HRSpot - Taxonline.pl

HRSpot
Biuletyn zespołu ds. podatków
pracowniczych i doradztwa
personalnego
Polska
Nr 68, sierpień 2012
Przedstawiamy
P
rzedstawiamy kolejne wydanie biuletynu
poświęconego szeroko rozumianem
rozumianemu
obszarowi spraw pracowniczych
Obciążenia
pracownicze
Finansowanie kosztów noclegu pracownika
niebędącego w podróży służbowej zwolnione
z PIT
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia
18 czerwca 2012 r. orzekł, że poniesione przez pracodawcę koszty
noclegów, które bezpośrednio związane są z wykonywanymi przez
pracownika czynnościami służbowymi, nie mogą zostać uznane
za świadczenie na rzecz pracownika, powodujące powstanie po jego
stronie przychodu ze stosunku pracy.
Sąd uchylił tym samym interpretację indywidualną Dyrektora Izby
Skarbowej w Warszawie z dnia 18 maja 2011 r., nakazującą
rozpoznanie przychodu u pracownika, któremu pracodawca pokrył
wydatki za hotel, mimo że nie był on w podróży służbowej
w rozumieniu przepisów prawa pracy. Organ podatkowy nie uznał
argumentów Wnioskodawcy, że pracownik otrz
otrzymał od pracodawcy
jedynie zwrot kosztów poniesionych w interesie pracodawcy
w związku z wykonywaniem jego poleceń służbowych. Zdaniem
Dyrektora Izby Skarbowej, jeśli pracodawca nie ma obowiązku
pokrycia wydatków związanych z podróżą służbową, to zwrot kos
kosztów
noclegu stanowi dla pracownika nieodpłatne świadczenie.
WSA nie potwierdził powyższego stanowiska przyjmując za nieistotną
kwestię, czy pracownik odbywa podróż służbową w myśl przepisów
prawa pracy, jeśli poniesione przez niego koszty noclegu bezpośre
bezpośrednio
wiążą się z wykonywanymi czynnościami służbowymi.
Dopłaty do wypoczynku dla dzieci i młodzieży
– obowiązki spółki jako płatnika PIT
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia
19 lipca 2012 r. stwierdził, że dopłaty do wypoczynku,
zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym
zakresie, przyznawane dzieciom i młodzieży do lat 18 z zakładowego
funduszu świadczeń socjalnych, korzystają ze zwolnienia z PIT.
Dyrektor zgodził się z wnioskodawcą, że w opisanym stanie
faktycznym nie jest on zobowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki
na PIT od dofinansowania do wczasów dla dzieci i młodzieży do lat
18. Jednocześnie organ podatkowy uznał, że w sytuacji ukończenia
przez dziecko 18 roku życia w trakcie trwania wypoczynku, część
dofinansowania będzie korzystała ze zwolnienia z PIT proporcjonalnie
do momentu ukończenia przez dziecko 18 lat. Obowiązki płatnika
będą więc ciążyć na Wnioskodawcy w okresie od dnia ukończenia
18 roku życia do końca pobytu dziecka na wypoczynku.
Zapłata podatku przez osobę trzecią
a wygaśnięcie zobowiązania podatkowego
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia
5 lipca 2012 r. uznał, że zapłata ciążącego na Wnioskodawcy podatku,
dokonana przez osobę trzecią w ramach zobowiązania
cywilnoprawnego przelewem z konta tej osoby, nie prowadzi do
wygaśnięcia zobowiązania podatkowego osoby zobowiązanej.
W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca, prowadzący działalność
rolniczą, zamierza zawrzeć umowę dzierżawy gruntu, zgodnie z którą
dzierżawca byłby zobowiązany do terminowego odprowadzania w
imieniu Wnioskodawcy, bezpośrednio ze swojego rachunku
bankowego, podatku rolnego albo podatku od nieruchomości w
odniesieniu do dzierżawionego gruntu.
Dyrektor Izby Skarbowej, nie zgadzając się z tezą Wnioskodawcy,
stwierdził, że podatek jest świadczeniem publicznoprawnym, o
osobistym charakterze, którego w drodze czynności cywilnoprawnej
nie można przenieść na inną osobą, nawet za jej zgodą. Jednocześnie
Dyrektor podkreślił, że tylko zapłata podatku przez podatnika lub
ewentualnie przez osobę trzecią działającą jako „posłaniec”, która
korzysta z zasobów pieniężnych otrzymanych przez podatnika,
prowadzi do realizacji, a więc i wygaśnięcia, zobowiązania
podatkowego. „Posłaniec” dokonuje bowiem jedynie technicznej
czynności, którą uznać należy nie za zapłatę podatku, lecz wpłatę
kwoty tytułem podatku.
Wynagrodzenia zarządów najwyższe
w branży mediowej i finansowej
Według najnowszego badania PwC „Wynagrodzenia zarządów
największych spółek giełdowych w 2011 roku”, najwyższe przeciętne
wynagrodzenie dla osób zarządzających w roku 2011 oferowała branża
mediowa (ok. 2,88 mln zł w roku 2011). W czołówce znalazła się też
szeroko pojęta branża finansowa (ubezpieczenia – ok. 2,82 mln zł,
banki - ok. 1,88 mln zł oraz rynek kapitałowy – ok. 1,58 mln zł).
Jednakże, porównując rok do roku w ujęciu branżowym, warto
zauważyć, że w pierwszej dziesiątce najlepiej płacących branż znajdują
się praktycznie te same sektory, co w roku ubiegłym. Wyjątek stanowi
energetyka, która z 18 miejsca w 2010 r. weszła w 2011 r. na pozycję
9 zastępując firmy deweloperskie, które spadły z 9 na 17 miejsce
w rankingu. Spółki z WIG20 - znacząco przewyższają spółki
z indeksów
indeksów mWIG40 oraz sWIG80 pod względem kapitalizacji
rynkowej, aktywów i przychodów – w konsekwencji oferują zarządom
znacznie wyższe przeciętne wynagrodzenia. Trzeba jednak zwrócić
uwagę, że o ile w przypadku bankowości
kowości wysokość wynagrodzeń jest
ściśle skorelowana z wielkością spółki mierzoną wartością aktywów
i kapitalizacją rynkową, o tyle spółki mediowe i rynku kapitałowego
nie odbiegają pod względem wielkości od firm z innych branż a ich
zarządy są relatywnie sowicie wynagradzane. W tym kontekście warto
zwrócić uwagę na przedsiębiorstwa z sektora surowcowego, które
pomimo swojej znacznej wielkości relatywnie skromnie wynagradzały
osoby zarządzające.
zarządzające
Najlepiej opłacane branże w 2011 roku.
100
Banki
Surowcowy
80
Aktywa (mld zł)
Human Resources
60
Ubezpieczenia
Energetyka
40
Telekomunikacja
20
R.kapitałowy
Paliwowy
Media
0
-20
0
20
40
60
80
100
120
-20
Przychody (mld zł)
Rozmiar kuli na wykresie odzwierciedla wartość przeciętnego
wynagrodzenia; położenie kuli na obu osiach odzwierciedla wielkość
mierzoną kapitalizacją i wartością aktywów.
aktywów
Źródło:
Źródło:Raport
PwC „Wynagrodzenia zarządów największych
ększych spółek giełdowych w 2011 roku”
Prawo pracy
Odpowiedzialność pracownika na podstawie
przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu
Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 12 kwietnia 2012 r. orzekł, iż
pracownik, który otrzymał nienależne świadczenie musi liczyć się z
zastosowaniem przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu.
W przedmiotowej sprawie doszło do zbiegu kilku ewentualnych
podstaw odpowiedzialności pozwanego pracownika, który bez wiedzy
powódki będącej pracodawcą, wyciągnął z kasy przedsiębiorstwa
znaczną kwotę pieniędzy, tzn. odpowiedzialności pracownika za
szkodę wyrządzoną pracodawcy (art. 122 Kodeksu pracy),
odpowiedzialności za czyn niedozwolony (art. 415 Kodeksu
cywilnego) oraz odpowiedzialności wynikającej z przepisów o
bezpodstawnym wzbogaceniu (art. 405 Kodeksu cywilnego i kolejne).
Sąd Najwyższy zwrócił uwagę, że ze względu na swoiste relacje
pomiędzy pracodawcą i pracownikiem określenie ram prawnych
łączącego je kontraktu jest niezwykle trudne i może prowadzić do
nieprawidłowych wniosków. Niemniej Sąd Najwyższy stwierdził, że
jeżeli niemożliwym jest dokonanie rozliczenia w ramach konkretnego
stosunku prawnego, to powinno do niego dojść na podstawie
przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu (wyrok w sprawie o sygn.
akt II PK 174/2011).
Kontakt z nami
Camiel van der Meij
Partner
Doradztwo podatkowe
+48 22 523 4959
[email protected]
Katarzyna Serwińska
Dyrektor
Doradztwo podatkowe
+48 22 523 4794
[email protected]
Artur Kaźmierczak
Dyrektor
Doradztwo w zakresie
strategicznego zarządzania HR
+48 22 523 7490
[email protected]
Monika Sojda-Gerwatowska
Counsel
Doradztwo w zakresie
prawa pracy
+48 22 523 7382
[email protected]
www.pwc.pl
www.taxonline.pl
HRSpot jest publikacją działu prawno-podatkowego PwC.
Uwaga: Wszelkie zawarte w niniejszej publikacji informacje mają charakter orientacyjny – publikacja nie może stanowić jedynej
podstawy podejmowanych działań. Przed podjęciem jakichkolwiek działań należy zasięgnąć fachowej porady.
© 2012 PricewaterhouseCoopers Sp. zo.o. Wszystkie prawa zastrzeżone. W tym dokumencie nazwa "PwC" odnosi się do
PricewaterhouseCoopers Sp. z o.o., firmy wchodzącej w skład sieci PricewaterhouseCoopers International Limited, z których każda
stanowi odrębny i niezależny podmiot prawny.