Teoria Sygnałów – sprawozdanie z zajęć laboratoryjnych
Transkrypt
Teoria Sygnałów – sprawozdanie z zajęć laboratoryjnych
Teoria Sygnałów – sprawozdanie z zajęć laboratoryjnych Zajęcia z dnia 26.11.2008 Prowadzący: dr inż. Stanisław Nuckowski Sprawozdanie wykonał: Tomasz Witka Laboratorium nr 3: Iloczyn skalarny i funkcja korelacji Wstęp W sprawozdaniu zaprezentowane są dwa zagadnienia - w części pierwszej przedstawione jest sprawdzanie ortogonalności sygnałów za pomocą iloczynu skalarnego dla: 1. 2. 3. 4. Dwóch sygnałów sinusoidalnych o tej samej częstotliwości i różnych fazach początkowych Dwóch sygnałów sinusoidalnych o niepełnej liczbie okresów Dwóch sygnałów sin o różnych częstotliwościach (liczba całkowita, niewymierna, f i 3f) Wpływ amplitudy sygnałów na ich ortogonalność W kolejnej części opisane są funkcje autokorelacji: 1. 2. 3. 4. 5. sygnału sinusoidalnego szumu gaussowskiego szumu o rozkładzie równomiernym fali prostokątnej sinusa o zmiennej częstotliwości 1 1. Iloczyn skalarny (ilskal.m) W tej części ćwiczenia wykorzystany został skrypt „ilskal.m” który oblicza iloczyn skalarny dwóch sygnałów. Skrypt obliczał iloczyny w dwojaki sposób: z definicji oraz wykorzystując mnożenie macierzowe. Jako wynik działania zwracany był również czas wykonywania obliczeń. 1.1 Dwa sygnały sinusoidalne o tej samej częstotliwości i różnych fazach początkowych Wektor dla którego liczone są wartość sin i cos: t = [0:0.001:2*pi] (sin t; sin(t+π)) iloczyn skalarny (metoda 1) = -3141.592654 czas wykonania (metoda 1) = 0.243719 iloczyn skalarny (metoda 2) = -3141.592654 czas wykonania (metoda 1) = 0.000882 (sin t; sin(t+π/2)) iloczyn skalarny (metoda 1) = -0.000075 czas wykonania (metoda 1) = 0.243693 iloczyn skalarny (metoda 2) = -0.000075 czas wykonania (metoda 1) = 0.000881 2 1.2 Dwa sygnały sinusoidalne o niepełnej liczbie okresów t = [0:0.001:pi]; (sin t; sin t) iloczyn skalarny (metoda 1) = 1570.796327 czas wykonania (metoda 1) = 0.123078 iloczyn skalarny (metoda 2) = 1570.796327 czas wykonania (metoda 1) = 0.000792 1.3 Dwa sygnały sinusoidalne o różnych częstotliwościach (liczba całkowita, niewymierna, f i 3f) t = [0:0.001:2*pi]; (sin 2 ⋅ t; sin t) iloczyn skalarny (metoda 1) = -0.000000 czas wykonania (metoda 1) = 0.245122 iloczyn skalarny (metoda 2) = -0.000000 czas wykonania (metoda 1) = 0.000888 3 (sin 2 t; sin t) iloczyn skalarny (metoda 1) = 513.288401 czas wykonania (metoda 1) = 0.244037 iloczyn skalarny (metoda 2) = 513.288401 czas wykonania (metoda 1) = 0.00090 (sin t; sin 3 ⋅ t) iloczyn skalarny (metoda 1) = -0.000000 czas wykonania (metoda 1) = 0.244722 iloczyn skalarny (metoda 2) = -0.000000 czas wykonania (metoda 1) = 0.000871 4 1.4 Wpływ amplitudy sygnałów na ich ortogonalność ( 2 ⋅ sin t; sin t) iloczyn skalarny (metoda 1) = 6283.185307 czas wykonania (metoda 1) = 0.245196 iloczyn skalarny (metoda 2) = 6283.185307 czas wykonania (metoda 1) = 0.000913 ( 3 ⋅ sin t; sin t) iloczyn skalarny (metoda 1) = 9424.777961 czas wykonania (metoda 1) = 0.250435 iloczyn skalarny (metoda 2) = 9424.777961 czas wykonania (metoda 1) = 0.000930 5 Wnioski: Obliczając iloczyn skalarny określamy czy sygnały są ortogonalne. W drugim przypadku (sin t; sin(t+π/2)) wartość iloczynu skalarnego wyniosła -0,000075, co pozwala przyjąć z niewielkim błędem, że badane sygnały są ortogonalne. Zatem sygnały są do siebie prostopadłe. Iloczyn skalarny może więc służyć do wykrywania czy dwa sygnały sinusoidalne są przesunięte w fazie o π/2. Dla sygnałów równoległych iloczyn skalarny osiąga swoją maksymalną wartość – w tym przypadku 3141.592654. Należy również zwrócić uwagę, że wartość iloczynu skalarnego jest inna dla sygnałów o niepełnej liczbie okresów niż dla sygnałów o pełnej liczbie okresów. Kolejnymi wnioskami które można wyciągnąć z obserwacji jest to, że częstotliwości sygnałów nie wpływają na iloczyn skalarny o ile jedna z nich jest całkowitą wielokrotnością drugiej oraz, że amplituda sygnałów wpływa na wartość maksymalną iloczynu lecz nie zaburza ortogonalności. Można również zauważyć, że szybciej liczony jest iloczyn skalarny wyznaczany metodą drugą tj. przy wykorzystaniu mnożenia macierzowego, gdyż pakiet Octave jest zoptymalizowany do tego typu działań. 2. Autokorelacja (corel.m) Modyfikując odpowiednio skrypt corel.m dokonano analizy funkcji autokorelacji dla różnych sygnałów. Zmiany ograniczyły się do zmiany nazw odpowiednich sygnałów tak, aby skrypt wyznaczał korelację dla jednego sygnału. 2.1 Autokorelacja sygnału sinusoidalnego o losowej fazie 6 2.2 Autokorelacja szumu gaussowskiego 2.3 Autokorelacja szumu o rozkładzie równomiernym 2.4 Autokorelacja fali prostokątnej 7 2.5 Autokorelacja sinusa o zmiennej częstotliwości 2.5.1 Czas końcowy – 1 [s] x=chirp(t,0,1,100,'linear'); 2.5.2 Czas końcowy – 100 [s] x=chirp(t,0,100,100,'linear'); Wnioski: Opis korelacyjny sygnałów stanowi jeden ze sposobów charakteryzowania sygnałów w dziedzinie czasu. Funkcja autokorelacji sygnału losowego charakteryzuje ogólną zależność wartości sygnału w pewnej określonej chwili od wartości sygnału w innej chwili. Funkcja ta jest zawsze rzeczywista i parzysta oraz ma maksimum w punkcie odpowiadającym zerowemu przesunięciu, może przybierać wartości dodatnie i ujemne. Głównym zastosowaniem jest badanie na jej podstawie w jakim stopniu wartości sygnału w danej chwili mają wpływ na wartości sygnału w przyszłości. Funkcja ta stanowi narzędzie wykrywania procesów zdeterminowanych (w przypadku procesu losowego przy dużych wartościach przesunięcia funkcja autokorelacji dąży do zera podczas gdy w przypadku sygnału harmonicznego lub innych sygnałów zdeterminowanych funkcja autokorelacji nie zanika wraz ze wzrostem przesunięcia). 8