Monoclonal Mouse

FLEX
Polyclonal Guinea Pig
Anti-Insulin
Ready-to-Use
(Link)
Nr kat. IR002
Przeznaczenie
Do badań diagnostycznych in vitro.
Przeciwciała FLEX Polyclonal Guinea Pig Anti-Insulin, Ready-to-Use, (Link), przeznaczone są do stosowania w
immunohistochemii w aparatach Autostainer Link. Przeciwciała te znakują insulinę i komórki wytwarzające
insulinę w tkankach prawidłowych i nowotworowych. Interpretacja kliniczna wystąpienia lub braku barwienia musi
być uzupełniona przez badania morfologiczne z wykorzystaniem odpowiednich prób kontrolnych i powinna być
przeprowadzana przez doświadczonego patologa z uwzględnieniem historii choroby pacjenta i innych badań
diagnostycznych.
Podsumowanie
i wyjaśnienie
Insulina jest jednym z siedmiu znanych hormonów polipeptydowych produkowanych w trzustce. Jest wydzielana
w komórkach B wysp Langerhansa i uczestniczy w metabolizmie glukozy, w syntezie białek oraz w tworzeniu i
magazynowaniu lipidów obojętnych (1). Więcej informacji na temat wykrywania insuliny i nowotworów trzustki
można znaleźć w pozycjach piśmiennictwa nr (2-7).
Patrz dokument Ogólne instrukcje wykonywania odczynów immunohistochemicznych firmy Dako lub następujące
części instrukcji do systemu detekcji IHC: 1) Zasady procedury, 2) Niezbędne materiały niedostarczone z
zestawem, 3) Przechowywanie, 4) Przygotowanie preparatu, 5) Wykonanie odczynu, 6) Kontrola jakości,
7) Rozwiązywanie problemów, 8) Interpretacja wyniku odczynu, 9) Ograniczenia metody.
Odczynnik
dostarczony
Gotowe do użycia poliklonalne przeciwciało świnki morskiej dostarczane w postaci płynnej w buforze
zawierającym białko stabilizujące i azydek sodu o stężeniu 0,015 mol/L.
Immunogen
Insulina pozyskiwana z trzustki świńskiej.
Swoistość
Przeciwciała reagują krzyżowo z insuliną kilku gatunków ssaków. Swoistość wyznaczona metodą
radioimmunologiczną wynosi 100% dla insuliny ludzkiej, 100% dla insuliny wieprzowej i poniżej 0,05% dla
glukagonu i ludzkiego hormonu wzrostu. Ten produkt został zoptymalizowany do użytku na tkankach ludzkich.
Środki ostrożności
1.
2.
3.
4.
5.
Do stosowania przez wyszkolony personel.
Produkt zawiera azydek sodu (NaN3), substancję chemiczną silnie toksyczną w czystej postaci. Azydek
sodu, zastosowany w produkcie w stężeniu, które nie jest sklasyfikowane jako niebezpieczne, może
reagować z elementami kanalizacji wykonanymi z ołowiu i miedzi, powodując nagromadzenie silnie
wybuchowych azydków metali. Po usunięciu spłukać dużą ilością wody, aby zapobiec nagromadzeniu się
azydku metalu w kanalizacji.
Podobnie jak w przypadku wszelkich materiałów pochodzących ze źródeł biologicznych, należy stosować
właściwe procedury postępowania.
W celu uniknięcia kontaktu z oczami i skórą należy nosić odpowiednie osobiste wyposażenie ochronne.
Niewykorzystany roztwór utylizować zgodnie z lokalnymi, wojewódzkimi i krajowymi rozporządzeniami.
Przechowywanie
Przechowywać w temperaturze 2–8 °C. Nie stosować po upływie terminu ważności podanego na fiolce. Jeśli
odczynniki są przechowywane w warunkach innych niż podane powyżej, użytkownik musi zweryfikować takie
warunki. Nie ma oczywistych oznak wskazujących na niestabilność produktu. Dlatego jednocześnie z badaniem
próbek pochodzących od pacjenta należy wykonywać kontrole dodatnie i ujemne. W wypadku nieoczekiwanego
wyniku odczynu, którego nie można wyjaśnić różnicami w procedurach laboratoryjnych, oraz gdy podejrzewa się
problem z przeciwciałem, należy się skontaktować z działem wsparcia technicznego firmy Dako.
Przygotowanie próbek
oraz materiały
wymagane, ale
niedostarczane
Przeciwciała mogą być wykorzystane do znakowania utrwalonych formaliną skrawków zatapianych w parafinie.
Preparaty tkankowe należy pociąć na skrawki o wymiarach około 4 µm.
Wymagane jest poddanie preparatów cieplnemu odmaskowaniu antygenu (HIER). Optymalne wyniki uzyskuje
się w wyniku wstępnej obróbki tkanek przy użyciu roztworu EnVision FLEX Target Retrieval Solution, High pH
(10x), (Link) (nr kat. K8000/K8004).
Odparafinowane skrawki: Do obróbki wstępnej utrwalonych w formalinie i zatopionych w parafinie skrawków
tkankowych, które zostały odparafinowane, zalecany jest odczynnik Dako PT Link (nr kat. PT100/PT101).
Szczegółowe instrukcje zawiera Instrukcja użytkownika aparatu PT Link.
Postępować według procedury wstępnej obróbki zamieszczonej w ulotce roztworu EnVision FLEX Target
Retrieval Solution, High pH (10x), (Link) (nr kat. K8000/K8004). Dla aparatów PT Link należy stosować
następujące parametry: Temperatura wstępnego ogrzewania: 65°C; temperatura i czas odmaskowania antygenu:
97°C przez 20 (±1) minut, ochłodzić do 65°C. Usunąć statywy na szkiełka aparatu Autostainer wraz ze szkiełkami
(118173-002)
307684PL_001 str. 1/2
ze zbiornika aparatu PT Link i natychmiast zanurzyć szkiełka w słoju/zbiorniku (np. PT Link Rinse Station, nr kat.
PT109) wypełnionym rozcieńczonym buforem EnVision FLEX Wash Buffer (10x), (Link) (nr kat. K8000) o
temperaturze pokojowej. Zostawić szkiełka w buforze Wash Buffer na 1-5 minut.
Skrawki zatapiane w parafinie: W celu odmiennego przygotowania próbek zarówno odparafinowanie, jak i
odmaskowanie można wykonać w aparacie PT Link z zastosowaniem zmienionej procedury. Informacje można
znaleźć w Instrukcji użytkownika aparatu PT Link. Po zakończeniu wykonywania odczynu skrawki tkankowe
należy poddać odwodnieniu, oczyszczeniu i nakryć za pomocą środka do trwałego zatapiania.
W trakcie przygotowywania oraz podczas procedury znakowania immunohistochemicznego skrawki nie powinny
wyschnąć. W celu uzyskania lepszego przylegania skrawków do szkiełek podstawowych zaleca się stosowanie
szkiełek Dako Silanized Slides (nr kat. S3003).
Procedura barwienia
oraz materiały
wymagane, ale
niedostarczane
Zalecanym system wizualizacji jest EnVision FLEX, High pH (Link) (nr kat. K8000). W systemie Autostainer
Link wstępnie zaprogramowano etapy odczynu i czasy inkubacji. Szczegółowe informacje dotyczące wkładania
szkiełek mikroskopowych i odczynników przedstawiono w Instrukcji użytkownika aparatu Autostainer Link. Jeśli
protokoły nie są dostępne w używanym systemie Autostainer, należy skontaktować się z działem wsparcia
technicznego firmy Dako. Wszystkie procedury inkubacji należy również przeprowadzać w temperaturze
pokojowej.
Optymalne warunki mogą się zmieniać w zależności od rodzaju materiału i sposobów jego przygotowania i
powinny być określone indywidualnie w każdym laboratorium. Aby możliwe było wykonanie oceny przez
patologów z różnym nasileniem odczynu preparatów, należy skontaktować się z działem obsługi/obsługą
techniczną firmy Dako w celu uzyskania informacji dotyczącej zmiany programowania protokołu. Należy upewnić
się, że działanie zmodyfikowanego protokołu jest prawidłowe – w tym celu należy ocenić, czy odczyn jest taki jak
opisany w części „Charakterystyka wydajnościowa”.
Zalecane jest barwienie kontrastowe hematoksyliną przy użyciu EnVision FLEX Hematoxylin, (Link) (nr kat.
K8008). Zaleca się stosowanie niewodnego, trwałego środka do zatapiania.
Równolegle z odczynami na materiale pochodzącym od pacjentów należy wykonywać dodatnie i ujemne próby
kontrolne z użyciem identycznego protokołu. Dodatnia kontrola tkankowa powinna obejmować trzustkę,
natomiast we wszystkich dodatnich preparatach komórki/struktury powinny wskazywać odczyn reakcji taki jak
opisany dla tej tkanki w części „Charakterystyka wydajnościowa. Zalecana kontrola ujemna to FLEX Negative
Control, Rabbit, (Link) (nr kat. IR600).
Interpretacja
wybarwienia
Przeciwciała dają odczyn cytoplazmatyczny.
Charakterystyka
działania
Tkanki normalne: Przeciwciała znakują cytoplazmę komórek B wytwarzających insulinę. Komórki B stanowią w
przybliżeniu 60-80% prawidłowych komórek wysp trzustkowych.
Tkanki patologiczne: Znakowane są guzy z komórek wysp wytwarzających insulinę, hiperplastyczne komórki
wysp i komórki wysp pochodzące z kanalików trzustkowych (8). Nie są znakowane guzy mezenchymalne.
Piśmiennictwo
1.
Sternberger LA. In: Immunocytochemistry, 2nd ed. New York: John Wiley and Sons 1979;8.
2.
Heitz PU, Kasper M, Polak JM, Kloppel G. Pancreatic endocrine tumors: immunocytochemical analysis of
125 tumors. Hum Pathol 1982: 13:263-71.
3.
Creutzfeldt W. Endocrine tumors of the pancreas. In: Diabetic Pancreas. Bruno WE, et al., editors. New
York: Plenum Press 1977:551.
4.
Creutzfeldt W, et al. Insulinomas and gastrinomas. In: Gut Hormones. Bloom SR, Grossmann MI, editors.
Edinburgh: Churchill Livingstone, 1978; 96:589.
5.
Creutzfeldt W. Endocrine tumors of the pancreas. Clinical, chemical and morphological findings.
In Fitzgerald PJ, Morrison AB, editors. The Pancreas. Baltimore: William & Wilkins 1980;208.
6.
Larsson L. Endocrine pancreatic tumors. Hum Pathol 1978;9:401-16.
7.
Freisen SR. Tumors of the endocrine pancreas. N Eng J Med 1982; 306:580.
8.
Weidenheim KM, Hinchey WW, Campell WG Jr. Hyperinsulinemic hypoglycemia in adults with islet-cell
hyperplasia and degranulation of exocrine cells of the pancreas. Amer Clin Pathol 1983;79:14-24.
Wydanie 04/08
(118173-002)
307684PL_001 str. 2/2