Geometria bliższej nasady kości udowej w porażeniu mózgowym

Geometria bliższe j nasady kości udowe j w porażeniu mózgowym
PRZEKROJOWE BADANIA OPARTE NA LUDNOŚCI
J. Robin, H. Kerr Graham, P. Selber, F. Dobson, K. Smith, R. Baker
The Royal Children’s Hospital, Victoria, Australia
J Bone Joint Surg [Br] 2008;90-B:1372-9.
Dużo dyskutuje się na temat natury i stopnia deformacji bliższej nasady kości udowej u dzieci z
porażeniem mózgowym. Większość autorytetów uznaje, że zwiększone przodopochylenie kośc i
udowej jest zjawiskiem powszechnym, ale zapadalność na nie, jego nasilenie i znaczenie kliniczne
są mniej jasne. Biodro koślawe jest przypadłością bardziej kontrowersyjną i wiele autorytetów
uważa, że jest to bardziej radiologiczny artefakt niż rzeczywista deformacja.
U 292 dzieci z porażeniem mózgowym zmierzyliśmy klinicznie przodopochylenie kości udowej
oraz radiologicznie kąt szyjkowo-trzonowy. Była to podgrupa stanowiąca 78% dużej, grupy
pacjentów złożonej z dzieci z porażeniem mózgowym, obejmującej wszystkie typy ruchu,
rozmieszczenia topograficzne i poziomy funkcjonalne określone na podstawie systemu
klasyfikacji całkowitych funkcji motorycznych (gross motor function classification system).
Średnie przodopochylenie szyjki kości udowej wynosiło 36,5° (od 11° do 67,5°), a średni kąt
szyjkowo-trzonowy wynosił 147,5° (od 130° do 178°). Obie wielkości były podwyższone w
porównaniu z wartościami osiąganymi przez normalnie rozwijające się dzieci. Średnie
przodopochylenie szyjki kości udowej wynosiło 30,4° (od 11° do 50°) na I poziomie klasyfikacji
całkowitych funkcji motorycznych, 35,5° (od 8° do 65°) na II poziomie, a następnie stabilizowało
się do około 40,0° (od 25° do 67,5°) na poziomach III, IV i V. Średni kąt szyjkowo-trzonowy
wzrastał stopniowo z wielkości 135,9° (od 130° do 145°) na I poziomie klasyfikacji całkowitych
funkcji motorycznych do wielkości 163,0° (od 151° do 178°) na poziomie V. Procent migracji
wzrastał w podobny sposób i był wyraźnie związany z deformacją kości udowej.
Opierając się na przedstawionych danych wierzymy, że przemieszczenie stawu biodrowego u
pacjentów z porażeniem mózgowym może być wytłumaczone głównie przez nieprawidłowy
kształt bliższej nasady kości udowej, jako rezultat opóźnionego procesu chodzenia, ograniczonego
chodzenia lub niemożności chodzenia. Ma to znaczenie kliniczne w leczeniu zwichniecia stawu
biodrowego u dzieci z porażeniem mózgowym.