawie ekspertyzy przygotowanej na zlecenie (...) S.A. – że obecna i planowana moc
autotransformatorów w stacji S. W. nie może przekroczyć 330 MVA. W ocenie strony, istnieje
możliwość zwiększenia mocy pierwszego i drugiego autotransformatora w stacji 400/110 kV
S. W. aż do 500 MVA. Według strony odwołującej, organ nie ustalił jaka była faktyczna ilość i
kolejność składania wniosków o przyłączenie i czy rzeczywiście wniosek przedsiębiorcy
został złożony najpóźniej.
Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 7 ust. 1, ust. 4 i ust. 5 PE należy stwierdzić, że
przepis ten nakłada na przedsiębiorstwa energetyczne publicznoprawny obowiązek
zawierania umów. Obowiązek ten nie jest bezwzględny. Aktualizuje się tylko w ściśle
określonych okolicznościach, wymienionych w tym przepisie. Stosownie do treści art. 7 ust. 1
PE przedsiębiorstwo energetyczne ma obowiązek zawarcia takiej umowy, tylko jeżeli łącznie
spełnione są dwie przesłanki wymienione w tym przepisie
1.
istnieją techniczne warunki przyłączenia oraz
XVII AmE 168/11
2.
przyłączenie jest ekonomicznie uzasadnione.
Istnienie tych warunków weryfikowane jest co do zasady przez przedsiębiorstwo sieciowe
wówczas, gdy podmiot zainteresowany przyłączeniem do sieci wystąpi ze stosownym
wnioskiem. Złożenie takiego wniosku rodzi po stronie przedsiębiorstwa sieciowego
obowiązek przeprowadzenia oceny, czy przyłączenie danego podmiotu jest możliwe z
technicznego punktu widzenia (to jest czy przedsiębiorstwo sieciowe może dostarczać lub
przyjmować do sieci wnioskowaną ilość energii elektrycznej) oraz czy będzie ekonomicznie
uzasadnione. Jeżeli w przekonaniu przedsiębiorstwa energetycznego brak warunków
technicznych lub ekonomicznych, wówczas odmawia ono zawarcia umowy o przyłączenie do
sieci i informuje o tym Prezesa URE. Odmowa zawarcia umowy o przyłączenie, gdy warunki
te nie są spełnione, nie upoważnia również Prezesa URE do wydania decyzji zastępującej
umowę o przyłączenie do sieci, chyba że w postępowaniu przez Prezesem Urzędu zostanie
wykazane, że warunki techniczne i ekonomiczne istniały (por. wyrok SN z dnia 11 kwietnia
2012 r. III SK 33/11, OSNP 2013/9-10/120).
Czym innym są zaś warunki przyłączenia wydawane przez przedsiębiorstwo energetyczne
po rozpatrzeniu wniosku podmiotu ubiegającego się o przyłączenie. Warunki te określają
aspekty techniczne przyłączenia stosownie do okoliczności konkretnego przypadku, przy
czym ze względu na bezpieczeństwo sieci i niezawodność dostaw prawo do ich
kształtowania należy do przedsiębiorstwa energetycznego. W sensie cywilnoprawnym
warunki przyłączenia nie rodzą zobowiązań, ani nie kreują obowiązku zawarcia umowy o
przyłączenie, lecz jedynie potwierdzają gotowość przedsiębiorcy sieciowego do jej zawarcia
na podanych warunkach w okresie ich ważności. Dopiero w nowelizacji z dnia 8 stycznia
2010 r. wskazano, że w okresie ważności warunki przyłączenia stanowią warunkowe
zobowiązanie przedsiębiorstwa energetycznego do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci
elektroenergetycznej. Szczegółowo kwestie wydawania warunków technicznych przyłączenia
oraz wymagań technicznych stawianych urządzeniom, sieciom i instalacjom podmiotów
ubiegających się o przyłączenie uregulowane jest w tzw. rozporządzeniu systemowym.
Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych
warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego wydane na podstawie art. 9 ust.
3 PE określa w § 4, iż przyłączenie do sieci następuje na podstawie umowy o przyłączenie
do sieci, o której mowa w art. 7 ust. 1 PE i po spełnieniu warunków przyłączenia do sieci,
zwanych dalej „warunkami przyłączenia”. To co określają warunki przyłączenia wskazuje §8
rozporządzenia i są to kwestie techniczne, m.in. zakres niezbędnych zmian w sieci
związanych z przyłączeniem. Rozporządzenie podkreśla zaś, że dla zawarcia umowy o
przyłączenie do sieci ważna jest ocena art. 7 ust. 1 PE „jeżeli istnieją techniczne i
ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci i dostarczania tych paliw lub energii, a żądający
zawarcia umowy spełnia warunki przyłączenia do sieci i odbioru”. Zarówno art. 7 ust. 1 PE
jak i §4 rozporządzenia wymagają najpierw ustalenia (i) istnienia warunków technicznych i
ekonomicznych przyłączenia do sieci i dostarczania paliw lub energii, następnie (ii)
spełnienia przez podmiot żądający zawarcia umowy warunków przyłączenia do sieci i
odbioru.
Odwołujący G. B. we wniosku do Prezesa URE opartym na art. 8 ust. 1 PE wnosił o wydanie
decyzji w sprawie warunków przyłączenia podobnie w odwołaniu akcentował brak wydania
warunków przyłączenia. Decyzja Prezesa URE opiera się na braku technicznych warunków
przyłączenia a nie nieistnieniu warunków przyłączenia. Może bowiem być tak, że
przedsiębiorstwo wyda warunki przyłączenia z projektem umowy, ale nie zawrze umowy o
XVII AmE 168/11
przyłączenie. Drugi przypadek mający miejsce w niniejszej sprawie to taki, że
przedsiębiorstwo nie wydaje warunków przyłączenia, bo wie, że nie może zawrzeć umowy o
przyłączenie. Farmę wiatrową (...) planowano przyłączyć do stacji 400/110 kV S. W.,
operatora sieci dystrybucyjnej. Dla takiego przyłączenia potrzebne jest uzgodnienie z
operatorem sieci przesyłowej. Operator sieci przesyłowej odmówił uzgodnienia warunków
technicznych przyłączenia wskazując na konieczność rozbudowy rozdzielni 400 kV w ww.
stacji i budowy drugiego autotransformatora o mocy 330 MVA.
Stosownie do treści art. 7 ust. 5 PE przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się
przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii jest obowiązane zapewnić
realizację i finansowanie budowy rozbudowy sieci, w tym na potrzeby przyłączania
podmiotów ubiegających się o przyłączenie, na warunkach określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 9 ust. 1-4, 7 i 8 i art. 46. Przepis art. 7 ust. 6 ww. ustawy
przewiduje zaś, iż budowę i rozbudowę odcinków sieci służących do przyłączenia instalacji
należących do podmiotów ubiegających się o przyłączenie do sieci zapewnia operator
sytemu dystrybucyjnego. Art. 9c ust. 3 pkt 3 PE przewiduje, iż operator w zakresie
eksploatowanego sytemu dystrybucyjnego, stosując obiektywne przejrzyste zasady
zapewniające równe traktowanie użytkowników tego systemu jest odpowiedzialny między
innymi za zapewnienie rozbudowy sieci dystrybucyjnej. Z kolei art. 9c ust. 3 pkt 11
przewiduje obowiązek planowania i rozwoju sieci dystrybucyjnej związany między innymi z
rozwojem mocy wytwórczych przyłączanych sieci dystrybucyjnych.
Obowiązek rozbudowy sieci nie ma charakteru bezwzględnego - jak podkreślił Sąd
Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 11 kwietnia 2012 r.- i aktualizuje się na
określonych w tym przepisie warunkach. Mianowicie, obowiązek ten spoczywa na
przedsiębiorstwie energetycznym tylko i wyłącznie w zakresie wynikającym z przepisów
wykonawczych, wydanych na podstawie art. 9 oraz 46 PE oraz w zakresie wynikającym z
założeń lub planów, o których mowa w art. 19 i 20 PE.
W ocenie Sądu nie można wymagać, aby dla przyłączenia farmy wiatrowej dystrybutor miał
obowiązek rozbudowy sieci umożliwiającej przyłączenie. Rozbudowa sieci jest obowiązkiem
ale planowym, opartym na odpowiednich zamysłach inwestycyjnych. Jeżeli ten
publicznoprawny obowiązek rozbudowy jest realizowany i sieć istnieje w zasięgu podmiotu
przyłączanego wówczas przedsiębiorstwo co do zasady nie może odmówić przyłączenia, bo
koszty przyłączenia zrównoważą ekonomiczne zyski. Jeżeli jednak sieć nie istnieje w
zasięgu podmiotu przyłączanego, nie ma takiej rozbudowy w planach albo jest w dalekiej
przyszłości, wówczas nie można wymagać inwestycji nakierowanych na realizację
prywatnoprawnego interesu podłączanego podmiotu bez zbadania interesów
przedsiębiorstwa energetycznego. Brak było również zdaniem Sądu podstaw do przyjęcia, iż
Prezes URE winien nakazać zainteresowanemu (...) S.A. dokładnie określić zakres
koniecznej modernizacji sieci elektroenergetycznej, terminów ich realizacji, niezbędnych
nakładów finansowych potrzebnych do przyłączenia farmy wiatrowej (...) do sieci
elektroenergetycznej. Zainteresowani podkreślali, że istnieje możliwość złożenia wniosków o
określenie warunków przyłączenia do (...) S.A., który planuje budowę nowej wydzielonej
rozdzielni 110 kV przy stacji 400/110 S. W. dla przyłączania kolejnych farm wiatrowych. Ze
stanowiska (...) S.A. wynika bowiem, iż mimo braku technicznych możliwości wprowadzania
mocy z kolejnych farm wiatrowych do sieci dystrybucyjnej, mogą one być za to przyłączane
bezpośrednio do sieci przesyłowej poprzez wydzielone autotransformatory 400/110 kV.
XVII AmE 168/11
Odnosząc się do zarzutu naruszenia przepisów art. 7 w zw. z art. 77 i art. 80 k.p.a. dodać
trzeba, iż kolejność przyłączania farm wiatrowych została opisana w opinii Politechniki (...)
Instytutu Elektroenergetyki. Nadto jak podkreślał sam Prezes URE przepisy prawa nie
określają, jakie kryteria w zakresie ustalenia kolejności przyłączania farm wiatrowych
powinny być brane pod uwagę. Stąd podnoszona przez powoda kwestia oceny kolejności
rozpatrywania przez przedsiębiorstwo wniosków o wydanie warunków przyłączenia nie może
decydować o rozstrzygnięciu w przedmiotowej sprawie.
Biorąc powyższe względy pod uwagę Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony
Konkurencji i Konsumentów nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia, oddalił wniesione
odwołanie na podstawie art. 479 53 § 1 k.p.c. O kosztach postępowania orzeczono
stosownie do wyniku sporu i w oparciu o 98 k.p.c. związku z art. 98 § 3 k.p.c. w związku z
art. 99 k.p.c. zaliczono do niezbędnych kosztów procesu poniesionych przez (...) S.A.
wynagrodzenie radcy prawnego należne stosownie do § 14 ust. 3 pkt 3 i §12 ust. 1 pkt 2
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za
czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy
prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. Dz.U. z 2013
r. poz. 490) w wysokości 360 zł za obie instancje oraz opłatę od pełnomocnictwa 17 zł.
Kwota wydatków na podstawie art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych (tj. Dz.U. z 2010 Nr 40, poz. 594 ze zm.) przejęta została na rzecz
Skarbu Państwa.