G³os Weterana i Rezerwisty - Głos Weterana i Rezerwisty

G³os Weterana i Rezerwisty
nie do Siedlec. Szybko awansował
do stanowiska dowódcy dywizjonu
artylerii w 5 Pułku Artylerii Lekkiej w
Szczecinie, następnie w 36 Pułku
Piechoty w Lublińcu. W ramach
redukcji sił zbrojnych w 1956
roku przeniesiony do rezerwy.
Osiedlił się w Rzeszowie, tam
ukończył średnią szkołę muzyczną. W cywilu został dyrektorem
przedsiębiorstwa w spółdzielni
pracy, następnie nauczycielem
teorii muzyki w szkole muzycznej.
Pracę zawodową zakończył w
1992 roku jako dyrektor Towarzystwa Ognisk Artystycznych. Przez
wiele lat działał w Klubie Oficerów
Rezerwy. W 1981 roku był współzałożycielem Koła nr 7 Związku
przy WKU. Odznaczony Krzyżem
Kawalerskim Orderu Odrodzenia
Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi
i wieloma odznaczeniami państwowymi i resortowymi. Pochowany
20 grudnia z honorami wojskowymi na Cmentarzu Komunalnym w
Pobitnym w Rzeszowie. Pożegnany przez młodzież szkół muzycznych, członków Koła Związku ze
sztandarem, przyjaciół i sąsiadów.
W imieniu Koła nr 7 pożegnał Go
przyjaciel, płk Rudolf Milaszewski.
Jan Machno
Płk Romuald
KĘDZIERSKI
(1.11.1923-12.12.
2008). Urodził się w
Obertynie na Huculszczyźnie, w 1939
ukończył 3 klasy gimnazjum w Kołomyi. W czasie okupacji w 1941 roku ukończył 9 klas,
po wkroczeniu Niemców pracował
przymusowo jako robotnik w kopalni fosforu w Niezwiskach nad Dniestrem. Po wyzwoleniu w lipcu 1944
roku został skierowany do szkoły
oficerskiej w Riazaniu, następnie
do szkoły łączności w Zamościu,
którą ukończył w maju 1945 roku.
W 1946 roku został szefem łączności pułku. Po ukończeniu KDO
oraz WAK w Leningradzie służbę
pełnił na kierowniczych stanowiskach w Opolu i Warszawie, Wesołej, Gdańsku i Bydgoszczy jako
zastępca szefa łączności POW.
Od 1972 roku był komendantem
PSzW w Wejherowie, służbę zakończył w roku 1978. W rezerwie
pracował w jako inspektor OC w
urzędzie wojewódzkim. W 1981
roku został współzałożycielem
Koła przy WSzW w Gdańsku,
do 1993 roku był prezesem, a
następnie wiceprezesem ZW w
Gdańsku ds. sojalno-zdrowotnych.
Wspaniały mąż, wielki społecznik,
wzorowy oficer i kolega. Służbą,
pracą, życzliwością zyskał sobie
uznanie i sympatię.
Uhonorowany wieloma odznaczeniami państwowymi, resortowymi
oraz samorządowymi i stowarzyszeniowymi. Pochowany na cmentarzu łostowickim w Gdańsku, w
26 ~ Październik 2009 ~
imieniu zebranych pożegnał Go
płk Eugeniusz Stefaniak.
Ryszard Łotysz
Płk Hieronim KRAWCZYK
(31.03.1930-15.12.2008). W 1949
roku został podchorążym Oficerskiej Szkoły Uzbrojenia w Bartoszycach. Po jej ukończeniu obowiązki
służbowe pełnił na różnych stanowiskach dowódczych w pionie technicznym. Odznaczony Krzyżem
Kawalerskim Orderu Odrodzenia
Polski. Do rezerwy odszedł w 1990
roku. Do Koła nr 1 Związku Byłych
Żołnierzy Zawodowych w Kaliszu
wstąpił w grudniu 1991 roku. Był
również członkiem LOK. Msza
żałobna odbyła się w Kościele
Reformatorów. Pochowany na
Cmentarzu Komunalnym w Kaliszu
z asystą honorową, z udziałem
Rodziny, przyjaciół, kolegów. Pożegnał Go Leon Załuska.
Franciszek Kalafarski
Ppłk
Stefan
ŁASTOWSKI
(14.02.1922-16.12.
2008) urodził się w
m. Sawicze na Wileńszczyźnie. Do 1939
roku ukończył 4-letnie gimnazjum.
Rodzinna kuźnia stała się rusznikarnią akowskiego podziemia, w
niej naprawiano broń, dorabiano
części. W 1944 roku otrzymał
powołanie do 4 Zapasowego Pułku Piechoty Wojska Polskiego w
Białymstoku. Ukończył dywizyjną
szkołę podoficerską moździerzy.
W składzie 9 DP w kwietniu 1945
roku bateria sierżanta Łastowskiego wspierała natarcie 28 Pułku
Piechoty w kierunku na Drezno.
Za męstwo w walkach w okrążeniu
i wyjściu z niego pod Kukau został
odznaczony Srebrnym Krzyżem
Virtuti Militari. Szlak bojowy zakończył w Czechosłowacji. Po wojnie
ukończył kurs oficerski. Otrzymał
przydział do Sztabu Krakowskiego
Okręgu Wojskowego. Tu uzupełnił
wykształcenie ogólne i wojskowe.
Dalszą służbę pełnił w administracji
wojskowej: wojskowych komendach rejonowych w Zamościu i
Ostródzie. We wrześniu 1974 roku
ze względu na stan zdrowia odszedł w stan spoczynku. Do ZBŻZ
wstąpił w 1981 roku, jako współzałożyciel Koła nr 7 w Rzeszowie.
Aktywnie pracował także w kole
kombatantów. W czasie wolnym
jako amator uprawiał malarstwo,
specjalizował się w pejzażach.
Pochowany zgodnie z ceremoniałem wojskowym na cmentarzu na
Wilkowyji w Rzeszowie.
Jan Machno
Płk mgr Zdzisław MOSSOCZY
(17.09.1924-24.12.2008) urodził
się w Krotoszynie w rodzinie inteligenckiej. 16 kwietnia 1945 roku
został powołany do odbycia służby
wojskowej w 38 Pułku Piechoty,
www.gwir.pl
z pułkiem przeszedł pieszo od
Łodzi do Gubina. Po zakończeniu
wojny brał udział w zabezpieczeniu
zachodniej granicy państwowej.
W 1947 roku ukończył w stopniu
podporucznika Oficerską Szkołę
Piechoty i Kawalerii. Po ukończeniu kursu dowódców strażnic
w Ostródzie w 1948 roku został
skierowany do brygady WOP w
Krakowie, gdzie został dowódcą
strażnicy. Po przeniesieniu w 1951
roku do brygady WOP w Chełmie
pełnił szereg funkcji dowódczych i
sztabowych. Po ukończeniu kursu
dowódców przy ASG w Rembertowie 1960 roku został przeniesiony
do Górnośląskiej Brygady WOP
w Gliwicach. W 1976 roku został
szefem sztabu – zastępcą dowódcy
brygady.
Wyróżniał się wysokim poziomem
kultury osobistej, był niezwykle
wrażliwym i skromnym, oficerem
sumiennym, konsekwentnym,
przykładnym, ale i wyrozumiałym
wychowawcą wielu pokoleń żołnierskiej służby. Solidna służba dla
dobra ojczyzny była Jego dewizą.
Dbał o wysoki poziom kultury pracy
sztabowej. Był jednak uczynny i
koleżeński, cieszył się szacunkiem
podwładnych. W 1985 roku ze
względu na stan zdrowia odszedł
z zawodowej służby wojskowej.
Pracował dalej w OC i szkolnictwie.
Od października 1985 roku był
członkiem Koła nr 6 w Gliwicach.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim
Orderu Odrodzenia Polski, złotą
odznaką „Zasłużony w Rozwoju
Województwa Katowickiego” oraz
kilkudziesięcioma odznaczeniami
państwowymi, resortowymi oraz
samorządowymi i stowarzyszeniowymi. Pochowany na Cmentarzu
Centralnym w Gliwicach.
B. Włostowski.
Por Marian KAŁUŻNY (5.08.192526.12.2008). Służbę
wojskową pełnił w
latach 1954-1969.
Odznaczony Złotym
Krzyżem Zasługi. Angażował się
w pracach Koła nr 1 Związku w
Kaliszu. Msza żałobna odbyła
się w Kościele Garnizonowym
z wojskową asystą honorową i
udziałem kolegów z Koła, pochowany na Cmentarzu Komunalnym
w Kaliszu.
Franciszek Kalafarski
Mjr Zygfryd GÓRECKI (28.08.19237.01.2009) urodził się w m. Mlewo,
pow. Toruń. W 1940 roku został
wywieziony do Niemiec na roboty
przymusowe, gdzie pracował do
1945 roku. Służbę wojskową rozpoczął w 9 Pułku KBW, w 1945 roku
jako podoficer, następnie chorąży.
W roku 1949 ukończył Oficerską
Szkołę Piechoty w stopniu podporucznika. Służbę wojskową pełnił
m.in. w 6, następnie 8 Brygadzie
Wojsk Ochrony Pogranicza w
Nowym Sączu. W 1956 ze ze
względu na zły stan zdrowia został
przeniesiony w stan spoczynku. W
cywilu pracował od 1961 roku w
PKS w Nowym Sączu. W 1982 roku
został członkiem Koła nr 1 Związku
Byłych Żołnierzy Zawodowych i
Oficerów Rezerwy WP. Działał
także w ZKRPiBWP. Odznaczony
Krzyżem Kawalerskim Orderu
Odrodzenia Polski, odznakami
„Za Zasługi dla Ochrony Granic”
oraz medalami 10 i 40-lecia PRL.
Pogrzeb odbył się na Cmentarzu
Komunalnym w Nowym Sączu z
udziałem pocztu sztandarowego
Koła nr 1. Pożegnała Go Rodzina,
delegacja Zarządu Koła nr 1 oraz
przyjaciele i koledzy z żołnierskiej
służby.
Adam Leszyński
Płk Jan LEŚNIAK
(24.12.191513.01.2009). Służbę
wojskową rozpoczął
w styczniu 1938
roku. Uczestniczył w
Wojnie Obronnej 1939, był dowódcą radiostacji. W latach 1940-1944
był żołnierzem Armii Krajowej.
W 1944 roku rozpoczął służbę
w odrodzonym Wojsku Polskim,
ukończył kurs oficerski służby
łączności. Dowodził plutonem,
kompanią, wykładał w Brygadzie
Łączności w Sieradzu. W grudniu 1956 roku odszedł z wojska.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem
Zasługi, Krzyżem Kawalerskim
Orderu Odrodzenia Polski, medalami „Za Berlin” i „Warszawę” oraz
wieloma innymi medalami resortowymi, samorządowymi i stowarzyszeniowymi. Społecznie pracował
w LOK–KOR, ZKRPiBWP, w Wieluniu był przewodniczącym PRONu, pierwszym prezesem Koła
ZBŻZiORWP, funkcję tę pełnił
przez dwie kadencje, przez wiele
lat był członkiem Zarządu Wojewódzkiego Związku. Pochowany
16 stycznia z honorami wojskowymi na cmentarzu w Wieluniu.
W imieniu kolegów pożegnał Go
prezes Koła ZBŻZiORWP nr 3
Bronisław Morawiak
Por. inż. Włodzimierz CETNAROWICZ (17.04.192914.01.2009). Harcerz
Szarych Szeregów,
w czasie Powstania Warszawskiego działał w
poczcie polowej i zgrupowaniu
„Obroża”. Absolwent Politechniki
Warszawskiej. Posiadał przydział mobilizacyjny do 2 BSap,
zatrudniony w Przedsiębiorstwie
Robót Kolejowych nr 7 nadzorował
budowę obiektów kolejowych, w
tym dworca centralnego, trasy
łazienkowskiej oraz pomnika
„Chwała Saperom”. Zajmował
wiele kierowniczych stanowisk