G³os Weterana i Rezerwisty

http://www.zbzzorwp.wp.mil.pl/gwir.html
człowieka oraz kochającego i troskliwego męża
i ojca.
Syn ziemi rzeszowskiej, po wyzwoleniu jej
wcielony do 10 Pułku Piechoty 4 DP, walczył o
Pragę, zdobywał Kołobrzeg, gdzie został ranny, forsował Odrę. Skierowany do 3 Frontowej
Oficerskiej Szkoły Piechoty, po jej ukończeniu
służbę pełnił w 3, 6, i 9 DP. Następnie został
skierowany do Głównego Zarządu Szkolenia
Bojowego. Ukończył ASG WP i kurs podyplomowy. Miał znaczący wkład w przechodzeniu
szkolnictwa wojskowego z systemu wojennego na pokojowy oraz bieżące doskonalenie
kadry. W 1976 r. ze stanowiska zastępcy szefa Zarządu Szkolnictwa Wojskowego MON,
został przeniesiony do Ministerstwa Oświaty
i Wychowania na stanowisko dyrektora Departamentu Szkolenia Obronnego, z którego
po 43 latach służby odszedł w stan spoczynku. W cywilu podjął pracę w Wydawnictwach
Szkolnych i Pedagogicznych.
Społecznie zaangażował się w pracę w Kole
nr 5 ZBŻZiORWP w Warszawie oraz w Klubie
Kombatantów 4 DP i Zarządzie Głównym Ligi
Obrony Kraju. Odznaczony Krzyżami Kawalerskim, Oficerskim i Komandorskim Orderu
Odrodzenia Polski, Krzyżem Virtuti Militari i
Krzyżem Walecznych, Medalem Edukacji Narodowej oraz wieloma innymi odznaczeniami
bojowymi, państwowymi, resortowymi, a także samorządowymi i stowarzyszeniowymi.
K. Kowal
Płk Remigiusz ŚWIĘCICKI
(27.03.1926-2007) urodził się
w Sofijewce koło Żytomierza.
W marcu 1944 r. został wcielony do 1 Dywizji Piechoty im.
Tadeusza Kościuszki, w szeregach której walczył aż do Berlina. W 1951
r. z wyróżnieniem ukończył Oficerską Szkołę
Kapelmistrzów Wojskowych w Rembertowie.
Prowadził orkiestry wojskowe w Lublinie,
Skwierzynie i w Opolu. Orkiestra wojskowa
pod jego batutą zajmowała pierwsze miejsca na szczeblu ŚOW, często również na
szczeblu centralnym. Jest autorem orkiestrowej musztry paradnej, którą inspektorat WP
wprowadził jako przedmiot obowiązkowy do
repertuaru orkiestr Wojska Polskiego.
Po przejściu na emeryturę w 1975 r. pracował
jako inspektor spraw obronnych aż do 2004 r.
Był w tym czasie prezesem Koła nr 6 ZKRPiBWP w Opolu. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym
Krzyżem Zasługi, medalem „Zasłużonym na
Polu Chwały” oraz 20 innymi medalami bojowymi i pamiątkowymi. W uroczystości pogrzebowej wzięła udział Orkiestra Reprezentacyjna Śląskiego Okręgu Wojskowego.
Stefan Szelka
Ppor. Tadeusz HOSZKO (10.08.
1920-8.07.2007). Po ukończeniu średniej szkoły muzycznej w
kwietniu 1937 r. został wcielony
do orkiestry wojskowej 17 Pułku
Piechoty w Rzeszowie. W 1939
r. został z Pułkiem skierowany w rejon Dunajca koło Tarnowa. Brał udział w walkach
Pułku aż do Gródka Jagiellońskiego, gdzie
dostał się do niewoli niemieckiej. Uciekł z
transportu i powrócił do domu. W 1940 r. został
aresztowany i wywieziony na roboty przymusowej koło Monachium. Urlopowany w 1942
Maj 2008
G³os Weterana i Rezerwisty
r. nie powrócił i w ukryciu doczekał wyzwolenia. Po wojnie zatrudnił się w urzędzie miasta,
następnie w miejskim handlu. Po osiągnięciu
60 lat odszedł na emeryturę. Kiedy w 1988
r. powstało Koło nr 11 ZBŻZiORWP, wstąpił
do stowarzyszenia, w którym działał aktywnie. Odznaczony medalami „Za Udział
w Wojnie Obronnej 1939 r.”, „Zwycięstwa i
Wolności” i odznaką „Zasłużony dla Województwa Rzeszowskiego”. Pochowany na
Cmentarzu Komunalnym Rzeszów Wilkowyja, z honorową asystą wojskową. W imieniu
obecnych pożegnał Go sekretarz Koła Tadeusz Turoń.
Jan Machno
Ppłk Kalikst HEGER (14.10.1923
-2.08.2007) służbę wojskową
pełnił w latach 1944-1962. Wraz
z ojcem i bratem został wcielony do 1 AWP, z którą przeszedł
szlak bojowy do Berlina. Walczył
na Wale Pomorskim, bił się o Kołobrzeg, forsował Odrę i brał udział w szturmie na Berlin.
W 1947 r. został zwolniony do rezerwy, lecz
powołano Go powtórnie w 1951 r. Dowodził
kompanią i batalionem. Służbę zakończył - ze
względu na stan zdrowia - w 41 Pułku Artylerii w Gdańsku. Jako kombatant brał udział w
bardzo wielu spotkaniach, w których to krzewił miłość do ojczyzny i patriotyczne postawy
młodzieży. Uczestniczył w działalności Koła
nr 10 ZBŻZiORWP oraz Koła ZKRPiBWP W
Gdańsku.
Józef Bir
Płk dypl. mgr Remigiusz DĄBKOWSKI
(3.10.1924-5.08.2007). W czasie okupacji
przebywał w m. Łuck na Wołyniu, gdzie w
marcu 1944 r. został wcielony do polskiego
wojska. W składzie 1 AWP walczył na szlaku bojowym od Bugu do Berlina, ranny w m.
Dechton. Jako magister ekonomii oraz absolwent Akademii Sztabu Generalnego WP
w Sztabie POW pełnił funkcje w kontroli wojskowej. Wskutek pogarszającego się zdrowia został przeniesiony w stan spoczynku.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, medalem
„Zasłużonym na Polu Walki”, Orderem Wojny
Ojczyźnianej oraz innymi licznymi odznaczeniami państwowymi, resortowymi, a także stowarzyszeniowymi i samorządowymi. W Kole
nr 2 Związku był m.in. zastępcą przewodniczącego Komisji Rewizyjnej. Odszedł człowiek o dużych wartościach humanistycznych,
prawy obywateli i serdeczny kolega.
Mieczysław Matelski
St. chor. Jan MATYSIAK
(22.06.1933-6.08.2007). Służbę
wojskową pełnił w latach 19531986. Po ukończeniu szkoły podoficerskiej przez długie lata był
związany ze służbą uzbrojenia 7
Batalionu Wojsk Kolejowych we Wrześni. i 2
Pułku Kolejowego w Przemyślu oraz Inowrocławiu. Po ukończeniu Kursu Doskonalenia
Podoficerów w Olsztynie został wyznaczony
na stanowisko szefa uzbrojenia i elektroniki
pułku, które pełnił do chwili przejścia na emeryturę. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim
Orderu Odrodzenia Polski oraz wieloma innymi odznaczeniami państwowymi, resortowymi i samorządowymi. W Związku przez wiele
lat był członkiem zarządu i sekretarzem koła.
Wyróżniony odznaką honorową „Za Zasługi
dla ZBŻZiORWP” i wpisany do księgi honorowej „Za Zasługi dla ZW w Bydgoszczy”.
Pochowany z wojskową asystą honorową.
Mowę pożegnalną w imieniu kolegów, byłych
żołnierzy zawodowych i kadry Pułku wygłosił
dowódca 2 Inowrocławskiego Pułku Komunikacyjnego im. gen. Jakuba Jasińskiego płk
dypl. inż. Marek Sarnowski.
Jan Czerniak
Por. Jan GRYGORCEWICZ
(22.04.1925-8.08.2007) urodzony w Janukowiczach na Kresach
Wschodnich. W 1942 r. został
żołnierzem 78 Pułku Piechoty
AK. Brał udział w wielu akcjach
przeciwko Niemcom, zostając kilkakrotnie
rannym. W 1943 r. został aresztowany i wywieziony do obozu, w którym pozostawał do
wyzwolenia. W 1950 r. został żołnierzem WP,
w którym to służbę pełnił do roku 1977. Był
członkiem ZBoWiD, ZKRPiBWP, Światowego
Związku Żołnierzy AK, współzałożycielem i
działaczem Koła nr im. 3. KOP ZBŻZiORWP
do ostatnich dni życia. Odznaczony Brązowym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem
Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym Osobowice we Wrocławiu.
Józef Oleksy
Płk
Bogdan
ADAMCZAK
(7.06.1922-8.08.2007). Żołnierz
Armii Krajowej, walczył w Powstaniu Warszawskim. Służbę
w Wojsku Polskim rozpoczął w
kwietniu 1945 r. jako artylerzysta. Był m.in. szefem artylerii 9 Pułku Zmechanizowanego i 12 Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie. Po zakończonej służbie
wojskowej, działał społecznie w ZKRPiBWP,
współzałożyciel Koła nr 19 ZBŻZiORWP w
Stargardzie Szczecińskim. W latach 19811985 był wice i prezesem Koła. Odznaczony
Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski,
Krzyżem AK, Krzyżem Partyzanckim, medalem pamiątkowym ZBŻZiORWP oraz wieloma
innymi odznaczeniami państwowymi, resortowymi i samorządowymi.
Pożegnany przez Rodzinę, kolegów z Koła
nr 19 i mieszkańców miasta, pochowany
na Cmentarzu Komunalnym w Stargardzie
Szczecińskim. W pogrzebie uczestniczyły
również: kompania honorowa 2 Batalionu
Saperów oraz poczty sztandarowe jednostki
wojskowej i Koła nr 19 Związku.
Kazimierz Kiełtyka
St. sierż. sztab. Mieczysław
KAPKA (26.07.1927-9.08.2007)
służbę wojskową pełnił w latach
1948-1970. Po odbyciu szkolenia podoficerów zawodowych
przy POW w 1950 r. został
szefem kompanii w 10 Pułku Moździerzy,
następnie w 29 Dywizjonie Przeciwlotniczym, dowodził plutonem transportowym,
pod koniec służby powtórnie został szefem
63 Kompanii Transportowej 7 ŁDD w Gdańsku. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz wieloma innymi
odznaczeniami państwowymi, resortowymi
i stowarzyszeniowymi. Z chwilą powstania
29