Rajbrocki Łobuz - Zsrajbrot.freehost.pl

Rajbrocki
Łobuz
Pisemko szkolne redagowane przez zespół
koła polonistycznego w PSP w Rajbrocie
nr I / 2006 r.
Ślady
potwora
Uwaga Uczniowie!
W naszej szkole od niedawna grasuje
potwór. Można go zdemaskować po
śladach – zostawia plamy błota na
podłodze koło szatni oraz rysuje bohomazy
na ścianach w chłopięcych toaletach. To
artysta, ale także żarłok – lubi chipsy i
popcorn. Niestety, z celnością u niego nie
najlepiej, rzadko trafia papierkiem do
kosza. To nie wszystko! Smok pochłania
ogromne ilości kredy, nie wiadomo tylko,
w jakim celu ją używa. Może to jego tajna
broń? Żuje gumy „Orbit”, pozostawia je na
pamiątkę, nie wiedzieć komu i po co, pod
stolikami i krzesłami. Pytanie – kiedy
bestia zostawia te wszystkie ślady?
Zgromadzone poszlaki pozwalają
stwierdzić, że potwór jest niebezpieczny.
Wszyscy powinni mieć się na baczności,
dopóki smok nie zostanie schwytany!
szkolny detektyw Kuba
PS. Jeżeli ktoś zauważy opisanego smoka,
proszony jest o kontakt z redakcją naszego
pisma. Chętnie przeprowadzimy wywiad z
potworem a potem odprowadzimy go do
Pani Dyrektor.
Dziś w numerze:
Ø Smok jako motyw wędrowny – w
baśni, micie i legendzie
Ø Smoki w naszej wyobraźni –
malowane słowem i kredką
Ø Po śladach – demaskujemy
szkolnego smoka
Ø Smocze łamigłówki
Ø Smoki z górnej półki – wywiad z
matematykiem
Czy wiesz, że…
w jeziorze Loch Ness w Szkocji, które
ma 35 kilometrów długości i ponad 200
metrów głębokości podobno od setek lat
mieszka dziwny potwór? Badacze już
niejednokrotnie penetrowali dno jeziora,
ale zagadka dotąd nie została wyjaśniona.
Smoki od najdawniejszych czasów
zaprzątały ludzką wyobraźnię. Przyczyniły
się do tego zapewne kości dinozaurów,
które występują licznie na pustyni Gobi.
W mitologii chińskiej i japońskiej
smok posiada ciało węża, pysk
wielbłąda, łuski karpia, łapy tygrysa i
szpony orła. Na ogół są to dobroczynne,
potężne duchy powietrza, morza i ziemi
odpowiedzialne za prawidłowe
funkcjonowanie zjawisk przyrody. Przez
wieki smok symbolizował władzę
cesarską. Ludność chińska wierzyła, że
pierwszymi cesarzami ich kraju były
właśnie smoki. Jak podają legendy, w
przeszłości każda rzeka, zbiorniki wody
czy chmury miały swoje smoki, a te
podlegały smoczemu królowi w niebie. W
czasie suszy składano ofiary królowi
smoków z prośbą o deszcz.
Starożytni Grecy z kolei swoje fantazje
oparli na obserwacji wijących się ruchów
fal – mitologiczny smok był olbrzymim
wężem morskim.
W chrześcijańskich legendach natomiast
smok symbolizował grzech. Był rodzajem
gada z pazurami lwa, skrzydłami orła i
ogonem węża. Z paszczy jego i nozdrzy
dobywały się płomienie.
Patryk – kolekcjoner smoków
Czy wiesz, kto pokonał smoki,
o których mowa poniżej?
*Siedzi w niej Scylla. Potwór okrutny. Ma
dwanaście nóg – wszystkie niekształtne, a
na sześciu bardzo długich szyjach sześć
głów szkaradnych, zębów trzy rzędy,
mocne i gęste, pełne czarnej śmierci.
Połowa ciała tkwi w głębokiej pieczarze,
na zewnątrz zaś straszliwej czeluści
wystawia swe głowy i wypatruje a urwiska,
co złowić. Każdym pyskiem wyrywa z
okrętu i unosi człowieka.
Homer
*Pod wzgórzem zamieszkał potwór
straszny, ogniem i dymem ziejący. Nigdy
nie nasycony, rykiem potężnym pokarmu
się domagał. Pożerał krowy i woły, owce i
barany. Wkrótce ofiar z ludzi żądać zaczął.
M. Orłoś
*Był to niby kogut, niby wąż. Głowę miał
kogucią z ogromnym purpurowym
grzbietem w kształcie korony, szyję długą i
cienką, wężowatą, kadłub pękaty,
nastroszonymi czarnymi pióry pokryty i
nogi kosmate, wąskie, zakończone łapami o
ostrych olbrzymich pazurach. Ale
najstraszniejsze były oczy potwora:
włupiasste, okrągłe, do sowich ślepiów
podobne, jarzące się to czerwono, to żółto.
Or – Ot
*Hydra była niezmiernie wielka i miała
dziesięć głów, z których jedną, w samym
środku, nieśmiertelną. Na miejsce jednej
obciętej zaraz odrastał trzy nowe.
J. Parandowski
Smok w naszej wyobraźni
opis
Bardzo chciałbym się spotkać ze
smokiem z mojej wyobraźni sam na sam.
Ten potwór ma pięć głów, dziesięć par
oczu oraz dziesięć długich języków. Jego
cielsko pokryte jest łuskami twardymi jak
stal. Bestia ma również pięć ogonów a na
ich końcach widać ogromne kolczaste
kule. Po obu stronach tułowia wyrastają
skrzydła, które przypominają płetwy. Jest
ich dziesięć, każde długości dwóch
metrów. Są zakończone giętkimi szponami
jakby z plastiku. Z paszczy wystają
kamienne zęby. Potwór zieje ogniem na
pięćdziesiąt metrów.
Smok z mojej wyobraźni mieszka na
dnie morza w ogromnej pieczarze, gdzie
pilnuje zapomnianego skarbu piratów.
Stwór ten bardzo często wypływa na
powierzchnię, bo śpi tylko godzinę
dziennie. Atakuje w bardzo ciekawy
sposób – swymi olbrzymimi skrzydłami
wytwarza tornado. Ten smok jest
nietypowy, bo potrafi zmieniać kolory i w
każdy dzień tygodnia jest inny: zielony,
żółty, fioletowy, czarny, pomarańczowy,
niebieski a w każdy poniedziałek jest biały.
Bestia jest bardzo niebezpieczna od
poniedziałku do piątku, pożera wszystkie
morskie zwierzęta. Natomiast w weekend
jest bardzo łagodna ją nawet zobaczyć
spacerującą brzegiem morza.
Jakub
Skład redakcji: J. Pławecki, P. Fiter,
J. Cudejko, J. Drwal
Opiekun: B. Fortuna
Smoki z górnej półki
wywiad z nowym
matematykiem – panem
Marcinem
- Dzień dobry, jesteśmy redaktorami
szkolnej gazety „Rajbrocki Łobuz”. Czy
moglibyśmy z Panem przeprowadzić
wywiad?
- Tak, oczywiście.
- Czy mógłby Pan sobie przez chwilę
wyobrazić, że jest smokiem? Z pewnych
źródeł wiemy, że smoki umieją świetnie
rachować…
- Już sobie wyobraziłem.
- Jakiego typu jest Pan smokiem? Bo
smoki bywają różne: te groźne nigdy nie
śpią, pilnują skarbów, a inne są łagodne,
dużo śpią i są wielkimi łakomczuchami.
- Dużo śpię, ale pilnuję skarbów.(Pewnie z
uchyloną powieką – przyp. redakcji)
- Każdy smok ma jakąś tajną broń. Jaki
Pan ma sposób na poskramianie
niegrzecznych uczniów?
- Lekko ich nastraszyć…
- A co z „bazyliszkowym wzrokiem”?
- Tak, mam taki, czasem go wykorzystuję.
- Jak wygląda Pana grota? Czy ktoś oprócz
Pana w niej mieszka?
- Jest jeszcze smoczyca i smoczek o
imieniu Ania. Moja grota jest miła i
przytulna.
- A gdyby nie był Pan smokiem, to kim
chciałby być i dlaczego?
- Chciałbym być lwem, bo on jest piękny i
zawsze wygrywa.
- Dziękujemy za rozmowę.
Jakub i Patryk