Złamania panewki stawu biodrowego u pacjentów w wieku 60 lat i

Złamania panewki stawu biodrowego u pacjentów w wieku 60 lat i starszych
BADANIE EPIDEMIOLOGICZNE I RADIOLOGICZNE
T. A. Ferguson, R. Patel, M. Bhandari, J. M. Matta
The University of California-Davis, Sacramento, California, USA
J Bone Joint Surg [Br] 2010;92-B:250-7.
Używając prospektywnej bazy danych 1309 przemieszczonych złamań panewki stawu
biodrowego, mających miejsce w latach od 1980 do 2007 r., obliczyliśmy średni wiek i średnią
roczną zapadalność u starszych pacjentów w wieku ponad 60 lat, ulegających takim urazom.
Porównaliśmy szczegóły kliniczne i typy złamań wśród pacjentów powyżej 60 roku życia (grupa
badana) oraz pacjentów poniżej 60 roku życia (grupa kontrolna). Dokonaliśmy szczegółowej oceny
zdjęć rentgenowskich starszej grupy, aby określić występowanie na zdjęciach charakterystycznych
cech, opisanych uprzednio jako powiązane ze złymi wynikami pacjentów.
Całościowo, 235 pacjentów miało ponad 60 lat, a pozostałych 1074 miało poniżej 60 lat.
Zachorowalność starszych pacjentów ze złamaniami panewki stawu biodrowego zwiększyła się 2,4
razy pomiędzy pierwszą, a drugą połową okresu badania (10% (62) w stosunku do 24% (174), p <
0,001). Złamania cechujące się przemieszczeniem słupa przedniego były znacznie bardziej
powszechne u starszych pacjentów, jeśli porównało się ich z młodszymi pacjentami (odpowiednio
64% (150) w stosunku do 43% (462), p < 0,001). Popularnymi cechami złamań w grupie badanej
były osobny czworobocznego kształtu odłam złamania (50,8% (58)) i zaklinowane złamanie
sklepienia (40% (46)) w złamaniach przednich oraz wieloodłamowych (44% (30)) i brzeżne
zaklinowanie (38% (26)) w złamaniach tylnej ściany.
Proporcje starszych pacjentów cierpiących na złamania panewkowe zwiększyły się w okresie 27
lat. Starsi pacjenci cechowali się innym rozkładem typu złamania niż młodsi pacjenci i często
występowały u nich cechy radiologiczne, które w innych badaniach okazały się być cechami
zapowiadającymi złe wyniki (leczenia).