Refleksje na temat wprowadzenia mini zapas.w do programu
Transkrypt
Refleksje na temat wprowadzenia mini zapas.w do programu
Grzegorz Trojanowski nauczyciel wf Gimnazjum nr 1 im. Noblistów Polskich 05-825 Grodzisku Maz. ul. Zielony Rynek 2 Refleksje na temat wprowadzenia mini zapasów do programu szkolnego Zapasy znane były człowiekowi z dawien dawna. Nie mają swego twórcy, czy wynalazcy, powstały i rozwijały się wraz z człowiekiem. Najwcześniejsze malowidła w jaskiniach przedstawiają sceny polowań i zmagań ludzi – walki wręcz, które naprzód były walką o życie a później stały się sportem. Zapasy już jako sport bujnie rozwinęły się w starożytnym świecie. Egipcjanie naukowo usystematyzowali i pokazali na freskach świątyń Beni Hassan wiele chwytów używanych do dzisiaj. Także w Grecji zapasy cieszyły się ogromną popularnością jako sport i podstawowy środek wychowania fizycznego młodzieży. Od czasów starożytnych dyscyplina ta przechodziła różne formy rozwoju: od krwawych walk gladiatorów w Rzymie, różnych odmian narodowych walk zapaśniczych, aż do współczesnych zapasów „grecko-rzymskich” zwanych klasycznymi. Zapasy cały czas były dostępne dla wszystkich, są bowiem doskonałą zaprawą fizyczną, w związku z tym nie były pominięte w wychowaniu młodzieży. Co dają zapasy ćwiczącym? Bardzo silną budowę ciała i szybki harmonijny rozwój muskulatury. Badania dowodzą, że zapaśnictwo rozwija u młodych chłopców szerokość barków, co w piękny sposób kształtuje sylwetkę. Naukowcy bułgarscy stwierdzili dodatni wpływ zapasów na wzrost i na rozwój szybkości, siły i zwinności. Po „zaprawie” zapaśniczej jest się lepszym piłkarzem, kolarzem czy hokeistą. Wielu młodych zapaśników odchodziło do innych dyscyplin, gdzie bardzo szybko osiągają wysokie wyniki, gdyż zapasy dają doskonałe przygotowanie ogólne i najlepiej rozwijają tzw.: czucie ciałem (czucie proprioceptywne), tak bardzo przydatne w każdym sporcie. Praktyka dowiodła, że zapasy są dostępnym sportem dla dzieci. Odpowiada on ich naturalnemu dążeniu do rozwoju siły, męstwa, odwagi a przy tym jest sportem przyjemnym i pięknym. Wprowadzenie do zapasów wolnych i klasycznych, przejawia się w następujących formach: - proste formy zapasów (gimnastyczne ćwiczenia w powiązaniu z elementami zapasów), - narodowe „mini-zapasy” (typowe dla różnych stron świata), - „mini-zapasy” w ramach których zawiera się znajomości ćwiczeń ogólnorozwojowych i specjalistycznych, ćwiczeń z zakresu techniki w „parterze” i w „stójce”, przepisów sportowych oraz podstawowe wiadomości o higienie treningu, - współzawodnictwo w zapasach, które przejawia się w różnych spontanicznych zabawach dzieci. Zajęcia z zapasów są niezwykle atrakcyjne dla dzieci, zawierają bowiem gry, zabawy , mocowania, zbliżone formy techniczne dają możliwość sprawdzenia siebie samego na tle innych współćwiczących. Stąd też można niektóre lekcje wychowania fizycznego całkowicie poświęcić na zapoznanie dzieci z elementami zapaśnictwa, rozwinięcie wśród uczniów motywacji do ukierunkowanego a dalej specjalistycznego treningu sportowego. Taki program zawiera mini-zapasy, którego celem jest popularyzacja zapasów wśród dzieci. W skład programu wchodzą ćwiczenia ogólnorozwojowe, zgodne ze szkolnym programem wf, proste ćwiczenia specjalistyczne w powiązaniu z elementami ćwiczeń gimnastycznych jak: - nauka bezpiecznego padania, opanowania związanych z padami przewrotów w przód i w tył, asekuracji, - nauka wygięcia w tył z uwzględnieniem ćwiczeń przeciwstawnych (mosty) - ćwiczenia z mocowaniem przybliżające opanowania techniki mocowania. Lekcje zapasów można przeprowadzać na trawniku, na boisku, na piasku czy odpowiednio połączonych materacach gimnastycznych. Najlepszym do tego środkiem jest elastyczna, miękka mata zapaśnicza.