Ekologia SYLABUS - BIOL-CHEM UWB

Ekologia
SYLABUS
A. Informacje ogólne
Elementy sylabusu
Opis
Nazwa jednostki
prowadzącej kierunek
Nazwa kierunku studiów
Poziom kształcenia
Profil studiów
Forma studiów
Kod przedmiotu
Język przedmiotu
Uniwersytet w Białymstoku, Wydział Biologiczno-Chemiczny, Instytut Biologii
Rodzaj przedmiotu
Rok studiów /semestr
przedmiot obowiązkowy, moduł kierunkowy
II rok/III semestr oraz II rok/IV semestr
Student powinien posiadać zakres wiadomości ogólnobiologicznych na poziomie
podstawowym matury z biologii.
wykład – 30 godz.
laboratoria – 15 godz.
Zajęcia terenowe – 40 godz.
Celem kursu jest zapoznanie studentów z podstawowymi zagadnieniami dotyczącymi
biosfery, obiegu materii, przepływu energii, zapoznanie z procesami zachodzącymi w
ekosystemach i populacjach. Zapoznanie studentów z relacjami osobnik – środowisko
(szerokie rozumienie pojęcia środowisko osobnika). Uświadomienie roli doboru
naturalnego w kształtowaniu procesów ekologicznych. Podkreślenie roli osobnika jako
podmiotu podlegającego doborowi naturalnemu.
Wymagania wstępne
Liczba godzin zajęć
dydaktycznych z podziałem
na formy prowadzenia zajęć
Założenia i cele przedmiotu
Metody dydaktyczne oraz
ogólna forma zaliczenia
przedmiotu
Ochrona środowiska
studia pierwszego stopnia
ogólnoakademicki
stacjonarne
0200-OS1-2EKO,
polski
Metody dydaktyczne: Wykład, zajęcia laboratoryjne, zajęcia terenowe
Formy zaliczenia przedmiotu: zaliczenie laboratorium i zajęć terenowych z oceną, egzamin
Odniesienie do kierunkowych
efektów kształcenia
Efekty kształceniai
1. Student identyfikuje różne poziomy organizacji biologicznej: osobnik, populacja,
ekosystem, biom, biosfera.
2. Student korzysta z materiałów źródłowych w celu poszerzania znajomości
zagadnień ekologicznych. Posługuje się terminologią fachową w celu opisu
procesów ekologicznych.
3. Student opisuje zależności zachodzące między organizmami żywymi.
4. Student nabiera praktycznej umiejętności pracy w laboratorium oraz w terenie.
5. Student wykazuje dbałość o bezpieczeństwo pracy w laboratorium i świadomość
poszanowania pracy własnej i innych.
Punkty ECTS
Bilans nakładu pracy
studentaii
Wskaźniki ilościowe
Data opracowania:
K_W01, K_W03, K_W05, K_W09,
K_U06, K_U07, K_K5, K_K06
K_W01, K_W03, K_W05, K_U02,
K_K05
K_W10, K_U04, K_U05, K_U10,
K_U15, K_K02, K_K06
K_W07, K_K03, K_K04, K_K09
7
Ogólny nakład pracy studenta: 175 godz. w tym: udział w wykładach: 30 godz.;
udział w zajęciach laboratoryjnych: 15 godz.; udział w zajęciach terenowych 40 godz.;
przygotowanie się do zajęć, zaliczeń, egzaminów: 68,8 godz.; udział w konsultacjach,
zaliczeniach, egzaminie: 21,3 godz.
Nakład pracy studenta związany z zajęciami iii:
Liczba godzin
Punkty ECTS
106,3
4,3
wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela
145
5,8
o charakterze praktycznym
17. 04. 2014
Koordynator
przedmiotu:
dr hab. Andrzej Gębczyński
SYLABUS
B. Informacje szczegółowe
Elementy składowe sylabusu
Nazwa przedmiotu
Ekologia
Kod przedmiotu
Nazwa kierunku
Nazwa jednostki prowadzącej kierunek
Język przedmiotu
0200-OS1-2EKO
Ochrona środowiska, studia pierwszego stopnia
Wydział Biologiczno-Chemiczny UwB, Instytut Biologii
polski
Rok studiów/ semestr
drugi rok, pierwszy semestr
Liczba godzin zajęć dydaktycznych oraz
forma prowadzenia zajęć
Prowadzący
30 godz., wykład
Treści merytoryczne przedmiotu:
1.
Efekty kształcenia wraz ze sposobem ich
weryfikacji
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej
Opis
Dr hab. Andrzej Gębczyński
Ekologia jako nauka ścisła. Podstawy metodologii nauk
ścisłych
2. Warunki umożliwiające rozwój i istnienie życia na Ziemi.
Biosfera jako układ termodynamiczny.
3. Znaczenie energii słonecznej i energii płynącej z wnętrza
Ziemi
4. Metabolizm biosfery: produkcja pierwotna i dekompozycja
5. Biomy
6. Pojecie ekosystemu, zmiany ekosystemów, sukcesja
7. Relacje na poziomie ekosystemu – sieć troficzna i łańcuch
troficzny
8. Relacje na poziomie ekosystemu – Konkurencja
międzygatunkowa, drapieżnictwo i roślinożerność,
pasożytnictwo, mutualizm
9. Pojęcie populacji – demografia populacji, konkurencja
wewnątrzgatunkowa, typy wzrostu liczebności populacji.
10. Osobnik w środowisku – relacje osobnika ze środowiskiem
ożywionym i nieożywionym, ewolucja strategii życiowych
Efekty kształcenia:
1. Student identyfikuje rożne poziomy ekologiczne (biosfera,
ekosystem, populacja, osobnik)
2. Student posługuje się terminologią fachową w celu opisu
procesów ekologicznych.
3. Student opisuje procesy zachodzące na poszczególnych
poziomach organizacji życia.
4. Student rozumie rolę doboru naturalnego jako mechanizmu
kształtującego wszystkie omawiane procesy i relacje.
Sposoby weryfikacji:
1. Egzamin pisemny podsumowujący przedmiot (test zamknięty,
pytania otwarte opisowe, schematy i rysunki do uzupełnienia
opisów i objaśnień).
1. Pozytywna ocena zaliczenia laboratoriów.
2. Pozytywna ocena egzaminu.
3. Pozytywna ocena zaliczenia zajęć terenowych
Literatura podstawowa:
J. Weiner Życie i ewolucja biosfery. PWN Warszawa 2012
C. Krebs Ekologia PWN Warszawa
Begon, Mortimer, Thomson Ekologia populacji PWN Warszawa
Literatura uzupełniająca:
Schmidt-Nielsen Fizjologia Zwierząt PWN Warszawa 1997
Krebs JR, Davies NB Wprowadzenie do ekologii behawioralnej
PWN Warszawa 2014
……………………………….
podpis osoby składającej sylabus
SYLABUS
C. Informacje szczegółowe
Elementy składowe sylabusu
Nazwa przedmiotu
Ekologia
Kod przedmiotu
Nazwa kierunku
Nazwa jednostki prowadzącej kierunek
Język przedmiotu
0200-OS1-2EKO
Ochrona środowiska, studia pierwszego stopnia
Wydział Biologiczno-Chemiczny UwB, Instytut Biologii
polski
Rok studiów/ semestr
drugi rok, pierwszy semestr (zimowy)
Liczba godzin zajęć dydaktycznych oraz
forma prowadzenia zajęć
Prowadzący
15 godz., laboratoria
Treści merytoryczne przedmiotu:
Efekty kształcenia wraz ze sposobem ich
weryfikacji
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej
Opis
Mgr Adam Hermaniuk, mgr Łukasz Ołdakowski, mgr Julita
Sadowska
1. Sposoby oszacowania liczebności i zagęszczenia populacji,
Typy rozmieszczenia osobników w populacji
2. Typy wzrostu liczebności populacji
3. Tabele przeżywania – konstruowanie i zastosowanie praktyczne
4. Szacowanie wzrostu liczebności populacji w oparciu o rachunek
macierzowy
5. Ekograficzne reguły zmienności gatunkowej (reguła Allena i
Bergmanna)
6. Oddziaływania między gatunkami: konkurencja,
7. Oddziaływania między gatunkami: drapieżnictwo
Efekty kształcenia:
1. Student posługuje się terminologią fachową w celu opisu
procesów ekologicznych.
2. Student opisuje podstawowe zależności zachodzące w
populacjach i w relacjach miedzy populacjami.
3. Student nabiera praktycznej umiejętności analizy uzyskiwanych
wyników i wyciągania wniosków na ich podstawie.
4. Student wykazuje dbałość o bezpieczeństwo pracy w
laboratorium i świadomość poszanowania pracy własnej i
innych.
Sposoby weryfikacji:
1. Bieżąca kontrola stanu wiedzy studentów przed zajęciami lub
pod ich koniec (wejściówki/wyjściówki).
2. Sprawdzian pisemny.
3. Bieżąca ocena pracy podczas zajęć (sprawozdania).
1. Obecność na zajęciach (dopuszcza się możliwość opuszczenia
jednych zajęć z koniecznością odpracowania).
2. Pozytywna ocena pracy studenta podczas zajęć.
3. Pozytywna ocena zaliczenia laboratoriów (pozytywna ocena
dwóch sprawdzianów testowych i sprawozdań).
Literatura podstawowa:
1. Ćwiczenia z ekologii red. A. Górecki, J. Kozłowski, M.
Gębczyński
2. Krebs C. Ekologia PWN Warszawa
Literatura uzupełniająca:
1. Begon, Mortimer, Thomson Ekologia populacji PWN
Warszawa
2. Schmidt-Nielsen Fizjologia Zwierząt PWN Warszawa 1997
……………………………….
podpis osoby składającej sylabus
SYLABUS
D. Informacje szczegółowe
Elementy składowe sylabusu
Nazwa przedmiotu
Ekologia
Kod przedmiotu
Nazwa kierunku
Nazwa jednostki prowadzącej kierunek
Język przedmiotu
0200-OS1-2EKO
Ochrona środowiska, studia pierwszego stopnia
Wydział Biologiczno-Chemiczny UwB, Instytut Biologii
polski
Rok studiów/ semestr
drugi rok, drugi semestr (letni)
Liczba godzin zajęć dydaktycznych oraz
forma prowadzenia zajęć
Prowadzący
40 godz., zajęcia terenowe
Treści merytoryczne przedmiotu:
1.
Efekty kształcenia wraz ze sposobem ich
weryfikacji
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej
Opis
Mgr Adam Hermaniuk, mgr Łukasz Ołdakowski
Zaplanowanie badań ekologicznych w terenie
a. sprecyzowanie celów i postawienie hipotez badawczych
b. zaplanowanie sposobu weryfikacji hipotez i analizy
otrzymanych wyników
2. Zbieranie danych w terenie
3. Analiza otrzymanych danych i weryfikacja hipotez
badawczych
4. Prezentacja wyników pracy w postaci plakatu
Efekty kształcenia:
1. Student posługuje się terminologią fachową w celu opisu
procesów ekologicznych.
2. Student opisuje podstawowe zależności zachodzące w
populacjach i w relacjach miedzy populacjami.
3. Student nabiera praktycznej umiejętności analizy uzyskiwanych
wyników i wyciągania wniosków na ich podstawie.
4. Student wykazuje dbałość o bezpieczeństwo pracy w
laboratorium i świadomość poszanowania pracy własnej i
innych.
Sposoby weryfikacji:
1. Bieżąca kontrola postępów prowadzonych prac
2. Ocena całości pracy na zajęciach
3. Ocena prezentacji wyników
1. Obecność na zajęciach.
2. Pozytywna ocena pracy studenta podczas zajęć.
3. Pozytywna ocena zaliczenia zajęć terenowych.
Literatura podstawowa:
1. Ćwiczenia z ekologii red. A. Górecki, J. Kozłowski, M.
Gębczyński
2. Krebs C. Ekologia PWN Warszawa
Literatura uzupełniająca:
3. Begon, Mortimer, Thomson Ekologia populacji PWN
Warszawa
4. Schmidt-Nielsen Fizjologia Zwierząt PWN Warszawa 1997
……………………………….
podpis osoby składającej sylabus
i
Opis zakładanych efektów kształcenia w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych, z uwzględnieniem form zajęć.
Uwzględnia się tylko efekty możliwe do sprawdzenia (mierzalne / weryfikowalne).
ii
Przykładowe rodzaje aktywności: udział w wykładach, ćwiczeniach, przygotowanie do zajęć, udział w konsultacjach,
realizacja zadań projektowych, pisanie eseju, przygotowanie do egzaminu. Liczba godzin nakładu pracy studenta powinna
być zgodna z przypisanymi do tego przedmiotu punktami ECTS wg przelicznika : 1 ECTS – 25÷30 h.
iii
Zajęcia wymagające bezpośredniego udziału nauczyciela są to tzw. godziny kontaktowe (również te nieujęte w rozkładzie
zajęć, np. konsultacje lub zaliczenia/egzaminy). Suma punktów ECTS obu nakładów może być większa od ogólnej liczby
punktów ECTS przypisanej temu przedmiotowi.