ŚW. ANTONIEGO

17 stycznia 2017 r.
ŚW. ANTONIEGO
(Opata)
S. Antonii Abbatis - III classis
Tempora: Feria III infra Hebdomadam II post Epiphaniam
17 stycznia 2017r. – Wtorek - kolor szat biały – św. Antoniego – Opata, (3. kl.) Msza wł., Gloria, bez Credo, prefacja zwykła.
Antoni (zwany później Wielkim) urodził się w Środkowym Egipcie
w 251 r. Miał zamożnych i religijnych rodziców, których jednak wcześnie
stracił (w wieku 20 lat). Po ich śmierci, kierując się wskazaniem Ewangelii, sprzedał ojcowiznę, a pieniądze rozdał ubogim. Młodszą siostrę oddał
pod opiekę szlachetnym paniom, zabezpieczając jej byt materialny. Sam
zaś udał się na pustynię w pobliżu rodzinnego miasta. Tam oddał się pracy
fizycznej, modlitwie i uczynkom pokutnym. Podjął życie pełne umartwienia
i milczenia. Nagła zmiana trybu życia kosztowała go wiele wyrzeczeń,
a nawet trudu. Jego żywot, spisany przez św. Atanazego, głosi, że Antoni
musiał znosić wiele jawnych ataków ze strony szatana, który go nękał,
jawiąc mu się w różnych postaciach. Doznawał wtedy umacniających go
wizji nadprzyrodzonych.
Początkowo Antoni mieszkał w grocie. Około 275 r. przeniósł się na
Pustynię Libijską. Dziesięć lat później osiadł w ruinach opuszczonej fortecy Pispir na prawym brzegu Nilu. Miał dar widzenia rzeczy przyszłych.
Słynął ze świętości i mądrości. Walki wewnętrzne, jakie ze sobą stoczył,
stały się później ulubionym tematem malarzy (H. Bosch, M. Grünewald)
i pisarzy. Jego postawa znalazła wielu naśladowców. Sława i cuda sprawiły, że zaczęli ściągać uczniowie, pragnący poddać się jego duchowemu
kierownictwu. Po wielu sprzeciwach zdecydował się ich przyjąć i odtąd
oaza Faium na pustyni zaczęła zapełniać się rozrzuconymi wokół celami
eremitów (miało ich być około 6000). Owe wspólnoty pustelników nazwano
laurami. Wśród pierwszych uczniów Antoniego znalazł się św. Hilarion.
W 311 r. Antoni gościł w Aleksandrii, wspierając duchowo prześladowanych przez cesarza Maksymiana chrześcijan. Spotkał się wówczas ze
św. Aleksandrem, biskupem tego miasta i męczennikiem. Następnie, ok.
312 roku, udał się do Tebaidy, gdzie w grocie w okolicy Celzum, w górach
odległych ok. 30 km od Nilu, spędził ostatnie lata życia. Stąd właśnie wybrał się do Teb, gdzie odwiedził św. Pawła Pustelnika. W latach 334-335
ponownie udał się do Aleksandrii. W roku 318 wystąpił tam bowiem
z błędną nauką kapłan Ariusz. Zatroskany o czystość wiary, żyjący jeszcze
św. Aleksander zwołał synod, na którym około stu biskupów potępiło naukę
Ariusza.
Święty Antoni Pustelnik Według podania św. Antoni zmarł 17
stycznia 356 roku w wieku 105 lat. Życie św. Antoniego było przykładem
dla wielu nie tylko w Egipcie, ale i w innych stronach chrześcijańskiego
świata. Jego kult rychło rozprzestrzenił się na całym Wschodzie. W roku
561 cesarz Justynian I przeniósł uroczyście jego relikwie do Aleksandrii.
W roku 635 przeniesiono je do Konstantynopola.
3 klasy
INTROITUS:
Usta sprawiedliwego głoszą mądrość i język jego mówi to, co
słuszne; prawo jego Boga mieszka w jego sercu.
Szaty białe
Ps 36,30-31
Os
iusti
meditábitur
sapiéntiam, et lingua eius
loquétur iudícium: lex Dei
eius in corde ipsíus.
Ps 36,1
Ps. Nie unoś się z powodu zło- Noli æmulári in malignánti-
czyńców, ani nie zazdrość czyniącym nieprawość. V. Chwała
Ojcu.
ORATIO:
Prosimy Cię, Panie, niech nas
Tobie poleca wstawiennictwo
świętego Antoniego Opata, abyśmy za jego przyczyną otrzymali
to, czego nie zdołamy wyjednać
naszymi zasługami. Przez Pana.
LECTIO:
Umiłowany przez Boga i ludzi,
którego pamięć niech będzie błogosławiona! W chwale uczynił
go podobnym do świętych i wielkim przez to, że był postrachem
nieprzyjaciół. Przez jego słowa
położył kres cudownym znakom
i wsławił go w obliczu królów;
dał mu przykazania dla jego
narodu i pokazał mu rąbek swej
chwały. Uświęcił go przez wierność i łagodność i wybrał spomiędzy wszystkich żyjących.
Pozwolił mu usłyszeć swój głos,
wprowadził go w ciemne chmury
i twarzą w twarz dał mu przykazania, prawo życia i wiedzy.
GRADUALE:
Panie, dobrodziejstwami obsypałeś go szczodrze, włożyłeś mu na
głowę koronę z drogich kamieni.
V. Błagał Cię o życie, a Tyś go
nim obdarzył, dni jego przedłużyłeś na wieki wieków.
ALLELÚIA:
Alleluja, alleluja. V. Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, rozrośnie się jak cedr na Libanie.
Alleluja.
bus:
neque
zeláveris
faciéntes
iniquitátem.
V. Glória Patri.
Intercessio nos, quaesumus
Domine, beati Antonii Abbatis commendet: ut, quod nostris meritis non valemus,
eius patrocinio assequamur.
Per Dominum.
Syr 45,1-6
Diléctus Deo et homínibus,
cuius memória in benedictióne est. Símilem illum fecit
in glória sanctórum, et magnificávit eum in timóre inimicórum, et in verbis suis
monstra
placávit.
Glorificávit illum in conspéctu
regum, et iussit illi coram
pópulo suo, et osténdit illi
glóriam suam. In fide et
lenitáte ipsíus sanctum fecit
illum, et elégit eum; ex omni
carne. Audívit enim eum et
vocem ipsíus, et indúxit illum in nubem. Et dedit illi
coram præcépta, et legem
vitæ et disciplínæ.
Ps 20,4-5
Dómine, prævenísti eum in
benedictiónibus dulcédinis:
posuísti in cápite eius corónam de lápide pretióso.
V. Vitam pétiit a te, et tribuísti
ei
longitúdinem
diérum in saeculum saeculi.
Ps 91,13
Allelúia, allelúia. V. Iustus ut
palma florébit: sicut cedrus
Líbani multiplicábitur. Allelúia.
Łk 12,35-40
In illo témpore: Dixit Iesus
discípulis suis: Sint lumbi
vestri præcíncti, et lucernæ
ardéntes in mánibus vestris,
et vos símiles homínibus
exspectántibus
dóminum
suum, quando revertátur a
núptiis: ut, cum vénerit et
pulsáverit,
conféstim
apériant ei. Beáti servi illi,
quos, cum vénerit dóminus,
invénerit vigilántes: amen,
dico vobis, quod præcínget
se, et fáciet illos discúmbere,
et tránsiens ministrábit illis.
Et si vénerit in secúnda
vigília, et si in tértia vigília
vénerit, et ita invénerit,
beáti sunt servi illi. Hoc autem scitóte, quóniam, si sciret paterfamílias, qua hora
fur veníret, vigiláret útique,
et non síneret pérfodi domum suam. Et vos estóte
paráti, quia, qua hora non
putátis,
Fílius
hóminis
véniet.
OFFERTORIUM:
Ps 20,3-4
Spełniłeś pragnienie jego serca, Desidérium ánimæ eius triPanie, prośbie ust jego nie od- buísti ei, Dómine, et vomówiłeś: włożyłeś mu na głowę luntáte labiórum eius non
koronę z drogich kamieni.
fraudásti eum: posuísti in
cápite eius corónam de lápide pretióso.
SECRETA:
Prosimy Cię, Panie, niech święty Sacris altáribus, Dómine,
Antoni, Opat, wybłaga, by dary hóstias superpósitas sanctus
ofiarne złożone na świętym ołta- Antonii Abbas, quaesumus,
rzu posłużyły nam ku zbawie- in salútem nobis proveníre
niu. Przez Pana.
depóscat. Per Dominum.
PRAEFATIO DE COMMUNIS:
Prawdziwie godnie jest to Vere dignum et iustum est,
i sprawiedliwie, słusznie i zba- æquum et salutáre, nos tibi
wiennie, byśmy zawsze i wszę- semper et ubíque grátias
dzie dzięki Tobie czynili, Panie agere: Dómine sancte, Pater
EVANGELIUM:
Gdy Jezus przyszedł w okolice
Cezarei Filipowej, pytał swych
uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?» A oni
odpowiedzieli: «Jedni za Jana
Chrzciciela, inni za Eliasza,
jeszcze inni za Jeremiasza albo
za jednego z proroków». Jezus
zapytał ich: «A wy za kogo Mnie
uważacie?» Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz,
Syn Boga żywego». Na to Jezus
mu rzekł: «Błogosławiony jesteś,
Szymonie, synu Jony. Albowiem
nie objawiły ci tego ciało i krew,
lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam:
Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na
tej Skale zbuduję Kościół mój,
a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek
zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz
na ziemi, będzie rozwiązane
w niebie».
święty, Ojcze wszechmogący,
wiekuisty Boże. Przez Chrystusa
Pana naszego. Przez Niego Majestat twój wychwalają Aniołowie, wielbią Panowania, ze
drżeniem
czczą
Mocarstwa.
A wspólnie z nimi w radosnym
uniesieniu sławią Niebiosa, Moce niebieskie, i błogosławione
Serafiny. Dozwól, błagamy, aby
i nasze głosy przyłączyły się do
nich i ze czcią uniżoną wymawiały:
omnípotens, ætérne Deus:
per Christum, Dóminum nostrum. Per quem maiestátem
tuam laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt
Potestátes.
Coeli
coelorúmque Virtútes ac beáta
Séraphim sócia exsultatióne
concélebrant. Cum quibus et
nostras voces ut admitti iubeas, deprecámur, súpplici
confessione dicéntes:
COMMUNIO :
Oto wierny i roztropny sługa,
którego Pan postawił nad swoją
czeladzią, by każdemu wydzielał
żywność w odpowiednim czasie.
Łk 12,42
Fidélis servus et prudens,
quem constítuit dóminus
super famíliam suam: ut det
illis
in
témpore
trítici
mensúram.
POSTCOMMUNIO:
Gdy przyjęliśmy Twój Sakrament, o Panie, niech nas wspomaga orędownictwo świętego
Antoniego, Opata, abyśmy naśladowali jego wzorowe życie
i doznali skutków jego wstawiennictwa. Przez Pana.
Prótegat nos, Dómine, cum
tui perceptióne sacraménti
beátus Antonii Abbas, pro
nobis intercedéndo: ut et
conversatiónis
eius
experiámur insígnia, et intercessiónis
percipiámus
suffrágia. Per Dominum.