,,Beztroski Jaś``

JAPONIA
Cztery główne wyspy archipelagu japońskiego zamieszkałe
są od co najmniej 50 000 lat.
Około 12 000 lat temu obecna
Japonia pasami lądu połączona była z kontynentem: Sachalinem na północy i Koreą
na południu, i te trasy lądowe
umożliwiły wczesnym falom
wędrowców osiedlenie się w
Japonii. Ślady kolejnych fal
ludów, które przybywały do
Japonii archeologowie dzielą
na: starszą epokę kamienia (50
000 – 12 000 p.n.e.), kulturę
Yomon (11 000 – 300 p.n.e.) i
kulturę Yayoi (300 p.n.e. – 300
n.e.). Bliskość Korei wskazuje
na bliski związek rasowy z tym
ludem.
Najmłodszymi
z
Bóstw byli Izanagi i Izanami.
Wzięli na siebie zadanie stworzenia ziemi. Stanąwszy na
Pływającym Moście, wspólnie
mieszali włócznią mętne głębiny. Gdy wyciągali włócznie
z wody krople opadły tworząc
ląd, wyspę zwaną Onogoro.
Izanagi i Izanami
zstąpili z niebios na nowo
utworzony ląd i wybudowali
tam dla siebie pałac. Ponieważ
byli pierwszą parą, wymyślili
rytuał swoich zaślubin i mnożyli się. Ich pierworodny, Hiruko (Dziecko Pijawka) , był
bezkształtny, włożyli go więc
do łódki z trzciny i spuścili na
morze. Wróżby wyjawiły, że
dziecko było zdeformowane
dlatego, że podczas ceremonii
małżeństwa pierwsza odezwała się Izanami. Odprawiwszy
rytuał raz jeszcze, we właściwy sposób, Izanami rodziła
obicie. Pierwszą grupę jej potomstwa stanowiły wyspy, które składają się na archipelag
japoński. Następnie porodziła
bogów i boginie związanych
za zjawiskami przyrodniczymi, jak wiatr i góry. W końcu
zrodziła boga ognia Kagutsuchi, który rodząc się poparzył
ją tak strasznie, że zmarła. Z
jej martwego ciała, a także z
łez Izanagi, powstali kolejni
bogowie.
Po śmierci Izanami
znalazła się ona w Yomi, ciemnym, podziemnym królestwie
zmarłych. Nieutulony w żalu
Izanagi postanowił odwiedzić Izanami, chcąc błagać ją,
by powróciła razem z nim od
świata żywych, ale Izanami
rzekła mu, że musiałby o tym
pomówić z bogami świata
podziemnego i ostrzegła go,
by na nią nie patrzył.
Ogarnięty pragnieniem, by raz jeszcze ją ujrzeć,
Izanagi wyrwał ząb ze swego grzebienia i uczynił zeń
pochodnię. Jakież było jego
przerażenie, gdy zobaczył, że
Izanami jest teraz gnijącym
trupem jedzonym przez larwy! Natychmiast rzucił się do
ucieczki.Rozwścieczona jego
czynem, posłała za nim hordę
piekielnych jędz. Gdy dotarł
do wejścia do krainy żywych,
Izanagi znalazł trzy brzoskwinie, którymi cisnął w goniące
i w ten sposób je zatrzymał.
Wówczas sama Izanami, przemieniona w demona, rzuciła
się w pogoń.
Zanim go dopadła,
Izanagi zagrodził jej drogę
wielkim głazem, którym zatkał
wejście do świata podziemnego. Tam raz jeszcze stanęli
naprzeciw siebie, ostatecznie
unieważniając swą przysięgę
małżeńską.
***
Po samotnym powrocie Izanagi do krainy żywych, z jego ciała i szat wyłoniło się kolejnych kilku bogów
i bogiń. Najważniejsza była tu
bogini słońca, Amaterasu, bóg
księżyca, Tsuki-yomi i bóg burzy, Susa-no-o. Izanagi osadził
Amaterasu na tronie Wysokiej
Równiny Niebios. Tsuki-yomi
został władcą nocy, a Susa-no
-o – panem mórz. Susa-no-o
zazdrościł siostrze jej wysokiej
pozycji. Zbuntował się przeciw
życzeniom ojca i przez to Izanagi wypędził go.
Podejrzewając, że Susa-no-o spiskuję, by zrzucić ją
z tronu, Amaterasu uzbroiła
się i stawiła czoła bratu. On
wyzwał ją na zawody, które
udowodnić miały, kto naprawdę jest najpotężniejszy – to z
nich, któremu uda się wydać
na świat bóstwa płci męskiej,
wygra. Choć Amaterasu wygrała, Susa-no-o nie chciał
uznać swej porażki i dopuścił
się tak niegodnych zamachów
na Amaterasu, że ta, przerażona, zatarasowała się w jaskini.
Cały świat i niebo pogrążyły
się w ciemności i rozpaczy.
Na próżno bogowie
starali się wywabić ją na zewnątrz. Wówczas piękna bogini świtu Ama-no-uzume,
pierwowzór dawnych szamanek japońskich, stanęła na
odwróconej beczce i zaczęła
święty taniec uwodzenia. Innych bogów ogarnęło wielkie
podniecenie. Słysząc, jak bogowie wykrzykują, wychwalając Ama-no-uzume, Amaterasu wyjrzała, by zapytać, co
się dzieje. Powiedziano jej, że
bogowie radyją się na widok
bogini piękniejszej niż ona.
Gdy wyjrzała, jeden z bogów
podniósł święte zwierciadło i
Amaterasu ujrzała w nim swe
odbicie. Wówczas jeden z bogów schwycił ją za rękę i wyciągnął z jaskini. W końcu zatarasowano wejście do jaskini.
Amaterasu powróciła wtedy
na swe miejsce w niebiosach a
Susa-no-o został ukarany i wy-
gnany do świata śmiertelnych.
Amaterasu postrzega
się zarówno jako główną opiekunkę Japonii, jak i przodkinię
cesarzy. Po dziś dzień oddaje
się jej cześć w najważniejszej
japońskiej świątyni w Ise.
SYMBOLE BOGÓW
Trzy najważniejsze symbole
religijne związane z bogami Japonii wciąż chroni się w świątyniach shinto. Są to: naszyjnik
z matagama, dziwnych przecinkowatych kamieni, takich,
jak te, które Izanagi dał Amaterasu jako symbol królewskiej
władzy, lustro symbolizujące
zwierciadło, którego użyli bogowie, by wywabić Amaterasu
z jaskini oraz miecz symbolizujący znalezionego przez
Susa-no-o Kusanagi, który potem stał się własnością Jimmu,
pierwszego cesarza Japonii.
Świątynie można na ogół rozpoznać po alejach obrzeżonych drzewami lub skałami
i świętej bramie torii, przez
którą wchodzą do świątyni bogowie.
Michał Borowski
,,Beztroski Jaś''
W domu przy Próżnej mieszkał Jaś,
co nigdy nie robił nic na zaś,
tylko czekał i czekał,
i ze wszystkim zwlekał.
Pokój nie sprzątnięty, bo nie było potrzeby,
lekcje nie odrobione bo nie było kiedy,
śmieci wyrzuci tata,
spacer z psem zwali na brata.
Na rower i boisko zawsze jest czas,
jak wróci do domu to w grę komputerowa zagra jeszcze raz.
Zadania i wypracowania zrobią się same,
bo przecież najczęściej nie miał nic zadane.
I tak mija rok za rokiem
i Jaś został Janem.
Nadal chaos i beztroska to podstawa,
przecież zawszę zdąży, taka jest jego zasada.
Mikołaj Sroczyński Vb
3