PRZEDMIOTY HUMANISTYCZNE Kultura języka

PRZEDMIOTY HUMANISTYCZNE
Kultura języka
- Zajęcia te są przeznaczone dla studentów i doktorantów, którzy chcą pogłębiać swoją
znajomość polszczyzny.
- Dla tych, którzy odczuwają potrzebę doskonalenia tego najlepszego z najlepszych
narzędzi komunikowania się, jakim jest język.
- Dla tych, którzy wiedzą, Ŝe takŜe od sprawności językowej zaleŜy sukces nie tylko w Ŝyciu
osobistym, ale i zawodowym.
- Celem kursu jest uświadomienie znaczenia poprawności językowej, wzbogacenie zasobu
leksykalnego i frazeologicznego, usprawnienie umiejętności komunikowania się zarówno
w mowie, jak i w piśmie.
- Kurs trwa jeden semestr (2 godziny tygodniowo). Prowadzony jest w formie ćwiczeń
lub wykładów (dla studentów) i wkładów (dla doktorantów).
- Ocena końcowa zaleŜy od aktywności, frekwencji i ocen uzyskanych w trakcie zajęć.
dr Helena Kajetanowicz
Program autorski kursu
KULTURA JĘZYKA
liczba godzin
: 30
cel
: zapoznanie się z najczęściej popełnianymi błędami językowymi, wzbogacenie
zasobu leksykalnego i frazeologicznego, podniesienie poziomu poprawności
i sprawności języka
uczestnicy
: studenci, doktoranci
nabyte umiejętności: rozpoznawanie błędów w mowie i w piśmie, opanowanie umiejętności
poprawianie błędów językowych, zwiększenie precyzji i atrakcyjności
wypowiedzi ustnej i pisemnej
forma zajęć
: wykład, ćwiczenia, dyskusja
PROGRAM KURSU
1. O czym mówimy, czyli o podstawowych pojęciach ( kultura języka, norma, innowacja,
błąd). Bibliografia
2. Poprawnie? Niepoprawnie? – oto jest pytanie, czyli kryteria oceny innowacji
językowych.
3. O wzorcu nie do naśladowania, czyli język uŜywany w środkach masowego przekazu.
4. Próba poskromienia chaosu, czyli klasyfikacja błędów językowych.
4. Twardy orzech do zgryzienia, czyli o poprawności frazeologicznej (kontaminacje,
przekształcenia formy frazeologizmów, tautologie i pleonazmy, kalkowanie
frazeologizmów, multiwerbizmy, niewłaściwe uŜycie spowodowane nieznajomością
znaczenia).
5. Licz się ze słowami, czyli poprawność leksykalna wypowiedzi (wyrazy modne,
wyrazy uŜywane niezgodnie ze swoim znaczeniem, zbędne zapoŜyczenia
znaczeniowe, tworzenie wyrazów zbędnych, niepotrzebne uŜywanie wyrazów).
6.
„Grając na fortepianie, koń przeleciał koło okna”, czyli o poprawności składniowej
(błędy w zastosowaniu wskaźnika zespolenia, błędy w zastosowaniu równowaŜnika
imiesłowowego zdania, naruszenie związku rządu i związku zgody, niepoprawny
szyk, niewłaściwe uŜycie przyimków, zapoŜyczenia syntaktyczne, skróty składniowe).
7. „Niejednego chłopka zakończyła kropka”, czyli o poprawności interpunkcyjnej
wypowiedzi (wpływ interpunkcji na znaczenie wypowiedzi, typowe i nietypowe
zastosowania znaków przestankowych, analiza interpunkcyjna tekstów).
8. „Są to fakty wyniuchane przez redaktorów”, czyli o poprawności stylistycznej
(przenoszenie cech jednego stylu do innej odmiany stylistycznej, powtarzanie
wyrazów i konstrukcji, skróty myślowe, wielosłowie, wieloznaczność sformułowań,
ubóstwo słownictwa).
10. MęŜczyzny o profesji wykrywacza-rozbieracza poszukują w Zielonej Górze,
czyli o zagadnieniach poprawności słowotwórczej słów kilka
W ciągu ostatnich lat obserwujemy lawinowy przyrost słownictwa.
Nierzadko nowe wyrazy nie spełniają zasad poprawności słowotwórczej,
wskutek czego zakłócają komunikowanie się.
11. ,,Przyszedła do mnie kobieta”, czyli o poprawności fleksyjnej (nieodmienianie
wyrazów, niepoprawna odmiana, nadawanie rzeczownikowi niewłaściwego rodzaju,
niepoprawna odmiana czasowników i zaimków, opisowe stopniowanie
przymiotników, mieszanie stopniowania opisowego i syntetycznego, odmienianie
wyrazów nieodmiennych).
12. „Herlak(!) źle pracuje”, czyli o poprawności ortograficznej (najczęściej popełniane
błędy ortograficzne przez ludzi wykształconych).
12. „0 mowo polska z akcentem na przedostatnią sylabę stałaś się nudna”,
czyli o poprawności fonetycznej ( błędy wymowy i akcentu).
14. Potyczki z łaciną, czyli najczęściej pojawiające się w języku ludzi wykształconych
wyrazy, wyraŜenia i sentencje łacińskie.