oznakowanie produktów
Transkrypt
oznakowanie produktów
OZNAKOWANIE PRODUKTÓW Źródłem wiarygodnej informacji o świeżych owocach i warzywach powinny być dołączone do nich informacje bezpośrednio na opakowaniach lub przymocowanych etykietach. W tym zakresie producentów lub firm pakujących obowiązują określone przepisy unijne i krajowe. Pominięcie tych zasad może spowodować błędy i niezrozumienie obowiązujących regulacji. Produkt wprowadzony do obrotu musi być prawidłowo oznakowany, aby konsument otrzymał o nim możliwie pełną dokładną informację. Oznaczenie obligatoryjne obejmuje podstawowe dane o towarze i musi zawierać nazwę i adres producenta lub pakującego, nazwę produktu, kraj pochodzenia, klasę jakości, zawartość netto, bądź inne dane, jeżeli towar jest przewożony luzem. Niedozwolone jest podawanie informacji nieprawdziwych o produkcie, ilości, pochodzeniu, sposobie produkcji i cechach charakterystycznych. 2 Oznaczenie obligatoryjne ma zawierać nazwę i adres producenta lub pakującego, nazwę produktu, kraj pochodzenia, klasę jakości i zawartość netto. Środki spożywcze wprowadzone do obrotu powinny być znakowane. Ten wymóg zawiera art. 45 ust. 1 ustawy z 25 sierpnia 2006 r. ( Dz.U., 2010 r., nr 136, poz.914 z późn. zm.). Produkty przygotowane do sprzedaży powinny być oznakowane według szczegółowych zasad które stanowią: Rozporządzenie wykonawcze Komisji UE nr 543/2011 z 7 czerwca 2011 roku w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw (Dz. Urz. UE L 157 z 15 czerwca 2011 r. z późn. zm.). Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 10 lipca 2007 r. w sprawie znakowania środków spożywczych (Dz. U. z 2007 r. nr 137, poz. 966 z późn. zm.). 3 Produkty świeże, nieprzeznaczone do przetwórstwa, powinny mieć czytelne informacje podane w widocznym miejscu, w formie nieusuwalnego nadruku umieszczonego na jednej stronie opakowania lub na etykiecie, która powinna stanowić integralną część opakowania lub być do niego przymocowana. Oznakowanie winno być użyteczne i zrozumiałe. Pierwszeństwo przed przepisami krajowymi mają regulacje UE. Artykuły rolno-spożywcze należy oznaczyć w języku polskim, w sposób czytelny, zrozumiały i widoczny. Każdy artykuł wprowadzony do obrotu trzeba oznakować umieszczające: nazwę odmiany, wybór, masę, nazwę dostawy i datę pakowania. Najważniejsze są oznaczenia obligatoryjne, prawnie wymagane i niezbędne, aby towar mógł być wprowadzony do obrotu. Oznakowania nieobligatoryjne mogą służyć celom edukacyjnym, ale też czysto promocyjnym – stanowić reklamę sprzedawanego towaru. 4 Obejmują one podstawowe informacje dotyczące towaru, takie jak: nazwa produktu, kraj pochodzenia, klasa jakości, dane producenta, zawartość netto. Ważną rolę pełnią jednak również inne oznakowania, tzw. nieobligatoryjne, a więc dobrowolnie stosowane przez sprzedającego, np. o charakterze promocyjnym czy edukacyjnym. W ten sposób można zareklamować produkt, co korzystnie wpłynie na jego pozycję na rynku. Znaki informacyjne i reklamowe oraz znaki rozpoznawcze umieszczone na opakowaniach transportowych umożliwiają identyfikację towarów w całym cyklu logistycznym. Brak znakowania może spowodować kłopoty organizacyjne, a nawet doprowadzić do strat ilościowych bądź jakościowych, wskutek opóźnienia dostaw świeżych owoców i warzyw, tym bardziej że na jednej palecie dostarcza się niekiedy różne gatunki. Szczególną uwagę warto zwrócić na promocję produktów eksportowanych z Polski. W UE funkcjonuje system certyfikacji, który ma na celu ochronę nazw produktów regionalnych i tradycyjnych oraz zapewnienie ich atrakcyjności. Znane są produkty oznaczone certyfikatem, np. „Chroniona Nazwa Pochodzenia”, „Chronione Oznaczenie Geograficzne”. Rejestracja produktu we wspólnotowym systemie jest dla konsumenta gwarancją jakości i bezpieczeństwa żywności. Aby atrakcyjne produkty oznaczone certyfikatem UE trafiły do odbiorcy w kraju lub na rynek Zachodniej Europy muszą być umieszczone w standardowych opakowaniach. Więcej na temat znakowania: Hasło Ogrodnicze nr 3/2012. dr inż. Tadeusz Cąderek © COBRO