PONIEDZIAŁEK W OKTAWIE WIELKANOCY

28 marca 2016r.
PONIEDZIAŁEK W OKTAWIE WIELKANOCY
(Stacja u Sw. Piotra)
Die II infra octavam Paschae ~ Dies Octavae I classis
28 marca 2016r. [ kolor szat białe ] PONIEDZIAŁEK W OKTAWIE WIELKANOCY. (święto
1. kl.) Msza wł., Gloria, sekwencja Victima paschali, Credo, prefacja wielkanocna (in hac
potissimum die), Hanc igitur i Communicantes wł., Ite, missa est, alleluia, alleluia.
Cala oktawa Wielkanocna ma charakter świąteczny. Dawniej nowo ochrzczeni ubrani w
białe szaty codziennie brali udział we Mszy świętej. W pierwszy dzień tygodnia stacja odbywa się u
grobu iw. Piotra, któremu Chrystus ukazał się jako pierwszemu z Apostołów. W lekcji słyszymy
jego głos. Jest to świadectwo człowieka, który osobiście obcował z Chrystusem zmartwychwstałym.
Uczniom zdążającym do Emaus sam Chrystus tłumaczył właściwe znaczenie proroctw
mesjańskich Starego Testamentu i dal się im poznać przy łamaniu chleba. Nam również ukazuje
się Zmartwychwstały pod sakramentalnymi postaciami i obdarza nas duchową radością, której
obrazem była ziemia «opływająca mlekiem i miodem» (antyfona na wejście).
1 klasy
Szaty białe
Wj 13,5.9
Introdúxit vos Dóminus in terram
fluéntem lac et mel, allelúia: et ut lex
Dómini semper sit in ore vestro,
allelúia, allelúia.
Ps 104,1
Ps . Chwalcie Pana i wzywajcie Jego Confitémini Dómino et invocáte
imienia: dzieła Jego głoście wśród narodów. nomen eius: annuntiáte inter gentes
V. Chwała Ojcu.
ópera eius. V. Glória Patri.
ORATIO:
Boże, który w uroczystość paschalną Deus, qui sollemnitáte pascháli,
zgotowałeś światu uzdrowienie, prosimy mundo remédia contulísti: pópulum
Cię, obdarz Swój lud darami niebieskimi, tuum, quaesumus, coelésti dono
aby mógł osiągnąć zupełną wolność i zdążał proséquere;
ut
et
perféctam
do życia wiecznego. Przez Pana.
libertátem consequi mereátur, et ad
vitam profíciat sempitérnam. Per
Dominum.
LECTIO:
Dz 10, 37-43
W one dni: Piotr, stojąc pośród rzeszy, In diébus illis: Stans Petrus in médio
rzekł: «Mężowie, bracia! Wiecie, że stało się plebis, dixit: Viri fratres, vos scitis,
słowo po całej Judei, począwszy od Galilei, quod
factum
est
verbum
per
po chrzcie, który głosił Jan. Jak Jezus z universam Iudaem: incípiens enim a
Nazaretu, którego Pan namaścił Duchem Galilaea,
post
baptísmum,
quod
Świętym i mocą, przeszedł czyniąc dobrze i prædicávit Ioánnes, Iesum a Názareth:
uzdrawiając uciśnionych przez szatana, bo quómodo unxit eum Deus Spíritu
Bóg był z Nim. A my jesteśmy świadkami Sancto et virtúte, qui pertránsiit
tego wszystkiego, co On czynił w krainie benefaciéndo, et sanándo omnes
żydowskiej i w Jerozolimie. Jego to zabili, oppréssos a diábolo, quóniam Deus
zawiesiwszy na drzewie. Ale Bóg wskrzesił erat cum illo. Et nos testes sumus
Go dnia trzeciego i dozwolił Mu ukazać się ómnium,
quæ
fecit
in
regióne
nie całemu ludowi, ale upatrzonym przez Iudæórum
et
Ierúsalem,
quem
Boga świadkom, to jest nam, którzyśmy z occidérunt suspendéntes in ligno.
Nim jedli i pili po Jego zmartwychwstaniu. Hunc Deus suscitávit tértia die, et
I rozkazał nam, abyśmy głosili ludowi i dedit eum maniféstum fíeri, non omni
świadczyli, że On jest ustanowionym przez pópulo, sed téstibus præordinátis a
Boga sędzią żywych i umarłych. O Nim Deo: nobis, qui manducávimus et
świadczą wszyscy Prorocy, że ci wszyscy, bíbimus cum illo, postquam resurréxit
którzy weń wierzą, dostępują odpuszczenia a
mórtuis.
Et
præcépit
nobis
INTROITUS:
Wprowadził was Pan do ziemi opływającej
mlekiem i miodem, alleluja: aby też prawo
Pańskie zawsze było na ustach waszych,
alleluja, alleluja.
grzechów przez imię Jego».
GRADUALE:
Alleluja, alleluja Oto dzień, który Pan
uczynił; radujmy się zeń i weselmy.
V. Teraz niech mówi dom Izraela, że (Pan)
jest dobry, że Jego miłosierdzie na wieki.
ALLELÚIA:
Alleluja, alleluja. V. Anioł Pański zstąpił z
nieba i przystąpiwszy odsunął kamień, i
usiadł na nim. Alleluja.
prædicáre populo et testificári, quia
ipse est, qui constitútus est a Deo
iudex vivórum et mortuórum. Huic
omnes
Prophétæ
testimónium
pérhibent, remissiónem peccatórum
accípere per nomen eius omnes, qui
credunt in eum.
Alleluia,
alleluia
Ps117,24.2.
Hæc dies, quam fecit Dóminus:
exsultémus
et
lætémur
in
ea.
V. Dicat nunc Israël, quóniam bonus:
quóniam in saeculum misericórdia
eius.
Allelúia,
allelúia.
Mt28,2.
Angelus Dómini descéndit de coelo: et
accédens revólvit lápidem, et sedébat
super eum. Allelúia.
SEQUENTIA:
Hołd Ofierze Wielkanocnej składajcie
chrześcijanie.
Jagnię
zbawiło
owce:
Chrystus niewinny z Ojcem znowu
pojednał nas, grzeszniki. Śmierć i życie
stoczyły z sobą walki dziwne: Umarły życia
wódz – rządzi żywy. Na drodze, Maryja, coś
widziała, wyjaw! Grobowiec Chrystusa
żywego i chwałę znów zmartwychwstałego.
Anielskie też świadki, i całun, i szatki.
Wskrzesł Chrystus, cel mej nadzei:
Poprzedzi
swoich
do
Galilei.
Wiemy: oto zmartwychwstał Chrystus
prawdziwy:
Zwycięski
Królu,
bądź
miłościwy. Amen. Alleluja.
Víctimæ pascháli laudes ímmolent
Christiáni.
Agnus
rédemit
oves:
Christus ínnocens Patri reconciliávit
peccatóres. Mors et vita duéllo
conflixére mirándo: dux vitæ mórtuus
regnat vivus. Dic nobis, María, quid
vidísti in via? Sepúlcrum Christi
vivéntis et glóriam vidi resurgéntis.
Angélicos testes, sudárium et vestes.
Surréxit Christus, spes mea: præcédet
vos in Galilaeam. Scimus Christum
surrexísse a mórtuis vere: tu nobis,
victor Rex, miserére. Amen. Allelúia.
EVANGELIUM:
Onego czasu: Dwaj z uczniów Jezusa tegoż
dnia szli do miasteczka, zwanego Emaus,
które oddalone było o sześćdziesiąt stadiów
od Jeruzalem. I rozmawiali z sobą o
wszystkim, co się wydarzyło. I stało się,
podczas gdy rozmawiali i wzajemnie się
pytali, że sam Jezus przybliżywszy się
szedł z nimi. A oczy ich były przesłonięte,
aby Go nie poznali. I rzekł do nich: «Cóż to
są za rozmowy, które idąc prowadzicie
między sobą, i jesteście smutni?» A
odpowiadając jeden z nich, imieniem
Kleofas, rzekł do Niego: «Czyżeś: ty sam
przechodniem w Jerozolimie, że nie wiesz,
co się w niej w tych dniach stało?» A On im
rzekł: «Co?» I powiedzieli Mu o Jezusie
Nazareńskim,
który
był
prorokiem,
potężnym w czynie i w mowie wobec Boga i
Łk24,13-35
In illo témpore: Duo ex discípulis Iesu
ibant ipsa die in castéllum, quod erat
in spátio stadiórum sexagínta ab
Ierúsalem, nómine Emmaus. Et ipsi
loquebántur ad ínvicem de his
ómnibus, quæ accíderant. Et factum
est, dum fabularéntur et secum
quaererent:
et
ipse
Iesus
appropínquans ibat cum illis: óculi
autem illórum tenebántur, ne eum
agnóscerent. Et ait ad illos: Qui sunt
hi sermónes, quos confértis ad
ínvicem ambulántes, et estis tristes?
Et respóndens unus, cui nomen
Cléophas, dixit ei: Tu solus peregrínus
es in Ierúsalem, et non cognovísti,
quæ facta sunt in illa his diébus?
Quibus ille dixit: Quæ? Et dixérunt: De
całego ludu. I jak Go przedniejsi kapłani i
przełożeni nasi wydali na śmierć i
ukrzyżowali. A myśmy się spodziewali, że
On miał odkupić Izraela. I teraz po tym
wszystkim jest już dzisiaj trzeci dzień od
czasu, jak się to stało. Ale i niektóre z
naszych niewiast przeraziły nas, były
bowiem przed świtaniem u grobu i nie
znalazłszy Jego ciała przyszły mówiąc, że
nawet miały widzenie Aniołów, którzy
powiadają, że On żyje. I poszli byli
niektórzy z naszych do grobu, i tak
znaleźli, jako im powiadały niewiasty, ale
Jego
samego
nie
znaleźli.
A On rzekł do nich: «O głupi i serca
leniwego ku wierzeniu temu wszystkiemu,
co mówili Prorocy. Czyż nie potrzeba było
aby Chrystus cierpiał i tak wszedł do
chwały swojej?» I począwszy od Mojżesza i
wszystkich Proroków, wykładał im, co było
o
Nim
we
wszystkich
Pismach.
I przybliżyli się do miasteczka, do którego
szli, a On okazywał, jakoby dalej iść miał. I
przymusili Go mówiąc: «Zostań z nami, bo
ma się ku wieczorowi i dzień się już
nachylił». I wszedł z nimi. I stało się, gdy
zasiadł z nimi przy stole, że wziął chleb,
błogosławił, łamał i podawał im. I
otworzyły się oczy ich, i poznali Go, ale On
zniknął sprzed oczu ich. I mówili między
sobą: «Czyż serce nasze nie pałało w nas,
gdy mówił w drodze i Pisma nam
wyjaśniał?» I powstawszy tejże godziny,
wrócili
do
Jeruzalem.
I
znaleźli
zgromadzonych jedenastu i tych, którzy z
nimi byli, mówiących: Iż wstał Pan
prawdziwie i ukazał się Szymonowi. A oni
opowiadali, co się stało w drodze i jak Go
poznali przy łamaniu chleba.
Iesu Nazaréno, qui fuit vir Prophéta
potens in ópere et sermóne, coram
Deo et omni pópulo: et quómodo eum
tradidérunt summi sacerdótes et
príncipes nostri in damnatiónem
mortis, et crucifixérunt eum. Nos
autem sperabámus, quia ipse esset
redemptúrus Israël: et nunc super
hæc ómnia tértia dies est hódie, quod
hæc facta sunt. Sed et mulíeres
quædam ex nostris terruérunt nos,
quæ
ante
lucem
fuérunt
ad
monuméntum, et, non invénto córpore
eius, venérunt, dicéntes se étiam
visiónem Angelórum vidísse, qui
dicunt eum vívere. Et abiérunt
quidam ex nostris ad monuméntum: et
ita
invenérunt,
sicut
mulíeres
dixérunt, ipsum vero non invenérunt.
Et ipse dixit ad eos: O stulti et tardi
corde ad credéndum in ómnibus, quæ
locúti sunt Prophétæ! Nonne hæc
opórtuit pati Christum, et ita intráre
in glóriam suam? Et incípiens a Móyse
et ómnibus Prophétis, interpretabátur
illis in ómnibus Scriptúris, quæ de
ipso erant. Et appropinquavérunt
castéllo, quo ibant: et ipse se finxit
lóngius ire. Et coëgérunt illum,
dicéntes: Mane nobiscum, quóniam
advesperáscit et inclináta est iam dies.
Et intrávit cum illis. Et factum est,
dum recúmberet cum eis, accépit
panem, et benedíxit, ac fregit, et
porrigébat illis. Et apérti sunt óculi
eórum, et cognovérunt eum: et ipse
evánuit ex óculis eórum. Et dixérunt
ad ínvicem: Nonne cor nostrum
ardens erat in nobis, dum loquerétur
in via, et aperíret nobis Scriptúras? Et
surgéntes eádem hora regréssi sunt in
Ierúsalem: et invenérunt congregátas
úndecim, et eos, qui cum illis erant,
dicéntes: Quod surréxit Dóminus vere,
et appáruit Simóni. Et ipsi narrábant,
quæ gesta erant in via: et quómodo
cognovérunt eum in fractióne panis.
OFFERTORIUM:
Mt28,2.5-6
Anioł Pański zstąpił z nieba i rzekł Angelus Dómini descéndit de coelo, et
niewiastom:
Ten,
którego
szukacie, dixit muliéribus: Quem quaeritis,
zmartwychwstał,
jak
zapowiedział, surréxit, sicut dixit, allelúia.
alleluja.
SECRETA:
Prosimy Cię, Panie, przyjmij modlitwy
wiernych wraz z darami ofiarnymi; aby
ofiara, która wzięła początek w misterium
paschalnym, za łaską Twoją stała się dla
nas lekarstwem na wieczność. Przez Pana.
Súscipe, quaesumus, Dómine, preces
pópuli
tui
cum
oblatiónibus
hostiárum: ut, paschálibus initiáta
mystériis,
ad
æternitátis
nobis
medélam, te operánte, profíciant. Per
Dominum.
PRAEFATIO PASCHALIS:
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne
i zbawienne, abyśmy Ciebie, Panie, zawsze,
a zwłaszcza w tym dniu uroczyściej sławili,
gdy jako nasza Pascha został ofiarowany
Chrystus. On bowiem jest prawdziwym
Barankiem, który zgładził grzechy świata;
On umierając zniweczył naszą śmierć i
zmartwychwstając przywrócił nam życie.
Przeto z Aniołami i Archaniołami, z
Tronami i Państwami oraz ze wszystkimi
hufcami wojska niebieskiego śpiewamy
hymn ku Twej chwale, wołając bez końca:
Vere dignum et iustum est, æquum et
salutáre: Te quidem, Dómine, omni
témpore, sed in hac potíssimum die
gloriósius prædicáre, cum Pascha
nostrum immolátus est Christus. Ipse
enim verus est Agnus, qui ábstulit
peccáta mundi. Qui mortem nostram
moriéndo
destrúxit
et
vitam
resurgéndo reparávit. Et ídeo cum
Angelis et Archángelis, cum Thronis et
Dominatiónibus cumque omni milítia
coeléstis exércitus hymnum glóriæ
tuæ cánimus, sine fine dicéntes:
Łk24,34
COMMUNIO:.
Powstał Pan z martwych i ukazał się Surréxit Dóminus, et appáruit Petro,
Piotrowi, alleluja.
allelúia.
POSTCOMMUNIO:
Tchnij w nas, o Panie, Twojego Ducha Spíritum nobis, Dómine, tuæ caritátis
miłości i w dobroci Swojej zjednocz tych, infúnde:
ut,
quos
sacraméntis
których
nasyciłeś
wielkanocnym paschálibus satiásti, tua fácias pietáte
Sakramentem. Przez Pana.
concórdes. Per Dominum.
BIBLIA PAULISTÓW:
LECTIO:
Dz 10, 37-43
W one dni: Piotr, stojąc pośród rzeszy, rzekł: «Mężowie, bracia! Wy wiecie, co
działo się w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie głoszonym przez Jana: Bóg
namaścił Jezusa z Nazaretu Duchem Świętym i mocą. Szedł On, dobrze czyniąc i
uzdrawiając wszystkich, którzy byli w mocy diabła, bo Bóg był z Nim. My jesteśmy
świadkami wszystkiego, czego dokonał na ziemi żydowskiej i w Jeruzalem. Jego to
zabili, wieszając na drzewie. Ale trzeciego dnia Bóg Go wskrzesił i sprawił, że ukazał się
w widzialnej postaci. Nie wszystkim jednak ludziom, ale tylko nam, których wcześniej
Bóg wybrał na świadków. My po Jego Zmartwychwstaniu jedliśmy i piliśmy razem z
Nim. On rozkazał nam głosić ludowi i dawać świadectwo, że Bóg ustanowił Go sędzią
żywych i umarłych. Wszyscy prorocy zapowiadają, że każdy, kto w Niego wierzy, mocą
Jego imienia otrzyma odpuszczenie grzechów”.
EVANGELIUM:
Łk24,13-35
Onego czasu: Tego samego dnia dwóch z nich szło do wsi zwanej Emaus, oddalonej
sześćdziesiąt stadiów od Jeruzalem. Rozmawiali ze sobą o tym wszystkim, co się
wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i zastanawiali się, sam Jezus przybliżył się do nich i
szedł z nimi. Lecz ich oczy były jakby przyćmione i nie mogli Go rozpoznać. Odezwał się
do nich: „Cóż to za rozmowy prowadzicie ze sobą w drodze?”. Przystanęli smutni. Jeden z
nich, któremu na imię było Kleofas, podjął rozmowę: „Jesteś chyba jedynym z
przebywających w Jeruzalem, który nie dowiedział się o tym, co się tam w tych dniach
stało?”. Zapytał ich: „O czym?”. Wtedy Mu powiedzieli: „O Jezusie z Nazaretu, proroku
potężnym w czynie i słowie przed Bogiem i wobec całego ludu. Wyżsi kapłani i nasi
przywódcy wydali na Niego wyrok śmierci i ukrzyżowali Go. A my mieliśmy nadzieję, że
to On wyzwoli Izraela. Tymczasem upływa już trzeci dzień od tego wydarzenia. Co
więcej, niektóre z naszych kobiet wprawiły nas w zdumienie. Gdy wczesnym rankiem
poszły do grobu, nie znalazły Jego ciała. Wróciły, mówiąc, że widziały aniołów, którzy
zapewnili, że On żyje. Niektórzy spośród nas poszli do grobu i zastali wszystko tak, jak
powiedziały kobiety, ale Jego nie widzieli”. Wtedy On im powiedział: „O nierozumni i
leniwi w sercu! Nie wierzycie w to wszystko, co powiedzieli prorocy! Czyż Chrystus nie
musiał tego cierpieć i wejść do swej chwały?”. I zaczynając od Mojżesza, przez
wszystkich proroków, wyjaśniał im, co odnosiło się do Niego we wszystkich Pismach. I
zbliżyli się do wsi, do której zdążali, a On sprawiał wrażenie, że idzie dalej. Lecz oni
nalegali: „Zostań z nami, gdyż zbliża się wieczór i dzień dobiega końca”. Wszedł więc, aby
pozostać z nimi. Gdy zasiedli do stołu, On wziął chleb, odmówił modlitwę uwielbienia,
połamał i dawał im. Wtedy otworzyły się im oczy i rozpoznali Go. Lecz On stał się dla
nich niewidzialny. I mówili do siebie: „Czy serce nie rozpalało się w nas, gdy rozmawiał z
nami w drodze i wyjaśniał nam Pisma?”. W tej samej chwili wybrali się i wrócili do
Jeruzalem. Tam znaleźli zgromadzonych Jedenastu i innych z nimi, którzy mówili: „Pan
prawdziwie zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi”. Także oni opowiadali o tym, co im
się przydarzyło w drodze i jak dał się im poznać przy łamaniu chleba.