Partnerzy życiowi

Partnerzy życiowi
Katarzyna Michalska
Rok: 2003
Czasopismo: Niebieska linia
Numer: 6
Co roku na ulice Niemiec wychodzą młodzi ludzie, aby świętować Międzynarodowy Dzień
Homoseksualistów, zwany tutaj Christopher Street Day (CSD). Nazwa ta funkcjonuje głównie w
Niemczech; w innych krajach ten dzień nazywany jest Gay Pride.
CSD nawiązuje do wydarzeń, które miały miejsce 27 czerwca 1969 roku w nowojorskiej
dzielnicy Greenwich Village przy Christopher Street. Wtedy to policja przeprowadziła brutalną
akcję przeciwko tamtejszym homoseksualistom i transwestytom, a oni po raz pierwszy stawili
zdecydowany opór. Po trwających dwa dni walkach, Stonewall Bar, w którym spotykali się
homoseksualiści stał się symbolem nowego ruchu, który szybko ogarnął Stany Zjednoczone,
ruchu koncentrującego się wokół dążeń do wolności seksualnej. Obecnie świętowanie
nowojorskich wydarzeń sprzed ponad trzydziestu lat w niczym nie przypomina ówczesnej
atmosfery. Dzisiaj w Niemczech Christopher Street Day ma charakter festynu, zabawy i radości
połączonych z demonstracją homoseksualnego stylu życia. W największych miastach Niemiec
odbywają się parady i pochody, w których biorą udział setki tysięcy gejów i lesbijek. Hasła
"Akceptacja zamiast tolerancji", "Kochaj bliźniego swego" oraz "Ustawa przeciwko
dyskryminacji homoseksualistów" przyciągają w pierwszym tygodniu lipca do Kolonii, a tydzień
wcześniej do Berlina, rzesze uczestników imprez i widzów. W 2003 roku w paradach CSD
wzięła udział rekordowa liczba osób - 750 tys. w Kolonii, ponad 600 tys. w Berlinie i 200 tys. w
Monachium. Niemieckie media kreują Christopher Street Day jako następcę słynnej berlińskiej
Love Parade.
Legalizacja związków
Niemcy są jednym z niewielu państw, w którym opracowano regulacje prawne dotyczące
legalizacji związków pomiędzy osobami tej samej płci. Za pierwszy krok w tej sprawie należy
uznać zniesienie karalności czynów seksualnych między dorosłymi mężczyznami w NRD (1968
r.) i RFN (1969 r.). W 2000 roku niemiecki Bundestag przyjął ustawę o partnerstwie życiowym.
W lutym 2001 roku została ona ogłoszona w dzienniku ustaw, a w życie weszła 1 kwietnia tego
samego roku.
Ustawa daje osobom tej samej płci możliwość zawarcia związku zwanego "zarejestrowanym
partnerstwem życiowym". Może dojść do tego wtedy, kiedy osoby te osobiście i jednomyślnie
oświadczają przed urzędnikiem państwowym, że chcą prowadzić wspólne życie. Jest to
wykluczone w przypadku osób niepełnoletnich lub już będących w związku partnerskim, między
osobami spokrewnionymi w linii prostej i rodzeństwem przyrodnim. Nowa instytucja określa
osoby wchodzące w związek partnerski "partnerami życiowymi", mimo to oni sami nazywają
siebie "mężem" i "żoną", a swój związek "małżeństwem".
1/2
Partnerzy życiowi
Wspomniana ustawa reguluje następujące zagadnienia: rodzinno-prawne aspekty zawarcia
instytucji zarejestrowanego partnerstwa życiowego, możliwości rozwiązania tej instytucji,
zobowiązania alimentacyjne i podatkowe partnerów oraz możliwości stworzenia rodzinnych
"powiązań" i relacji.
Ustawa została zawetowana przez chrześcijańsko-demokratyczną opozycję (CDU) z Bawarii,
Saksonii, Turyngii i Hesji. Trybunał Konstytucyjny odrzucił złożone przez te landy wnioski i
uznał, że związki homoseksualne powinny mieć takie same prawa jak pary heteroseksualne.
Pomimo orzeczenia Trybunału, homoseksualiści i lesbijki znajdują się w gorszej sytuacji
prawnej niż heteroseksualne małżeństwa. Konieczne jest uregulowanie zagadnień związanych
z opodatkowaniem partnerów życiowych (w takiej samej wysokości jak związki małżeńskie),
spraw związanych ze spadkiem i darowizną, posiadaniem i adopcją dzieci itp.
Działający w Niemczech Związek Lesbijek i Homoseksualistów (LSVD) zwraca uwagę na
występującą nierówność w zakresie praw osób zawierających związki małżeńskie i partnerstwo
życiowe. Dlatego apeluje do rządu o:
· zagwarantowanie osobom o innej orientacji seksualnej ochrony przed prześladowaniem;
· prowadzenie badań na temat sytuacji lesbijek i homoseksualistów w Niemczech i podawanie
tych diagnoz do wiadomości publicznej;
· prowadzenie publicznej dyskusji nie tylko w kraju, ale i na forum Organizacji Narodów
Zjednoczonych, na temat dyskryminacji homoseksualistów i prześladowania ich ze względu na
orientację seksualną;
· wspieranie organizacji homoseksualnych.
Przestrzeganie praw homoseksualistów i lesbijek musi być traktowane jako integralna część
walki o prawa człowieka i powinno się wiązać z szeroką działalnością informacyjno-edukacyjną
prowadzoną m.in. przez takie instytucje, jak Instytut Goethego (Goethe Instytut), Niemiecki
Instytut Praw Człowieka czy organizacje o zasięgu międzynarodowym, np. Intergroup on Gay
and Lesbian Right przy parlamencie europejskim czy Amnesty International.
2/2