Topografia rejonu Jerycha – Morza Martwego w relacjach

Topografia rejonu Jerycha – Morza Martwego
w relacjach podróżników i pielgrzymów
Teodozja Rzeuska
Instytut Kultur Śródziemnomorskich i Orientalnych PAN
Podróżnicy, pielgrzymi, kupcy i dyplomaci, odwiedzający w przeszłości
Bliski Wschód, zafascynowani Orientem, często pozostawiali zapiski
uwieczniające tamtejszą rzeczywistość, lokalne historie, zwyczaje, legendy oraz
inne cenne informacje dotyczące miejsc, które odwiedzali.
Nie istniała ani standardowa marszruta tych peregrynacji, ani też czas ich
trwania. Niewątpliwie w dużej mierze – i przede wszystkim – zależały one
bezpośrednio od zasobności podróżujących, celu ich wojażu, wreszcie
zainteresowań. Niemniej, kilka punktów tych wojaży należało do
obowiązkowych – między innymi wizyta w Jerozolimie; zaś będąc tam już
wędrowcy zazwyczaj udawali się dalej na kilkudniową wycieczkę w rejon
Jerycha, Doliny Jordanu i Morza Martwego.
Trasa tej wędrówki była wprawdzie krótka – obejmowała teren oddalony
od Jerozolimy zaledwie o 20-30 kilometrów – ale za to niezwykle bogata w różne
atrakcje. Obejmowała bowiem teren niezwykle ciekawy historycznie,
archeologicznie i przyrodniczo, na którego toponomastykę miały (i nadal mają)
wpływ trzy żyjące dziś obok siebie kultury monoteistyczne.
To właśnie tam znajduje się najstarsze, istniejące nieprzerwanie od ponad
10 tys. lat miasto świata – Jerycho. Tam rodziła się państwowość starożytnego
Izraela. Tam, w wodach Jordanu, chrzczeni byli pierwsi chrześcijanie i tam
powstawały pierwsze, istniejące do dziś klasztory. Tam wreszcie wzniesiona
została jedna z najwspanialszych rezydencji umajjadzkich – tzw. pałac Hiszama.