Wytyczne realizacji projektów farm wiatrowych i ich integracji z

FUUNNDDAACCJJAA NNAA RRZZEECCZZ ENNEERRGGEETTYYKKII ZRRÓÓW
WN
NO
OW
WAAŻŻO
ON
NEEJJ
Warszawa, 5 sierpnia 2010 r.
„Guidelines for Realization of Wind Plants and Their Integration in the Territory” jest to dokument
sporządzony przez Allesandro Brusa i Cristian’a Lanfranconi z Włoskiego Stowarzyszenia Producentów Energii
Odnawialnej (Italian Association of Renewable Energy Producers - APER), zawierający wskazówki, jak
efektywnie realizować projekty farm wiatrowych i integrować je z terenem.
Wymienieni powyżej eksperci stwierdzają w niniejszym podręczniku, że realizacja projektu elektrowni,
produkującej energię ze źródeł odnawialnych, wymaga znajomości aspektów technicznych, środowiskowych,
społecznych i ekonomicznych takiego przedsięwzięcia. Tylko znajomość wszystkich tych wątków pozwala
zmaksymalizować korzyści, jakie czerpać można z energii odnawialnej. Autorzy twierdzą, że prezentowaną tu
wiedzę
zbierali
z
wielu
ośrodków:
producentów
turbin
wiatrowych,
przedstawicieli
lokalnej
włoskiej
administracji, stowarzyszeń ekologicznych i międzynarodowej naukowej literatury. Stąd wiedzą, że wiele
punktów widzenia należy uwzględnić przy realizacji projektu farmy wiatrowej, choćby kwestie: wytyczonych
celów politycznych i uregulowań prawnych, szacunki ekonomiczne i techniczne, wpływ na środowisko naturalne
i
krajobraz,
akceptacja
lokalnych
społeczności,
czy
konieczność
dopracowania
spraw
związanych
z
infrastrukturą, czyli liniami napięcia i drogami. Najważniejszą jednak kwestią, nad którą pochylili się eksperci z
Włoch, jest integracja farm wiatrowych z terenem dookoła nich i zmniejszenie negatywnego wpływu na
krajobraz. Podzielić to działanie można na pięć etapów. Pierwszym jest trafna identyfikacja terenów, które
mogą być odpowiednie do wznoszenia elektrowni wiatrowych, nieodpowiednie do ingerowania (ze względu na
faunę i florę, dziedzictwo historyczne etc.) lub zabronione. Drugim krokiem jest sprawdzenie, czy dana
lokalizacja spełnia kryteria, które będą pozwalały efektywnie pracować turbinom wiatrowym (chodzi tu o
prędkość wiatru, długość i częstotliwość jego występowania etc.). Trzecim etapem jest weryfikacja, jaką skalę
wpływu dana farma wiatrowa wywrze na otoczenie (zawsze wywiera ona wpływ, ale istotnym jest, aby był on
możliwie najmniejszy) i wypracowanie takiego rozwiązania, aby nie spowodowała ona jego zaburzenia (może to
się zdarzyć z tytułu hałasu, zakłóceń telekomunikacji etc.). Czwartym krokiem jest odpowiednie rozegranie fazy
wzniesienia farmy wiatrowej – zarówno na etapie planów, jak i już później realizacji, ponieważ np. dowiezienie
elementów turbiny na miejsce budowy wymaga sporych rozmiarów sprzętu, którego użycie może być trudne
przy konieczności dojechania do lokalizacji bez dobrej infrastruktury drogowej. Poza tym, jeszcze trzeba wziąć
pod uwagę kwestie takie jak: odległość projektu od wybrzeża czy obszarów mieszkalnych, oznakowanie
ostrzegawcze dla lotnictwa etc. Ostatnim etapem jest uwzględnienie tzw. wkładu ekonomicznego, czyli
zagwarantowanie, że realizator projektu przywróci obszar instalacji do pierwotnej postaci już po zakończeniu
prac i rozmontuje farmę, gdy jej żywotność minie. Włoskie wytyczne często wymagają od deweloperów, aby
płacili oni gwarancję jako zabezpieczenie wykonania wspomnianych prac.
Na koniec swojej pracy, autorzy podają praktyczny przykład, jak przeprowadzić wskazaną przez nich analizę w
odpowiedni sposób.
Opracowanie:
Hubert Glina, FNEZ, 2010
Fundacja na rzecz Energetyki Zrównoważonej
Siedziba biura: Al. Wilanowska 208/4, 02-765 Warszawa, t./f. +48 22 412 24 92, e: [email protected], www.fnez.pl
REGON:141849565, NIP: 9512283945, KRS: 0000318783, Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie, XIII Wydział Gospodarczy KRS
Numer konta: 93 1030 0019 0109 8530 0023 7554