CT zmniejsza ryzyko pominięcia złamania piersiowo

CT zmniejsza ryzyko pominięcia złamania piersiowo-lędźwiowego odcinka
kręgosłupa
M. Venkatesan, A. Fong, P. J. Sell
From Leicester Royal Infirmary, Leicester, United Kingdom
J Bone Joint Surg [Br] 2012;94-B:1097–1100.
Celem tego badania było po pierwsze, określenie, czy badanie KT które jest
pomocne w celu zidentyfikowania poważnych uszkodzeń narządów wewnętrznych
było użyteczne w wykrywaniu klinicznie nierozpoznanych złamań kręgosłupa
piersiowo-lędźwiowego, a po drugie, czy jest to właściwe badanie do identyfikacji
pacjentów
zagrożonych
pominięciem
rozpoznania
złamania.
Retrospektywnie przeanalizowano TK klatki piersiowej i jamy brzusznej
wykonywanej przy tępych urazach tułowia u 303 pacjentów. Badania te okazały się
pozytywne dla klatki piersiowej i jamie brzusznej, w przypadku, odpowiednio tylko
2% i 1,3% przypadków urazów. Jednakże, u 51 (16,8%) pacjentów wykazano
złamania kręgów piersiowych i te stanowiły nasz podzbiór dla badania. W grupie tej
było 8 kobiet i 43 mężczyzn o średniej wieku 45,2 lat (15 do 94). Stwierdzono 29
(57%) nieprzemieszczone i 22 (43%) niestabilne złamania. Tylko 17 złamań (33,3%)
było spodziewane po badaniu klinicznym. Spośród 22 niestabilnych złamań, tylko 11
(50%) było spodziewane. Tak więc, w całej grupie 303 chorych, niestabilne
uszkodzenie kręgosłupa zostało niezauważone
u 11 chorych (3,6%). Nie
spowodowało to urazów wtórnych ponieważ kręgosłup był zawsze chroniony do
czasu postawienia rozpoznania.
Analiza wykazała, że podzbiór pacjentów z
wysokim wynikiem w skali Injury Severity Score, niskim w Glasgow Coma Scale
oraz niestabilnością hemodynamiczną był najprawdopodobniej istotny w przypadku
braku pozytywnych wyników badań klinicznych złamania. Jest to grupa o
największym ryzyku.
Badanie kliniczne nie jest w stanie wykryć znaczne złamań piersiowolędźwiowego odcinka kręgosłupa. Powinno być połączone z obrazowaniem KT aby
zmniejszyć ryzyko nierozpoznania złamania.