Generał EMIL FIELDORF, pseudonim „Nil”

Generał EMIL FIELDORF, pseudonim „Nil”- był jednym z
największych bohaterów Państwa Podziemnego, szefem
kierownictwa Dywersji Kedyw, oraz zastępcą
komendanta głównego Armii Krajowej. W 1945 r. został
przypadkowo aresztowany przez NKWD pod fałszywym
nazwiskiem. Nierozpoznany przez władze sowieckie
został zesłany do obozu pracy na Uralu. Po odbyciu kary,
w 1947 r. powrócił do Polski i osiedlił się pod fałszywym
nazwiskiem w Białej Podlaskiej, a następnie w Łodzi. W
odpowiedzi na ogłoszoną w 1947 r. amnestię ujawnił się
Dwa lata później gen. Fieldorf został zatrzymany, fałszywie oskarżony i
skazany na śmierć. Wyrok wykonano w 1953 r. przez powieszenie. Nil został
odznaczony pośmiertnie Orderem Orła Białego, Krzyżem Złotym i Srebrnym
Virtuti Militarii, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski…
Rotmistrz WITOLD PILECKI, ps. „Witold” – był
żołnierzem
kawalerii
Wojska
Polskiego,
współzałożycielem
Tajnej
Armii
Polskiej,
żołnierzem AK i organizatorem ruchu oporu w
obozie w Auschwitz-Birkenau. W 1943 r. zdołał
uciec z obozu, był bojownikiem Powstania
Warszawskiego i żołnierzem Korpusu Polskiego we
Włoszech. Po powrocie do Polski prowadził
działalność wywiadowczą, za która został aresztowany przez UB. Był
torturowany, skazany na karę śmierci i stracony w więzieniu poprzez strzał w
tył głowy. Miejsce pochówku rotmistrza pozostało nieznane.
DANUTA SIEDZIKÓWNA PS. „Inka” – to niespełna
osiemnastoletnia sanitariuszka z 5 Brygady
Wileńskiej AK. W 1945 r. została aresztowana, a
następnie uwolniona z konwoju UB. Wówczas
wstąpiła do oddziału Z. Szendzielarza „Łupaszki”.
Ponownie została aresztowana w Gdańsku. Po
niesprawiedliwym procesie została skazana na karę
śmierci przez rozstrzelanie. Wyrok wykonano w
1946 r. w Gdańsku. „Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba”.
ZYGMUNT SZENDZIELARZ, ps. „Łupaszka”- major
kawalerii Wojska Polskiego i AK na Litwie, dowódca 5
Wileńskiej Brygady Kawalerii. W 1948 r. został
aresztowany przez UB i przewieziony do więzienia w
Warszawie na Mokotowie, gdzie był torturowany,
niesłusznie osądzony i skazany na śmieć. Wyrok
wykonano w 1951 r. w więzieniu, ciało zostało
pochowane w tajemnicy w nieznanym przez lata
miejscu. Uroczysty pogrzeb odbył się dopiero w 2016 r.
Odznaczony został Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem
Walecznych i Wielkim Krzyżem Orderu Odrodzenia
Polski.
JÓZEF KURAŚ ps. „Ogień” – to żołnierz Wojska
Polskiego, porucznik Batalionów Chłopskich oraz
partyzant na Podhalu w czasie II wojny światowej. Po
wyzwoleniu przez Sowietów wstąpił do UB, ale po
kilku miesiącach zdezerterował i został jednym z
dowódców oddziałów podziemia antykomunistycznego Armia Polska w Kraju. Został ranny w
walce z KBW koło Nowego Targu w lutym 1947 r.,
zmarł w szpitalu.
MARIAN BERNACIAK, ps. „Orlik” – podporucznik rezerwy
wojska polskiego, dowódca AK w Puławach, a później
Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość na Lubelszczyźnie.
Dowodzone przez niego zgrupowanie partyzantki
niepodległościowej było jednym z największych na
Lubelszczyźnie (działało m.in. na terenie powiatu
łukowskiego), przeprowadziło wiele akcji zbrojnych
przeciwko władzom komunistycznym. Gdy
wojsko
ludowe zaatakowało jego oddział został dwukrotnie
ranny. Podczas próby przebicia się z okrążenia, popełnił
samobójstwo. Odznaczony został pośmiertnie Wielkim Krzyżem Orderu
Odrodzenia Polski.