Uchwała Nr /K/2001

Uchwała Nr 7.162.2013
Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej
w Warszawie
z dnia 19 marca 2013 roku
w sprawie orzeczenia nieważności uchwały Nr L/1443/2013 Rady Miasta
Stołecznego Warszawy z dnia 21 lutego 2013 r. zmieniającej
uchwałę w sprawie zasad ustalania i poboru oraz terminów
płatności i wysokości stawek opłaty targowej.
Na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym
(tekst jednolity: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) oraz art. 18 ust. 1 pkt 1
w związku z art. 11 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 7 października 1992 roku o
regionalnych izbach obrachunkowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. poz. 1113) –
Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie uchwala, co następuje:
§1
Orzeka o nieważności uchwały Nr L/1443/2013 Rady Miasta Stołecznego Warszawy z
dnia 21 lutego 2013 r. zmieniającej uchwałę w sprawie zasad ustalania i poboru oraz
terminów płatności i wysokości stawek opłaty targowej z powodu istotnego
naruszenia art. 19 pkt 1 lit. a w związku z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 stycznia
1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2010 roku Nr 95,
poz. 613 z późn. zm.).
§2
Na niniejszą uchwałę Miastu Stołecznemu Warszawa przysługuje prawo wniesienia
skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w terminie 30 dni od
daty jej doręczenia za pośrednictwem Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w
Warszawie.
UZASADNIENIE
W dniu 28 lutego 2013 r. do Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie
wpłynęła uchwała Nr L/1443/2013 Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 21
lutego 2013 r. zmieniająca uchwałę w sprawie zasad ustalania i poboru oraz
terminów płatności i wysokości stawek opłaty targowej.
Stosownie do art. 11 ust. 1 pkt 5 cyt. ustawy o regionalnych izbach
obrachunkowych, przedmiotowa uchwała podlega nadzorowi Izby. Jako podstawę
prawną podjęcia badanej uchwały Rada Miasta St. Warszawy wskazała art. 19 pkt 1
lit. a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.
1
Badając ww. uchwałę, Kolegium Izby ustaliło, co następuje:
Rada Miasta Stołecznego Warszawy zmieniła postanowienia uchwały
Nr LII/1600/2009 z dnia 16 kwietnia 2009 r. w sprawie zasad ustalania i poboru oraz
terminów płatności i wysokości stawek opłaty targowej m.in., w ten sposób, że w § 5
dodała pkt 5 w brzmieniu cyt.:
„5) targowisk jednodniowych – rozumie się przez to targowiska wyznaczone na
podstawie uchwał zarządów dzielnic m.st. Warszawy i działające na podstawie
nadanych im przez te zarządy regulaminów – w czasie ich funkcjonowania w
określonych w regulaminie dniach i godzinach otwarcia” oraz nadała nowe brzmienie
załącznikowi Nr 1 do uchwały pn. „Dzienne stawki opłaty targowej na terenie m. st.
Warszawy” ustalając w pkt 1 lit. b i c, pkt 2 lit. b i c oraz pkt 3 lit. b i c dzienne stawki
przy sprzedaży: a) kwiatów, wieńców, zniczy, świec, grysu w odległości do 500 m od
granic cmentarzy;
b) kwiatów ciętych”.
Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie zważyło, co
następuje:
Rada Miasta Stołecznego Warszawy poprzez wprowadzenie w § 5 pkt 5
uchwały definicji „targowiska jednodniowego” przyjęła odmienną niż w ustawie o
podatkach i opłatach lokalnych definicję „targowiska” oraz uczyniła to bez delegacji
ustawowej.
Definicja „targowiska” sformułowana została przez ustawodawcę w art. 15 ust. 2 i 2b
ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o
podatkach i opłatach lokalnych za „targowiska” uważa się wszelkie miejsca, w których
jest prowadzona sprzedaż z wyjątkiem budynków lub ich części (art. 15 ust. 2b).
Przepisy te nie przewidują kompetencji dla rad gmin na mocy których byłyby one
upoważnione do konstruowania definicji legalnych targowiska.
Kompetencje uchwałodawcze rad gmin zostały określone w art. 19 ustawy o
podatkach i opłatach lokalnych. W myśl pkt 1 tego przepisu Rada gminy w drodze
uchwały określa zasady ustalania i poboru oraz terminów płatności i wysokości
stawek opłat określonych w ustawie, a z mocy pkt 2 rada gminy może zarządzić pobór
tych opłat w drodze inkasa oraz określić inkasentów i wysokości wynagrodzenia za
inkaso.
Przez zasady ustalania i poboru opłaty targowej pozostawione do kompetencji
rad gmin, należy rozumieć konieczność uregulowania w uchwałach tych elementów
konstrukcyjnych opłat, które nie zostały uregulowane w ustawie, a które wynikają z
delegacji ustawowej.
Stosownie do art. 94 Konstytucji RP organy samorządu terytorialnego oraz terenowe
organy administracji rządowej, na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w
ustawie, stanowią akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych
organów.
Zasady i tryb wydawania aktów prawa miejscowego określa ustawa. Wskazuje na to
jednoznacznie przepis art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie
gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), który stanowi, że na podstawie
2
upoważnień ustawowych gminie przysługuje prawo stanowienia aktów prawa
miejscowego obowiązujących na obszarze gminy. Taki charakter ma przytoczony w
podstawie prawnej badanej uchwały art. 19 ust. 1 lit.a ustawy o podatkach i opłatach
lokalnych, który nie przewiduje dla rady upoważnienia do określania definicji
normatywnej „targowiska”.
Postanowienie zawarte w załączniku do badanej uchwały w części dotyczącej
ustalenia stawek opłaty targowej od sprzedaży: a) kwiatów, wieńców, zniczy, świec,
grysu w odległości do 500 m od granic cmentarzy przy jednoczesnym wyłączeniu tych
artykułów z pkt 1a, 2a i 3a załącznika do uchwały powoduje, że sprzedaż tych
artykułów w odległości powyżej 500 m od cmentarza nie zostanie objęta opłatą
targową, co narusza wprost przepis art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatkach i opłatach
lokalnych, w myśl którego opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób
prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej
dokonujących sprzedaży na targowiskach. Za targowiska zaś uważa się wszelkie
miejsca, w których prowadzona jest sprzedaż.
Ponadto przy sprzedaży kwiatów wykazanej w pkt 1 b i c, 2 b i c oraz 3 b i c
załącznika do uchwały można zastosować 2 rodzaje stawek dla kwiatów ciętych tj.
przyjętych w pkt 1 c, 2c i 3c oraz stawek przyjętych w pkt 1 b, 2 b i 3 b. Bowiem w
ogólnym pojęciu asortymentu „kwiaty” mieszczą się również „kwiaty cięte”.
W ocenie organu nadzoru omawiane wyżej regulacje zawarte w załączniku do
uchwały są nieprecyzyjne i stwarzają możliwość dowolnej interpretacji, co jest
niedopuszczalne w aktach prawa miejscowego, do których zalicza się badaną
uchwałę. Zawiera ona bowiem przepisy w charakterze generalnym i abstrakcyjnym,
skierowane do nieograniczonej liczby adresatów, które obowiązują na terenie całej
gminy. W związku z tym uregulowania zawarte w akcie prawa miejscowego muszą
być na tyle czytelne, aby nie powstawały wątpliwości interpretacyjne.
Mając na uwadze, że badana uchwała w sposób istotny narusza wskazane
wyżej przepisy prawa, Kolegium orzekło jak w sentencji.
Przewodniczący Kolegium
Wojciech Tarnowski
3