Diagnoza psychologiczna

Transkrypt

Wydział Ekonomiczno-Społeczny
kierunek studiów: pedagogika
KARTA PRZEDMIOTU
(syllabus)
Nazwa przedmiotu: DIAGNOZA PSYCHOLOGICZNA
Rodzaj studiów: niestacjonarne
Status przedmiotu: obowiązkowy
Forma zajęć:
Liczba godzin:
Punkty ECTS: 3
Semestr: IV i V
Wykład
12
Prowadzący przedmiot:
Konsultacje:
Dane kontaktowe:
mgr Aleksandra Guzik
30 min po każdych
zajęciach
Cele przedmiotu w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji:
C1. Dostarczenie wiedzy na temat etapów i uwarunkowań procesu diagnozowania
C2. Wyposażenie w wiedzę dotyczącą podstawowych metod diagnostycznych i zakresu ich
stosowania
C3. Uwrażliwienie na możliwe błędy popełniane w procesie wnioskowania diagnostycznego
C4. Uwrażliwienie na etyczne problemy i ograniczenia w diagnozowaniu
C5. Kształtowanie umiejętności planowania i przeprowadzenia procesu diagnostycznego
C6. Kształtowanie podstawowych umiejętności stosowania metod diagnostycznych
C7. Kształtowanie umiejętności integrowania danych uzyskanych za pomocą różnych metod
C8. Uświadomienie roli własnej aktywności w procesie poszerzania własnej wiedzy oraz
budowania profesjonalnych umiejętności diagnostycznych.
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji:
1. podstawy psychologii rozwoju człowieka
Treści programowe:
TP1. Diagnoza psychologiczna – podstawowe pojęcia
TP2. Źródła danych diagnostycznych
TP3. Rozmowa/ wywiad
TP4. Testowanie – metody kwestionariuszowe
TP5. Testowanie – techniki projekcyjne
TP6. Testowanie – próby zadaniowe
TP7. Obserwacja psychologiczna
TP8. Integrowanie danych diagnostycznych
1
syllabusy - pedagogika [wer. 20150401], s. 1
TP9. Kompetencje diagnosty: komunikacyjne i społeczne
Efekty kształcenia:
wiedza
W1. Definiuje podstawowe pojęcia związane z diagnozą psychologiczną
W2. Omawia kroki i etapy procesu diagnozowania
W3. Zna specyfikę podstawowych metod diagnostycznych
W4. Zna zasady integrowania danych pochodzących z różnych źródeł
W5. Wie jakie znaczenie w procesie diagnostycznym ma dobry kontakt
z osobą badaną oraz motywacja do badań
umiejętności
U1. Potrafi zaplanować przebieg procesu diagnostycznego
U2. Potrafi interpretować dane uzyskane za pomocą wybranych narzędzi
U3. Potrafi integrować dane uzyskane za pomocą wybranych narzędzi
kompetencje społeczne (postawy)
K1. Ma świadomość problemów etycznych związanych z procesem diagnozy oraz wrażliwość
na kwestie etyczne
K2. Potrafi nawiązać kontakt , motywować oraz współpracować z osobami badanymi
Narzędzia dydaktyczne:
1. prezentacje multimedialne
2. studia przypadków
3. wybrane arkusze psychologicznych i pedagogicznych narzędzi diagnostycznych
Sposoby oceny (F – formująca, P – podsumowująca):
F1. aktywność na zajęciach
P1. praca semestralna
Formy oceny – szczegóły:
Ocena wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych studenta następuje zawsze zgodnie
z Systemem weryfikacji efektów kształcenia studentów GSW, określonym w Zarządzeniu Nr 5/2013
Rektora Gdańskiej Szkoły Wyższej.
Ocena
% uzyskanych przez studenta efektów
wymagany dla danej oceny
91-100
81-90
71-80
61-70
51-60
0-50
Wartość cyfrowa
Bardzo dobry
Dobry plus
Dobry
Dostateczny plus
Dostateczny
Niedostateczny
5,0
4,5
4,0
3,5
3,0
2,0
Sposób weryfikacji efektów kształcenia:
Efekt
kształcenia
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
W1
W2
W3
W4
W5
U1
U2
U3
K1
K2
C1
C1, C5
C2, C6
C2, C7
C8
C1, C5
C2, C6
C2, C7
C3, C4, C8
C8
TP1
TP1
TP3-TP7
TP2, TP8
TP9
TP1, TP2
TP3-TP7
TP8
TP9
TP9
Odniesienie
do KEK*
Sposób
oceny
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
P1
P1
P1
P1
P1
P1
P1
P1
P1
P1
* KEK – kierunkowe efekty kształcenia zdefiniowane dla całego programu studiów na danym kierunku
Obciążenie pracą studenta:
Forma aktywności
Średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności
Godziny kontaktowe z nauczycielem
Przygotowanie się do zajęć
SUMA
Zalecana literatura
2
12
53
65
podstawowa:
1) Stemplewska-Żakowicz K., Paluchowski W.J., (2008), Podstawy diagnozy psychologicznej
(s. 23-92), w: J. Strelau, D.Doliński (red.), Psychologia. Podręcznik akademicki, Tom 2,
Gdańsk: GWP
2) Suchańska A., (2007), Rozmowa i obserwacja w diagnozie psychologicznej, Warszawa:
WAiP
3) Kalbarczyk A., (2010), Najważniejsze lata, czyli jak rozumieć rysunki małych dzieci,
Kraków: Impuls
4) Stemplewska-Żakowicz K., (2009), Relacja diagnostyczna (s. 27-53), w: K.
Stemplewska-Żakowicz, K. Krejtz (red.), Wywiad psychologiczny, Tom 2, Warszawa: PTP
uzupełniająca:
1. De Jong P., Berg I.K., (2007), Rozmowy o rozwiązaniach, Kraków: Księgarnia
Akademicka sp z o.o.
2. Paluchowski W.J., (2007), Proces, narzędzia, standardy, Warszawa: WAiP
3. Kostrubiec B., Mirucka B., (red.), (2004), Rysunek projekcyjny w badaniach obrazu
siebie, Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL
Inne informacje o przedmiocie: -
3
KARTA PRZEDMIOTU
(syllabus)
Nazwa przedmiotu Elementy filozofii społecznej
Rodzaj studiów: niestacjonarnych I stopnia Status przedmiotu: obowiązkowy
Forma zajęć:
Liczba godzin:
Punkty ECTS:
Semestr:
Wykład
12
3
III
Konsultacje:
Dane kontaktowe:
Sebastian Dama, mgr
Przed każdym
wykładem
C1. Uświadomienie studentom specyfiki przedmiotu filozofii społecznej w perspektywie
teoretycznej i praktycznej.
C2. Szczegółowe zaznajomienie studentów z poszczególnymi typami myśli społecznej jako
reprezentującymi określone formy bytów społecznych charakterystycznych dla kultury
zachodnioeuropejskiej, na przestrzeni wieków.
C3. Umiejętność rozpoznawania określonych form bytu społecznego opisanego przez
filozofię społeczną w perspektywie historycznej i współczesnej.
1. Wiedza, umiejętności i kompetencje z przedmiotu Wstęp do filozofii.
2. Wiedza, umiejętności i kompetencje z przedmiotu Wstęp do socjologii.
Treści programowe:
TP1. Wprowadzenie do problematyki filozofii, przedstawienie najważniejszych terminów i
zakresu i funkcjonowania w poznaniu oraz życiu społecznym.
TP2. Określenie zasad studiowania i poznania filozofii społecznej.
TP3. Przedstawienie problemu jedności interesu jednostkowego i społecznego na przestrzeni
dziejów.
TP4. Filozofia społeczna w starożytności i jej ontologiczne podstawy we współczesnej myśli
społecznej.
TP5. Filozofia społeczna w nowożytności. Myśl społeczna neohumanizmu niemieckiego.
Liberalizm, utylitaryzm, pragmatyzm, ewolucjonizm, konserwatyzm, komunizm,
socjalizm utopijny, anarchizm.
TP6. Zestawienie zaprezentowanej wiedzy z treściami otaczającej studenta rzeczywistości
społecznej.
wiedza
W1. Student posiada zasadniczą wiedzę z zakresu filozofii społecznej. Potrafi wskazać,
zgodnie z zasadami obowiązującymi w naukowym i politycznym dyskursie, poszczególnie
elementy bytu społecznego i opisać podstawowe różnice treściowe poszczególnych typów
społecznego ładu.
W2. Ponadto posiada praktyczną wiedzę dla potrzeb swojego kierunku kształcenia, którą
może wykorzystać w przyszłych realiach swojej kariery zawodowej.
umiejętności
U1. Student potrafi wskazać treści ontologiczne poszczególnego bytu społecznego w
określonej epoce historycznej. Ponadto dla każdego typu społecznego ładu jest wstanie
wskazać pozytywy i negatywy w sposób zgodny z metodami stosowanymi obecnie w nauce i
życiu społecznym.
1
U2. Wiedza zdobyta w trakcie przedmiotu pozwala na orientację w życiu społecznym z
punktu widzenia historycznego i potrzeb współczesnej demokracji obywatelskiej.
K1. Student rozumie potrzebę posiadania podstawowej wiedzy z zakresu filozofii społecznej
potrzebnej do życia w otaczającym go społeczeństwie. Z tego powodu stara się uzupełniać i
pogłębiać swoją wiedzę z tego przedmiotu.
K2. Student stara się myśleć w sposób holistyczny, ponieważ rozumie konieczność istnienia
społecznych idei i ich istotność dla kształtowania życia społecznego i indywidualnego.
Ponadto zna metody realizacji określonych modeli społecznego ładu i w skuteczny sposób
jest w stanie wykorzystać poszczególne idee lub ich elementy na swoje prywatne,
zawodowe lub społeczne potrzeby.
1. Wykład akademicki.
2. Pogadanka.
3. Studiowanie zaleconych lektur.
F1. Udział studentów w dyskusjach.
P1. Zaliczenie ustne.
Ocena wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych studenta następuje zgodnie
Ocena
91-100
81-90
71-80
61-70
51-60
0-50
Wartość cyfrowa
Bardzo dobry
Dobry plus
Dobry
Dostateczny plus
Dostateczny
Niedostateczny
5,0
4,5
4,0
3,5
3,0
2,0
Efekt
kształcenia
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
W1
W2
U1
U2
K1
K2
C1,C2
C3
C1,C2
C3
C1
C2,C3
TP1,TP2
TP3,TP4,TP5,TP6
TP1
TP6
TP1
TP2,TP6
Odniesienie
do KEK*
Sposób
oceny
F1,P1
F1,P1
F1,P1
F1,P1
F1,P1
F1,P1
Forma aktywności
SUMA
12
53
65
Zalecana literatura
podstawowa:
1. Szacki J., Historia myśli socjologicznej, PWN, Warszawa 2002.
2. Karpiński A., Zarys dziejów filozofii, Słupsk 1997.
3. Ks. J. Majka, Filozofia społeczna, Warszawa 1982.
uzupełniająca:
1. Laskowski P., Szkice z dziejów anarchizmu, Muza S.A., Warszawa 2006.
2. Rau Z., Liberalizm. Zarys myśli politycznej XIX i XX wieku, Warszawa 2000.
3. Lukacs G., Wprowadzenie do ontologii bytu społecznego, PWN, Warszawa 1982.
Inne informacje o przedmiocie: brak
2
Wydział: Ekonomiczno-Społeczny
kierunek studiów: Pedagogika
KARTA PRZEDMIOTU
(syllabus)
Nazwa przedmiotu: HISTORIA MYŚLI PEDAGOGICZNEJ
Rodzaj studiów: niestacjonarne I stopnia
Forma zajęć:
Wykład
Ćwiczenia
Punkty ECTS:
3
2
Semestr: III
Konsultacje:
przed każdym wykładem
Dane kontaktowe:
dr Małgorzata Czekaj
Liczba godzin:
30
30
C1. Kształtowanie kultury pedagogicznej
C2. Przedstawienie głównych dróg historycznego rozwoju szkolnictwa i myśli pedagogicznej
C3. Wskazanie związków pomiędzy teorią i praktyką pedagogiczną a społeczno-ekonomicznym
stanem rozwoju społeczeństwa i jego kulturą ze szczególnym uwzględnieniem powiązań
wychowania z różnymi dziedzinami nauki, prądami umysłowymi i innymi uwarunkowaniami
kolejnych epok i okresów historycznych
C4. Wyjaśnianie współczesnych form wychowania i myśli pedagogicznej przez rozpatrywanie
ich historycznego rodowodu
C5. Zapoznanie z kształtowaniem się idei zawodu nauczyciela w ciągu dziejów, a także historią
myśli pedagogicznej i jej twórców oraz historycznych źródeł subdyscyplin pedagogicznych
C6. Wyrabianie krytycyzmu i skłonności do ciągłej refleksji, które uchronić mogą z jednej
strony przed konserwatyzmem i rutyną, a z drugiej przed pseudo nowatorstwem w pracy
dydaktyczno-wychowawczej
1.
Wiedza z zakresu powszechnej historii Polski
2.
Orientacja w podstawowych nurtach filozoficznych w różnych epokach historycznych
Treści programowe:
TP1. Ideały wychowawcze i ich zmienność na przestrzeni dziejów
TP2. Historia instytucji edukacyjnych
TP3. Historyczna zmienność zadań edukacyjnych środowisk wychowawczych
TP4. Zawód nauczyciela w ciągu dziejów
TP5. Dzieje kształtowania się pedagogiki jako nauki: konteksty światowe i polskie
TP6. Historyczne źródła subdyscyplin pedagogicznych
wiedza
W1. Student ma podstawową wiedzę z zakresu rozwoju teorii i praktyki pedagogicznej na
przestrzeni różnych epok historycznych (od starożytności po wiek XXI)
W2. Student zna historyczne źródła subdyscyplin pedagogicznych
umiejętności
U1. Student potrafi analizować: teksty źródłowe z historii myśli pedagogicznej, historii
1
wychowania, zasadnicze problemy z dziejów myśli pedagogicznej w kontekście wpływu
czynników społecznych, politycznych, kulturowych na teorię i praktykę pedagogiczną
U2. Student potrafi wskazywać możliwe rozwiązania problemów z zakresu historii myśli
pedagogicznej, będąc otwartym na krytyczne uwagi oraz świadomym ich roli dla rozwoju
własnego myślenia i kształtowania swojej postawy badawczej
K1. Student stara się myśleć i działać w sposób kreatywny i krytyczny; Student potrafi
sformułować oraz wyrażać własne poglądy oraz przekonania w kwestiach teoretycznych
i praktycznych w zakresie rozwoju teorii, a także praktyki pedagogicznej na przestrzeni dziejów;
Student potrafi zastosować wiedzę w praktyce pedagogicznej oraz prowadzić dyskusję w oparciu
o racjonalną argumentację
K2. Student rozumie konieczność stałego doskonalenia oraz uzupełniania zdobytej wiedzy
i umiejętności
1. Wykład informacyjny
2. Wykład konwersatoryjny
3. Wykład problemowy
4. Studiowanie literatury
5. Opis
6. Prezentacje multimedialne
F1. Udział studentów w dyskusjach
P1. Egzamin ustny
z Systemem weryfikacji efektów kształcenia studentów GSW, określonym w Zarządzeniu
Nr 5/2013 Rektora Gdańskiej Szkoły Wyższej.
Ocena
Wartość cyfrowa
Bardzo dobry
5,0
91-100
Dobry plus
4,5
81-90
Dobry
4,0
71-80
Dostateczny plus
3,5
61-70
Dostateczny
3,0
51-60
Niedostateczny
2,0
0-50
Efekt
Kształcenia
Cele
przedmiotu
W1
C1,C2,
Treści
programowe
Odniesienie
do KEK*
Sposób
oceny
TP1, TP2
F1, P1
TP3, TP4, TP5,
W2
C3, C4, C5, C6
F1, P1
TP6
U1
C4, C5
TP3
F1, P1
K1
C3
TP1
F1,P1
K2
C1,C5
TP3,TP4
F1,P1
* KEK – kierunkowe efekty kształcenia zdefiniowane dla całego programu studiów na danym
kierunku
Forma aktywności
SUMA
2
60
90
150
Zalecana literatura
podstawowa:
1. Drynda D. (red.), Historia wychowania. Skrypt dla studentów pedagogiki, Wydawnictwo
Wyższej Szkoły Pedagogicznej TWP, Warszawa 2006.
2. Wołoszyn S., Dzieje wychowania i myśli pedagogicznej w zarysie, Wydawnictwo PWN,
Warszawa 1964.
uzupełniająca:
1. Bauman T., Uniwersytet wobec zmian społeczno-kulturowych. Casus Uniwersytetu
Gdańskiego, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2001.
2. Gorloff E., Grzybowski R., Kolakowski A. (red.), Edukacja w warunkach zniewolenia
i autonomii (1945-2009), Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2010.
3. Jakubiak K., Maliszewski T. (red.), W kręgu dorobku edukacyjnego II Rzeczypospolitej,
Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2011.
4. Jakubiak K., Maliszewski T. (red.), Z dziejów polskiej kultury i oświaty od średniowiecza do
początków XX wieku, Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2010.
3
KARTA PRZEDMIOTU
(syllabus)
Nazwa przedmiotu: METODYKA PRACY OPIEKUŃCZO-WYCHOWAWCZEJ
Forma zajęć:
Liczba godzin:
Punkty ECTS:
Semestr:
Wykład
10
3
IV
Ćwiczenia
5
2
mgr Magdalena Milewska
Konsultacje:
Dane kontaktowe:
Przed każdym
wykładem
C1. Studenci/ki wiedzą, czym zajmuje się metodyka pracy opiekuńczo wychowawczej
C2. Studenci/ki umieją ustalić cele, zadania opieki i wychowania w odniesieniu konkretnych
instytucji opiekuńczo – wychowawczych
C3. Studenci/ki znają funkcjonujące ideologie edukacyjne oraz ich wpływ na dobierane
metody wychowawcze w systemie szkolnym.
C4. Studenci/ki znają system placówek wspierające procesy wychowawcze oraz system
opieki społecznej w Polsce.
C5.Stndeci/ki wiedzą, jakie warunki muszą być spełnione, aby zapewnić prawidłowy rozwój
osobowości wychowanków oraz potrafią zorganizować takie warunki
C6. Studenci/ki znają zagrożenia płynące z deprywacji potrzeb, potrafią rozpoznać
symptomy dziecka krzywdzonego i potrafią zareagować oraz odpowiednio kreować
doświadczenia korygujące
C7. Studenci/ki potrafią diagnozować zjawiska zaburzające prawidłowe funkcjonowanie
rodziny oraz ich skutki, potrafią opracować program doświadczeń korygujących dla dzieci z
rodzin dysfunkcyjnych
C8. Studenci/ki znają podstawowe zasady pracy z klientem indywidualnym oraz pracy z
grupą.
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji: brak
Treści programowe:
TP1.
Zakres metodyki, podstawowe pojęcia
TP2.
Środowisko szkolne
TP3.
Ideologie edukacyjne, Ukryty program
TP4.
Rodzina, jako podstawowe środowisko dziecka
TP5.
Placówki wspierające proces wychowawczy w rodzinie,
Palcówki zastępujące rodzinę, Rodziny zastępcze i adopcyjne
TP6.
Role dzieci z rodzin dysfunkcjach
TP7.
Potrzeby –zaspakajanie, deprywacja potrzeb, mechanizmy obronne
TP8.
Symptomy dziecka molestowanego seksualnego, doświadczającego
przemocy fizycznej, psychicznej
TP9.
Zasady pracy z klientem indywidualnym
TP10.
Socjoterapia, zasady pracy z grupą
1
wiedza
W1 Studenci/ki wiedzą, czym zajmuje się metodyka pracy opiekuńczo wychowawczej
W2 Studenci/ki znają funkcjonujące ideologie edukacyjne oraz ich wpływ na dobierane
metody wychowawcze w systemie szkolnym
W3 Studenci/ki znają system placówek wspierające procesy wychowawcze oraz system
opieki społecznej w Polsce
W4 Studenci/ki wiedzą, jakie warunki muszą być spełnione, aby zapewnić prawidłowy
rozwój osobowości wychowanków, znają zagrożenia płynące z deprywacji potrzeb
wychowanków
W5 Studenci/ki znają podstawowe zasady pracy z klientem indywidualnym oraz pracy z
grupą.
umiejętności
U1 Studenci/ki potrafią diagnozować zjawiska zaburzające prawidłowe funkcjonowanie
rodziny oraz ich skutki, potrafią opracować program doświadczeń korygujących dla dzieci z
rodzin dysfunkcyjnych
U2 Studenci/ki potrafią rozpoznać symptomy dziecka krzywdzonego i uruchomić proces
pomocy
U3 Studenci/ki potrafią odpowiednio kreować doświadczenia korygujące wynikające z
deprywacji potrzeb
U3 Studenci potrafią zastosować zasady pracy z klientem indywidulanym i pracy z grupą w
praktyce.
U4 Studenci/ki potrafią świadomie zaprojektować proces wychowawczy w oparciu o wybrana
ideologię edukacyjną
K1. Studenci/ki rozumieją wpływ czynników zewnętrznych na opiekę i wychowanie, znają te
czynniki i umieją uwzględnić je tworząc program opieki i wychowania.
K2. Studenci/ki umieją rozpoznać dysfunkcje w funkcjonowaniu rodziny, środowiska
wychowanka i zaplanować proces pomocy wychowankom uwzględniając instytucje
opiekuńczo wychowawcze i system opieki społecznej w Polsce.
K3. Studenci/ki rozumieją i umieją stosować zasady etyczne/moralne w pracy z
wychowankiem i grupą.
1.
2.
3.
4.
5.
Wykład
dyskusje
prezentacje multimedialne
filmy
ćwiczenia indywidulane/w grupach
F1.
F2.
P1.
P2.
Udział studentów w dyskusjach
Praca w grupach podczas zajęć
Praca pisemna
Egzamin pisemny
Ocena
Bardzo dobry
Dobry plus
Dobry
Dostateczny plus
Dostateczny
Niedostateczny
91-100
81-90
71-80
61-70
51-60
0-50
Wartość cyfrowa
5,0
4,5
4,0
3,5
3,0
2,0
Efekt
kształcenia
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
2
Odniesienie
do KEK*
Sposób
oceny
W1
W2
W3
W4
W5
U1
U2
U3
U4
K1
K2
K3
C1
C3
C2, C4
C5, C6, C7
C8
C5, C6, C7
C4, C6
C8
C3
C5,C6,C7,C8
C4,C6,C7
C8
TP1
TP2, TP3
TP4
TP6, TP7
TP9, TP10
TP4, TP5, TP6, TP7
TP8
TP7, TP8,TP9
TP2, TP3, TP9
TP4, TP6, TP7
TP5, TP7, TP9
TP9, TP10
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
P1, P2
F2, P1,
F2, P1,
F2, P1,
F2, P1,
F2, P1,
F2, P1,
F2, P1,
F2, P1,
F2, P1,
F2, P1,
F2, P1,
P2
P2
P2
P2
P2
P2
P2
P2
P2
P2
P2
Forma aktywności
Przygotowanie się do zaliczenia
Przygotowanie się do egzaminu
SUMA
15
30
40
50
135
Zalecana literatura
Podstawowa:
•
•
Dąbrowski Z. Pedagogika opiekuńcza w zarysie. Część pierwsza i druga.
Olsztyn,2006
Gajewska G. Pedagogika opiekuńcza. Elementy metodyki. Zielona Góra, 2009
Uzupełniająca:
•
•
•
Bauman T. Ukryte aspekty edukacji [w:] Kontestacje pedagogiczne. red. B.
Śliwierski, Kraków 1993
Sutton C. Psychologia dla pracowników socjalnych. GWP, 2007
Rozporządzenie Ministra Polityki Społecznej z dnia 14 lutego 2005 r. w sprawie
placówek opiekuńczo-wychowawczych
3
KARTA PRZEDMIOTU
(syllabus)
Nazwa przedmiotu: METODOLOGIA BADAŃ NAUKOWYCH
Status przedmiotu: obligatoryjny
Forma zajęć:
Liczba godzin:
Punkty ECTS:
Wykład
12
2
Konsultacje:
dr hab. Andrzej Pułło
po wykładzie
Semestr: IV i V
Dane kontaktowe:
C1. Dostarczenie studentom wiedzy o prowadzeniu badań naukowych i cechach
szczególnych prac dyplomowych.
C2. Objaśnienie zasad i reguł pisarstwa naukowego.
C3. Przygotowanie studenta do samodzielnego przygotowania pracy dyplomowej.
1. Oczekiwanie posiadania przez studentów umiejętności wyrażania myśli w piśmie.
Treści programowe:
TP1. Cechy działalności naukowej. Prace naukowe a prace dyplomowe
TP2. Zasady pisarstwa naukowego: źródłowości, strukturalizacji, obiektywności,
dostatecznego uzasadniania twierdzeń, ścisłości wypowiedzi.
TP3. Etapy przygotowywania pracy dyplomowej.
TP4. Opracowywanie potrzebnych materiałów.
TP5. Pisanie I poprawianie pracy dyplomowej.
TP6. Kryteria oceny pracy dyplomowej I najczęstsze błędy.
wiedza
W1. Student rozumie różnice między szkolnym wypracowaniem a tekstem o charakterze
naukowym.
W2. Student rozumie sens zasad pisarstwa naukowego.
umiejętności
U1. Student nabiera umiejętności dostrzegania problemów naukowych, budowania właściwej
struktury swojego opracowania.
U2. Student potrafi właściwie redagować noty bibliograficzne, posługiwać się przypisami i
cytatami.
U3. Student poznaje pozostałe umiejętności redakcyjne.
K1. Student poznaje wartość samodzielnego przygotowania pracy dyplomowej.
1. wykład z elementami ćwiczeń umiejętności praktycznych;
2. prezentacja materiałów pomocniczych.
F1. Aktywność i ocena ćwiczeń-sprawdzianów lub referatów przygotowanych w domu.
P1. Praca pisemna sprawdzająca umiejętności studentów.
1
Ocena
91-100
81-90
71-80
61-70
51-60
0-50
Wartość cyfrowa
Bardzo dobry
Dobry plus
Dobry
Dostateczny plus
Dostateczny
Niedostateczny
5,0
4,5
4,0
3,5
3,0
2,0
Efekt
kształcenia
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
W1
W2
U1
U2
U3
K1
C1
C2
C1
C3
C2
C3
TP1
TP2
TP1-2
TP2-3
TP 4-6
TP5
Odniesienie
do KEK*
Sposób
oceny
F1
F1, P1
P1
F1, P1
F1, P1
F1
Forma aktywności
SUMA
12
30
45
Zalecana literatura
podstawowa:
1. A. Pułło, Prace magisterskie i licencjackie, Wskazówki dla studentów, Warszawa 2006,
LexisNexis.
uzupełniająca:
1. Z. Szkutnik, Metodyka pisania pracy dyplomowej, Poznań 2005, Wydawnictwo
Poznańskie.
2
KARTA PRZEDMIOTU
(syllabus)
Nazwa przedmiotu: METODY BADAŃ PEDAGOGICZNYCH
Forma zajęć:
Liczba godzin:
Punkty ECTS:
Wykład
15
3
Ćwiczenia
5
2
Konsultacje:
dr n. hum. inż. Bazyli Panasiuk
przed i po każdych
zajęciach
Semestr: III
Dane kontaktowe:
C1. Student wyjaśnia terminy z zakresu pedagogiki ogólnej i metodologii badań
pedagogicznych, a także nauk z nią współdziałających.
C2. Student komentuje nowoczesne paradygmaty (koncepcje, teorie, modele i procedury)
badań naukowych.
C3. Student charakteryzuje przedmiot i cele badań naukowych oraz sposoby formułowania
problemów i hipotez roboczych.
C4. Student charakteryzuje metody, techniki i narzędzia badawcze stosowane w diagnostyce pedagogicznej.
C5. Student opracowuje materiał badawczy i dokonuje ilościowo-jakościowej jego oceny.
C6. Student doskonali własne zdolności, umiejętności i kompetencje naukowo-badawcze.
1. Student posiada zasób wiadomości z podstawowych dziedzin nauk humanistycznych,
społecznych, przyrodniczych i biologicznych.
2. Student formułuje definicje terminów z zakresu filozofii, aksjologii, etyki, pedagogiki,
psychologii, socjologii, metodologii i diagnostyki edukacyjnej.
3. Student potrafi poprawnie interpretować charakterystyczne zjawiska społeczne,
psychologiczne, pedagogiczne, socjologiczne i psychopatologiczne oraz należycie oceniać
postawy ludzi wobec tych zjawisk.
4. Student dostrzega walory naukowe i edukacyjne metodologii badań pedagogicznych oraz
odczuwa potrzebę doskonalenia własnych kompetencji fachowych i autobiograficznych.
Treści programowe:
TP1. Podstawowe pojęcia z zakresu pedagogiki ogólnej i metodologii badań pedagogicznych,
a także nauk z nią współdziałających (m. in. psychologii, socjologii, etyki, prakseologii,
logiki pragmatycznej i statystyki).
TP2. Nowoczesne paradygmaty (koncepcje, teorie, modele i procedury) badań naukowych
(diagnostycznych, eksperymentalnych, operacyjnych, ewaluacyjnych, prognostycznych).
TP3. Etapy postępowania badawczego i ich charakterystyka.
TP4. Ogólna charakterystyka metod, technik i narzędzi badawczych stosowanych w
diagnostyce pedagogicznej.
TP5. Zasady i sposoby opracowywania materiałów badawczych oraz konstruowania diagnoz
pedagogicznych i prognozowania zmian w danym obiekcie badań.
wiedza
W1. Student ma rzetelną wiedzę o danym przedmiocie studiów i naukach z nim współdziałających
1
W2. Student wyjaśnia terminy z zakresu danego przedmiotu studiów i nauk z nim
współdziałających.
W3. Student zna nowoczesne paradygmaty badań naukowych.
W4. Student charakteryzuje etapy postępowania badawczego oraz stosowane metody,
techniki i narzędzia badawcze.
W5. Student zna zasady i sposoby opracowywania wyników postępowania diagnostycznego.
W6. Student zna sposoby doskonalenia własnych zdolności, umiejętności i kompetencji
naukowo-badawczych.
umiejętności
U1. Student potrafi prawidłowo definiować terminy z zakresu danego przedmiotu studiów i
nauk z nim współdziałających.
U2. Student potrafi bezbłędnie komentować nowoczesne paradygmaty badań naukowych.
U3. Student potrafi opracować koncepcję określonej pracy naukowo-badawczej.
U4. Student potrafi formułować problemy i hipotezy badawcze oraz określać zmienne i
wskaźniki.
U5. Student potrafi konstruować strategie postępowania diagnostycznego w badaniach
pedagogicznych.
U6. Student potrafi opracować wyniki postępowania diagnostycznego.
U7. Student potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę w pracy zawodowej i w życiu osobistym.
K1. Student potrafi doskonalić oraz uzupełniać nabytą wiedzę i umiejętności, a także
rozumie potrzebę stałego dokształcania się i kreacji samego siebie.
K2. Student potrafi uczestniczyć w pracy grupowej oraz przyjmować różne role w grupie
zawodowej, a także umie rozwiązywać problemy społeczne, interpersonalne i osobiste.
K3. Student potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny oraz doskonalić własne zdolności,
umiejętności i kompetencje naukowo-badawcze.
K4. Student wykształca w sobie spostrzegawczość, krytycyzm, asertywność, empatyczność i
otwartość interpersonalną.
1. Podręcznik, skrypty, poradniki, czasopiśmiennictwo fachowe.
2. Tradycyjne i nowoczesne media edukacyjne.
F1. Analiza treści i formy wypowiedzi studentów oraz ich recepcji i percepcji przez
dana grupę.
F2. Analiza i ewaluacja wypowiedzi studentów oraz ich aktywności.
P1. Kolokwium w formie zestawu pytań półłatwych i otwartych.
P2. Zaliczenie (ustalenie oceny końcowej na podstawie oceny z kolokwium,
referatów, dyskusji, aktywności oraz frekwencji).
Ocena
91-100
81-90
71-80
61-70
51-60
0-50
Wartość cyfrowa
Bardzo dobry
Dobry plus
Dobry
Dostateczny plus
Dostateczny
Niedostateczny
5,0
4,5
4,0
3,5
3,0
2,0
Efekt
kształcenia
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
W1
W2
W3
W4
W5
C1-C6
C1-C5
C1-C6
C2-C5
C4-C5
TP1-TP5
TP1-TP5
TP1-TP5
TP2-TP4
TP2-TP5
Odniesienie
do KEK*
2
Sposób
oceny
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
F2,
F2,
F2,
F2,
F2,
P1,
P1,
P1,
P1,
P1,
P2
P2
P2
P2
P2
W6
U1
U2
U3
U4
U5
U6
U7
K1
K2
K3
K4
TP1-TP5
TP1-TP5
TP1-TP5
TP2-TP4
TP2-TP4
TP2-TP5
TP2-TP5
TP1-TP5
TP1-TP5
TP1-TP5
TP1-TP5
TP1-TP5
C1-C6
C1-C6
C1-C5
C2-C5
C2-C5
C2-C5
C2-C5
C1-C6
C1-C6
C1-C6
C1-C6
C1-C6
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
F2,
F2,
F2,
F2,
F2,
F2,
F2,
F2,
F2,
F2,
F2,
F2,
P1,
P1,
P1,
P1,
P1,
P1,
P1,
P1,
P1,
P1,
P1,
P1,
P2
P2
P2
P2
P2
P2
P2
P2
P2
P2
P2
P2
Forma aktywności
SUMA
15
115
130
Zalecana literatura
podstawowa:
1. Brzeziński J., Metodologia badań psychologicznych. Warszawa 1999.
2. Gnitecki J., Metodologiczne problemy pedagogiki prakseologicznej. Zielona Góra 1996.
3. Kubielski W., Zarysy metodologii badan pedagogicznych. Słupsk 2001.
4. Łobocki M., Wprowadzenie do metodologii badań pedagogicznych. Kraków 2003.
5. Łobocki M., Metody i techniki badań pedagogicznych. Kraków 2003.
6. Muszyński H., Wstęp do metodologii pedagogiki. Warszawa 1970.
7. Niemierko B., Diagnostyka edukacyjna. Podręcznik akademicki. Warszawa 2009.
8. Okoń. W., Nowy słownik pedagogiczny. Warszawa 2001.
9. Panasiuk B., Problemy pracy edukacyjnej i psychoprofilaktycznej w Marynarce Wojennej.
Gdynia 2003.
10. Pedagogika. Red. nauk. B. Śliwerski. Gdańsk 2006, tom 1, 2 i 3.
11. Pilch T., Zasady badań pedagogicznych. Warszawa 1995.
12. Pilch T., Bauman T., Zasady badań pedagogicznych. Strategie ilościowe i jakościowe.
Warszawa 2001.
13. Podstawy statystyki. Praca zbiorowa pod red. W. Starzyńskiej. Warszawa 2004.
14. Sztumski J., Wstęp do metod i technik badań społecznych. Katowice 1999.
15. Zaczyński W. P., Praca badawcza nauczyciela. Warszawa 1995.
uzupełniająca:
1. Encyklopedia filozofii wychowania, pod red. S. Jedynaka i J. Kojkoła. Bydgoszcz 2009.
2. Encyklopedia pedagogiczna, pod red. W. Pomykało. Warszawa 1993.
3. Encyklopedia psychologii, pod red. W. Szewczuka. Warszawa 1998.
4. Guliford J.P., Podstawowe metody statystyczne w psychologii i pedagogice. Warszawa
1950.
5. Janowski A., Pedagogika praktyczna: zarys problematyki, zdrowy rozsądek, wyniki
badań. Warszawa 2002.
6. Konarzewski K., Jak uprawiać badania oświatowe. Metodologia praktyczna. Warszawa
2000.
7. Okoń W., Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. Warszawa 1987.
8. Palka S., Metodologia. Badania. Praktyka pedagogiczna. Gdańsk 2006.
9. Paluchowski W. J., Diagnoza psychologiczna. Proces – narzędzia – standardy. Warszawa
2007.
10. Panasiuk B., Wprowadzenie do psychologii. Gdynia 1999.
11. Pedagogika. Leksykon. Red. B. Milerski, B. Śliwerski. Warszawa 2000.
3
12. Plopa M., Psychologia rodziny: teoria i badania. Elbląg 2004.
13.Psychologia kliniczna. Red. nauk. H. Sęk. Warszawa 2007, tom 1 i 2.
14.Psychologia. Podręcznik akademicki. Red. nauk. J. Strelau. Gdańsk 2000, tom 1, 2 i 3.
15. Reber A.S., Reber E.S., Słownik psychologii. Warszawa 2005.
16. Seligman M.E.P., Walker E.F., Rosenhan D.L., Psychopatologia. Poznań 2003.
17. Sobczyk M., Statystyka. Warszawa 2004.
18. Ziemski S., Problemy dobrej diagnozy. Warszawa 1972.
19. Zimbardo P.G., Psychologia i życie. Warszawa 1999.
20. Żechowska B., Wybrane metodologiczne wzory badań empirycznych w pedagogice.
Katowice 1985.
4
WYDZIAŁ: EKONOMICZNO SPOŁECZNY
Kierunek studiów: pedagogika
KARTA PRZEDMIOTU
(Syllabus)
Nazwa przedmiotu : Metodyka pracy resocjalizacyjnej
Rodzaj studiów: stacjonarne/niestacjonarne Status przedmiotu: obowiązkowy
Forma zajęć:
Liczba godzin:
Punkty ECTS:
Semestr: V
Wykład
10
3
Ćwiczenia
5
2
Konsultacje:
Dane kontaktowe:
Dr inż. Bazyli Panasiuk
C.1. Student wyjaśnia terminy z zakresu metodyki pracy resocjalizacyjnej i nauk z nią
współdziałających.
C.2. Student komentuje tradycyjne i nowoczesne paradygmaty (koncepcje, teorie,
modele) metodyki pracy resocjalizacyjnej.
C.3. Student charakteryzuje cele, treści, zasady, formy i metody pracy resocjalizacyjnej.
C.4. Student trafnie określa przyczyny, przejawy i skutki nieprawidłowej organizacji pracy
resocjalizacyjnej oraz dokonuje niezbędnych korektyw i zmian.
C.5. Student wykształca w sobie spostrzegawczość, krytycyzm, asertywność,
empatyczność i otwartość interpersonalną.
C.6. Student doskonali własne kompetencje społeczno-zawodowe, interpersonalne,
emocjonalne, antystresowe i autokreacyjne.
1. Student posiada zasób wiadomości z podstawowych dziedzin nauk humanistycznych,
społecznych, przyrodniczych i biologicznych.
2. Student formułuje definicje terminów z zakresu filozofii, aksjologii, etyki, pedagogiki,
psychologii, socjologii, prawa, kryminologii, penitencjaryzmu, wychowania
resocjalizacyjnego i readaptacji społecznej.
3. Student potrafi poprawnie interpretować charakterystyczne zjawiska społeczne,
psychologiczne i psychopatologiczne oraz należycie oceniać postawy ludzi wobec tych
zjawisk.
4. Student dostrzega walory naukowe i edukacyjne metodyki pracy resocjalizacyjnej
oraz odczuwa potrzebę doskonalenia własnych kompetencji fachowych i
autobiograficznych.
Treści programowe:
T.P.1. Podstawowe pojęcia z zakresu pedagogiki resocjalizacyjnej, metodyki pracy
resocjalizacyjnej, psychologii penitencjarnej, psychoterapii, psychoprofilaktyki,
kurateli sądowej i pomocy postpenitencjarnej.
T.P.2. Strategia postępowania diagnostycznego, terapeutycznego i prewencyjnego
wychowawcy zakładu resocjalizacyjnego.
T.P.3. Zasady kształcenia i wychowania resocjalizacyjnego.
T.P.4. Charakterystyka form i metod pracy resocjalizacyjnej, psychokorekcyjnej,
reedukacyjnej oraz readaptacyjnej i prepenitencjarnej.
T.P.5. Istota pomocy postpenitencjarnej i wsparcia społecznego dla osób zwolnionych z
zakładu resocjalizacyjnego.
Efekty kształcenia
Cele
przedmiotu
Wiedza:
W.1. Student ma rzetelną wiedzę o
przedmiocie metodyka pracy
resocjalizacyjnej i dziedzinach nauk
z nią współdziałających.
W.2. Student wyjaśnia terminy z zakresu
pedagogiki resocjalizacyjnej i nauk
W.3. Student zna tradycyjne i
nowoczesne paradygmaty
metodyki pracy resocjalizacyjnej.
W.4. Student charakteryzuje sposoby
postępowania diagnostycznego,
terapeutycznego i prewencyjnego
wychowawcy zakładu
resocjalizacyjnego.
W.5. Student charakteryzuje zasady
kształcenia i wychowania
resocjalizacyjnego.
W.6. Student objaśnia metodykę pracy
resocjalizacyjnej,
psychokorekcyjnej i reedukacyjnej
oraz readaptacyjnej i
prepenitencjarnej.
W.7. Student wskazuje błędy i
zagrożenia związane z
nieprawidłową organizacją pracy
penitencjarnej i postpenitencjarnej
W.8. Student zna sposoby doskonalenia
własnych kompetencji fachowych i
autobiograficznych.
U.1. Student potrafi prawidłowo
definiować terminy z zakresu
pedagogiki resocjalizacyjnej i nauk
U.2. Student potrafi bezbłędnie
Treści
programowe
C1-C6
TP1 – TP5
C1-C6
TP1-TP5
C1-C4
TP1-TP4
C2-C4
TP1-TP4
C2-C4
TP1-TP4
C2-C4
TP2-TP4
C2-C6
TP2-TP5
C5-C6
TP1-TP5
C1-C6
TP1-TP5
Odniesienie do KEK
U.3.
U.4.
U.5.
U.6.
U.7.
komentować paradygmaty
metodyki pracy resocjalizacyjnej.
Student potrafi prowadzić
działalność diagnostyczną,
terapeutyczną i prewencyjną w
zakładzie resocjalizacyjnym.
Student potrafi stosować zasady
kształcenia i wychowania
resocjalizacyjnego.
Student potrafi konstruować
strategie pracy resocjalizacyjnej,
psychokorekcyjnej, reedukacyjnej,
readaptacyjnej i prepenitencjarnej
z podopiecznymi (wychowankami,
podwładnymi).
Student potrafi rozpoznawać
przyczyny, przejawy i skutki
nieprawidłowej organizacji pracy
resocjalizacyjnej oraz określać
sposoby przeciwdziałania temu
zjawisku.
Student potrafi wykorzystać
zdobytą wiedzę w pracy
zawodowej i w życiu osobistym.
K.1. Student potrafi doskonalić oraz
uzupełniać nabytą wiedzę i
umiejętności, a także rozumie
potrzebę stałego dokształcania się
i kreacji samego siebie.
K.2. Student potrafi uczestniczyć w
pracy grupowej oraz przyjmować
różne role w grupie zawodowej, a
także umie rozwiązywać problemy
społeczne, interpersonalne i
osobiste.
K.3. Student potrafi myśleć i działać w
sposób kreatywny oraz doskonalić
własne zdolności, umiejętności i
kompetencje autobiograficzne.
K.4. Student wykształca w sobie
spostrzegawczość, krytycyzm,
asertywność, empatyczność i
otwartość interpersonalną.
C1-C2
TP1-TP4
C2-C4
TP1-TP4
C2-C4
TP1-TP4
C2-C5
TP1-TP4
C4-C5
TP2-TP4
C1-C6
TP1-TP5
C1-C6
TP1-TP5
C5-C6
TP1-TP5
C1-C6
TP1-TP5
C1-C7
TP1-TP5
1. Podręczniki, skrypty, poradniki, czasopiśmiennictwo fachowe.
2. Tradycyjne i nowoczesne media edukacyjne.
Sposób oceny (F – formująca, P – podsumowująca):
F1. Analiza treści i formy wypowiedzi studentów oraz ich recepcji i percepcji przez daną
grupę.
F2. Analiza i ewaluacja wypowiedzi studentów oraz ich aktywności.
P1. Kolokwium w formie zestawu pytań półotwartych i otwartych.
P2. Zaliczenie (ustalenie oceny końcowej na podstawie oceny z kolokwium, referatów,
dyskusji, aktywności oraz frekwencji).
Formy oceny – szczegóły
Ocena
Wartość cyfrowa
Bardzo dobry
Dobry plus
Dobry
Dostateczny plus
Dostateczny
Niedostateczny
5,0
4,5
4,0
3,5
3,0
2,0
wymaganych dla danej oceny
100
80
50
40
30
20 (lub:10-0%)
Forma aktywności
Suma
Średnia liczba godzin na zrealizowanie
aktywności
15
115
130
Zalecana literatura:
Podstawowa
1. Bałandynowicz A., Probacja. Wychowanie do wolności, Warszawa 1996.
2. Bilecka E., Profilaktyka i readaptacja społeczna – od teorii do doświadczeń praktyków,
Białystok 2006.
3. Carson R.C., Butcher J.N., Mineka S., Psychologia zaburzeń. Człowiek we
współczesnym świecie, Gdańsk 2009, vol.1, vol.2.
4. Ciosek M., Psychologia sądowa i penitencjarna, Warszawa 2001.
5. Fidelus A., W stronę społecznej readaptacji, Piotrków Trybunalski 2006.
6. Górski S., Metodyka resocjalizacji, Warszawa 1985.
7. Hołyst B., Kryminologia, Warszawa 1999.
8. Machel H., Więzienie jako instytucja karna i resocjalizacyjna, Gdańsk 2000.
9. Panasiuk B., Problemy pracy edukacyjnej i psychoprofilaktycznej w Marynarce
Wojennej, Gdynia 2003.
10. Pospiszyl K., Resocjalizacja. Teoretyczne podstawy oraz przykłady programów
oddziaływań, Warszawa 1998.
11. Pytka L., Pedagogika resocjalizacyjna. Wybrane zagadnienia teoretyczne,
diagnostyczne i metodyczne, Warszawa 2000.
12. Resocjalizacja: teoria i praktyka pedagogiczna. Red. nauk. B.Urban i J.M.Stanik,
Warszawa 2007, tom 1 i 2.
13. Skafariak B., Pomoc postpenitencjarna w kontekście działań resocjalizacyjnych,
Kraków 2007.
14. Wysocka E., Diagnoza w resocjalizacji, Warszawa 2008.
15. Zimbardo P.G., Efekt Lucyfera. Dlaczego dobrzy ludzie czynią zło? Warszawa 2009.
Uzupełniająca:
1. Edukacja zdrowotna. Podręcznik akademicki, pod red. B.Woynarowskiej, Warszawa
2007.
2. Encyklopedia filozofii wychowania, pod red. S.Jedynaka i J.Kojkoła, Bydgoszcz 2009.
3. Encyklopedia psychologii, pod red. W.Szewczuka, Warszawa 1998.
4. Feldman R.S., Zrozumieć psychologię, Wrocław 2008.
5. Opora R., Rola sędziów i kuratorów w resocjalizacji nieletnich, Gdańsk 2006.
6. Panasiuk-Chodnicka A., Panasiuk B., Paradygmat patologii życia rodzinnego i strategii
radzenia sobie z nią (dyskurs na temat bezpieczeństwa zdrowotnego współczesnej
rodziny); [w:] Bezpieczeństwo zdrowotne człowieka. Wybrane zagadnienia. Praca
zbiorowa. Red. nauk. M.Borkowski i A.Wesołowska. Wyd. GSW, Gdańsk 2013, s.99118.
7. Panasiuk B., Wprowadzenie do psychologii, Gdynia 1999.
8. Psychologia kliniczna. Red. nauk. H.Sęk, Warszawa 2007, tom 1 i 2.
9. Psychologia. Podręcznik akademicki. Red. nauk. J.Strelau, Gdańsk 2000, tom 1,2 i 3.
10. Seligman M.E.P., Walker E.F., Rosenhan D.L., Psychopatologia, Poznań 2003.
11. Urban B., Zaburzenia w zachowaniu i przestępczość młodzieży, Kraków 2000.
12. Zarys metodyki pracy kuratora sądowego. Red. nauk. T.Jedynak i K.Stasiak, Warszawa
2008.
13. Zimbardo P.G., Psychologia i życie, Warszawa 1999.
KARTA PRZEDMIOTU
(syllabus)
Nazwa przedmiotu: NEGOCJACJE I MEDIACJE
Forma zajęć:
Wykład
Punkty ECTS:
3
Semestr:
IV
Konsultacje:
Dane kontaktowe:
Liczba godzin:
12
CP1. Przedstawienie najważniejszych koncepcji związanych z warunkami efektywnego
porozumiewania się
CP2. Przedstawienie metod i reguł rozwiązywania konfliktów
CP3. Zapoznanie studentów z etapami, stylami, strategiami, technikami, zasadami negocjacji
oraz mediacji
CP4. Uświadomienie studentom wiedzy z zakresu tego, co sprzyja i co utrudnia osiągnięcie
kompromisu
CP5. Stworzenie studentom warunków do uczenia się negocjowania i prowadzenia mediacji oraz
innych zachowań komunikacyjnych ważnych w kontaktach międzyludzkich
CP6. Poznanie technik manipulacyjnych i możliwości obrony przed nimi
1. Zakres dziedzinowy: komunikacja społeczna, psychologia konfliktu, pedagogika
humanistyczna
Treści programowe:
TP1. Warunki efektywnego porozumiewania się; Schematy komunikacji
TP2. Diagnoza konfliktu; Typy konfliktów i ich dynamika; Style reagowania na konflikt;
Sposoby rozwiązywania konfliktów; Symulacje
TP3. Negocjacje w konflikcie; Rodzaje negocjacji; Etapy negocjacji; Interesy w negocjacjach;
Typy negocjatorów i strategie
TP4. Zasady mediacji; Przygotowanie do mediacji; Wstępne rozmowy ze stronami; Procedura
mediacji; Symulacja modelowa mediacji
TP5. Trening mediacyjny
TP6. Konstruowanie ugody; Prawa i obowiązki mediatora; Kodeks etyczny mediatora
wiedza
W1. Student posiada wiedzę na temat koncepcji teoretycznych oraz podstaw prawnych
negocjacji i mediacji
W2. Student zna standardy postępowania negocjacyjnego i mediacyjnego
umiejętności
U1. Student rozumie i charakteryzuje procedury negocjacji i mediacji; Student potrafi ocenić,
1
czy rozwiązanie konfliktu jest konkretne, sprawiedliwe i realistyczne
U2. Student potrafi zastosować strategie negocjacji i mediacji w rozwiązywaniu symulowanych
sytuacji konfliktowych
i umiejętności; Skuteczność rozwiązywania konfliktów będzie wzrastać, o ile zainteresowane
osoby będą rozwijać swoje kompetencje komunikacyjne także w obszarze negocjacji i mediacji
K2. Student jest odpowiedzialny za podejmowane działania i ich rezultaty w obszarze
diagnozowania konfliktów i stosowania alternatywnych metod rozwiązywania sporów; Posiada
przekonanie, iż konflikt, czyli walkę między ludźmi, można sprowadzić do walki z problemami;
Posiada gotowość do współdziałania i dzielenia się doświadczeniami z zakresu własnej praktyki
rozwiązywania konfliktów
7. Metody praktyczne: pokaz, symulacje
P1. Egzamin ustny
Ocena
Wartość cyfrowa
Bardzo dobry
5,0
91-100
Dobry plus
4,5
81-90
Dobry
4,0
71-80
Dostateczny plus
3,5
61-70
Dostateczny
3,0
51-60
Niedostateczny
2,0
0-50
Efekt
kształcenia
W1
Cele
przedmiotu
Treści
Programowe
Odniesienie
do KEK*
Sposób
Oceny
C1,C2,
TP1, TP2
F1, P1
TP3, TP4, TP5,
W2
C3, C4, C5, C6
F1, P1
TP6
U1
C4, C5
TP3
F1, P1
K1
C3
TP1
F1,P1
K2
C1,C5
TP3,TP4
F1,P1
kierunku
Forma aktywności
SUMA
Zalecana literatura
2
12
60
72
podstawowa:
1. Bargiel-Matusiewicz K., Negocjacje i mediacje, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne,
Warszawa 2007.
2. Dana D., Rozwiązywanie konfliktów, Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa
1993.
3. Gruca-Miąsik U., Negocjacje i mediacje w kręgu pomocy, wychowania i prawa,
Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, Rzeszów 2011.
4. Tusznio S., Wojtkowiak M., Mediacje i negocjacje jako formy rozwiązywania konfliktu,
Wydawnictwo Wszechnica Świętokrzyska, Kielce 2004.
uzupełniająca:
1. Domachowski W., Przewodnik po psychologii społecznej, Wydawnictwo Naukowe
PWN, Warszawa 1998.
2. Fisher R., Ury W., Dochodząc do TAK. Negocjowanie bez poddawania się, Państwowe
Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 1991.
3. Gut J., Haman W., Docenić konflikt: od walki i manipulacji do współpracy,
Wydawnictwo Kontrakt, Warszawa 2001.
4. Przybyła-Basista H., Mediacje rodzinne w konflikcie rozwodowym. Gotowość i opór
małżonków a efektywność procesu mediacji, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego,
Katowice 2006.
5. Thompson P., Sposoby komunikacji interpersonalnej. Spraw, by cię słuchano, i odnieś
sukces, Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań 1998.
3
KARTA PRZEDMIOTU
(sylabus)
Nazwa przedmiotu: PEDAGOGIKA EKOLOGICZNA
Status przedmiotu: fakultatyny
Forma zajęć:
Liczba godzin:
Punkty ECTS: 2
Semestr: V
Wykład
12
Konsultacje:
Dane kontaktowe:
Dr inż. Adam Kowalak
Przed każdym
wykładem
Cele przedmiotu w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
C1. Zapoznanie studentów z podstawowymi założeniami pedagogiki ekologicznej;
C2. Przygotowanie i inspiracja do działań w zakresie edukacji ekologicznej;
C3. Uświadomienie znaczenia środowiska przyrodniczego w życiu i rozwoju człowieka
(cywilizacji ludzkiej)
C4. Uświadomienie humanistycznego charakteru wiedzy z zakresu pedagogiki ekologicznej
1. Podstawy pedagogiki uzyskane podczas dotychczasowego toku studiów.
2. Podstawy wiedzy o środowisku na poziomie szkoły średniej
Treści programowe:
TP1.
TP2.
TP3.
TP4.
TP5.
TP6.
TP7.
TP8.
Przedmiot i zakres zainteresowań badawczych pedagogiki ekologicznej
Podstawowe cele edukacji ekologicznej
Dobór treści kształcenia ekologicznego
Metody badań w pedagogice ekologicznej
Wielopłaszczyznowy związek człowieka z przyrodą
Humanistyczny charakter wiedzy z zakresu pedagogiki ekologicznej
Interdyscyplinarne aspekty kształcenia ekologicznego
Kulturowe i edukacyjne aspekty środowiska przyrodniczego
wiedza
W1.
W2.
W3.
W4.
W5.
W6.
W7.
Student definiuje przedmiot i zakres zainteresowań pedagogiki ekologicznej
Wymienia podstawowe cele edukacji ekologicznej
Definiuje pojęcie kompetencji ekologicznych
Wymienia podstawowe metody badań w pedagogice ekologicznej
Przedstawia interdyscyplinarne aspekty kształcenia ekologicznego
Określa wielopłaszczyznowy związek człowieka z przyrodą
Określa kulturowe i edukacyjne aspekty środowiska przyrodniczego
umiejętności
U1. Dokonuje doboru treści kształcenia ekologicznego
U2. Samodzielnie opracowuje na piśmie zagadnienia z zakresu pedagogiki ekologicznej
K1. Docenia interdyscyplinarny i zarazem humanistyczny charakter wiedzy z zakresu
pedagogiki ekologicznej.
K2. Dostrzega potrzebę edukacji ekologicznej społeczeństwa
1
2. Projekcja filmu
3. Analiza literatury
F1. – aktywność na zajęciach
P1. – zaliczenie pisemne (praca semestralna)
Ocena
91-100
81-90
71-80
61-70
51-60
0-50
Wartość cyfrowa
Bardzo dobry
Dobry plus
Dobry
Dostateczny plus
Dostateczny
Niedostateczny
5,0
4,5
4,0
3,5
3,0
2,0
Efekt
kształcenia
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
W1
W2
W3
W4
W5
W6
W7
U1
C1
C2
C2, C3
C1
C3
C3, C4
C3, C4
C2, C3
U2
C1, C2, C4
K1
K2
C1,C3,C4
C2
TP1,
TP2, TP3
TP3, TP5,TP7
TP4
TP5, TP6
TP7
TP7, TP8
TP3, TP7
TP1,TP2,TP3,TP4,
TP5,TP6,TP7,TP8
TP5, TP6, TP8
TP2,TP7
Odniesienie
do KEK*
Sposób
oceny
F1,P1
F1,P1
F1,P1
F1,P1
F1,P1
F1,P1
F1,P1
F1,P1
F1,P1
F1,P1
F1,P1
Forma aktywności
SUMA
12
30
42
Zalecana literatura
podstawowa:
1. Cichy D. (red) 2002 Edukacja środowiskowa – programy, metody, efekty. Zeszyty
naukowe PAN nr 28, Komitet Naukowy „Człowiek i Środowisko”
2. From E. 2007. Mieć czy być. Wydawnictwo Rebis Warszawa
3. Kowalak A. 2009. Realizacja idei zrównoważonego rozwoju w podstawie programowej.
Aura 10/2009 (Dodatek dla szkół str. 1-4)
4. Potyrała K., Walosik A. 2011. Edukacja przyrodnicza wobec wyzwań współczesności.
Wydawnictwo Kubiak, Krzeszowice.
uzupełniająca:
1. Kowalak A. 2014. Wpływ długofalowy realizacji programu edukacji ekologicznej „Czysta
Wisła i Rzeki Przymorza” na działalność szkół i gmin. Edukacja Biologiczna i Środowiskowa
s1/2014
2. Kowalak A. 2001.Edukacja ekologiczna w Polsce – wybrane problemy. Fundacja CEEW
Krosno
3. Mayor F.. Wspólnie z Biurem UNESCO. 2001. Przyszłość Świata. Wyd. Fundacja Studiów i
Badań edukacyjnych, Warszawa
4. Skolimowski H. 1999. Święte siedlisko człowieka. Centrum Uniwersalizmu przy UW.
Warszawa
2
3
KARTA PRZEDMIOTU
(syllabus)
Nazwa przedmiotu: PEDAGOGIKA OPIEKUŃCZO-WYCHOWAWCZA
Status przedmiotu: obowiązkowe
Forma zajęć:
Liczba godzin:
Punkty ECTS:
Wykład
10
3
Ćwiczenia
5
2
Konsultacje:
mgr Agnieszka Deja
soboty i niedziele po
zajęciach
Semestr: IV
Dane kontaktowe:
C1. Zapoznanie studentów z działalnością opiekuńczo-wychowawczą w Polsce na wybranych
przykładach pedagogów takich jak: Stanisław Markiewicz, Kazimierz Antonii Jeżewski, Józef
Czesław Babicki, Helena Radlińska, Aleksander Kamiński i Ryszard Wroczyński.
C2. Omówienie procesu wspomagania i czynności mających wpływ na skuteczne
porozumiewanie się partnerów integracji w procesie opiekuńczo-wychowawczym.
C3. Ukazanie metod pracy stosowanych w terapii pedagogicznej.
C4. Wyposażenie studenta do zawodu nauczycielskiego w określonych placówkach z
uzyskaniem określonego stopnia kwalifikacji.
1. Opanowanie w dostatecznym stopniu wiadomości z zakresu działań
opiekuńczo-wychowawczych;
2. Opanowanie podstawowej wiedzy z zakresu wspomagania i porozumiewania się
partnerów w procesie opiekuńczo-wychowawczym;
3. Umiejętność samodzielnego planowania pracy opiekuńczo-wychowawczej;
4. Umiejętność krytycznej analizy treści literatury przedmiotu;
5. Umiejętność pracy zespołowej.
Treści programowe:
TP 1. Prekursorzy i reprezentanci pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej w Polsce;
TP 2. Proces wspomagania i czynności mających wpływ na skuteczne porozumiewanie się
partnerów integracji w procesie opiekuńczo-wychowawczym.
TP 3.Kształtowanie więzi psychospołecznej w opiece i jej znaczenie.
TP 4. Metody pracy stosowane w terapii pedagogicznej.
TP 5. Doskonalenie pracy opiekuńczo wychowawczej w ramach efektywnego kształcenia
pedagogicznego.
wiedza
W1. Student zna działalność opiekuńczo-wychowawczą pedagogów takich jak: Stanisław
Markiewicz, Kazimierz Antonii Jeżewski, Józef Czesław Babicki, Helena Radlińska,
Aleksander Kamiński i Ryszard Wroczyński.
W2. Student posiada wiedzę teoretyczną na temat wspomagania dziecka i rodziny oraz
kształtowanie więzi psychospołecznej.
W3. Student zna metody pracy stosowane w terapii pedagogicznej.
W4. Student zna główne sposoby kształcenia swojej pracy opiekuńczo-wychowawczej.
1
umiejętności
U1. Student potrafi zaprezentować i omówić działania różnych reprezentantów pedagogiki
opiekuńczo-wychowawczej w Polsce.
U2. Student potrafi prawidłowo zebrać i analizować materiały niezbędne do podjęcia
prawidłowej decyzji w zakresie pomocy osobom wymagającym wsparcia pedagogicznego.
U3. Student potrafi w elementarnym stopniu prognozować przebieg pomocy z
wykorzystaniem poznanych metod stosowanych w pracy opiekuńczo-wychowawczej.
U4. Student potrafi stworzyć swój plan pracy w określonych placówkach opiekuńczo
wychowawczych.
K1. Student potrafi
działania pedagoga
dokształcania się.
K2. Student potrafi
zawodowej.
K3. Student potrafi
K4. Student potrafi
doskonalić i uzupełniać nabytą wiedzę i umiejętności w zakresie
opiekuńczo-wychowawczego, a także rozumie potrzebę stałego
uczestniczyć w pracy grupowej o raz przyjmować różne role w grupie
myśleć i działać w sposób kreatywny.
samodzielnie zaprojektować ścieżkę własnego rozwoju zawodowego.
1.
2.
3.
4.
rozwiązywanie zadań i problemów
studia przypadków
dyskusje
F1. frekwencja na zajęciach
F2. aktywność w dyskusji i podczas ćwiczeń
P1. egzamin ustny z prezentowanych w trakcie realizacji przedmiotu treści
Ocena
Wartość cyfrowa
Bardzo dobry
Dobry plus
Dobry
Dostateczny plus
Dostateczny
Niedostateczny
5,0
4,5
4,0
3,5
3,0
2,0
91-100
81-90
71-80
61-70
51-60
0-50
Efekt
kształcenia
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
W1
W2
W3
W4
U1
U2
C1
C2
C3
C3
C1
C4
U3
C2, C3, C4
U4
K1
K2
K3
K4
C4
C2, C4
C1
C2, C4
C4
TP1
TP2, TP3
TP4
TP5
TP1
TP4, TP5
TP2,TP3
TP4,TP5
TP5
TP5
TP1
TP2, TP3, TP5
TP5
Odniesienie
do KEK*
Sposób
oceny
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
2
P1
P1
P1
P1
P1
P1
F1, F2, P1
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
F2,
F2,
F2,
F2,
F2,
F2,
F2,
F2,
F2,
F2,
F2,
P1
P1
P1
P1
P1
Forma aktywności
SUMA
15
35
100
150
Zalecana literatura
podstawowa:
1. Beata Krzesińska-Żach, Człowiek sytuacji zagrożenia jako podmiot oddziaływań
pracownika socjalnego, Białystok 2006r.
2. Elżbieta Jundziłł i Róża Pawlikowska, Pedagogika opiekuńcza. Przyszłość, teraźniejszość,
przyszłość, Gdańsk 2008r.
3. Grażyna Gajewska, Anna Szczęsna, Artur Doliński, Teoretyczno - metodyczne aspekty
wychowania młodzieży a warsztat pedagoga. Scenariusze zajęć wychowawczych. T.3.,
Zielona Góra 2008r.
4. Grażyna Gajewska, Pedagogika opiekuńcza. Elementy metodyki, Zielona Góra 2009r.
5 Jadwiga Izdebska, Dziecko w rodzinie u progu XXI wieku. Niepokoje i nadzieje, Białystok
2000r.
6. Krystyna Marzec-Holka, Pomoc społeczna, praca socjalna. Teoria i praktyka, Bydgoszcz
2000r.
7. Zdzisław Dąbrowski i Franciszek Kulpiński, Pedagogika opiekuńcza. Historia, teoria,
terminologia, Olsztyn 2002r.
8. Zdzisław Dąbrowski, Węzłowe problemy opieki i wychowania w domu dziecka, Olsztyn
1999r.
3
KARTA PRZEDMIOTU
(syllabus)
Nazwa przedmiotu: PODSTAWY PRAWNE RESOCJALIZACJI
Status przedmiotu: obligatoryjny
Forma zajęć:
Liczba godzin:
Punkty ECTS:
Wykład
12
3
Dr Jan Kudrelek
Konsultacje: w dniu
zajęć, po zajęciach.
Semestr:
V
Dane kontaktowe:
C1. Zapoznanie z ogólnymi zagadnieniami w zakresie prawnych podstaw resocjalizacji.
C2. Zapoznanie z uprawnieniami i obowiązkami uczestników procesu resocjalizacji.
Przedstawienie pojęcia, rodzajów i warunków prawidłowości wykonywanych czynności w
ramach szeroko rozumianego procesu resocjalizacji.
C3. Uświadomienie studentom znaczenia i konieczności przestrzegania prawa w zakresie
skutecznych i dozwolonych metod resocjalizacji.
C4. Uświadomienie studentom konieczności współpracy między uczestnikami procesu
resocjalizacji.
Student powinien posiadać wiadomości z zakresu:
- norma prawna i przepis prawny,
- system prawa i jego charakterystyka,
- stosowanie i wykładnia prawa,
- podstawowe pojęcia z zakresu pedagogiki,
- socjologii w zakresie funkcjonowania zjawisk społecznych.
Treści programowe:
TP1.
TP2.
TP3.
TP4.
TP5.
TP6.
TP7.
Resocjalizacja wśród celów kary.
System kar i środków karnych w Kodeksie karnym.
Ochrona praw uwięzionych w aktach prawa krajowego oraz prawa międzynarodowego.
Wykonywanie kary pozbawienia wolności.
Zwolnienie skazanego z zakładu karnego.
Wykonywanie wolnościowych środków karnych.
Postępowanie z nieletnimi.
wiedza
W1. Po realizacji przedmiotu student potrafi określić pojęcie resocjalizacji oraz cele kary i
środków karnych.
W2. Ma podstawową wiedzę w obrębie podstawowych metod, środków procesu
resocjalizacji, a także funkcji jakie spełnia system prawa w zakresie resocjalizacji
podopiecznych.
umiejętności
1
U1. Po realizacji przedmiotu student potrafi interpretować uprawnienia i obowiązki
uczestników procesu resocjalizacji.
U2. Potrafi zaproponować rozwiązanie elementarnych problemów z wykorzystaniem wiedzy
z zakresu resocjalizacji.
K1. Potrafi doskonalić oraz uzupełniać nabytą wiedzę i umiejętności a także rozumie
potrzebę stałego dokształcania się.
K2. Potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny.
1. Wykład interaktywny
2. Studium przypadku
F1 - Zaliczenie z oceną w formie pisemnej. Warunkiem przystąpienia do zaliczenia
końcowego jest uzyskanie zaliczenia z ćwiczeń. Zaliczenie ćwiczeń odbywa się na podstawie
uzyskanych ocen w trakcie semestru z odpowiedzi ustnych i pisemnych oraz aktywności na
ćwiczeniach.
P1 - Egzamin forma pisemna testowa zamknięta.
Ocena
91-100
81-90
71-80
61-70
51-60
0-50
Wartość cyfrowa
Bardzo dobry
Dobry plus
Dobry
Dostateczny plus
Dostateczny
Niedostateczny
5,0
4,5
4,0
3,5
3,0
2,0
Efekt
kształcenia
Cele
przedmiotu
W1
C1
W2
C2
U1
C2, C3
U2
C3, C4
K1
C2,
K2
C3, C4
Treści
programowe
Odniesienie
do KEK*
TP1
TP2
TP3
TP4
TP5
TP6
TP7
TP1
TP2
TP3
TP4
TP5
TP6
TP7
TP1
TP2
TP3
TP4
TP5
TP6
TP7
Sposób
oceny
F1, P1
F1, P1
F1, P1
F1, P1
F1, P1
F1, P1
2
Forma aktywności
SUMA
12
70
82
Zalecana literatura
podstawowa:
1. B.Stańdo-Kawecka, Prawne podstawy resocjalizacji, Kraków 2012,
2. S. Pawela, Kodeks karny wykonawczy. Komentarz, Warszawa 2010.
uzupełniająca:
1. J. Kudrelek, Postępowania szczególne. Postępowanie w sprawach z nieletnimi, Szczytno
2010.
2. K. Sawicka, Polska myśl resocjalizacyjna, Warszawa 1993.
3. P. Stępniak, Funkcje kurateli sądowej. Teoria a rzeczywistość, Poznań 2002.
3
KARTA PRZEDMIOTU
(syllabus)
Nazwa przedmiotu: Podstawy psychologii
Forma zajęć:
Liczba godzin:
Punkty ECTS:2
Wykład
30
4
Ćwiczenia
15
2
Konsultacje:
Doc. dr Jolanta Pęgiel-Kamrat
Po każdym wykładzie
Semestr: III
Dane kontaktowe:
C1. Zapoznanie studentów z definicjami i podstawami psychologii
C2. Historyczne uwarunkowania powstawania psychologii
C3. Uświadomienie studentom znaczenie psychologii w życiu człowieka
C4. Zapoznanie studentów z podstawowymi metodami badań psychologicznych i ich
zastosowania w praktyce
C5. Umiejętność poznawania różnych metod badań psychologicznych i ich zastosowanie w
różnych sytuacjach
1. wiedza, umiejętności i kompetencje zdobyte w trakcie nauczania w liceum
Treści programowe:
TP1. Przedmiot psychologii
TP2. Główne pojęcia stosowane w psychologii
TP3. Historyczne uwarunkowania powstawania głównych kierunków w psychologii na świecie
i w Polsce
TP4. Znaczenie psychologii
TP5. Podstawowe metody badań psychologicznych
TP6. Metody poznawania psychiki
wiedza
W1. Student ma podstawową wiedzę z zakresu podstaw psychologii, zna definicje
dotyczącego tego przedmiotu
W2. Student zna historię i rozwój psychologii zarówno na świecie jak i w Polsce oraz jej
główne kierunki
W3. Student zna podstawowe metody badań psychologicznych
umiejętności
U1. Student prawidłowo potrafi posługiwać się i wykorzystywać podstawową wiedzą z
zakresu psychologii
U2. Student potrafi posługiwać się terminologią z zakresu psychologii
U3. Student potrafi ocenić wpływ społeczny na zmianę postaw
K1. Student potrafi doskonalić i uzupełniać nabytą wiedzę i umiejętności oraz rozumie
potrzebę pogłębiania wiedzy
K2. Potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny
K3. Potrafi zastosować swą wiedzę w pracy zawodowej i życiu prywatnym
1
1.wykład z elementami dyskusji
2.prezentacje multimedialne
3. ćwiczenia symulacyjne
F1. Udział studentów w dyskusji
P1. Zaliczenie z oceną pisemne z pytaniami otwartymi
Ocena
91-100
81-90
71-80
61-70
51-60
0-50
Wartość cyfrowa
Bardzo dobry
Dobry plus
Dobry
Dostateczny plus
Dostateczny
Niedostateczny
5,0
4,5
4,0
3,5
3,0
2,0
Efekt
kształcenia
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
W1
W2
W3
U1
U2
U3
K1
K2
K3
C1, C2
C2, C3
C3, C4, C5
C1, C2
C1, C2
C4, C5
C1, C4, C5
C4,C5
C3
TP1,TP2
TP3, TP4
TP5
TP1, TP2
TP1
TP5, TP6
TP3, TP4
TP5
TP6
Odniesienie
do KEK*
Sposób
oceny
F1, P1
F1, P1
F1, P1
F1, P1
F1, P1
F1, P1
F1, P1
F1, P1
F1,P1
Forma aktywności
SUMA
45
115
160
Zalecana literatura
podstawowa:
1. Aronson: Podstawy psychologii 1997
2. Brzeziński J: Metody badań psychologicznych 2010
3. Wadeley A, Birch A, Malim T: Wprowadzenie do psychologii 2007
uzupełniająca:
1. Zimbardo P.G, Johnson R.L, McCann V: Psychologia. Kluczowe koncepcje 2011
2.Zimbardo P.G, Gerring R.J: Psychologia i życie 2012
2
KARTA PRZEDMIOTU
(syllabus)
Nazwa przedmiotu: Podstawy psychoterapii
Forma zajęć:
Liczba godzin:
Punkty ECTS:
Semestr:
Wykład
10
3
IV i V
Ćwiczenia
5
2
mgr Magdalena Milewska
Konsultacje:
Dane kontaktowe:
Przed każdym
wykładem
C1. Uświadomienie studentom istnienia różnych podejść terapeutycznych wywodzących się z
różnych koncepcji psychologicznych.
C2. Studenci uzyskają wiedzę na temat poszczególnych koncepcji terapeutycznych,
głównych założeń terapeutycznych danego nurtu, podstawowych technik stosowanych w
trakcie terapii
C3. Umiejętność rozróżnienia poszczególnych koncepcji terapeutycznych
C4. Świadomość wad i zalet poszczególnych nurtów
C5. Umiejętność dopasowania poszczególnych podejść do potrzeb klient
C6. Uczestnicy będą potrafili rozpoznawać oraz opisać podstawowe paradygmaty i podejście
psychoterapeutyczne, wskazać ich źródła, założenia, procedury a także zastosowania
kliniczne.
1. wiedza z podstaw psychologii
2. znajomość poszczególnych nurtów psychologicznych
Treści programowe:
TP1. Wprowadzenie w zagadnienia psychoterapii, systemy weryfikacji terapeutów,
rozróżnienie między zawodem psychologa psychiatry, terapeuty, podstawowe procesy i
zjawiska w psychoterapii
TP2. Psychoanaliza
TP3. Psychoterapia behawioralna
TP4. Psychoterapia poznawczo- behawioralna
TP5. Psychoterapia humanistyczna
TP6. Terapia Systemowa
TP7. Terapia Zorientowana na Rozwiązanie
TP8. NLP - neurolingwistyczne programowanie
wiedza
W1. Studenci/ki znają podstawowe nurty psychoterapii oraz wybrane współczesne
1
koncepcje, znają ich teoretyczne założenia oraz wady i zalety każdej koncepcji
W2. Studenci/ki znają podstawowe techniki, sposoby pracy z klientem w poszczególnych
nurtach psychoterapii
umiejętności
U1. Studenci/ki umieją rozpoznać poszczególne nurty psychoterapeutyczne
U2. Studenci/ki umieją porównać ze sobą poszczególne nurty, wskazać elementy wspólne
oraz rozbieżne w poszczególnych koncepcjach
U3. Studenci umieją zastosować wybrane techniki terapeutyczne
K1. Studenci/ki zdobędą kompetencje w zakresie zdolności do wyrażania sądów i krytycznej
oceny różnorodnych propozycji pojawiających się na rynku usług psychoterapeutycznych, a
w konsekwencji przyczyni się do społecznej popularyzacji udokumentowanej wiedzy na
temat możliwości uzyskania skutecznej pomocy przez osoby z trudnościami i zaburzeniami
psychicznymi
K2. Dzięki uzyskanej wiedzy studenci/ki będą umieli wybrać formę psychoterapii
odpowiednią do prezentowanego zaburzenia, co może przyczynić się do możliwości
udzielenia skuteczniejszej pomocy.
K3. Uzyskaną wiedzę studenci/ki mogą wykorzystać, jako wsparcie w procesie planowania
własnej kariery zawodowej
1.
2.
3.
4.
wykład z elementami dyskusji;
filmy
ćwiczenia prezentujące techniki terapeutyczne
F1.
F2.
P1.
P2.
Udział studentów w dyskusjach
Praca w grupach podczas zajęć
Praca pisemna – porównanie wybranych nurtów psychoterapeutycznych
Egzamin pisemny
Ocena
Wartość cyfrowa
Bardzo dobry
Dobry plus
Dobry
Dostateczny plus
Dostateczny
Niedostateczny
5,0
4,5
4,0
3,5
3,0
2,0
91-100
81-90
71-80
61-70
51-60
0-50
Efekt
kształcenia
Cele
przedmiotu
W1
C1,C2,C4
W2
C2
U1
C2,C6
U2
C3
U3
C2,C5
K1
C6
K2
C5
K3
C1,C6
Treści
programowe
Odniesienie
do KEK*
TP2, TP3, TP4,
TP5, TP6
TP2, TP3, TP4,
TP5, TP6
TP2, TP3, TP4,
TP5, TP6
TP2, TP3, TP4,
TP5, TP6
TP2, TP3, TP4,
TP5, TP6
TP1, TP2, TP3,
TP4, TP5, TP6
TP1, TP2, TP3,
TP4, TP5, TP6
TP1, TP2, TP3,
TP4, TP5, TP6
2
Sposób
oceny
F1,F2,P1,P2
F1,F2,P1,P2
F1,F2,P1,P2
F1,F2,P1,P2
F1,F2,P1,P2
F1,F2,P1,P2
P1,P2
F1,F2
Forma aktywności
SUMA
15
115
130
Zalecana literatura
Podstawowa:
1. Psychoterapia, Teoria podręcznik akademicki, Redakcja naukowa Lidia Grzesiuk,
(rozdział I,II, III, IV, V, VI, XIX), Warszawa 2005
2. Psychologia, Podręcznik Akademicki, tom. 1, Redakcja naukowa Jan Strelau (dział
I), Gdańsk 2000
3. Kozielecki J., Koncepcje Psychologiczne człowieka (całość), Warszawa 1977
Uzupełniająca:
1. Berne E., W co grają ludzie, Warszawa 2008;
2. Duhigg C. Siła Nawyku, Warszawa 2013;
3. Wprowadzenie do systemowego rozmienia rodziny pod redakcją B.de Barbara,
Kraków 1999;
4. De Jong P., Kim Berg I., Rozmowy o rozwiązaniach, Warszawa 2007;
3
KARTA PRZEDMIOTU
(syllabus)
Nazwa przedmiotu: POJĘCIA I SYSTEMY PEDAGOGICZNE
Forma zajęć:
Liczba godzin:
Punkty ECTS:
Wykład
30
3
Ćwiczenia
15
2
Konsultacje:
dr Joanna Domańska
Po każdym wykładzie
Semestr: III
Dane kontaktowe:
C1. Zapoznanie studentów z zakresem teoretycznej wiedzy z przedmiotu Pojęcia i systemy
pedagogiczne; stosowaną terminologią, założeniami aksjologicznymi.
C2. Zapoznnie z kulturą naukową pedagogiki poprzez różnorodność i złożoność
współczesnych systemów pedagogicznych.
C3. Wykształcenie umiejętności stosowania poszczególnych systemów w pracy
pedagogicznej.
C4. Nabycie umiejętności dostrzegania i samodzielnego rozwiązywania problemów
teoretycznych i praktycznych w działalności pedagogicznej.
C5. Nabycie taktu pedagogicznego.
1. Wiedza, umiejętności i kompetencje nabyte podczas zajęć z przedmiotu: teoretyczne
podstawy kształcenia, teoretyczne podstawy wychowania, wprowadzenie do psychoogii.
Treści programowe:
TP1.
TP2.
TP3.
TP4.
TP5.
TP6.
Pedagogika
Pedagogika
Pedagogika
Pedagogika
Pedagogika
Pedagogika
Janusza Korczaka
Marii Montesori
egzystencjalna
religii
kultury
personalistyczna
wiedza
W1. Student zna genezę i strukturę wiedzy pedagogicznej oraz jej społeczno – kulturowe
uwarunkowania.
W2. Student zna główne doktryny (systemy) pedagogiczne oraz ich związek z ideologiami i
formacjami światopoglądowymi.
umiejętności
U1. Student umie wymienić i określić znaczenie podstawowych kategorii używanych w
badaniach nad edukacją i wychowaniem.
U2. Student umie dokonać analizy odmiennych koncepcji wychowania oraz rekonstrukcji ich
założeń i ideologii.
U3. Student umie rozróżnić potoczną wiedzę o wychowaniu od wiedzy naukowej.
U4. Student umie rozróżnić podstawowe możliwości i ograniczenia towarzyszące procesom
edukacji i wychowania.
1
K1. Student ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę
ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego; dokonuje samooceny
własnych kompetencji.
K2. Student potrafi krytycznie i refleksyjnie wzbogacać i tworzyć własny, indywidualny styl
działania pedagogicznego.
1. wykład z elementami dyskusji
3. studiowanie literatury
F1. udział studentów w dyskusjach
P1. zaliczenie pisemne
Ocena
91-100
81-90
71-80
61-70
51-60
0-50
Wartość cyfrowa
Bardzo dobry
Dobry plus
Dobry
Dostateczny plus
Dostateczny
Niedostateczny
5,0
4,5
4,0
3,5
3,0
2,0
Efekt
kształcenia
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
W1
C1, C2
W2
C3, C4, C5, C6
U1
U2
U3
U4
K1
K2
C4, C5
C4, C5
C4, C5
C4, C5
C3
C1, C5
TP1, TP2
TP3, TP4, TP5,
TP
TP3
TP3
TP3
TP3
TP1
TP3, TP4
Odniesienie
do KEK*
Sposób
oceny
F1, P1
F1, P1
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
P1
P1
P1
P1
P1
P1
Forma aktywności
SUMA
45
85
130
Zalecana literatura
podstawowa:
1. Kwieciński Z., Śliwerski B. (red.), Pedagogika: podręcznik akademicki, t. 1 i 2, Warszawa
2003
2. Śliwerski B., Współczesne teorie i nurty wychowania, Kraków 1998
3. Wołoszyn S., Nauki o wychowaniu w Polsce w XX wieku, Kielce 1998
uzupełniająca:
1. Baranowicz K. (red.), Pedagogika alternatywna: dylematy praktyki, Kraków 2000, s. 9169
2. Bogaj A., Kształcenie ogólne: między tradycją a ponowoczesnością, Warszawa 2000;
rozdz. 1, 3, 4
3. Bogaj A., Kwiatkowski S.M. (red.), Pedagodzy o sobie i o pedagogice, Warszawa 2003
(wybór własny studenta)
2
4. Dauber H., Podstawy pedagogiki humanistycznej, Kraków 1997
Inne informacje o przedmiocie: brak
3
KARTA PRZEDMIOTU
(syllabus)
Nazwa przedmiotu: PORADNICTWO PEDAGOGICZNE
Forma zajęć:
Wykład
Ćwiczenia
Punkty ECTS:
3
1
Semestr:
IV, V
Konsultacje:
Dane kontaktowe:
Liczba godzin:
10
5
C1. Zdobycie wiedzy w zakresie problematyki związanej z poradnictwem pedagogicznym
i psychologicznym
C2. Przedstawienie teorii, definicji oraz stosowanych metod poradniczych
C3. Uświadomienie studentom znaczenia kwestii profesjonalnego rozpoznawania i definiowania
problemów mogących pojawić się w związku z udzielaniem porad pedagogicznych
C4. Zapoznanie studentów z obszarem działalności szkolnego pedagoga
C5. Zapoznanie studentów z działalnością placówek specjalistycznych
C6. Uświadomienie studentom konieczności postrzegania oddziaływań pomocowych jako
sytuacji etycznych
1. Wiedza z zakresu pedagogiki ogólnej
2. Orientacja w podstawowych nurtach psychologicznych
Treści programowe:
TP1. Teorie oraz definicje poradnictwa pedagogicznego: funkcje, zasady, style, strategie, etapy
TP2. Poradnictwo dyrektywne, liberalne, dialogowe: rodzaje metod, technik i środków
poradnictwa
TP3. Obszary działań poradniczych (wychowanie, zawód, kultura)
TP4. Struktura działań pomocowych (diagnoza, profilaktyka, terapia)
TP5. Obszary działalności szkolnego pedagoga
TP6. Zadania specjalistycznych placówek
wiedza
W1. Student posiada wiedzę z zakresu podstawowych teorii oraz definicji poradnictwa
pedagogicznego
W2. Student zna obszary działań poradniczych
umiejętności
U1. Student potrafi rozpoznać i definiować problemy jakie mogą pojawić się w związku
z udzielaniem porad pedagogicznych
1
U2. Student potrafi zdiagnozować problem i udzielić pomocy krótkoterminowej; Student potrafi
wskazać do jakich instytucji czy ośrodków pomocy odesłać osoby, które potrzebują wsparcia
terapeutycznego lub interwencji kryzysowej
i praktycznych w zakresie rozwoju teorii, a także praktyki poradnictwa pedagogicznego
i umiejętności
5. Opis
P1. Zaliczenie ustne
Ocena
Wartość cyfrowa
Bardzo dobry
5,0
Dobry plus
4,5
Dobry
4,0
Dostateczny plus
3,5
Dostateczny
3,0
Niedostateczny
2,0
Efekt
kształcenia
W1
Cele
przedmiotu
91-100
81-90
71-80
61-70
51-60
0-50
Treści
programowe
Odniesienie
do KEK*
Sposób
Oceny
TP1, TP2
F1, P1
TP3, TP4, TP5,
W2
C3, C4, C5, C6
F1, P1
TP6
U1
C4, C5
TP3
F1, P1
K1
C3
TP1
F1,P1
K2
C1,C5
TP3,TP4
F1,P1
kierunku
Forma aktywności
C1,C2,
15
85
SUMA
100
Zalecana literatura
podstawowa:
1. Drabik-Podgórna V. (red.), Poradnictwo między etyką a techniką, Oficyna Wydawnicza
Impuls, Kraków 2007.
2
2. Kargulowa A., O teorii i praktyce poradnictwa. Odmiany poradoznawczego dyskursu,
Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004.
3. Skałbania B., Poradnictwo pedagogiczne. Przegląd wybranych zagadnień, Oficyna
Wydawnicza Impuls, Kraków 2009.
uzupełniająca:
1. Kozdrowicz E. (red.), Z doświadczeń Szkolnego Ośrodka Pomocy Rodzinie,
Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 1992.
2. Kulczycki M., Rozważania wokół zagadnień psychologicznego poradnictwa życiowego,
Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1998.
3
KARTA PRZEDMIOTU
(syllabus)
Nazwa przedmiotu: PRAWNE PODSTAWY POSTĘPOWANIA W SPRAWACH NIELETNICH
Status przedmiotu: fakultatywny
Forma zajęć:
Liczba godzin:
Punkty ECTS:
Wykład
12
2
Konsultacje:
dr Stanisław Cora
przed każdym
wykładem
Semestr: III
Dane kontaktowe:
C1. Zapoznanie studentów podstawowymi regułami prawnymi postępowania w sprawach
nieletnich, obejmującymi zarówno kwestie zasad odpowiedzialności karnej nieletnich za
czyny karalne jaki i procedurę postępowania w tym zakresie.
C2. Uświadomienie studentom znaczenia i konieczności stosowania zróżnicowanej reakcji
karnej, zależnej od wieku i dojrzałości sprawcy przestępstwa.
C3. Wykazanie, że różne są metody karnoprawnej reakcji na przestępstwo w odniesieniu do
ludzi dorosłych i w stosunku do nieletnich lub młodocianych.
C4. Uświadomienie studentom konieczności uwzględniania czynników psychologicznych i
socjologicznych przy ocenie etiologii zachowań przestępnych nieletnich.
1. Wiedza, umiejętności i kompetencje zdobyte podczas zajęć z przedmiotu podstawy
psychologii ( jeżeli taki jest w programie studiów lub podobny),
2. Wiedza, umiejętności i kompetencje zdobyte podczas zajęć z przedmiotu podstawy
pedagogiki (lub podobny).
Treści programowe:
TP1.Wprowadzenie do problematyki przestępczości nieletnich
TP2. Czyn karalny (przestępny) a zasady odpowiedzialności karnej nieletnich
TP3. Zasady ogólne postępowania w sprawach nieletnich
TP4. Charakterystyka trybu postępowania przed sądem rodzinnym ds. nieletnich
TP5. Środki wychowawczo- poprawcze wobec nieletnich
wiedza
W1. student ma podstawowa wiedzę na temat odpowiedzialności prawnej nieletnich za
popełnienie czynów karalnych.
W2. student wie na czym polega postępowanie w sprawie odpowiedzialności karnej
nieletnich i jakie są środki reakcji karnej.
umiejętności
U1. student potrafi zdefiniować pojęcie nieletniego i zasady odpowiedzialności karnej za
popełnienie czynów karalnych.
K1. student rozumie złożoność natury ludzkiej i różne determinanty zachowania człowieka.
K2. student wykazuję powściągliwość w ocenie zachowań człowieka, rozumie konieczność
kształcenia w zdobywaniu wiedzy o motywach jego postępowania.
1
1. wykład z elementami dyskusji
3. studiowanie literatury
F1. udział studentów w dyskusjach
P1. zaliczenie pisemne
Ocena
91-100
81-90
71-80
61-70
51-60
0-50
Wartość cyfrowa
Bardzo dobry
Dobry plus
Dobry
Dostateczny plus
Dostateczny
Niedostateczny
5,0
4,5
4,0
3,5
3,0
2,0
Efekt
kształcenia
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
W1
W2
U1
K1
K2
C1, C2
C3,C4
C3,C4
C3
C1,C4
TP1,TP2
TP3,TP4,TP5
TP3
TP1
TP3,TP4
Odniesienie
do KEK*
Sposób
oceny
F1,F2
F1,F2
F1,F2
F1,F2
F1,F2
Forma aktywności
SUMA
12
30
45
Zalecana literatura
podstawowa:
1. Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (DZ.U.
1982,Nr 35. poz.228)
2. Kodeks Karny – ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r.
3. P. Górecki, S. Stachowiak, Komentarz do ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich,
Zakamycze 1998
uzupełniająca:
1. K. Gromek. Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz, Warszawa 2004
2
KARTA PRZEDMIOTU
(syllabus)
Nazwa przedmiotu: PSYCHOLOGIA OSOBOWOŚCI
Forma zajęć:
Liczba godzin:
Punkty ECTS:
Wykład
12
2
Marzena Żmuda-Trzebiatowska
Konsultacje: przed
każdym wykładem
Semestr:
IV, V
Dane kontaktowe:
C1. Zdobycie wiedzy w zakresie funkcjonowania osobowości człowieka
C2. Przedstawienie podstawowych teorii, zagadnień na temat funkcjonowania osobowości
C3. Uświadomienie studentom przydatności wiedzy z zakresu psychologii osobowości w
pracy pedagogicznej.
1. Wiedza z zakresu pedagogiki ogólnej
2. Orientacja w podstawowych nurtach psychologicznych
Treści programowe:
TP1.
TP2.
TP3.
TP4.
TP5.
TP6.
TP7.
Osobowość: podstawowe problemy i kontrowersje
Podstawowe składniki osobowości (cechy, elementy poznawcze, motywacje)
Źródła osobowości: natura czy kultura
Ja i organizacja osobowości
Procesy dynamiczne i nieświadome w funkcjonowaniu osobowości
Stałość i zmiana osobowości
Zaburzenia osobowości
wiedza
W1. Student posiada wiedzę z zakresu podstawowych zagadnień osobowości
W2. Student zna obszary wykorzystania wiedzy z psychologii osobowości
umiejętności
U1. Student potrafi zinterpretować zachowanie własne oraz innych osób w kategoriach
zagadnień z psychologii osobowości
U2. Student potrafi zidentyfikować określony typ osobowości i dobrać do niego odpowiednie
metody wychowawcze
i praktycznych w zakresie zagadnień z psychologii osobowości
i umiejętności
1
3.
4.
5.
6.
Wykład problemowy
Studiowanie literatury
Opis
Prezentacje multimedialne
P1. Zaliczenie pisemne
Ocena
Wartość cyfrowa
Bardzo dobry
Dobry plus
Dobry
Dostateczny plus
Dostateczny
Niedostateczny
5,0
4,5
4,0
3,5
3,0
2,0
91-100
81-90
71-80
61-70
51-60
0-50
Efekt
kształcenia
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
Odniesienie
do KEK*
Sposób
Oceny
W1
C1,C2,
TP1, TP2
F1, P1
W2
C1,C2,C3
TP3, TP4
F1, P1
U1, U2
C1, C2
TP5
F1, P1
K1
C2, C2, C3
TP6
F1,P1
K2
C1,C3
TP6,TP7
F1,P1
kierunku
Forma aktywności
SUMA
12
30
42
Zalecana literatura
podstawowa:
1. Pervin, L. A. (2002). Psychologia osobowości. Gdańsk: GWP
2. Pervin, L. A., John, O. P. (2002). Osobowość. Teoria i badania. Kraków:
Wydawnictwo UJ
uzupełniająca:
1.
2.
3.
4.
Pinker S., Tabula rasa, Gdańsk 2005
Harris J. R., Geny czy wychowanie? Warszawa 1998
Buss D. M., Psychologia ewolucyjna, Gdańsk 2001
Fukuyama F., Koniec człowieka, Kraków 2004
5. Oniszczenko W., (red.), Geny i środowisko a zachowanie, Warszawa 2002
6. Oniszczenko W., Genetyczne podstawy ludzkich zachowań, Gdańsk 2005
Inne informacje o przedmiocie:-
2
KARTA PRZEDMIOTU
(syllabus)
Nazwa przedmiotu: METODYKA ZAJĘĆ KOREKCYJNO-KOMPENSACYJNYCH
Forma zajęć:
Liczba godzin:
Punkty ECTS:
Wykład
10
3
Ćwiczenia
5
2
Konsultacje:
mgr Agnieszka Deja
soboty i niedziele po
zajęciach
Semestr:
IV i V
Dane kontaktowe:
C1. Zapoznanie studentów z programem postępowania terapeutycznego, organizacją pracy
korekcyjno-kompensacyjnej.
C2. Omówienie i usprawnianie zaburzonych percepcji u dzieci takich jak: zaburzenia
spostrzeżeń wzrokowych i słuchowych, zaburzenia mowy, opóźnienie rozwoju ruchowego,
zaburzenia procesów emocjonalno-motywacyjnych, zaburzenia zdolności matematycznych,
kształtowanie orientacji przestrzennej oraz rozluźnianie i wyciszanie dziecka nadpobudliwego
psychoruchowo.
C3. Ukazanie metod pracy stosowanych w terapii pedagogicznej:
Terapia integracji sensorycznej Jeana Ayres, Metoda ruchu rozwijającego Weroniki
Sherborne, Metoda dobrego startu Marty Bogdanowicz, Metoda malowania dziesięcioma
palcami R.F. Show, Metoda parateatralna, Terapia bajką, Metoda oddziaływania na mózg
Glenna Domana, System percepcyjno-motoryczna N.C. Kepharta, Metoda Paula Dennisonakinezjologia edukacyjna, Techniki relaksacyjne wg. E. Jacobsona, H. Wintreberta,
J.H. Schulza.
C4. Wyposażenie studenta w niezbędne umiejętności i kompetencje potrzebne do
planowania pracy terapeutycznej z dziećmi , które mają trudności w opanowaniu
umiejętności czytania i pisania.
1. Opanowanie w dostatecznym stopniu wiadomości z zakresu działań/metod
terapii pedagogicznej.
2. Opanowanie podstawowej wiedzy z zakresu wspomagania dzieci z zaburzeniami
rozwojowymi i trudnościami w czytaniu i pisaniu.
3. Umiejętność samodzielnego planowania pracy na zajęciach korekcyjno-kompensacyjnych.
4. Umiejętność krytycznej analizy treści literatury przedmiotu;
5. Umiejętność pracy zespołowej.
Treści programowe:
TP 1. Teoretyczne podstawy terapii pedagogicznej;
TP 2. Charakterystyka zaburzeń rozwojowych będących przyczynami niepowodzeń ucznia w
szkole: zaburzenia spostrzeżeń wzrokowych i słuchowych, zaburzenia mowy, opóźnienie
rozwoju ruchowego, zaburzenia procesów emocjonalno-motywacyjnych, zaburzenia
zdolności matematycznych, brak orientacji przestrzennej oraz nadpobudliwość
psychoruchowa;
TP 3. Przykłady ćwiczeń na zajęciach korekcyjno-kompensacyjnych;
TP 4. Metody stosowane w terapii pedagogicznej: Terapia integracji sensorycznej Jeana
1
Ayres, Metoda ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne, Metoda dobrego startu Marty
Bogdanowicz, Metoda malowania dziesięcioma palcami R.F. Show, Metoda parateatralna,
Terapia bajką, Metoda oddziaływania na mózg Glenna Domana, System percepcyjnomotoryczna N.C. Kepharta, Metoda Paula Dennisona- kinezjologia edukacyjna, Techniki
relaksacyjne wg. E. Jacobsona, H. Wintreberta, J.H. Schulza;
TP 5. Planowanie i realizacja zajęć z dziećmi , które mają trudności w opanowaniu
TP 6. Programowanie jednostki metodycznej terapii pedagogicznej.
wiedza
W1. Student potrafi definiować, rozpoznawać oraz opisywać podstawowe zagadnienia terapii
pedagogicznej.
W2. Student posiada wiedzę teoretyczną na
temat niepowodzeń szkolnych u dzieci oraz potrafi samodzielnie zaproponować ćwiczenia
usprawniające zaburzoną percepcję.
W3. Student zna główne metody pracy terapii
pedagogicznej takie jak:
Terapia integracji sensorycznej Jeana Ayres, Metoda
ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne, Metoda dobrego startu Marty Bogdanowicz,
Metoda malowania dziesięcioma palcami R.F. Show, Metoda parateatralna, Terapia bajką,
Metoda oddziaływania na mózg Glenna Domana, System percepcyjno-motoryczna N.C.
Kepharta, Metoda Paula Dennisona- kinezjologia edukacyjna, Techniki relaksacyjne wg. E.
Jacobsona, H. Wintreberta, J.H. Schulza;
W4. Student ma podstawową wiedzę pozwalającą na podejmowanie działań w zakresie
pomocy dzieciom które mają trudności w opanowaniu umiejętności czytania i pisania.
umiejętności
U1.Student potrafi zaprezentować i omówić przykładowe ćwiczenia korekcyjnokompensacyjne.
U2. Student potrafi prawidłowo zebrać i analizować materiały niezbędne do podjęcia pomocy
dzieciom z zaburzeniami rozwojowymi oraz dzieciom które mają trudności w opanowaniu
U3. Student potrafi w elementarnym stopniu prognozować przebieg pomocy z
wykorzystaniem poznanych metod stosowanych w terapii pedagogicznej.
U4. Student potrafi zaplanować zajęcia korekcyjno-kompensacyjne.
K1. Student potrafi doskonalić i uzupełniać nabytą wiedzę i umiejętności w zakresie działania
terapii pedagogicznej, a także rozumie potrzebę stałego dokształcania się.
K2. Student potrafi uczestniczyć w pracy grupowej o raz przyjmować różne role w grupie
zawodowej.
K3. Student potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny.
K4. Student potrafi samodzielnie zaprojektować ścieżkę własnego rozwoju zawodowego.
1.
2.
3.
4.
rozwiązywanie zadań i problemów
studia przypadków
dyskusje
F1. frekwencja na zajęciach
F2. aktywność w dyskusji i podczas ćwiczeń
P1. egzamin ustny z prezentowanych w trakcie realizacji przedmiotu treści
Ocena
Bardzo dobry
Dobry plus
Dobry
Wartość cyfrowa
5,0
4,5
4,0
91-100
81-90
71-80
2
Dostateczny plus
Dostateczny
Niedostateczny
61-70
51-60
0-50
3,5
3,0
2,0
Efekt
kształcenia
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
W1
W2
W3
W4
U1
C1-C2-C3
C2
C3
C4
C2
U2
C2-C4
U3
C3
U4
C2-C3-C4
K1
K2
C1-C3
C2
K3
C2-C4
K4
C2-C4
TP1–TP2-TP4
TP2
TP3
TP5-TP6
TP2-TP3
TP2-TP3-TP5TP6
TP4
TP3-TP4
TP5-TP6
TP1-TP4
TP2-TP3
TP2-TP3
TP5-TP6
TP3-TP5
TP6
Odniesienie
do KEK*
Sposób
oceny
F1,
F1,
F1,
F1,
F1,
F2,
F2,
F2,
F2,
F2,
P1
P1
P1
P1
P1
F1, F2, P1
F1, F2, P1
F1, F2, P1
F1, F2, P1
F1, F2, P1
F1, F2, P1
F1, F2, P1
Forma aktywności
SUMA
15
40
75
130
Zalecana literatura
podstawowa:
1. Bogdanowicz M., Kisiel B., Przasnyska M., Metoda Weroniki Sherborne w terapii i
wspomaganiu rozwoju dziecka, Wyd. WSip, Warszawa 1998r.
2. Bogdanowicz M., Metoda dobrego startu, WSiP, Warszawa 1989r.
3. Bogdanowicz M., Ryzyko dysleksji problem i diagnozowanie, Harmonia, Gdańsk 2004r.
4. Bogdanowicz M., Uczeń z dysleksją w szkole, Operton, Gdynia 2005r.
5.Czajkowska I., Herda K., Zajęcia korekcyjno – kompensacyjne w szkole, Wydawnictwa
Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1990r.
6. Dennison P.E., Gimnastyka mózgu, Przewodnik dla rodziców i nauczycieli, Wyd. MINK,
Warszawa 2005r.
7. Doman G., Jak nauczyć małe dziecko czytać, Wyd. Wczesna Edukacja, Bydgoszcz 1992r.
8. Maas V.F., Uczenie się przez zmysły- wprowadzenie do teorii integracji sensorycznej,
Wyd. WSiP, 2005r.
3

Diagnoza psychologiczna

Transkrypt

Podobne dokumenty

Historia administracji - Wyższa Szkoła Informatyki Stosowanej i

Psychologia i socjologia zachowan organ. w administracji

Logika prawnicza 2014-15 - Wyższa Szkoła Informatyki Stosowanej

Podstawy organizacji i zarzadzania w administracji

Organizacja i techniki pracy biurowej

E-administracja - sylabus wg KRK 2014-15

Konstytucyjny system organow panstwowych

Pobierz plik

Nie od dziś wiadomo, iż warto wychodzić przed szereg

Ustroj samorzadu terytorialnego 2014-15