Formy prowadzenia działalności gospodarczej

Formy prowadzenia działalności
gospodarczej
2015-12-18 19:46:03
2
Zrozumienie zasad rządzących poszczególnymi formami prowadzenia działalności gospodarczej w USA ułatwi
polskim przedsiębiorcom wybór odpowiedniej formy prowadzenia działalności gospodarczej w USA, jak również
pomoże uniknąć nieporozumień w kontaktach z amerykańskimi kontrahentami.
UWAGA: Ponieważ wiele form prawnych prowadzenia działalności gospodarczej w
USA ma swój polski odpowiednik, dla ułatwienia posługujemy się nazwami ich
polskich odpowiedników (np. „limited liability company” to spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością). Należy jednak pamiętać, że są to firmy amerykańskie,
podlegające prawu amerykańskiemu i często różniące się od polskich podmiotów
prawnych. Nie należy zakładać, że tylko dlatego że spółka jest np. amerykańską
spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, amerykańskie przepisy jej dotyczące,
np. związane z reprezentacją spółki czy też zarządzaniem spółką, są identyczne
do przepisów polskich . Polskimi nazwami posługujemy się jedynie dla
syntetycznego ujęcia głównych cech tej formy prawnej.
Zrozumienie zasad rządzących poszczególnymi formami prowadzenia działalności gospodarczej w USA ułatwi
polskim przedsiębiorcom wybór odpowiedniej formy prowadzenia działalności gospodarczej w USA, jak również
pomoże uniknąć nieporozumień w kontaktach z amerykańskimi kontrahentami.
Jeżeli polski przedsiębiorca decyduje się na założenie w USA firmy, po zapoznaniu się z formami prowadzenia
działalności na tym rynku, powinien przygotować szczegółowe plany działalności, w tym zasięg terytorialny oraz
zasady dysponowania zyskiem wypracowanym w USA. Z tym planami, oraz wstępnym rozeznaniem co do formy
prawnej najbardziej odpowiadającej przedsiębiorcy, firma powinna zgłosić się do kancelarii prawnej w USA, w
celu sfinalizowania wyboru formy prawnej oraz załatwienia formalności związanych z założeniem firmy.
Formy prowadzenia działalności gospodarczej w USA
Działalność gospodarczą w USA na mniejszą skalę można prowadzić bezpośrednio zza granicy (bez osobnej firmy
w USA), bądź poprzez mniejszą jednostkę organizacyjną typu filia bądź oddział. Czasami, zależnie od stanu,
działalności prowadzonej bezpośrednio zza granicy nie trzeba rejestrować. W przypadku powołania oddziału lub
filii w USA, w większości stanów należy ją zgłosić do odpowiednich organów. Jeżeli przedsiębiorca zdecyduje się
na bardziej stałą obecność na rynku amerykańskim decydując się na założenie w USA firmy, podstawowymi
formami prowadzenia działalności gospodarczej w USA są:
· działalność na podstawie wpisu do ewidencji (sole proprietorship),
· spółka cywilna (general partnership),
· spółka komandytowa (limited partnership),
· spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (limited liability company),
· korporacja/spółka akcyjna (corporation), oraz
· mniej popularne formy, jak:
o spółka partnerska (limited liability partnership) oraz
o spółka partnersko-komandytowa (limited liability limited partnership).
3
A. Qualification to do business (Prowadzenie Działalności Gospodarczej w Stanie
przez Przedsiębiorcę Zagranicznego – Filia i Oddział)
Prawo większości stanów nie wyróżnia pojęć „filii”, „oddziału”, czy „przedstawicielstwa”. W myśl prawa
większości stanów, albo firma zagraniczna prowadzi w stanie działalność gospodarczą, albo nie. Na ogół,
oddziały, przedstawicielstwa, bądź filie nie mają własnego statusu prawnego. Jeżeli firma prowadzi w stanie
działalność gospodarczą, zwykle powinna zarejestrować się w odpowiednim urzędzie stanowym, którym na ogół
jest stanowy (nie federalny) Departament Stanu. Proces ten zwykle określa się mianem qualification to do
business. Prawa wielu stanów różnią się tym, co uważają za prowadzenie działalności gospodarczej w danym
stanie. Wiele prostych czynności związanych z działalnością handlową, np. odbywanie zebrań organów spółek w
danym stanie, założenie konta bankowego, prowadzenie sprzedaży poprzez niezależnych dystrybutorów,
niektóre formy oferowania produktów czy usług na rynku lokalnym (np. pod warunkiem, że wszystkie umowy
muszą być wpierw zatwierdzone przez główne biuro firmy w Polsce), zaciąganie lub nabycie długu, utworzenie
czy nabycie ograniczonych praw rzeczowych, zawieranie pojedynczych umów, bądź nabycie nieruchomości nie
są traktowane jako prowadzenie działalności gospodarczej. Niektóre stany (np. Floryda) wyliczają jakiego typu
działalność nie uważa się za prowadzenie działalności gospodarczej, a pozostałą działalność traktuje się jako
działalność gospodarczą którą należy zarejestrować. W innych stanach (np. Nowy Jork), prowadzenie działalności
gospodarczej nie zostało zdefiniowane ustawowo i zostało dopracowane przez orzecznictwo sądowe. W
większości stanów, jeżeli firma ma biura, pracowników, konta bankowe i zawiera umowy na miejscu, oznacza to,
że prowadzi działalność w tym stanie.
Proces rejestracji jest zwykle prosty i zasadza się na wypełnieniu formularza, przedłożeniu dowodu
zarejestrowania firmy w Polsce, mianowania przedstawiciela do otrzymywania pism procesowych w imieniu firmy
i uiszczeniu opłaty, która wynosi od stu do kilkuset dolarów, zależenie od stanu oraz formy prawnej spółki
polskiej.
Szczegółowe konsekwencje zarejestrowania bądź niezarejestrowania działalności gospodarczej w danym stanie
zależą od stanu. W większości stanów zarejestrowanie działalności powoduje, że zarejestrowana firma
zagraniczna traktowana jest jako firma lokalna; w związku z czym można ją pozwać w stanie w którym jest
zarejestrowana. Zarejestrowanie będzie rodzić konsekwencje podatkowe w tym stanie, a spółki kapitałowe będą
zwykle musiały składać roczny raport z działalność w każdym stanie, w którym są zarejestrowane. Konsekwencje
niezarejestrwowania działalności, gdy w myśl przepisów stanowych działalność powinna była zostać
zarejestrowana, również zależą od stanu. W większości stanów, firma zagraniczna traci prawo do odwoływania
się do sądów; jest to bardzo bolesne, gdyż lokalni kontrahenci mogą mieć świadomość, iż ich kontrahent z Polski
nie zarejestrował się, w związku z czym wszelkie naruszenie umów z nim zawartych może pozostać bezkarne. W
innych stanach członkowie zarządu ponoszą odpowiedzialność osobistą za długi spółki, bądź spółka ponosi karę
za każdy dzień zwłoki.
B. Sole proprietorship (Osoba Fizyczna Prowadząca Działalność Gospodarczą na
Podstawie Wpisu do Ewidencji)
W skrócie
Podstawową formą prowadzenia działalności gospodarczej w Stanach Zjednoczonych przez mniejszych
przedsiębiorców jest, podobnie jak w Polsce, osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą na podstawie
wpisu do ewidencji (sole proprietorship).
W praktyce, forma to zarezerwowana jest dla osób fizycznych (ewentualnie małżeństw)
i nie stwarza korzystnych warunków dla firm prowadzonych przez kilka osób. Pojawiają się trudności z
4
pozyskaniem kapitału, dzieleniem zysku, strat, od odpowiedzialności oraz zarządzanie między osobami
zaangażowanymi w prowadzenie działalności.
Założenie firmy
Szczególne wymagania dotyczące rejestracji działalności gospodarczej zależą od stanu,
w którym działalność będzie prowadzona. W uproszczeniu, należy jedynie zgłosić prowadzenie działalności
gospodarczej do odpowiedniego urzędu (na ogół jest nim stanowy Departament Stanu).W niektórych stanach,
nie ma nawet tego wymogu.
Odpowiedzialność za długi
Podobnie jak w Polsce, osoba fizyczna prowadząca działalność na podstawie wpisu do ewidencji jest w pełni
odpowiedzialna za długi firmy. Prawo nie rozróżnia między majątkiem firmy i majątkiem osobistym
przedsiębiorcy. Cały majątek osobisty przedsiębiorcy, w tym majątek posiadany za granicą, np. w Polsce, może
stanowić przedmiot zaspokojenia wierzycieli, nawet, jeżeli nie ma żadnego związku z prowadzoną działalnością
gospodarczą (np. obrazy, samochód używany dla celów rodzinnych, nieruchomość, oszczędności zgromadzone
na koncie w Polsce mogą stanowić przedmiot postępowania egzekucyjnego za długi firmy w USA).
Zarządzanie firmą
Firmą zarządza właściciel, czyli osoba fizyczna, która zgłosiła prowadzenie działalności. Pozostałe osoby,
niezależnie od swojego wkładu finansowego w firmę nie mają zagwarantowanych żadnych praw do zarządzania
firmą. Właściciel może zatrudnić pracowników i im powierzyć kierowanie firmą.
UWAGA: Jeżeli osoba prowadząca działalność gospodarczą dopuszcza osoby
trzecie do współzarządzania firmą, może się pojawić pytanie, czy firma nie stała
się de facto spółką cywilną (general partnership). W takim przypadku, osoby
biorące udział w zarządzaniu mogą stać się de facto wspólnikami, ze wszelkimi
wynikającymi z tego konsekwencjami.
Opodatkowanie
Według prawa amerykańskiego, dochody z prowadzenia działalności gospodarczej przez osobę fizyczną
opodatkowane są łącznie z pozostałymi dochodami właściciela z innych źródeł. Dochód opodatkowuje się
niezależnie od tego, czy właściciel je ,,wyciągnął" z firmy czy nie.
UWAGA: Między innymi tym rożni się prowadzenie działalności gospodarczej przez
osobę fizyczną, od działalności prowadzonej w postaci spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością (LLC) lub spółki akcyjnej (corporation). W przypadku spółek
LLC lub korporacji, jeżeli dochody nie zostaną wypłacone wspólnikom lecz
„zostaną w firmie”, nie zostają opodatkowane jako dochód wspólnika.
5
C. General partnership (Spółka cywilna)
W skrócie
Amerykańska spółka cywilna (partnership), podobnie jak w Polsce, jest podstawową formą prowadzenia
działalności gospodarczej na małą skalę. Jej podstawowymi cechami są: (1) kilku współwłaścicieli (wspólników),
(2) pełna odpowiedzialność każdego wspólnika za długi firmy, oraz (3) opodatkowanie wspólników, a nie spółki.
W większości stanów, spółka cywilna ma podmiotowość prawną.
Założenie firmy
Szczegółowe wymagania dotyczące rejestracji spółki cywilnej różnią się zależnie od stanu. Wspólnikami w spółce
cywilnej mogą być osoby fizyczne, jak i osoby prawne (zarówno spółki kapitałowe jak i osobowe).
• Umowa spółki
Umowa spółki jest bardzo istotna, gdyż w niej reguluje się wszystkie kwestie związane z wewnętrznymi relacjami
między wspólnikami. Między innymi, w umowie spółki należy ustalić (1) zasady zarządzania firmą, (2) zasady
dzielenia się zyskiem oraz pokrywania strat przez wspólników, (3) wysokość wkładu poszczególnych wspólników,
(4) czy wspólnicy mogą wykluczyć wspólnika ze spółki i jeśli tak, to w jakich okolicznościach i (5) inne. W
przypadku nieustalenia tych kwestii w umowie, zastosowanie będą miały zasady ogólne (wynikające z
ustawodawstwa, oraz orzecznictwa stanowego) obowiązującego w danym stanie.
UWAGA: Niepodpisanie umowy spółki nie oznacza, iż umowa spółki nie została
zawarta ustnie bądź przez czyny dokonane. W niektórych przypadkach sąd może
uznać, iż kilku przedsiębiorców prowadzi spółkę cywilną, mimo, iż nigdy nie
podpisali umowy spółki ani nie uważali prowadzonej działalności za spółkę. Sąd
może jednak przeanalizować stosunki między współpracującymi przedsiębiorcami
(między innymi ich wkład w prowadzoną działalność, zasady dzielenia się zyskiem
bądź zasady współzarządzania firmą) i uznać, iż prowadzona przez nich
działalność jest spółką. Konsekwencją takiego orzeczenia jest rozciągnięcie pełnej
odpowiedzialności na wszystkich wspólników. Dlatego też, w przypadku
nawiązania bliskich kontaktów handlowych z partnerem i bieżącego
zaangażowania w jego działalność gospodarczą, należy jasno określić stosunki
między obiema stronami.
• Zgłoszenie
Prowadzenie działalności gospodarczej należy zgłosić do odpowiedniego urzędu (na ogół, stanowy Departament
Stanu).
Rozwiązanie firmy
Przypadki, w których spółka może zostać rozwiązana powinny zostać uregulowane w umowie spółki. W
przypadku braku szczegółowych uregulowań umownych, zastosowanie będą miały przepisy ustawowe danego
stanu. Uogólniając, spółka może zwykle ulec rozwiązaniu z powodu (1) wystąpienia jednego wspólnika ze spółki
(dissociation), (2) śmierci jednego ze wspólników, (3) rozwiązania spółki decyzją wspólników, bądź (4) upływu
okresu, na jaki spółka została zawarta. W niektórych stanach, spółka zostaje rozwiązana z mocy prawa, gdy
wspólnik wystąpi ze spółki bądź umrze. W innych, rozwiązanie spółki w takiej sytuacji zależałoby od tego, czy
6
spółka została zawarta na okres ograniczony, czy nieograniczony. W jeszcze innych stanach, wspólnik może
wystąpić ze spółki, nie powodując rozwiązania spółki. Co więcej, w niektórych stanach, jeżeli spółka została
zawiązana na czas oznaczony, bądź do wykonania określonego zadania, doprowadzenie do rozwiązania spółki
(np. przez wystąpienie) może zostać potraktowane jako naruszenie umowy z pozostałymi wspólnikami, co może
pociągnąć za sobą odpowiedzialność wspólnika występującego ze spółki za szkody wyrządzone pozostałym
wspólnikom przez rozwiązanie spółki. Ze względu na dużą liczbę niewiadomych, przypadki, w których spółka
ulega rozwiązaniu, oraz skutki prawne rozwiązania powinny zostać opisane w umowie spółki.
Odpowiedzialność za długi
Wierzyciele spółki cywilnej mogą zaspokoić swe wierzytelności nie tylko z majątku firmy, ale również z majątku
osobistego każdego wspólnika. Każdy wspólnik jest w pełni odpowiedzialny wobec osób trzecich za długi firmy,
niezależnie od swojego wkładu, udziału w zyskach, czy nawet umownie ustalonego udziału w stratach.
Aczkolwiek zwykle wierzyciele występują do spółki o zaspokojenie długów, mogą się o to również zwrócić
bezpośrednio do wspólnika. W przypadku zaspokojenia długu spółki przez wspólnika, wspólnik może domagać się
od spółki pokrycia spłaconego długu (indemnification). Odpowiedzialność wspólników za długi spółki cywilnej
rozciąga się do całego majątku osobistego wspólników, nawet tego położonego za granicą, nie związanego z
prowadzeniem działalności gospodarczej. Co więcej, odpowiedzialność ta nie może być umownie ograniczona.
Jeżeli wspólnicy umówią się w umowie spółki do ograniczenia swojej odpowiedzialności wg pewnego schematu
(np. każdy z czterech wspólników pokryje 25% długu), ustalenia te nie są wiążące wobec osób trzecich, które
nadal mogą domagać się zaspokojenia długu przez tylko jednego wspólnika. W takich przypadkach, wspólnikowi
zaspokajającemu całość długu przysługuje roszczenie regresyjne wobec pozostałych wspólników.
Wspólnicy powinni określić zasady dzielenia się zyskiem, oraz pokrywania strat w umowie. W przypadku
nieustalenia tych kwestii w umowie, zastosowanie będą miały przepisy stanowe. W niektórych stanach,
domniemywa się, że udział wspólnika w zysku oraz stratach spółki jest proporcjonalny do wniesionego wkładu. W
innych stanach, domniemywa się, że wspólnicy dzielą się zyskiem oraz stratami równomiernie, niezależnie od
wkładu.
Przepisy stanowe różnią się, co do zasad regulujących pozywania spółki przez wierzycieli. W niektórych stanach,
aby dokonać egzekucji z majątku wspólnika, wierzyciel musi pozwać oraz otrzymać tytuł egzekucyjny również
przeciwko spółce jak i wszystkim wspólnikom. W innych stanach, wierzyciel może żądać egzekucji z majątku
wspólnika dopiero po nieudanych próbach zaspokojenia się z majątku spółki.
W niektórych stanach zasady odpowiedzialności wspólników za długi spółki zależą od podstawy prawnej długu np. za długi wynikające z czynów niedozwolonych wspólnicy odpowiadają łącznie i solidarnie, a za długi umowne,
nie.
Zarządzanie firmą
W uproszczeniu, każdy ze wspólników ma prawo zarządzania firmą, oraz zawierania umów w jej imieniu,
niezależnie od swego wkładu/udziału w stratach, chyba, że partnerzy umówią się, aby inaczej uregulować te
kwestie. W praktyce, zarządzanie spółką przez wszystkich wspólników może być uciążliwe. Dlatego też wspólnicy
powinni już w umowie spółki określić szczegółowe zasady zarządzania spółką. Między innymi mogą oddelegować
zarządzanie jednemu bądź kilku ze wspólników lub powołać „komitet zarządzający", na wzór zarządu w spółkach
kapitałowych.
7
UWAGA: Amerykańska spółka cywilna cechuje się istnieniem bliskich więzów
między wspólnikami. Z mocy prawa, wspólnicy zobowiązani są do uczciwości
(honesty), dobrej wiary (good faith), oraz sprawiedliwego obchodzenia się ze
sprawami spółki, gdy interes wspólników i spółki może kolidować (fair dealing) (w
skrócie, określa się te obowiązki jako „fiduciary duties"). Wspólnicy nie mogą
działać na szkodę firmy, czy też nie mogą dopuścić do konfliktu między swoim
dobrem, a dobrem spółki. Na przykład, jeżeli w ramach prowadzenia spraw spółki
, wspólnik dowie się o intratnej okazji, musi się podzielić tą informacją ze spółką i
pozostałymi wspólnikami i nie może skorzystać z tej okazji samemu. Naruszenie
„fiduciary duties” rodzi odpowiedzialność majątkową.
Opodatkowanie
Spółka cywilna nie płaci federalnego podatku dochodowego. Płacą go natomiast wspólnicy. Pod koniec roku
podatkowego, spółka składa formularz, w którym informuje urząd podatkowy ile zysku bądź strat przypadło na
każdego z partnerów. Wspólnicy, składając własne zeznania podatkowe, uwzględniają dochód lub straty
przypadające na nich z tytułu uczestnictwa w spółce. W przypadku strat, wspólnik może sobie odpisać straty od
dochodu uzyskanego z innych źródeł.
D. Limited partnership (LP) (Spółka komandytowa)
W skrócie
Spółka komandytowa (limited partnership) nie jest popularną formą prowadzenia działalności gospodarczej w
Stanach Zjednoczonych. Jej zastosowanie ogranicza się na ogół do przedsiębiorstw inwestujących w
nieruchomości (np. wydobycie surowców naturalnych, centra handlowe i biurowce), głównie ze względu na
korzystne zasady opodatkowania i amortyzacji. Podobnie jak polska spółka komandytowa, amerykańska spółka
komandytowa składa się z co najmniej jednego komplementariusza (general partner), oraz jednego
komandytariusza (limited partner).
Założenie firmy
Wspólnikami w spółce komandytowej mogą być zarówno osoby fizyczne jak i osoby prawne. W praktyce, ze
względu na przedmiot działalności spółek komandytowych w Stanach Zjednoczonych, komplementariuszami
spółek komandytowych LP są osoby prawne. Dość często, komandytariuszami są udziałowcy, akcjonariusze,
bądź nawet członkowie zarządu spółki, która jest komplementariuszem.
Spółkę komandytową zakłada się podobnie jak spółkę cywilną (general partnership) z jednym wyjątkiem. Spółka
komandytowa musi złożyć w odpowiednim urzędzie (zależnie od stanu, w Departamencie Stanu, bądź w jednym
z urzędów lokalnych) zaświadczenie o ograniczonej odpowiedzialności (certificate of limited liability). Firma
spółki komandytowej powinna również zawierać wersję słowa „limited”, informując osoby trzecie o ograniczonej
odpowiedzialności komandytariusza.
UWAGA: Złożenie „certificate of limited liability” w odpowiednim urzędzie jest bardzo istotne, gdyż w przypadku,
gdy spółka nie zarejestruje się jako spółka komandytowa LP, stanie się zwykłą spółką cywilną, w której wszyscy
wspólnicy (nawet komandytariusze) odpowiadają w pełni za długi spółki.
8
Rozwiązanie firmy
Zasady rozwiązania spółki komandytowej są analogiczne do spółki cywilnej.
Odpowiedzialność za długi
Spółka komandytowa składa się z komplementariuszy (general partners) oraz komandytariuszy (limited
partners). Komplemenatriusze odpowiadają w pełni całym swoim majątkiem za długi spółki, na identycznych
zasadach co wspólnicy w zwykłej spółce cywilnej. Natomiast komandytariusze nie odpowiadają w ogóle za długi
spółki.
UWAGA: Jeżeli komandytariusz, na skutek udzielania się w zarządzanie spółką,
utraci swój status komandytariusza, odpowiada on na tych samych zasadach co
komplementariusz, tj. odpowiada całym majątkiem.
Zarządzanie firmą
Spółką komandytową LP kierować mogą tylko komplementariusze (general partners).
W przypadku, gdy komplementariuszem jest osoba prawna, spółką zarządzać będzie
w jej imieniu jej zarząd, bądź osoby mianowane przez tą osobę prawną. Jeżeli spółka ma kilku
komplementariuszy, mogą oni, podobnie jak w spółce cywilnej, ustalić umownie zasady zarządzania i
reprezentowania firmy na zewnątrz, upoważniając jednego lub kilku wspólników do zarządzania spółką, bądź
powołując w tym celu specjalny komitet wspólników, na podobieństwo zarządu w spółkach kapitałowych.
UWAGA: Komandytariusze mogą utracić swój status „komandytariusza" i stając
się „komplementariuszami”, w pełni odpowiadać za długi spółki. Ma to miejsce,
gdy udzielają się oni aktywnie w zarządzanie spółką. W niektórych stanach,
jakikolwiek, udział w zarządzaniu spółką powoduje utratę ochrony. W innych,
komandytariusz może podjąć ograniczone kroki w zakresie kierowania sprawami
spółki. W jeszcze innych, komandytariusz będzie odpowiadał za długi spółki jak
komplementariusz tylko, gdy poda się za komplementariusza wobec osób
trzecich.
E. Limited liability company (LLC) (Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością)
W skrócie
Amerykańska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, aczkolwiek zbliżona do polskiej spółki z o.o., różni się od
niej w dwóch zasadniczych aspektach. Po pierwsze, spółka LLC może być kierowana bądź przez zarząd (podobnie
jak sp. z o.o.), bądź bezpośrednio przez udziałowców (podobnie jak spółka cywilna). Po drugie, o ile udziałowcy
nie ustalą inaczej, spółka LLC nie płaci federalnego podatku dochodowego, płacą go natomiast wspólnicy. Obie
te cechy zbliżają spółkę LLC do polskiej spółki cywilnej. Od polskiej spółki cywilnej różni jednak spółkę LLC brak
odpowiedzialności materialnej wspólników za długi spółki, oraz możliwość powołania organów w spółce (zarządu
czy rady nadzorczej).
Założenie spółki
9
Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością może założyć jeden, bądź wielu udziałowców. Udziałowcami mogą być
zarówno osoby fizyczne, jak i prawne. Osobę zakładającą spółkę typu LLC nazywa się organizer.
• Nazwa spółki (Firma)
Nazwę spółki (firmę) rejestruje się zwykle na szczeblu stanowym. Zwykle Departament Stanu prowadzi list firm
prowadzących działalność w danym stanie. Przed złożeniem Articles of Organization, należy sprawdzić, czy inna
spółka nie korzysta już z danej nazwy. Ponadto każdy stan wprowadza pewne ograniczenia co do dopuszczalnych
nazw. W przypadku spółki LLC, nazwa zwykle będzie musiała zawierać słowa ,,company", oraz jakąś wersję słowa
„limited” informującą osoby trzecie, że przedsiębiorstwo prowadzone jest w formie spółki LLC. Większość stanów
dopuszcza ,,LLC”, „LC”, ,,Ltd. Co.”, ,,Limited Liability Company”, bądź „Limited Company”.
• Articles of Organization
W Articles of Organization umieszcza się podstawowe informacje dotyczące spółki, między innymi (1) nazwę
spółki (firmę), (2) imię, nazwisko i adres przedstawiciela spółki upoważnionego do odbierania pism sądowych w
imieniu spółki, (3) adres oficjalnej siedziby spółki (może to być np. miejsce zamieszkania przedstawiciela), (4) cel
spółki (określony bardzo ogólnie), (5) sposób zarządzania spółką (czy spółka będzie zarządzana bezpośrednio
przez udziałowców, czy też przez zarząd), (6) imię, nazwisko i adres udziałowców, oraz - jeżeli spółka będzie
zarządzana przez zarząd - członków zarządu, (7) siedzibę spółki, (8) czas trwania spółki, oraz (9) podpis osoby
zakładającej spółkę. Articles of Organization składa się w odpowiednim organie stanowym, zwykle w
Departamencie Stanu.
• Opłata (filing fee)
Przy złożeniu Articles of Organization, bądź dodatkowych dokumentów, należy uiścić stosowną opłatę. W
niektórych stanach, pobiera się opłatę od całości; w innych, od każdego dokumentu. W większości stanów, opłaty
te łącznie wahają się w granicach $100-$250.
• Dodatkowe wymogi formalne
Niektóre stany wymagają dodatkowych dokumentów (np. pisemnej zgody przedstawiciela upoważnionego przez
spółkę do odbierania pism sądowych w imieniu spółki na objęcie tej funkcji), bądź czynności (np. opublikowania
zawiadomienia o powołaniu spółki w prasie lokalnej).
• Umowa spółki (Operating Agreement)
W Operating Agreement umieszcza się wszelkie istotne postanowienia dotyczące stosunków wewnętrznych
panujących w spółce. Operating Agreement pełni więc rolę podobną co umowa spółki w spółce cywilnej, bądź
regulamin wewnętrzny (bylaws) w spółce akcyjnej. W wielu stanach, jeżeli spółka jest jednoosobowa, Operating
Agreement jest zbędny. W Operating Agreement określa się między innymi (1) wkład poszczególnych
wspólników do spółki, (2) zasady obliczania udziału poszczególnych udziałowców w spółce, (3) sposób
zarządzania spółką (zarząd, czy udziałowcy), (4) zasady podejmowania decyzji przez osoby zarządzające spółką
(np. wymagana większość), (5) udział poszczególnych udziałowców w zysku i stratach firmy, (6) zasady
podejmowania decyzji o dokonaniu wypłat z zysku, (7) zasady opodatkowania (,,pass-through” czy
opodatkowanie spółki), (8) zbywalność udziałów w spółce, (9) zasady na jakich nowi udziałowcy mogą wejść do
spółki, (10) zasady na jakich wspólnik może wystąpić ze spółki, (11) czy wspólnicy mogą prowadzić działalność
konkurencyjną wobec spółki i (12) inne.
• Zarząd
Jeżeli założyciele zadecydują, że spółka będzie zarządzana nie bezpośrednio przez udziałowców, lecz przez
zarząd, należy niezwłocznie powołać zarząd zgodnie z zasadami określonymi w Operating Agreement.
Nowopowołany zarząd powinien ratyfikować wszelkie umowy zawarte przez założycieli (np. umowę najmu, bądź
10
umowy z pracownikami spółki), oraz podjąć uchwałę o otworzeniu konta w banku.
Odpowiedzialność za długi
Za długi spółki odpowiedzialna jest spółka. Udziałowcy nie odpowiadają swoim majątkiem prywatnym za długi
spółki.
UWAGA: Ponieważ spółka LLC jest nową formą prawną, nie jest jeszcze jasne czy
w niektórych stanach odpowiedzialność udziałowców spółki LLC nie może zostać
rozciągnięta zgodnie z zasadą „piercing the corporate veil” podobnie jak w spółce
akcyjnej. [Prosimy zapoznać się z rozdziałem F. Spółka akcyjna, Odpowiedzialność
za Długi]
Zarządzanie firmą
W odróżnieniu od polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, prawo większości stanów przewiduje dwa
sposoby zarządzania spółką LLC: bezpośrednio przez udziałowców, lub przez zarząd (management). Wybór
sposobu zarządzania powinien zostać dokonany już w umowie spółki (Operating Agreement). W przypadku braku
postanowień umownych, zastosowanie będą miały przepisy ustawowe danego stanu.
W części stanów, domniemywa się, że spółką zarządzać będą udziałowcy. W innych, zakłada się, ze powołany
zostanie zarząd. Większość mniejszych firm preferuje model,
w którym spółką zarządzają bezpośrednio wspólnicy. Czasami jednak (szczególnie, gdy w spółkę chcą
zainwestować tzw. inwestorzy pasywni, którzy nie chcą się zajmować prowadzeniem spraw spółki) celowym jest
powołanie zarządu.
UWAGA: Jeżeli część udziałowców w spółce LLC nie uczestniczy w zarządzaniu
spółką i są oni tzw. pasywnymi inwestorami, może pojawić się konieczność
zarejestrowania udziałów przez nich objętych jako papierów wartościowych
("securities"). Federalne i stanowe prawo papierów wartościowych reguluje
zasady wg których określa się, kiedy inwestycja w spółkę stanowi nabycie papieru
wartościowego. Uznanie udziału za papier wartościowy pociąga za sobą daleko
idące konsekwencje wynikające z prawa papierów wartościowych.
Opodatkowanie
Zasady opodatkowania spółki LLC zależą od stanu w którym została utworzona, od liczby wspólników, a także od
wyboru wspólników. W większości przypadków, spółka LLC nie płaci federalnego podatku dochodowego i
podobnie jak w przypadku spółki cywilnej, bądź spółki akcyjnej typu S, informuje jedynie federalny urząd
podatkowy o dochodach bądź stratach przypadających na każdego z udziałowców w danym roku. Federalny
podatek dochodowy płacą natomiast udziałowcy. W przypadku strat, udziałowcy mogą odliczyć przypadające na
nich straty od dochodu uzyskanego z innych źródeł.
Aczkolwiek opodatkowanie udziałowców LLC, a nie samej spółki, jest postrzegane jako główna zaleta LLC,
11
możliwe jest również obranie modelu, w którym to LLC będzie opodatkowana. Przy tym modelu, dochód spółki
opodatkowany jest na szczeblu spółki i wypłacenie udziałowcom zysku w postaci dywidendy doprowadzi do
ponownego opodatkowania tej części zysku na szczeblu udziałowców. Jednoosobowa spółka LLC może też zostać
opodatkowana jako osoba fizyczna.
F. Corporation Spółka akcyjna
W skrócie
Amerykańska spółka akcyjna różni się zasadniczo od spółki akcyjnej w prawie polskim i jest formą o wiele
bardziej elastyczną niż jej polski odpowiednik. Ponieważ prawa wielu stanów różnią się w sposób zasadniczy, a
także przewidują różnego rodzaju podtypy spółek akcyjnych, bardzo istotne jest zapoznanie się z prawem
danego stanu przed założeniem spółki.
Spółka akcyjna jest osobą prawną, niezależną od swoich akcjonariuszy.
W przeciwieństwie do innych form prowadzenia działalności gospodarczej, prawo zakłada, że akcjonariusze w
amerykańskiej spółce akcyjnej nie udzielają się w sposób trwały w działalności spółki.
Założenie firmy
Amerykańskie spółki akcyjne zakładane są przez tzw. „założycieli” (founders, incorporators, bądź promoters),
którzy przygotowują dokumenty związane z założeniem spółki, składają je w odpowiednim urzędzie i po
uchwaleniu zarządu firmy, ich rola się w zasadzie kończy. Szczegółowe wymagania dotyczące rejestracji spółki
akcyjnej różnią się zależnie od stanu w którym działalność będzie prowadzona oraz od podtypu spółki, którą się
zakłada.
• Nazwa spółki (Firma)
Nazwę spółki (firmę) rejestruje się zwykle na szczeblu stanowym. Zwykle Departament Stanu prowadzi listę firm
operujących w danym stanie. Przed złożeniem Articles of Incorporation, należy sprawdzić, czy inna firma nie
korzysta już z danej nazwy. Ponadto każdy stan wprowadza pewne ograniczenia co do dopuszczalnej nazwy
spółki akcyjnej, która zwykle będzie musiała zawierać słowa „company”, bądź ,,corporation", bądź
„incorporated”, informujące osoby trzecie iż przedsiębiorstwo prowadzone jest w formie spółki akcyjnej.
• Articles of Incorporation
Podstawowym dokumentem przy zakładaniu spółki akcyjnej jest Articles of Incorporation.Aczkolwiek przepisy
stanowe mogą się różnić, w Articles of Incorporation określa się zwykle (1) założycieli spółki, (2) nazwę spółki
(firmę), (3) cel spółki (określony bardzo ogólnie), (4) przedstawiciela upoważnionego do otrzymywania pism
sądowych w imieniu spółki, (5) adres oficjalnej siedziby spółki oraz (6) liczbę akcji, które spółka może wydać.
Często prawo stanowe wymaga, aby spółka określiła w Articles of Incorporation czy określone przepisy ustawowe
(np. dotyczące prawa poboru, bądź kworum) mają do niej zastosowanie. W Articles of Incorporation należy
również umieścić wszelkie postanowienia, które nie są typowe dla spółki akcyjnej (np. daleko idące ograniczenie
praw akcjonariuszy), aby nikt nie mógł powoływać się na nieznajomość tych postanowień. Jeżeli spółka ogranicza
odpowiedzialność majątkową członków zarządu za naruszenie pewnych zasad prowadzenia spraw spółki, spółka
powinna umieścić taką informację w Articles of Incorporation. Articles of Incorporation składa się w odpowiednim
urzędzie, zwykle w Departamencie Stanu. Wiele stanów udostępnia wzorce Articles of Incorporation.
• Opłata (filing fee)
Przy złożeniu Articles of Incorporation bądź innych dodatkowych dokumentów, należy uiścić stosowną opłatę. W
niektórych stanach, pobiera się opłatę od całości; w innych, pobiera się opłaty od każdego dokumentu
12
oddzielnie. W większości stanów, opłaty za całość łącznie wahają się w granicach $100-$250.
• Dodatkowe wymogi formalne
Niektóre stany wymagają również dodatkowych dokumentów (np. pisemną zgodę przedstawiciela
upoważnionego przez spółkę do odbierania pism sądowych w imieniu spółki na objęcie tej funkcji), bądź
czynności (np. złożenie Articles of Incorporation w urzędzie lokalnym właściwym ze względu na siedzibę spółki,
bądź opublikowania Articles of Incorporation lub innego zawiadomienia o powołaniu spółki w prasie lokalnej).
Aczkolwiek w większości stanów w zasadzie nie ma obowiązku opłacenia kapitału akcyjnego, w niektórych
stanach jest.
• Zarząd (directors, board of directors)
Zależnie od stanu, pierwszy zarząd ustanawiają założyciele już w Articles of Incorporation, bądź dopiero po
złożeniu Articles of Incorporation w odpowiednim urzędzie. Niezwłocznie należy odbyć pierwsze zebranie
zarządu. Zarząd powinien ratyfikować wszelkie umowy zawarte przez założycieli (np. umów najmu, bądź umowy
z pracownikami spółki), uchwalić Bylaws, mianować officers spółki, określić format akcji spółki, dokonać emisji
akcji, oraz podjąć uchwałę o otworzeniu konta w banku.
• Regulamin wewnętrzny (Bylaws)
Regulamin wewnętrzny spółki (Bylaws), zawiera postanowienia, które w Polsce zamieszcza się zwykle w umowie
spółki. W Bylaws określa się między innymi (1) prawa akcjonariuszy, (2) zasady powoływania zgromadzeń
akcjonariuszy, (3) zasady podejmowania decyzji przez akcjonariuszy (kworum, większość wymagana do
podejmowania określonych decyzji, czy dopuszcza się podejmowanie decyzji „na odległość” za pomocą
telekonferencji, telefonicznie, bądź za pomocą poczty elektronicznej), (4) skład, zasady powołania oraz
uprawnienia zarządu, (5) zasady powoływania oraz uprawnienia officers (patrz poniżej) oraz (6) inne istotne
postanowienia (np. zasady zmiany regulaminu, wyznaczenie roku fiskalnego spółki, określenie kto może
przeglądać dokumenty wewnętrzne spółki, itp.). W niektórych stanach, regulamin wewnętrzny powinien zostać
uchwalony przez założycieli spółki. W innych stanach, regulamin może uchwalić dopiero zarząd (directors).
• Emisja akcji
W Stanach Zjednoczonych, często nadal drukuje się akcje, które w większości przypadków istnieją fizycznie jako
certyfikaty (stock certificate). Ponieważ akcje regulowane są również przez prawo papierów wartościowych
(zarówno federalne jak i stanowe), spółka powinna skonsultować się z prawnikiem przed emisją akcji. Federalne
prawo papierów wartościowych (securities law), jak również prawo papierów wartościowych wielu stanów (tzw.
blue-sky laws), przewidują wyjątki dla małych spółek i nie regulują niektórych emisji akcji zbyt rygorystycznie.
Przykładowo, w dużym uproszczeniu, jeżeli akcje obejmie jeden z funkcjonariuszy spółki (officer), bądź osoba,
która prowadziła wcześniej interesy ze spółką, członkiem zarządu, bądź założycielem spółki, wówczas prawo
papierów wartościowych niektórych stanów może przewidywać wyjątek dla takiej emisji. Akcje powinny zostać
opłacone (w gotówce, aportem, bądź w postaci weksla) zanim spółka je wyemituje.
• Corporate Record Book
Sekretarz spółki powinien założyć tzw. Corporate record book. W księdze tej powinny znajdować się wszelkie
dokumenty związane z założeniem spółki, m.in. Articles of Incorporation, regulamin wewnętrzny spółki (bylaws),
protokoły ze zgromadzeń akcjonariuszy, uchwały akcjonariuszy, oraz dokumenty związane z emisją akcji (np.
kwitki potwierdzające odbiór akcji przez akcjonariuszy).
• Status do celów podatkowych
Zasady opodatkowania spółek akcyjnych umówione są w zarysie poniżej. Jeżeli spółka spełnia wszelkie
wymagania i ma obrać status „S-Corporation” dla potrzeb prawa podatkowego, spółka ma około dwa i pół
13
miesiąca od rozpoczęcia roku podatkowego spółki na dokonanie odpowiedniego zawiadomienia.
Odpowiedzialność za długi
Długi spółki akcyjnej pokrywane są z majątku spółki . Za wyjątkiem sytuacji, w której ochrona prawna spółki
akcyjnej zostanie „rozbita” i akcjonariusze odpowiadają za długi spółki, jakby spółka nie istniała (,piercing the
corporate veil), akcjonariusze spółki nie są odpowiedzialni za jej długi i wierzyciele nie mogą dążyć do
zaspokojenia swoich wierzytelności z majątku wspólników. Jedyną stratą, jak ponoszą akcjonariusze w przypadku
niewypłacalności lub kłopotów finansowych spółki akcyjnej jest spadek jej wartości i wynikające z niego
obniżenie wartości posiadanych przez akcjonariuszy akcji spółki.
UWAGA: W bardzo ograniczonych przypadkach, wynikających głównie z
nieprzestrzegania przez akcjonariuszy i zarządu wszystkich zasad prowadzenia
spraw spółki oddzielnie od spraw osobistych (dość częsty przypadek w małych,
rodzinnych spółkach), sąd może uznać, że akcjonariusze powinni ponieść
odpowiedzialność za długi spółki z własnego majątku. Może to mieć miejsce w
przypadku, w którym powoda spotkałaby niesprawiedliwa krzywda, gdyby
akcjonariusze nie odpowiadali za długi firmy. Dotyczy to np. spraw, w których
powodami są ofiary wypadków spowodowanych przez spółkę bądź jej
pracowników, czy też kontrahenci którzy zostali zdefraudowani przez spółkę i jej
akcjonariuszy. Oprócz elementu ,,niesprawiedliwości" sądy zwykle opierają się na
dodatkowych przesłankach, między innymi tym, że:
1) Te same osoby są w zarządzie i akcjonariuszami, bądź są ze sobą blisko
związane,
2) zarząd nie przestrzega procedur (np. nie odbywają się coroczne zgromadzenia
akcjonariuszy, czynności prawne są podejmowane przez zarząd/akcjonariuszy bez
upoważnienia wymaganego przez regulamin wewnętrzny),
3) akcjonariusze/zarząd przywłaszczają majątek spółki (np. pokrywają wydatki
osobiste z majątku spółki),
4) spółka nie posiada własnego konta, biura, czy telefonu (czyli spółka nie istnieje
fizycznie jako niezależna jednostka), lecz korzysta ze sprzętu/lokalu
akcjonariusza,
5) akcjonariusze/zarząd nie posługują się konsekwentnie nazwą spółki, lecz
nazwiskiem założyciela, bądź wieloma różniącymi się wersjami nazwy spółki.
6) akcjonariusze nie finansują należycie spółki i nie ubezpieczyli się od
odpowiedzialności cywilnej za przewidywalne szkody.
W tych przypadkach, sąd może uznać, że akcjonariusze posługują się formą spółki
akcyjnej w celu uniknięcia odpowiedzialności, bądź zdefraudowania wierzycieli i
nałożą na akcjonariuszy/zarząd odpowiedzialność osobistą za długi spółki.
Zarządzanie firmą
Sposób zarządzania spółką akcyjną zależy od stanu w którym spółkę się powoła, oraz od rozmiaru spółki.
14
Zarządzanie spółką akcyjną jest dość sformalizowane (zwykle należy powołać zarząd (directors) oraz
funkcjonariuszy spółki (officers). Niektóre stany uchwaliły więc ustawy uproszczając zarząd w mniejszych
spółkach (tzw. closely-held corporations), pozwalając akcjonariuszom bezpośrednio zarządzać spółką.
Do czasu powołania pierwszego zarządu (directors bądź board of directors), spółką kierują założyciele. Po
powołaniu zarządu, to on zarządza spółka. Aczkolwiek zakres uprawnień zarządu zależy od regulaminu
wewnętrznego spółki (bylaws), na ogół to zarząd podejmuje decyzje o emisji akcji, sprzedaży, kupna, bądź najmu
nieruchomości, ustanowienia hipoteki, oraz o wyborze officers. W mniejszych spółkach, zarząd kieruje spółką. W
większych spółkach, zarząd jedynie mianuje oraz nadzoruje działalność funkcjonariuszy spółki (officers), czyli
osób piastujących kierownicze stanowiska w spółce. W przypadku gdy spółką zarządzają officers, zarząd jedynie
ich nadzoruje, wyznacza cele i podejmuje decyzje strategiczne, pełniąc rolę podobną do rady nadzorczej w
spółkach polskich. Skład zarządu (directors) ustalają założyciele bądź akcjonariusze w Articles of Incorporation,
bądź w regulaminie wewnętrznym (bylaws). Niektóre stany regulują skład zarządu, np. wymagając, aby zarząd
składał się z co najmniej trzech osób. Inne stany przewidują wyjątki dla spółek, w których jest niewielu
akcjonariuszy, bądź zezwalają na jednoosobowy zarząd niezależnie od ilości akcjonariuszy w spółce.
W większych spółkach, zarząd powołuje tzw. officers. Ilość officers oraz funkcje przez nich sprawowane zależą od
stanu, Articles of Incorporation oraz bylaws. Na ogół, prawo wymaga, aby spółka akcyjna miała przynajmniej
prezydenta (chief executive officer, chief operating officer, bądź president), sekretarza (secretary), oraz
skarbnika (treasurer).
UWAGA: W porównaniu z polską spółką akcyjną, akcjonariusze amerykańskiej
spółki akcyjnej są na słabszej pozycji niż w prawie polskim. Aczkolwiek
prawodawstwo poszczególnych stanów się różni, a wiele zależy także od treści
Articles of Incorporation oraz regulaminu wewnętrznego, często akcjonariusze nie
mogą odwołać zarządu bez konkretnego powodu, bądź nie mogą zobowiązać
zarządu do podjęcia konkretnych decyzji. W amerykańskiej spółce akcyjnej to
zarząd decyduje o emisji akcji (w ramach dozwolonych przez Articles of
Incorporation oraz regulamin wewnętrzny). W skrajnych przypadkach, zarząd
może nawet emitować akcje i dopuścić do udziału w firmie inwestorów
zewnętrznych, bez zgody akcjonariuszy.
Opodatkowanie
Ponieważ opodatkowanie spółek akcyjnych w Stanach Zjednoczonych jest dość skomplikowane, bardzo
wskazane jest skorzystanie z porad prawnika, bądź księgowych przed zdecydowaniem się na tą formę
prowadzenia działalności.
Najogólniej, amerykańskie federalne prawo podatkowe uznaje dwa typy spółek akcyjnych, tzw. S Corporation
oraz C Corporation. Tylko mniejsze spółki mogą zostać opodatkowane jako spółki typu S. Decyzję, jak się
opodatkować, podejmują sami akcjonariusze.
S Corporation
Spółka S Corporation nie płaci federalnego podatku dochodowego, a zysk spółki jest opodatkowany jedynie na
szczeblu akcjonariuszy. Pod koniec roku podatkowego, spółka akcyjna typu S składa oświadczenie informując
urząd podatkowy o zyskach bądź stratach przypadających na danego akcjonariusza. Każdy akcjonariusz
15
uwzględnia przypadającą na niego cześć zysku bądź strat we własnym zeznaniu podatkowym. Oznacza to, na
przykład, że o ile dany akcjonariusz nie udziela się aktywnie w działalność spółki (tj. jest pasywnym inwestorem),
może na przykład odpisać sobie straty spółki od dochodu uzyskanego z innych źródeł.
Forma prawna S Corporation jest zarezerwowana tylko dla mniejszych spółek, które spełniają poniższe warunki:
· spółka zarejestrowana jest w Stanach Zjednoczonych,
· spółka ma mniej niż 100 akcjonariuszy,
· akcjonariuszami są osoby fizyczne, masy spadkowe, ewentualnie niektóre trusty,
· żaden z akcjonariuszy nie jest obcokrajowcem nie posiadającym w Stanach Zjednoczonych prawa stałego
pobytu,
· spółka ma tylko jedną grupę akcji.
G. Limited liability partnership (LLP) (Spółka partnerska)
Amerykańska spółka partnerska jest zasadniczo nową forma prowadzenia działalności gospodarczej. Początkowo,
w wielu stanach ograniczono jej zastosowanie do działalności gospodarczej z zakresu wolnych zawodów, np.
porad prawnych, księgowości, czy usług lekarskich. Na dzień dzisiejszy, większość stanów nie ogranicza
zastosowania tej formy prawnej jedynie do wolnych zawodów.
Aczkolwiek spółka partnerska jest formą pochodną amerykańskiej spółki cywilnej, różni się od niej w dwóch
istotnych kwestiach. Po pierwsze, wspólnicy w spółce partnerskiej nie odpowiadają osobiście w pełni za długi
spółki. Zależnie od stanu, mogą oni nie odpowiadać za długi spółki wynikające z zaniedbań przez pozostałych
wspólników, bądź czynów niedozwolonych popełnionych przez pozostałych wspólników. W innych stanach
wspólnicy nie odpowiadają również za długi spółki wynikające z podpisanych przez pozostałych wspólników
umów. Wspólnicy odpowiadają jednak za długi spółki wynikające z ich własnych zaniedbań, czynów
niedozwolonych, bądź umów przez nich zawartych. W niektórych stanach, wspólnicy odpowiadają w pełni za
długi spółki, jeżeli spółka była niewystarczająco dofinansowana. W większości stanów, wspólnicy odpowiadają
również za długi spółki wynikające z zaniedbań, czynów niedozwolonych, bądź umów zawartych przez osoby, nad
którymi dany wspólnik miał sprawować pieczę.
Po drugie, podobnie jak w przypadku amerykańskiej spółki komandytowej, spółka partnerska powstaje jako
spółka cywilna, która następnie musi złożyć w odpowiednim urzędzie (zależnie od stanu, bądź w Departamencie
Stanu, bądź w urzędzie lokalnym) zaświadczenie o ,,ograniczonej odpowiedzialności". Jeżeli spółka nie złoży
takiego oświadczenia, spółka pozostanie spółką cywilną i wspólnicy będą w pełni odpowiedzialni za długi spółki,
tak jak w spółce cywilnej.
H. Limited liability limited partnership (LLLP) (Spółka partnersko-komandytowa)
Spółka partnersko-komandytowa jest spółką komandytową, w której komplementariusze (general partners)
odpowiadają na zasadach identycznych jak w spółce partnerskiej, tj. nie są odpowiedzialni osobiście za długi
spółki wynikające z zaniedbań, czynów niedozwolonych, bądź umów zawartych przez pozostałych wspólników,
16
chyba że byli odpowiedzialni za nich. Zasady odpowiedzialności komandytariuszy pozostają bez zmian. Zasady
tworzenia i opodatkowania spółki partnersko-komandytowej są zbliżone do amerykańskiej spółki komandytowej
(limited partnership). Spółka LLLP musi złożyć dwa typy zaświadczeń ograniczających odpowiedzialność
wspólników: oświadczenie stwierdzające, że odpowiedzialność komplementariuszy jest ograniczona na zasadach
podobnych do spółki partnerskiej, oraz drugie, że odpowiedzialność komandytariuszy jest ograniczona na
zasadach typowych dla spółki komandytowej.
17