Przykładowy zapis z diagnozy w sprawie trudności w uczeniu się z

Przykładowy zapis z diagnozy w sprawie trudności w uczeniu się z powodu
wolnego tempa pracy
W sprawie:

objęcia uczennicy pomocą psychologiczno-pedagogiczną .
Stanowisko poradni w sprawie, której dotyczy opinia oraz szczegółowe jego
uzasadnienie:
Dziewczynka przeszła po raz pierwszy w tutejszej poradni badanie psychologiczno-pedagogiczne z
uwagi na wolne tempo pracy na materiale edukacyjnym.
Zosia na terenie szkoły objęta jest dodatkową pomocą psychologiczno-pedagogiczną
w formie zajęć dydaktyczno-wyrównawczych oraz logopedycznych. Z informacji uzyskanych
z rozmowy z mamą oraz nauczycielką można stwierdzić, iż dziewczynka nie osiągnęła dojrzałości
emocjonalno-motywacyjnej do podjęcia obowiązku szkolnego. Nie jest zainteresowana nauką, niechętnie
podejmuje się wykonywania zadań edukacyjnych, pracuje w bardzo wolnym tempie, wymaga stałego nadzoru
i motywowania ze strony nauczyciela. Bardzo często nie wykonuje prac domowych lub są one zrobione
niesamodzielnie.
W czasie badania, w kontakcie indywidualnym, Zosia wykazywała się zaangażowaniem oraz
prawidłową motywacją do wysiłku umysłowego. Chętnie podejmowała rozmowę na temat najbliższego
środowiska domowego i szkolnego. Pracowała zazwyczaj w wolniejszym tempie. W chwili obecnej zdolność
koncentracji uwagi uczennicy jest mniej wydolna, co ujawniało się przy próbach werbalnych oraz dłuższym,
jednostajnym wysiłku intelektualnym. Dziewczynka stawała się niespokojna, nieco ruchliwa, jednakże owe
zachowanie nie powodowało trudności w podążaniu za treścią badania. Na łatwym materiale testowym
działała zazwyczaj z refleksją, popełniane błędy starała się korygować. Trudniejsze zadania wywoływały w
dziewczynce bierność, rezygnację, niepewność i wyczekiwanie na podpowiedź.
Aktualnie ogólny rozwój umysłowy uczennicy kształtuje się na poziomie normy. Dobrze
wykształcone jest myślenie arytmetyczne oraz konkretno-obrazowe wymagające wnioskowania
przyczynowo-skutkowego. Prawidłowo rozwinięta jest pamięć słuchowa bezpośrednia oraz sprawność
grafomotoryczna ręki piszącej. Stwierdza się lateralizacja lewostronną, jednorodną. Dziewczynka w
zadawalającym stopniu przyswoiła sobie normy zachowań społecznych. Z uwagi na uboższy zasób
posiadanego słownictwa napotyka na trudności w myśleniu słowno-pojęciowym. Obniżona jest również
spostrzegawczość prosta oraz analiza i synteza wzrokowa, co może stanowić przyczynę pojawienia się
trudności w pisaniu.
Badanie
pedagogiczne
wykazało,
iż
prezentowane
przez
uczennicę
wiadomości
i umiejętności szkolne nie są istotnie obniżone w stosunku do wymagań aktualnego etapu edukacyjnego.
Dziewczynka czyta na poziomie głoskowania z syntezą, niekiedy proste, krótkie, znane wyrazy czyta
całościowo. Często stosuje dłuższe pauzy między odczytywanymi wyrazami. Sporadycznie zamienia
końcówki wyrazów. Zapamiętuje istotne elementy przeczytanej treści.
Uczennica pisze ręką lewą, w wolnym tempie. Aspekt graficzny pisma nie budzi zastrzeżeń, pismo
dziewczynki jest staranne. Tekst przepisuje fragmentami lub całymi wyrazami, bezbłędnie. W pisaniu z
pamięci i ze słuchu popełnia pojedyncze błędy. Zosia właściwie rozpoznaje litery natomiast ma kłopoty z
odtwarzaniem pojedynczych liter, rzadziej stosowanych (f, F, H, dz, Dz). Analiza i synteza słuchowa
przebiega bez opóźnień.
Pracując na materiale matematycznym uczennica wymaga pomocy, wstępnego naprowadzenia, dalej
stara się działać samodzielnie. W miarę upływu czasu traci zainteresowanie efektami wysiłku. Dodaje i
odejmuje częściowo w pamięci i na konkretach (palce). Obliczenia wykonuje chętnie, dość sprawnie, podaje
właściwe wyniki. Poprawnie porównuje wielkości liczb i stosuje znaki <, >, =. Po przeczytaniu jej treści
samodzielnie rozwiązuje proste zadania tekstowe, bardziej złożone wymagają naprowadzenia
i dodatkowych wskazówek.
Wskazanie odpowiedniej formy pomocy, w szczególności pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielanej w
przedszkolu, szkole lub placówce, stosownie do potrzeb, oraz szczegółowe uzasadnienie wskazanej formy pomocy.
Dla szkoły:

objęcie uczennicy pomocą psychologiczno-pedagogiczną w formie zajęć:
- korekcyjno-kompensacyjnych w celu usprawniania umiejętności pisania i czytania,
-dydaktyczno – wyrównawczych z języka polskiego i matematyki, aby uzupełniać i utrwalać treści,
których nie zdążyła przyswoić na lekcji,
 indywidualizacja
procesu
dydaktyczno-wychowawczego
z
uwagi
na
trudności
w koncentracji uwagi, wolne tempo pracy oraz małą dojrzałość emocjonalno-motywacyjną:
 dopilnowanie pracy Zosi na zajęciach – ukierunkowywanie i sprawdzanie efektów jej
działania,
pozostawanie w bezpośrednim sąsiedztwie dziewczynki, by mieć pewność, iż wypełnia ona polecenia,
stosowanie powtórzeń, wyróżnianie, podkreślanie treści szczególnie ważnych,
 przekazywanie poleceń, treści zadań po mobilizacji uwagi uczennicy,
 należy posadzić dziecko blisko nauczyciela (najlepiej w pierwszej ławce) ze spokojnym
uczniem, lecz
nie najlepszym przyjacielem,
 uczennica powinna siedzieć plecami do reszty kolegów, w towarzystwie dobrych uczniów, z dala od
łatwo rozpraszających elementów środowiska (okno, drzwi, ruchome elementy),
 należy zadbać by na ławce dziecka były tylko potrzebne przedmioty (zeszyt, podręcznik i długopis. Czym
więcej rzeczy leży na ławce, tym dziewczynka łatwiej się rozproszy. W razie potrzeby można postawić
jej teczkę z dala od ławki,
 należy podzielić sprawdzian na mniejsze partie, a pomiędzy nimi dać chwilę wytchnienia, zawsze
dopilnować by uczennica sprawdziła swoją pracę,
 przed wyjściem Zosi z klasy należy dopilnować aby: miała zrobioną pełną notatkę z lekcji,
wyraźnie zapisaną pracą domową zarówno ustną, jak i pisemną (jeśli nic nie jest zadane zapisana
informacja powinna brzmieć „nic nie jest zadane”), zapisaną informację, co trzeba przynieść następnego
dnia do szkoły, kiedy jest sprawdzian lub planowane pytanie ustne, miała wpisaną pochwałę, aby uwolnić
dziewczynkę od grania negatywnej roli.
- stwarzanie sytuacji, w których dziewczynka może osiągnąć realny sukces, spostrzeganie najmniejszych
oznak pobudzenia motywacji do nauki oraz umiejętne nagradzanie.
Dla rodziców:
 stała, systematyczna współpraca rodziców z nauczycielem i specjalistami prowadzącymi dziecko w
celu uzyskiwania informacji i zaleceń dotyczących możliwej na terenie domu pracy z dzieckiem,
 zorganizowanie pomocy podczas odrabiania zadań domowych - tłumaczenie treści niezrozumiałych,
 wyjaśnianie zagadnień, które stanowią dla dziecka trudność, odpytywanie, skłanianie do powtarzania i
utrwalania wiadomości i umiejętności, kontrolowanie stopnia przygotowania do bieżących zajęć
szkolnych,
 konieczna jest dodatkowa praca z dzieckiem w domu; praca ta powinna być systematyczna i
nastawiona na usamodzielnianie dziewczynki,
 w przypadku utrzymywania się trudności w nauce, pomimo udzielonej pomocy, należy rozważyć
konieczność przeprowadzenia badania kontrolnego w poradni.