ŚW. EDWARDA

13 października 2016r. – Czwartek -
ŚW. EDWARDA
(Króla, Wyznawcy)
S. Eduardi Regis Confessoris - III classis
Tempora: Feria Quinta infra Hebdomadam XXI post Octavam Pentecostes
13 pażdziernika 2016r. - kolor szat biały - Czwartek – Św. Edwarda- Króla, Wyznawcy ( 3. kl.) Msza Os iusti, Gloria, modlitwa wł., bez Credo, prefacja zwykła.
Edward urodził się około 1003 roku w Islip koło Oksfordu. Był synem króla Ethelreda II i normandzkiej księżniczki
Emmy. Młodość spędził na wygnaniu w Normandii. W 1041 r. został wezwany do Anglii, a rok później wstąpił na tron Anglii (w wieku 39 lat), obejmując go po swoim bracie przyrodnim. Został koronowany w Wielkanoc 3 kwietnia 1043 r. Ceremonię koronacyjną w katedrze w Winchester poprowadził arcybiskup Canterbury, św. Eadsin, i arcybiskup Yorku, Aelhic.
W 1044 r. poślubił Edytę, córkę księcia Godwina z Kentu, ale małżeństwo było bezdzietne.
Król Edward słynął z wielkiej pobożności. Cieszył się miłością i szacunkiem swoich poddanych. Otaczał opieką ubogich,
chorych i ułomnych. Tryb życia bardziej mniszy niż królewski dał mu przydomek "Wyznawca". W dziedzinie polityki kościelnej Edward dążył do zacieśnienia stosunków z Rzymem. Wspierał kościoły i klasztory.
Zmarł 5 stycznia 1066 r. Pochowany został w katedrze westminsterskiej, którą ufundował i której budowie poświęcił
znaczną część swego życia, w kaplicy mieszczącej się za głównym ołtarzem. Kanonizowany został przez Aleksandra III w
1161 roku. Od XIV wieku główny patron Anglii oraz angielskich królów. W kalendarzu wspominany także 13 października
- w rocznicę pierwszego przeniesienia jego relikwii (1166 r.).
Legenda głosi, że szczodrobliwy król miał specjalne nabożeństwo do św. Jana Ewangelisty. Pewnego razu ukazał mu się
sam św. Jan pod postacią żebraka. Król nie miał przy sobie pieniędzy, więc ofiarował żebrakowi swój pierścień. Po kilku
latach dwóch angielskich pielgrzymów, których św. Jan wybawił z kłopotów w czasie podróży po Ziemi Świętej, przywiozło
królowi ten pierścień z informacją od św. Jana, że Edward spotka się ze świętym już za kilka miesięcy w niebie.
W ikonografii św. Edward przedstawiany jest jako wysoki mężczyzna z brodą, w królewskim płaszczu. Czasami
niesie chorego. Podanie bowiem głosi, że sam brał chorych na plecy i zanosił do swojego zamku. Czasem ukazywany jako
rycerz w pełnej zbroi. Jego atrybutami są: anioł, berło królewskie, kubek, miecz, pierścień, postać trędowatego.
(źródło: brewiarz.pl)
3 klasy
Szaty białe
INTROITUS:
Ps 36,30n
Usta sprawiedliwego głoszą mądrość i język jego mówi Os iusti meditábitur sapiéntiam, et lingua eius
to, co słuszne; prawo jego Boga mieszka w jego sercu.
loquétur iudícium: lex Dei eius in corde ipsíus.
Ps 36,1
Ps. Ps. Nie unoś sie z powodu złoczyńców, ani nie za- Noli æmulári in malignántibus: neque zeláveris
zdrość czyniącym nieprawość. V. Chwała Ojcu.
faciéntes iniquitátem. V. Glória Patri.
ORATIO:
Boże, który ukoronowałeś chwała wiekuistą Swojego Deus, qui beátum regem Eduárdum ConfessóWyznawcę świętego Króla Edwarda, daj nam tak czcić rem tuum æternitátis glória coronásti: fac nos,
go na ziemi, abyśmy mogli królować z nim w niebie. quaesumus; ita eum venerári in terris, ut cum
Przez Pana.
eo regnáre póssimus in coelis. Per Dominum.
LECTIO:
Syr 31,8-11
Błogosławiony mąż, który okazał się bez zmazy i który Beátus vir, qui invéntus est sine mácula, et qui
nie ubiegał sie za złotem, i nadziei nie pokładał w pie- post aurum non ábiit, nec sperávit in pecúnia et
niądzach i skarbach. Któż to jest? - a chwalić go bę- thesáuris. Quis est hic, et laudábimus eum? fecit
dziemy. Bo w życiu swym dziwów dokonał. Kto w tej enim mirabília in vita sua. Qui probátus est in
sprawie jest doświadczony i doskonały, będzie miał illo, et perféctus est, erit illi glória ætérna: qui
wieczną chwałę: który mógł przestąpić, a nie przestą- potuit tránsgredi, et non est transgréssus: fácepił, źle czynić, a nie uczynił; przeto pewne są skarby re mala, et non fecit: ídeo stabilíta sunt bona
jego u Pana, a jałmużny jego wysławiać będzie zgro- illíus in Dómino, et eleemósynis illíus enarrábit
madzenie świętych.
omnis ecclésia sanctórum.
GRADUALE:
Ps 91,13-14.3
Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, rozrośnie się jak Iustus ut palma florébit: sicut cedrus Líbani
cedr na Libanie w domu Pańskim.
multiplicábitur in domo Dómini.
V. By głosić z rana Twoje miłosierdzie, a wierność V. Annuntiándum mane misericórdiam tuam, et
Twoją nocami.
veritátem tuam per noctem.
ALLELUJA:
J 1,12
Alleluja, alleluja. V. Błogosławiony człowiek, który Allelúia, allelúia. V. Beátus vir, qui suffert tenzniesie pokusę, bo utwierdziwszy sie otrzyma wieniec tatiónem: quóniam, cum probátus fúerit, acżywota. Alleluja.
cípiet corónam vitæ. Allelúia.
EVANGELIUM:
Łk 12,35-40
Życie Świętych było czujnym oczekiwaniem powrotu Chrystusa.
Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: <<Niechaj
biodra wasze będą przepasane i pochodnie gorejące
w rekach waszych. A sami bądźcie podobni do ludzi
oczekujących powrotu pana swego z godów weselnych;
aby, gdy nadejdzie i zakołacze, natychmiast mu otworzyć. Błogosławieni słudzy owi, których pan, gdy na-
In illo témpore: Dixit Iesus discípulis suis: Sint
lumbi vestri præcíncti, et lucernæ ardéntes in
mánibus vestris, et vos símiles homínibus
exspectántibus
dóminum
suum,
quando
revertátur a núptiis: ut, cum vénerit et pulsáverit, conféstim apériant ei. Beáti servi illi, quos,
dejdzie, zastanie czuwającymi. Zaprawdę powiadam
wam, że przepasze się i każe im zasiąść, a przechodząc
usługiwać im będzie. I czy przyjdzie o drugiej straży,
czy też o trzeciej straży nadejdzie, a tak zastanie: błogosławieni są słudzy owi. A to wiedzcie, że gdyby wiedział pan domu, o której godzinie nadejdzie złodziej,
czuwałby zaiste i nie dopuścili by podkopać domu
swego. I wy bądźcie gotowi, bo Syn Człowieczy nadejdzie w godzinie, w której sie nie spodziewacie>>.
cum vénerit dóminus, invénerit vigilántes:
amen, dico vobis, quod præcínget se, et fáciet illos discúmbere, et tránsiens ministrábit illis. Et
si vénerit in secúnda vigília, et si in tértia vigília
vénerit, et ita invénerit, beáti sunt servi illi. Hoc
autem scitóte, quóniam, si sciret paterfamílias,
qua hora fur veníret, vigiláret útique, et non
síneret pérfodi domum suam. Et vos estóte
paráti, quia, qua hora non putátis, Fílius hóminis véniet.
OFFERTORIUM:
Ps 88,25
Z nim moja wierność i moja łaska; w moim imieniu Véritas mea et misericórdia mea cum ipso: et in
moc jego wzrośnie.
nómine meo exaltábitur cornu eius.
SECRETA:
Wspominając Twoich Świętych składamy Ci, Panie, Laudis tibi, Dómine, hóstias immolámus in tuóofiarę chwały i ufamy, że ona wybawi nas od złego te- rum commemoratióne Sanctórum: quibus nos et
raz i w przyszłości. Przez Pana.
præséntibus éxui malis confídimus et futúris.
Per Dominum.
PRAEFATIO COMMUNIS:
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawien- Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre,
ne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dzięk- nos tibi semper et ubíque grátias agere: Dómine
czynienie, Panie, Ojcze Święty, wszechmogący, wiecz- sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: per
ny Boże, przez Chrystusa, Pana naszego. Przez Niego Christum, Dóminum nostrum. Per quem maTwój majestat chwalą Aniołowie, uwielbiają Państwa, iestátem tuam laudant Angeli, adórant Dominaz lękiem czczą Potęgi, Niebiosa i Moce niebios oraz tiónes, tremunt Potestátes. Coeli coelorúmque
błogosławieni Serafini we wspólnej wysławiają rado- Virtútes ac beáta Séraphim sócia exsultatióne
ści. Z nimi to, prosimy, dozwól i naszym głosom wołać concélebrant. Cum quibus et nostras voces ut
w pokornym uwielbieniu:
admitti iubeas, deprecámur, súpplici confessione dicéntes:
Mt 24,46n
COMMUNIO:.
Błogosławiony sługa, którego Pan przyszedłszy znaj- Beátus servus, quem, cum vénerit dóminus,
dzie czuwającego. Zaprawdę, powiadam wam, że po- invénerit vigilántem: amen, dico vobis, super
stawi go nad wszystkimi dobrami swymi.
ómnia bona sua constítuet eum.
POSTCOMMUNIO:
Pokrzepieni niebieskim pokarmem i napojem, błaga- Refécti cibo potúque coelésti, Deus noster, te
my Cię pokornie, Boże nasz, niech nas bronią modli- súpplices exorámus: ut, in cuius hæc commemotwy tego, W którego święto przyjęliśmy te dary.
ratióne percépimus, eius muniámur et précibus.
Per Dominum.
.