Festynowe dzieci

c
m
y
k
obszar oceniano na ponad 50
km2. Korzystając z pomocy wojska w pracach zastosowano poszukiwacze min i helikopter. Szukano pozostałości „materialnych
składników” poprzedzających bitwę, związanych z jej przebiegiem
oraz z porządkowaniem pola bitewnego po jej zakończeniu. Odkryto ślady spalonych wsi i strażnic krzyżackich, zbiorowe mogiły
pobitewne i elementy uzbrojenia
uczestników stoczonej walki. Po
badaniach pod Grunwaldem prof.
Rajewski podjął także badania
pola bitwy z Tatarami pod Legnicą z 1241 r. Także tutaj korzystał z pomocy wojska. Znacznie
mniej znanym polem badań naukowych prof. Z. Rajewskiego
były wierzenia i magia w czasach
prehistorycznych i we wczesnym
średniowieczu.
Pod kierunkiem prof. Z. Rajewskiego wykopaliska w Biskupinie i w jego mikroregionie były
kontynuowane do lat siedemdziesiątych. Poza osadami obronnymi
kultury łużyckiej badania na półwyspie Jeziora Biskupińskiego
przyniosły także inne odkrycia.
Odkryto tu również osadę z II-IV
w. n.e., gródek i domostwa
z wczesnego średniowiecza, istniejące z przerwami od przełomu VI/
VII w. do około 1040 r. W latach
pięćdziesiątych Z. Rajewski skoncentrował się na badaniach w
mikroregionie Biskupina wczesnośredniowiecznych wiejskich zespołów osadniczych, których Biskupin był dobrym przykładem.
Prof. Z. Rajewski uczynił
obok prof. J. Kostrzewskiego
najwięcej dla archeologii Biskupina. Dzięki umiejętnemu propagowaniu dokonywanych odkryć
w społeczeństwie i wśród władz
państwowych, osada obronna kultury łużyckiej w Biskupinie stała
się symbolem dokonań archeologii polskiej w XX w. i jako jedyne
stanowisko archeologiczne weszła na
trwałe do polskiej kultury narodowej.
Prof. Zdzisław Rajewski, zasłużona i barwna postać polskiej
archeologii w minionym wieku,
wybitny muzeolog, zmarł w Warszawie 2 czerwca 1974 r. Jest
jednym z tych, któremu Państwowe Muzeum Archeologiczne oraz
Muzeum Archeologiczne w Biskupinie zawdzięczają swój rozwój i osiągniętą pozycję w nauce i
w muzealnictwie.
DANUTA PIOTROWSKA
fachu uczą się od najmłodszych lat
Festynowe dzieci
Nie tylko kobiety i mężczyzn można spotkać w strojach z dawnych epok.
Odtwor
orzzone ubior
ubioryy noszą ttakż
akżee dzieci rrodzic
odzicóów obsługu
obsługujący
jących
poszczególne
Odtw
or
akż
odzic
jący
ch poszcz
ególne
stanowiska. Co prawda nie uczestniczą jeszcze w pokazach ani w rozmowach
turyyst
stami,
stano
anowią
akcent
estynu.
z tur
ami, ale st
ano
wią miły ak
cent ffest
est
ynu.
Ośmioletnia Maja i dziewięcioletnia Iga trzymają się razem. Na festynie w Biskupinie są
nie pierwszy raz. Maja na stałe
przebywa na stanowisku kupców
rzymskich, Iga na stanowisku
bębniarzy. Jednak trudno je zastać, ponieważ mają wiele zajęć
na terenie całego obiektu. Obydwie bywały także na innych
imprezach tego typu, między innymi w Szwecji i Norwegii.
Opowieści z tych wyjazdów mają
mnóstwo.
- Kiedyś bawiłyśmy się w
gotowanie zupy i musiałyśmy
zrywać do niej różne rośliny –
opowiadają jedna przez drugą Iga
i Maja. - No i okazało się
następnego dnia, że jedna z nas
ma wielkie bąble, a druga też ma
bąble, ale nie takie duże. No i
okazało się, że to od jednego
kwiatu, chyba takiego żółtego,
musiałyśmy jechać do lekarza.
Ale na co dzień nie miewają
takich przygód. W tym roku
upodobały sobie fortyfikację
rzymską. Urządziły w rowie mieszkanko, przykryły go koszami i
mogą tam przesiadywać całymi
dniami.
- Jestem tu z Mają drugi raz
mówi Cezary Wyszyński
Wyszyński, tata
dziewczynki.
– Ale poza tym jeździmy też
na inne imprezy. Mała zawsze
znajdzie sobie jakichś rówieśników i bawi się z nimi. Ma trzy
komplety strojów z różnych epok
i zakłada w zależności od okoliczności. Na temat Rzymian wie już
pewnie więcej niż niejeden dorosły. Nie żeby specjalnie się uczyła, ale widzi, co robimy i siłą
rzeczy zapamiętuje.
Najmłodszym uczestnikiem
tegorocznego festynu jest dwuletni Czcibor
Czcibor, którego spotkać
można w drużynie Grodu Trygława. Także on jest tu nie po raz
pierwszy. W zeszłym roku towarzyszył swojej drużynie przez pięć
dni. Wtedy zaprezentował się w
stroju gockim, tym razem ma na
sobie spodnie i giezło z IX–X
wieku.
Mały Czcibor jest na swoją
miarę wojownikiem. Mieczem i
tarczą interesował się od najmłodszych lat, dlatego posiada
swoje własne repliki uzbrojenia.
W drużynie Grodu Trygława ma
licznych wujków, którzy dostarczają rozrywek. Czcibor, mimo
tego, że jest taki mały, trudy
wypraw znosi dzielnie.
Z dziećmi w takich miejscach problemem są stroje, ponieważ wyrastają z nich bardzo
szybko i co roku trzeba się starać
o nowy.
MAGDALENA
KRUSZKA
Maja i Iga upodobały sobie miejsce przed faktorią kupców
rzymskich na kraalu
fot. Magdalena Kruszka
Comhlan po raz 13.
Warsztaty taneczne
Wszystkich
miłośnikóów or
oryyginalne
ginalnejj muzyki i dobr
dobreej zaba
zabawy
wy,,
Wszy
stkich miłośnik
wy
którzy pragną nauczyć się czegoś nowego, zapraszamy na
półwysep.
tradycyjnej polki, poloneza czy krakowiaka, dlatego wykonanie ich dla
każdego stanowić powinno nowe
i ciekawe doświadczenie.
ANNA JARMUŻ
ISKIERKI
Wykonawczyniom z grupy Comhlan taniec przychodzi z lekkością
fot. Leszek Adamczyk
Tam na stanowisku 73 (przy
scenie) odbywają się codziennie
warsztaty taneczne dla zwiedzających. Prowadzi je zespół Comhlan.
Grupa pochodzi z Krakowa. Istnieje i bawi swoimi występami już od
14 lat. Zespół specjalizuje się w
tańcu irlandzkim i szkockim.
W niedzielę uczestnicy mieli
okazję poznać i zatańczyć Circassian circle i Britannia two-step, a w
poniedziałek taniec o ciekawej na-
zwie Fire Hose Reel, co znaczy
dosłownie wąż przeciwpożarowy. Są
to szkockie tańce z gatunku ceilidh.
Nazwa ta po celtycku oznacza
zabawę. Wykonywać je można na
wszelkich imprezach, również weselach. Warsztaty odbywają się pod
okiem ekspertów, a tańce są dość
proste w wykonaniu, więc opanowanie ich nie powinno przysporzyć
uczestnikom problemów. Szkockie
tańce różnią się znacznie od naszej
Kobieta stojąc przy jednym ze
stoisk w Biskupinie korzysta z
telefonu komórkowego: Dzień
dobry, ja dzwonię z Berlina...
(mk)
Na stanowisku łowców mezolitycznych mały chłopiec zagląda
do namiotu. Widząc skóry reniferów po dłuższym zastanowieniu
pyta: - A czy one zabiły się same?
(rt)
Również w wiosce mezolitycznej, starsza pani tłumaczy wnuczkowi patrzącemu jak mezolityczny łowca używa wiertła: - A tak
wnusiu, budowano wtedy bramy.
(rt)