one są wśród nas – dzieci niepełnosprawne
Transkrypt
one są wśród nas – dzieci niepełnosprawne
ONE SĄ WŚRÓD NAS – DZIECI NIEPEŁNOSPRAWNE „Nie zadawajcie dzieciom gwałtu nauczania, tylko niech się bawią. Dziecko doskonale bawi się, ale ta zabawa jest dla niego prawdziwą nauką, bo uczy się niechcący, a zapamiętuje na zawsze”. Platon Każde dziecko ma prawo do pełnego dostępu do edukacji bez względu na to, jaki prezentuje potencjał rozwojowy. Przedszkole integracyjne daje szansę rozwoju zarówno dzieciom niepełnosprawnym, jak i pełnosprawnym, uczy tolerancji, wzajemnej akceptacji i zrozumienia. Cele strategiczne przedszkola integracyjnego: • kształtowanie tolerancji, wrażliwości, wyrozumiałości i otwartości, zrozumienia dla innych zachowań, • zapewnienie dzieciom możliwości wszechstronnego rozwoju i przygotowanie ich do codziennego życia, • dostrzeganie potrzeb drugiego człowieka, w tym szczególnie dziecka o specjalnych potrzebach edukacyjnych, • uwrażliwianie i modelowanie zachowań dzieci zdrowych jako zdolnych do niesienia pomocy i do traktowania dzieci niepełnosprawnych jako partnerów, • stosowanie specyficznych metod pracy z dziećmi niepełnosprawnymi, które umożliwiają stymulację ich rozwoju, aktywności, samodzielności, • wspieranie we wszystkich sferach fizycznej, psychicznej, emocjonalnej, moralnej, duchowej, zdrowotnej , z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb i możliwości każdego dziecka, • integrowanie z grupą, środowiskiem lokalnym, rodziną, • indywidualizowanie pracy z dziećmi, również z dziećmi niepełnosprawnymi, aby wyrównywać szanse edukacyjne. Uczestnictwo dziecka niepełnosprawnego w życiu grupy pozwala na rozwijanie wiary we własne siły, zwiększanie samoakceptacji, pozwala na bycie sobą wśród innych oraz wykształcenie motywacji i umiejętności pokonywania trudności, przygotowanie do pełnego udziału w życiu społecznym. Dzieci niepełnosprawne Integracja sprzyja: • dziecko te uczy się poprzez obserwację dzieci zdrowych; • nabywaniu umiejętności społecznych oraz rozwojowi samodzielności ; • staje się bardziej komunikatywne (chętniej nawiązuje kontakty z innymi); • powoli staje się sprawniejsze intelektualnie i fizycznie; • nabywa większą motywację do samodzielności i nauki; • dziecko niepełnosprawne ma możliwość przebywania w naturalnym środowisku (nie jest izolowane). Na czym polega wyjątkowość placówki integracyjnej? Często zaobserwować można strach społeczeństwa przed niepełnosprawnością. Rozumiemy wówczas rolę naszej placówki. Niepełnosprawność nie jest chorobą zakaźną, nie można się nią zarazić. Dzieci pełnosprawne realizują program z zakresu wychowania przedszkolnego, który jest prowadzony na bardzo wysokim poziomie, zaś oligofrenopedagog dostosowuje treści edukacyjne do możliwości wychowanka niepełnosprawnego. Ogromnie ważne jest kształtowanie prawidłowej postawy wobec osób niepełnosprawnych od wczesnego dzieciństwa. Małe dzieci wolne są od uprzedzeń, przesądów, które istnieją w mentalności wielu dorosłych. W placówce integracyjnej dzieci poprzez wspólne zabawy, zajęcia, wycieczki i imprezy uczą się w sposób naturalny oraz spontaniczny wzajemnej wyrozumiałości, tolerancji, troski, szacunku, wsparcia odpowiedzialności oraz empatii. W ten sposób wychowankowie nabywają umiejętności społecznych jak również pełniej i wszechstronniej rozwijają swoją osobowość. Nasze przedszkole jest placówką integracyjną. Dla każdego podopiecznego z niepełnosprawnością konstruowany jest INDYWIDUALNY PROGRAM EDUKACYJNO – TERAPEUTYCZNY , który tworzą: oligofrenopedagog, psycholog, logopeda, fizjoterapeuta. Dziecko niepełnosprawne uczestniczy w zajęciach programowych z całą grupą przedszkolną, i dodatkowo bierze udział w zajęciach indywidualnych z pedagogiem specjalnym, logopedą, fizjoterapeutą i psychologiem. Jako nauczyciele staramy się niwelować skutki niepełnosprawności poprzez stymulowanie rozwoju dzieci i stwarzanie warunków do optymalnego ich funkcjonowania. Dziecko pełnosprawne wychowujące się z niepełnosprawnymi rówieśnikami jest osobą wrażliwą na potrzeby innych ludzi, mniej egocentryczną, pozbawioną egoizmu, nastawioną także na „dawanie”, a nie tylko „branie”. Wychowanek niepełnosprawny funkcjonując wśród dzieci zdrowych jest bardziej samodzielny, uczy się przez obserwację, lepiej się komunikuje, wykazuje większą sprawność fizyczną oraz intelektualną.