Krajowa Izba Gospodarcza Elektroniki i Telekomunikacji

Krajowa Izba Gospodarcza Elektroniki i Telekomunikacji
Warszawa, dnia 13 listopada 2012 r.
KIGEiT/
/11/2012
Szanowna Pani Ewa Kopacz
Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej
Dotyczy: zmiany projektu ustawy z dnia 12 października 2012 r. o zmianie ustawy – Prawo
telekomunikacyjne i niektórych innych ustaw
[Szanowna Pani Marszałek],
Działając w imieniu Krajowej Izby Gospodarczej Elektroniki i Telekomunikacji (dalej
„KIGEiT” lub „Izba”), w nawiązaniu do sprawozdania Komisji Infrastruktury o uchwale
Senatu w sprawie Projektu ustawy z dnia 12 października 2012 r. o zmianie ustawy – Prawo
telekomunikacyjne i niektórych innych ustaw (dalej „Projekt”) przedstawiam stanowisko
Izby w tym przedmiocie.
KIGEiT jest izbą gospodarczą zrzeszającą przedsiębiorców telekomunikacyjnych. Do
statutowych celów Izby należy m.in. współdziałanie przy tworzeniu programu
restrukturyzacji rynku elektronicznego i telekomunikacyjnego w Polsce, reprezentowanie i
obronę interesów gospodarczych członków, w szczególności wobec organów państwowych w
zakresie elektroniki i telekomunikacji oraz współudział w tworzeniu ekonomiczno-prawnych
warunków sprzyjających działaniu i rozwojowi przemysłu oraz rynku elektronicznego i
telekomunikacyjnego w Polsce (§ 3 ust. 1 – 3 Statutu).
Biorąc pod uwagę charakter działalności Izby pragnę w jej imieniu przedstawić istotne
wątpliwości, jakie budzi tryb, w jakim dokonano zmian Projektu w zakresie art. 139 ustawy z
dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (dalej „PT”).
Projekt nowelizacji PT w kształcie przedstawionym Senatowi zawierał zmiany w zakresie art.
139 PT, jednak dotyczyły one wyłącznie wprowadzenia ust. 4, zgodnie z którym do
zapewnienia dostępu do budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej stosowane mają być
ul. Stępińska 22/30, 00-739 Warszawa, tel.: +48 22 8510309, 8406522, fax: +48 22 8510300, e-mail: [email protected]
http://www.kigeit.org.pl; NIP 526-00-29-121 Konto: Fortis Bank Polska nr: 52160013740003005222791001
Krajowa Izba Gospodarcza Elektroniki i Telekomunikacji
przepisy art. 27–30, art. 31 ust. 1 i art. 33 PT, zaś warunki rozliczeń mają uwzględniać stopień
występującego ryzyka.
Projekt w takim kształcie był konsultowany, udział w konsultacjach brała m.in. Izba.
Według zmian zaproponowanych przez Senat, art. 139 PT miałby otrzymać nowe ust. (1a-1c)
o następującej treści:
„1a. Prezes UKE może wezwać przedsiębiorcę telekomunikacyjnego do przedstawienia
informacji w sprawie warunków zapewnienia dostępu, o którym mowa w ust. 1.
1b. Po przedstawieniu informacji, o której mowa w ust. 1a, Prezes UKE, kierując się potrzebą
zapewnienia skutecznej konkurencji, może, w drodze decyzji, określić warunki zapewnienia
dostępu, o którym mowa w ust. 1.
1c. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, dla którego została wydana decyzja w sprawie
określenia warunków zapewnienia dostępu, jest obowiązany do zawierania umów, o których
mowa w ust. 2, na warunkach nie gorszych niż określone w tej decyzji.”
Powyższe stanowi zatem radykalną zmianę w zakresie normy prawnej wynikającej z art. 139
PT. Powyższa poprawka nasuwa szereg wątpliwości, które zostaną przedstawione poniżej.
Po pierwsze, w ocenie Izby tego rodzaju zmiana stanowi przekroczenie uprawnień senatu w
zakresie procesu legislacyjnego, bowiem zgodnie z Konstytucją Rzeczpospolitej Polskiej (art.
121 ust. 2 Senat może:
przyjąć ustawę bez zmian,
uchwalić poprawki,
uchwalić odrzucenie ustawy w całości.
Zdaniem KIGEiT w kompetencji do wprowadzenia poprawek nie mieści się wprowadzenie
zupełnie nowych regulacji, które nie były nawet dyskutowane w procesie legislacyjnym.
Powyższe stanowisko jest zgodne z utrwaloną linią orzeczniczą Trybunału Konstytucyjnego.
Jedynie dla przykładu można wskazać na wyrok z dnia 23 lutego 1999 r. (sygn. akt K 25/98,
publ. Lex nr 36176), gdzie wskazano, że „1) z konstytucji wynika nakaz dostrzegania i
akcentowania odrębności pomiędzy "poprawką" a "inicjatywą ustawodawczą"; 2)
odrębność ta wiąże się przede wszystkim z aspektem treściowym. Inicjatywa ustawodawcza
jest samodzielną propozycją legislacyjną, dotyczącą unormowania zagadnień objętych jej
przedmiotem, a przedmiotowe ramy inicjatywy zależą w zasadzie od uznania jej autorów.
Poprawka jest wtórną propozycją legislacyjną odnoszącą się do tekstu, do którego zostaje
zaproponowana, co oznacza, że musi ona też pozostawać w przedmiotowych ramach tego
tekstu; 3) nakaz ten dotyczy wszystkich stadiów postępowania parlamentarnego, tak w Sejmie
nad projektem ustawy (czemu dały wyraz orzeczenia K. 18/95, K. 3/98 i K. 24/98), jak i w
Senacie nad ustawą uchwaloną przez Sejm (czemu dały wyraz orzeczenia K. 5/93 i K.
25/97).”
2
Krajowa Izba Gospodarcza Elektroniki i Telekomunikacji
Na marginesie zwracamy również uwagę, iż działanie Senatu stanowi również naruszenie
Regulaminu Senatu, który zgodnie z omawianą wyżej liną orzeczniczą przewiduje, że „jeżeli
w toku prac nad ustawą uchwaloną przez Sejm komisja dostrzeże potrzebę wprowadzenia
zmian legislacyjnych wykraczających poza materię rozpatrywanej ustawy, to wraz z
projektem uchwały, o którym mowa w art. 68 ust. 2, komisja może przedstawić wniosek o
podjęcie inicjatywy ustawodawczej wraz z projektem odpowiedniej ustawy” (art. 69 ust. 1).
Ze stanu faktycznego jednoznacznie wynika, iż Senat, poprzez prowadzenie omówionej
poprawki, przyznał sobie niejako prawo inicjatywy ustawodawczej, co narusza zarówno
Konstytucję RP jak i Regulamin Senatu.
Wobec powyższego KIGEiT wnosi o odrzucenie propozycji Senatu w zakresie zmian art. 139
PT. Wskazujemy przy tym, iż przyjęcie omawianej poprawki doprowadziłoby do komplikacji
w zakresie stanu prawnego, bowiem biorąc pod uwagę wady przeprowadzonego procesu
legislacyjnego, należałoby się spodziewać, iż Trybunał Konstytucyjny stwierdziłby
niezgodność z art. 121 ust. 2 Konstytucji RP.
Niezależnie od powyższych wątpliwości związanych z samym procesem legislacyjnym
zwracamy również uwagę na zarzuty natury merytorycznej, jakie można przedstawić w
związku z poprawką Senatu.
Otóż, obowiązki, jakie PT może nałożyć na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego związku ze
specyfiką rynku usług telekomunikacyjnych mogą opierać się albo na stwierdzeniu znaczącej
pozycji rynkowej danego operatora na danym rynku właściwym (po przeprowadzeniu
stosownej analizy rynku, zgodnie z przepisami PT) lub też, ze względu na swój szczególny
charakter (np. kwestia uprawnień abonenckich) mogą być skierowane do wszystkich
przedsiębiorców telekomunikacyjnych. W duchu tej zasady została przyjęta przez Sejm
nowelizacja PT, również w zakresie art. 139 PT.
Tymczasem poprawka Senatu daje Prezesowi UKE zupełną swobodę, niedopuszczalną na
gruncie panujących zasad poprawnej regulacji, w zakresie korzystania z kompetencji do
nakładania na przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązków wynikających z
proponowanych przepisów. Tym samym proponowane zmiany nie tylko nie implementują,
jak się twierdzi, przepisów wynikających ze znowelizowanego pakietu dyrektyw
telekomunikacyjnych, ale wręcz stoją w sprzeczności do ich treści.
O ile bowiem zgodnie z art. 12 ust. 4 Dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności
elektronicznej (dyrektywa ramowa) „Państwa członkowskie zapewniają, że właściwe organy
krajowe mogą zwracać się do przedsiębiorstw o dostarczanie koniecznych informacji
umożliwiających tym organom wraz z krajowymi organami regulacyjnymi ustanowienie
szczegółowego wykazu rodzaju, dostępności i lokalizacji urządzeń, o których mowa w ust. 1,
oraz udostępnienia go zainteresowanym stronom”, to już zgodnie z ust. 5 „Środki podjęte
przez krajowy organ regulacyjny zgodnie z niniejszym artykułem są obiektywne, przejrzyste,
3
Krajowa Izba Gospodarcza Elektroniki i Telekomunikacji
niedyskryminacyjne i proporcjonalne. W razie potrzeby realizację tych środków koordynują
organy lokalne.”
Proponowana przez Senat poprawka w żaden sposób nie spełnia wymogów wynikających z
cytowanego ust. 5.
Dodatkowo należy zauważyć, że poprawka Senatu nakłada dodatkowe obciążenie na
przedsiębiorców telekomunikacyjnych, którzy zgodnie z projektowanym ust. 1a mogą być
wzywani do przedstawienia informacji w sprawie warunków zapewnienia dostępu.
Tymczasem Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28
stycznia 2011 r. w sprawie inwentaryzacji pokrycia istniejącą infrastrukturą
telekomunikacyjną i publicznymi sieciami telekomunikacyjnymi zapewniającymi lub
umożliwiającymi zapewnienie szerokopasmowego dostępu do Internetu oraz budynkami
umożliwiającymi kolokację (Dz. U. Nr 46, poz. 238) daje Prezesowi UKE narzędzie do
zebrania powyższych danych.
W świetle omówionych wyżej poważnych wątpliwości, zarówno natury legislacyjnej jak i
merytorycznej, poprawka Senatu jest w ocenie Izby niedopuszczalna, w związku z czym Izba
postuluje o jej odrzucenie. Jednocześnie Izba deklaruje gotowość udziału w konsultowaniu
ewentualnych zmian w zakresie prawa telekomunikacyjnego, w tym w szczególności art. 139
PT.
4