D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Świdnicy

Sygn. akt IV U 384/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 30 września 2015 roku
Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie :
Przewodniczący: SSR Teresa Maślukiewicz
Protokolant : Katarzyna Zych
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 września 2015 roku w Ś.
sprawy z odwołania T. W.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.
z dnia (...) roku, znak: (...)
o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy
I oddala odwołanie;
II zasądza od T. W. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. kwotę 120 zł tytułem zwrotu kosztów
zastępstwa procesowego.
UZASADNIENIE
T. W. odwołała się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z dnia (...)znak (...) wnosząc o
zmianę decyzji i przyznanie prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy z dnia (...) roku.
W uzasadnieniu odwołania podała m.in., że atmosfera napięcia i nieuzasadnione zarzuty kierowane wobec niej
przez B. K. (1) w godzinach porannych w dniu (...) roku doprowadziły do gwałtownego pogorszenia się jej stanu
zdrowia przejawiającego się dużym zdenerwowaniem, drgawkami, bólem głowy, kołataniem serca, trudnościami w
oddychaniu i bólem w piersiach. Niezbędna okazała się interwencja pogotowia ratunkowego. Skutki zdarzenia były
na tyle poważne, iż doprowadziły w konsekwencji do absencji w pracy i przyjmowania leków. W dniu (...)roku lekarz
stwierdził u niej reakcje na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne. (...) roku w (...) potwierdzono u niej zaburzenia
adaptacyjne i przepisano stosowne leki. Stres jako bodziec psychiczny w postaci nadmiernych negatywnych przeżyć
działających na organizm jest uznany za jedną z możliwych przyczyn wypadku przy pracy. Zdarzenie z (...) roku było
zdarzeniem nagłym, które nastąpiło w związku z pracą i było wywołane przyczyną zewnętrzną.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie kosztów zastępstwa
procesowego w kwocie 120 złotych uzasadniając to m.in. tym, że zdarzenie z dnia (...)roku w protokole z dnia (...)
roku nie zostało uznane za wypadek przy pracy z uwagi na brak nagłości zdarzenia. Wobec nie uznania zdarzenia za
wypadek przy pracy wniosek
o jednorazowe odszkodowanie załatwiono decyzją odmowną.
Sąd ustalił:
T. W. zatrudniona jest w (...) spółka z o.o. we W. na podstawie umowy o pracę. Pracę świadczyła w S.. Od 2006
roku atmosfera w pracy pogarszała się. Nowa kierowniczka B. K. (1) wprowadziła swój styl zarządzania, który nie
odpowiadał niektórym pracownikom – w tym powódce. Od marca 2013 roku nasiliło się napięcie pomiędzy B. K. a
powódką i niektórymi innymi pracownikami, co skutkowało napisaniem przez nich skargi do organizacji związkowej.
Powódka odbierała uwagi B. K. bardzo osobiście, jako mobbing.
Dnia (...)roku B. K. w obecności M. O. zwróciła powódce uwagę, że nie była w stanie usunąć błędu w rozliczeniu
jednego z klientów. Powódka przerwała te rozmowę wychodząc z pokoju B. K.. Później B. K. ponownie omawiała ten
przypadek w obecności powódki i innych pracowników. Powódka poczuła się źle, poszła do toalety. Miała trudności w
oddychaniu, dusiło ją w piersiach, kołatało jej serce i bolała głowa, zaczęła osuwać się na podłogę. Wezwano pogotowie,
które zawiozło ją do szpitala. Po udzieleniu niezbędnej pomocy, wypisano powódkę do domu z zaleceniem dalszego
leczenia ambulatoryjnego. Lekarz wydał jej zwolnienie lekarskie na okres od (...) roku, przepisał leki uspokajające,
zlecił wykonanie EKG i inne.
Otrzymała kolejne zwolnienie lekarskie do(...)
Pozostaje pod opieką (...).
Zespół powypadkowy dokonał ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy, który powódka zgłosiła (...) roku
i stwierdził, że zdarzenie (...) roku nie jest wypadkiem przy pracy.
W dniu (...) roku powódka wystąpiła do Sądu Rejonowego we (...) sprostowanie treści protokołu nr (...) ustalającego
okoliczności i przyczyny wypadku przy pracy zaistniałego w dniu (...)
Postanowieniem z dnia (...)roku Sąd Rejonowy dla (...)stwierdził swą niewłaściwość i sprawę przekazał Zakładowi
Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W..
Decyzją z (...) roku organ rentowy odmówił powódce prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy
pracy. Od decyzji tej ubezpieczona odwołała się do tutejszego Sądu.
Dowód: 1. dokumenty i postanowienie z (...) r. – w aktach sygn. (...) – w zał.,
2. protokół powypadkowy nr (...) z (...) – w aktach ZUS – w zał.,
3. zeznania świadków:
- B. K. (1) – k 44
- M. P.– k 44
- J. K.– k 44
- J. S.– k 44
- E. O.– k 44
- T. S. – k 44
- L. M.– k 44
4. przesłuchanie powódki k. 44
Biegli sądowi specjaliści psycholog i psychiatra rozpoznali u powódki zaburzenia adaptacyjne o obrazie zaburzeń
lękowo-adaptacyjnych z somatyzacją i orzekli, że zdarzenie z (...) roku spowodowane zostało przyczyną obiektywną,
reakcją powódki na to zdarzenie miało charakter przereagowania tj. nieadekwatnej do bodźca reakcji. Wynikało to
w dużej mierze z nerwicowego reagowania powódki w sytuacji przedłużonego stresu oraz osłabienia mechanizmów
obronnych i było efektem kumulującego się napięcia utrzymującego się co najmniej od marca 2013 roku. Wszystkie
dolegliwości powódki związane ze zdarzeniem uległy istotnej redukcji już po miesiącu.
Dowód: opinia biegłych psychologa i psychiatry – k 83
opinia uzupełniająca – k 117
Sąd zważył:
Odwołanie jest bezzasadne.
Zgodnie z art. 3 ust 1 ustawy z 30.10.2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób
zawodowych ( tekst jednolity Dz.U. z 2009 roku Nr 167, poz. 1322 z późn. zm.) za wypadek przy pracy uważa się nagłe
zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:
1. podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń służbowych,
2. podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia,
3. w czasie pozostawania przez pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a
miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.
Aby konkretne zdarzenie mogło zostać uznane za wypadek przy pracy muszą zaistnieć jednocześnie trzy przesłanki:
1. nagłość zdarzenia,
2. związek z pracą,
3. przyczyna zewnętrzna.
Brak spełnienia którejkolwiek z tych przesłanek uniemożliwia uznanie zdarzenia za wypadek przy pracy.
W niniejszej sprawie w zasadzie bezsporne było, że zdarzenie z (...)roku miało związek z pracą i zostało wywołane
przyczyną zewnętrzną. Sporne pozostawało, czy było to nagle zdarzenie. Ustalenie tej okoliczności wymagało
wiadomości specjalnych zatem po myśli art. 278§1 kpc Sąd ustanowił w sprawie biegłych psychologa i psychiatrę.
Biegli psycholog i psychiatra po fizykalnym badaniu powódki i analizie dokumentacji medycznej orzekli, że zdarzenie
z (...) roku nie było nagłe albowiem sytuacja stresowa trwała co najmniej od marca 2013 roku a wywołana została
zachowaniem przełożonej powódki. Dolegliwości zdrowotne odczuwane przez powódkę od (...) roku ustąpiły już po
miesiącu, brak zatem podstaw do ustalenia długotrwałego czy stałego uszczerbku na jej zdrowiu.
Jakkolwiek zaistniała obiektywna, zewnętrzna przyczyna zdarzenia to jednocześnie zaistniała także subiektywna
(wewnętrzna) jego przyczyna a mianowicie – nazbyt nerwowa reakcja powódki w sytuacji przedłużanego stresu – tzw.
przereagowania – nieadekwatnego do bodźca.
Sąd w całości dał wiarę opinii biegłych albowiem są pełne, jasne, pozbawione wewnętrznych sprzeczności i
dostatecznie wyjaśniły wszystkie okoliczności mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia. Ponadto żadna ze stron
nie wykazała, iż opinie są rażąco wadliwe lub w sposób oczywisty błędne. Biegli szczegółowo odnieśli się do zastrzeżeń
powódki wykazując całkowitą ich bezzasadność.
Zeznania świadków i powódki w zasadzie potwierdziły, że po zmianie kierowniczki pomiędzy powódką a B. K.
narastało napięcie, które miało swój finał w dniu (...)
Sąd oddalił wnioski dowodowe zgłoszone w piśmie powódki z (...)(k 45) albowiem:
1. pełnomocnik powódki nie dołączył do tego pisma skargi pracowników na zachowanie B. K. ani pisma pracowników
z dnia (...), na które powoływał się w tym piśmie,
2. dokumenty te – jako dokumenty prywatne po myśli art. 245 kpc mogły być dowodem wyłącznie tego, że osoby które
je podpisały złożyły oświadczenia zawarte w dokumencie.
Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia było ponadto, czy B. K. stosowała mobbing wobec pracowników.
Z definicji mobbing to wrogie i nieetyczne zachowania, które są powtarzane w sposób systematyczny przez jedną
lub większą liczbę osób, skierowane głównie przeciwko pojedynczej osobie. Działania te występują bardzo często –
przynajmniej raz w tygodniu i przez długi okres czasu – przynajmniej przez pół roku. Tak więc nie jest możliwe uznać
mobbingu za nagłą przyczynę wypadku przy pracy. Hipotetycznie – jedynym dowodem stosowania przez świadka B.
K. mobbingu wobec powódki i innych pracowników byłby prawomocny wyrok fakt ten potwierdzający.
Takiego dowodu powódka nie przedstawiła.
Mając powyższe na uwadze na mocy art. art. 47714§1 kpc odwołanie oddalono.