Faunistyka

Załącznik nr 1
do zarządzenia Rektora nr 97/2012
SYLABUS (KARTA PRZEDMIOTU/MODUŁU)
Nazwa przedmiotu/modułu (zgodna z zatwierdzonym programem studiów na kierunku)
Punkty
ECTS
FAUNISTYKA
Numer
katalogowy
2
Nazwa w j. angielskim
FAUNISTICS
Jednostka(i) realizująca(e) przedmiot/moduł (instytut/katedra)
Instytut Zoologii/ Zakład Zoologii / Wydział Medycyny Weterynaryjnej i Nauk o Zwierzętach
Kierownik przedmiotu/modułu
Dr hab. Janusz Kloskowski
Kierunek studiów
Turystyka i rekreacja
Specjalność
Poziom
Profil
Semestr
I stopień
ogólnoakademicki
I
Specjalizacja magisterska
Agroturystyka
RODZAJE ZAJĘĆ I ICH WYMIAR GODZINOWY
(zajęcia zorganizowane i praca własna studenta)
Forma studiów: stacjonarne
­ wykłady
30
­ ćwiczenia
- Inne z udziałem nauczyciela
2
- praca własna studenta
20
Łączna liczba godzin: 52
Forma studiów: niestacjonarne
­ wykłady
­ ćwiczenia …
Łączna liczba godzin:
CEL PRZEDMIOTU/MODUŁU
Studenci zapoznają się z tematyką obejmującą zagadnienia faunistyki. Wskazanie związków tej dyscypliny z
innymi dziedzinami nauk. Zapoznanie z zasadami prowadzenia metod liczenia oraz obserwacji terenowych
wybranych grup zwierząt. Przedstawienie badań monitoringowych oraz rozmieszczenia zwierząt w Polsce.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, prezentacja multimedialna, pokaz, dyskusja, słuchanie głosów zwierząt.
Umiejętności
Wiedza
EFEKTY KSZTAŁCENIA
E01 zna i rozumie pojęcia faunistyka i zasady klasyfikacji
systematycznej zwierząt, rozumie pojęcia zoologia, gatunek,
populacja, osobnik,
E02 potrafi opisać przystosowania poszczególnych grup zwierząt do
środowiska w którym żyją,
E03 zna podstawowe techniki badawcze stosowane w faunistyce,
E04 zna nomenklaturę stosowaną w badaniach zgrupowań zwierząt,
E05 zna przyczyny konieczności utrzymania różnorodności
gatunkowej
E06 potrafi oznaczać przynależność gatunkową, gromadzić i analizować
dane o poszczególnych gatunkach zwierząt,
E07 potrafi określić cechy charakterystyczne służące rozpoznawaniu
wybranych gatunków i korzystać z kluczy w celu prawidłowego oznaczania
gatunków
E08 potrafi wykonać podstawową waloryzację przyrodniczą posługującą się
kryteriami występowania rzadkich gatunków zwierząt,
E09 potrafi dokonać obserwacji i liczenia wybranych grup kręgowców
Odniesienie
do efektów
kierunkowych
Odniesienie
do efektów
obszarowych
B1_W11
P2A_W01
P2A_W04
R2A_W05
R2A_W06
B1_U02
B1_U09
P2A_U07
P2A_U06
Kompetencje
społeczne
E9 potrafi współdziałać i pracować w grupie
E10 rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie
E11 wykazuje troskę o środowisko naturalne
Metody weryfikacji efektów kształcenia
egzamin testowy
B2_K01
B2_K02
B2_K07
P2A_K01
P2A_K05
P2A_K07
P2A_K02
R2A_K06
Numery efektów
E1-E6, E8
E1-E6, E7, E9, E10, E11
E7-E9
Treści kształcenia
Wykłady
Definicje podstawowe: faunistyka, zoologia, systematyka. Omówienie nomenklatury stosowanej w badaniach zgrupowań
zwierząt, podział świata zwierzęcego. Omówienie podstawowych technik badawczych stosowanych w badaniach
faunistycznych. Przedstawienie podstawowych metod określania liczebności populacji zwierząt z uwzględnieniem specyfiki
poszczególnych grup systematycznych. Omówienie składu fauny charakterystycznej dla poszczególnych obszarów
biogeograficznych, zasady oceny bioróżnorodności. Sposoby obserwacji krajowych gatunków płazów i gadów
(rozpoznawanie głosów). Zapoznanie z tropami i śladami wybranych zwierząt. Podstawy inwentaryzacji i waloryzacji
przyrodniczej. Założenia monitoringu wybranych grup zwierząt.
Formy i kryteria zaliczenia przedmiotu/modułu
Zaliczenie (egzamin testowy)
Procentowy udział w końcowej
ocenie
100%
Literatura
Literatura podstawowa
1. Głowaciński Z. (red.). 2001. Polska czerwona księga zwierząt. Kręgowce. PWRiL, Warszawa.
2. Czarnecki Z., Dobrowolski K.A., Jabłoński B., Nowak E., Siwek W. 2000. Ptaki Europy. PWN, Warszawa
3. Lewiński W. 1999. Zoologia. Wyd. "Operon".
4. Klimaszewski K. 2013. Płazy i gady. Wyd. Multico, Warszawa.
5. Ohnesorge G., Scheiba B., Uhlenhaut K., 2008. Ślady i tropy zwierząt. Wyd. Multico, Warszawa.
6. Wąsik S. 2011. Ssaki Polski od A do Ż. Wyd. Multico, Warszawa.
Literatura uzupełniająca
Tomiałojć L., Stawarczyk T. 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. Polskie Towarzystwo Przyjaciół
Przyrody „Pro Natura”. Wrocław.
Romanowski, J. 1990. Śladami zwierząt. KAW, Warszawa.