ŚW. RODZINY: JEZUSA, MARYI I JÓZEFA

8 stycznia 2017 r. – Niedziela
ŚW. RODZINY: JEZUSA, MARYI I JÓZEFA
Sanctae Familiae Jesu Mariae Joseph – II classis
8 stycznia 2017r. – kolor szat biały - 1. niedziela po Objawieniu Pańskim – ŚW. RODZINY: JEZUSA, MARYI I JÓZEFA.( 2. kl.) Msza wł., Gloria, Credo, prefacja o Objawieniu Pańskim, bez Communicantes wł., Kanon (św. Józef).
Święta Rodzina Święto świętej Rodziny zaczęto obchodzić w różnych krajach i diecezjach od wieku XVIII. Po raz
pierwszy ustanowił je 4 listopada 1684 r. w Kanadzie, za aprobatą papieża Aleksandra VII, biskup Francois MontmorencyLaval. Na stałe do liturgii wprowadzono je za pontyfikatu papieża Leona XIII, który na prośbę kard. Bausa, arcybiskupa
Florencji, 20 listopada 1890 r. wydał dekret aprobujący "kult czci zwrócony ku Rodzinie Świętej". Zatwierdził je papież
Leon XIII (+ 1903). W swoich pismach, m.in. w Neminem fugit (z 14 czerwca 1892 r.) i Cum nuper niejeden raz zachęcał on
do naśladowania Najświętszej Rodziny. Wskazywał też na dobrodziejstwa, jakich można oczekiwać dzięki pobożności i
związkom ze Świętą Rodziną: postęp w miłosierdziu, świętość obyczajów, atmosfera pobożności. W jednej ze swoich encyklik napisał: "Pod opieką Najświętszej Matki i św. Józefa w zupełnym ukryciu wychowywał się Jezus, Słońce sprawiedliwości, zanim swym blaskiem oświecił narody. Niewątpliwie jaśniała w tej Rodzinie wzajemna miłość, świętość obyczajów i
pobożne ćwiczenia - jednym słowem wszystko, co rodzinę może uszlachetnić i ozdobić, aby dać na wzór naszym czasom".
Leon XIII był też pierwszym, który wskazał na małżeństwo jako miejsce uświęcenia (Arcanum divinae sapientiae), nadrabiając wielowiekowy brak spojrzenia na rodzinę jako na miejsce postępu duchowego i służby w Kościele. Papież Benedykt
XV (+ 1922) rozszerzył święto Świętej Rodziny na cały Kościół. Obrazy przedstawiające Najświętszą Rodzinę spotykamy już
w katakumbach. Jednak Józef jest na nich obecny raczej jako statysta i na planie dalszym. Dopiero od wieku XIV mamy
pełne obrazy i rzeźby przedstawiające życie Najświętszej Rodziny. W Polsce od XVII w. słyną nawet cudowne obrazy: św.
Józefa w Kaliszu, gdzie jest cała Święta Rodzina, w Studziannie, gdzie jest Święta Rodzina przy stole, i podobny obraz
cudowny Matki Bożej w Miedniewicach w pobliżu Niepokalanowa. Kiedy więc papież Benedykt XV ustanowił święto Najświętszej Rodziny w 1921 roku, nie wprowadzał on nowego do liturgii Kościoła nabożeństwa, ale rozciągnął tylko na
wszystkie diecezje i narody nabożeństwo, które było już bardzo znane w całym świecie katolickim. W liście Episkopatu Polski do wiernych z 23 października 1968 roku czytamy: "Dziś ma miejsce święto przedziwne; nie święto Pańskie ani Matki
Najświętszej, ani jednego ze świętych, ale święto Rodziny. O niej teraz usłyszymy w tekstach Mszy świętej, o niej dziś mówi
cała liturgia Kościoła. Jest to święto Najświętszej Rodziny - ale jednocześnie święto każdej rodziny. Bo słowo «rodzina» jest
imieniem wspólnym Najświętszej Rodziny z Nazaretu i każdej rodziny. Każda też rodzina, podobnie jak Rodzina Nazaretańska, jest pomysłem Ojca niebieskiego i do każdej zaprosił się na stałe Syn Boży. Każda rodzina pochodzi od Boga i do
Boga prowadzi".
2 klasy
INTROITUS:
Raduje się bardzo Ojciec Sprawiedliwego. Niech się
weseli Ojciec Twój i Matka Twoja; niech się raduje,
która Cię zrodziła.
Ps. Jakże miłe są przybytki Twoje, Panie zastępów!
Wzdycha i tęskni ma dusza do przedsionków Pańskich.
V. Chwała Ojcu.
ORATIO:
Panie Jezu Chryste, Tyś w posłuszeństwie Maryi i Józefowi, życie rodzinne niewysłowionymi cnotami
uświęcił, spraw za ich obojga przyczyną, abyśmy przykład z tej świętej Rodziny brali i zarazem z Nią na
wieki przebywać mogli. Który żyjesz.
LECTIO:
Szaty białe
Prz 23,24n
Exsúltat gáudio pater Iusti, gáudeat Pater tuus
et Mater tua, et exsúltet quæ génuit te
Ps 83,2n
Quam dilécta tabernácula tua, Dómine virtútum! concupíscit et déficit ánima mea in átria
Dómini, V. Glória Patri.
Dómine Iesu Christe, qui, Maríæ et Ioseph súbditus, domésticam vitam ineffabílibus virtútibus consecrásti: fac nos, utriúsque auxílio,
Famíliæ sanctæ tuæ exémplis ínstrui; et consórtium cénsequi sempitérnum: Qui vivis.
Kol 3,12-17
Wzajemna wyrozumiałość i wspólna modlitwa mają doniosłe znaczenie dla chrześcijańskiego życia rodzinnego.
Bracia: Przyobleczcież się jako wybrańcy Boży, święci
i umiłowani, w tkliwe miłosierdzie, w dobroć, w pokorę, w cichość i w cierpliwość. Znoście jedni drugich
i wybaczajcie sobie, jeśli kto ma skargę przeciw komu:
jako Pan przebaczył wam, tak i wy. A ponad to
wszystko miejcie miłość, która jest więzią doskonałości. A pokój Chrystusowy, do którego też wezwani jesteście w jednym ciele, niech radością opanuje serca
wasze i bądźcie wdzięczni. Słowo Chrystusowe niech
przebywa w was obficie, abyście z wszelką mądrością
jedni drugich nauczali i krzepili przez psalmy, hymny
i pieśni duchowe, w łasce śpiewając Bogu w sercach
waszych. Wszystko, cokolwiek czynicie w słowie lub
uczynku, wszystko w imię Pana Jezusa Chrystusa
czyńcie, dziękując przez Niego Bogu Ojcu.
Fratres: Indúite vos sicut elécti Dei, sancti et
dilécti, víscera misericórdiæ, benignitátem, humilitátem, modéstiam, patiéntiam: supportántes
ínvicem, et donántes vobismetípsis, si quis
advérsus áliquem habet querélam: sicut et
Dóminus donávit vobis, ita et vos. Super ómnia
autem hæc caritátem habéte, quod est vínculum
perfectiónis: et pax Christi exsúltet in córdibus
vestris, in qua et vocáti estis in uno córpore: et
grati estóte. Verbum Christi hábitet in vobis
abundánter, in omni sapiéntia, docéntes et
commonéntes vosmetípsos psalmis, hymnis et
cánticis spirituálibus, in grátia cantántes in
córdibus vestris Deo. Omne, quodcúmque fácitis
in verbo aut in ópere, ómnia in nómine Dómini
Iesu Christi, grátias agéntes Deo et Patri per
ipsum.
Ps 26,4
Unam pétii a Dómino, hanc requíram: ut inhábitem in domo Dómini ómnibus diébus vitæ meæ.
Ps 83,5
Beáti, qui hábitant in domo tua, Dómine: in saecula sæculórum laudábunt te.
Iz 45,15
Allelúia, allelúia. V. Vere tu es Rex abscónditus,
Deus Israël Salvátor. Allelúia.
Łk 2,42-52
Cum factus esset Iesus annórum duódecim,
ascendéntibus illis Ierosólymam secúndum consuetúdinem diéi festi, consummatísque diébus,
cum redírent, remánsit puer Iesus in Ierúsalem,
et non cognovérunt paréntes eius. Existimántes
autem illum esse in comitátu, venérunt iter diéi,
et requirébant eum inter cognátos et notos. Et
non inveniéntes, regréssi sunt in Ierúsalem,
requiréntes eum. Et factum est, post tríduum
invenérunt illum in templo sedéntem in médio
doctórum, audiéntem illos et interrogántem eos.
Stupébant autem omnes, qui eum audiébant,
super prudéntia et respónsis eius. Et vidéntes
admiráti sunt. Et dixit Mater eius ad illum: Fili,
quid fecísti nobis sic? Ecce, pater tuus et ego
doléntes quærebámus te. Et ait ad illos: Quid
est, quod me quærebátis? Nesciebátis, quia in
his, quæ Patris mei sunt, opórtet me esse? Et
ipsi non intellexérunt verbum, quod locútus est
ad eos. Et descéndit cum eis, et venit Názareth:
et erat súbditus illis. Et Mater eius conservábat
ómnia verba hæc in corde suo. Et Iesus proficiébat sapiéntia et ætáte et grátia apud Deum et
hómines.
OFFERTORIUM:
Łk 2,22
Przynieśli Jezusa Rodzice Jego do Jeruzalem, aby Go Tulérunt Iesum paréntes eius in Ierúsalem, ut
stawić przed Panem.
sísterent eum Dómino.
SECRETA:
Składamy Ci Panie przebłagalną ofiarę i prosimy w Placatiónis hostiam offérimus tibi, Dómine,
pokorze, abyś za wstawiennictwem Bogarodzicy Dzie- supplíciter ut, per intercessiónem Deíparæ Vírwicy i świętego Józefa utwierdził rodziny nasze w po- ginis cum beáto Ioseph, famílias nostras in pace
koju i łasce. Przez tegoż Pana.
et grátia tua fírmiter constítuas. Per eundem.
PRAEFATIO DE EPIPHANIA DOMINI:
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawien- Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre,
ne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dzięk- nos tibi semper et ubique grátias agere: Dómine
czynienie, Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wiecz- sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: Quia,
ny Boże: Albowiem kiedy Jednorodzony Syn Twój cum Unigenitus tuus in substántia nostræ morukazał się w naszej śmiertelnej naturze, udzielił nam talitátis appáruit, nova nos immortalitátis suæ
na nowo światła swej nieśmiertelności. Przeto z Anio- luce reparávit. Et ídeo cum Angelis et Archángełami i Archaniołami, z Tronami i Państwami oraz ze lis, cum Thronis et Dominatiónibus cumque
wszystkimi hufcami wojska niebieskiego śpiewamy omni milítia coeléstis exércitus hymnum glóriæ
hymn ku Twej chwale, wołając bez końca:
tuæ cánimus, sine fine dicéntes:
COMMUNIO :
Łk 2,51
Wrócił Jezus z Nimi, przyszedł do Nazaretu i był im Descéndit Iesus cum eis, et venit Názareth, et
poddany.
erat súbditus illis.
POSTCOMMUNIO:
Panie Jezu, Ty nas posilasz niebiańskim Sakramen- Quos coeléstibus réficis sacraméntis, fac, Dómitem: spraw, byśmy zawsze naśladowali wzór Twej ne Iesu, sanctae Famíliæ tuæ exémpla iúgiter
świętej Rodziny, a przez to w godzinę śmierci, spoty- imitári: ut in hora mortis nostræ, occurrénte
kając się z chwalebną Dziewicą Matką Twoją i ze gloriósa Vírgine Matre tua cum beáto Ioseph;
świętym Józefem, zasłużyli, abyś nas przyjął do per te in ætérna tabernácula récipi mereámur:
wiecznych przybytków: Który żyjesz.
Qui vivis.
GRADUALE:
Ps. O jedno proszę Pana, jednego pragnę, bym mógł
przebywać w domu Pańskim po wszystkie dni życia
mego.
V. Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim Panie,
gdyż na wieki wieków mogą Cię chwalić.
ALLELÚIA:
Alleluja, alleluja. V. Zaprawdę Tyś jest Król ukryty,
Bóg Izraela, Zbawiciel. Alleluja.
EVANGELIUM:
Gdy Jezus miał lat dwanaście, udali się do Jerozolimy
według zwyczaju onego święta. A po upływie dni, gdy
wracali, zostało Dziecię Jezus w Jerozolimie, a nie
wiedzieli o tym rodzice Jego. I mniemając, że jest On
w gromadzie, uszli dzień drogi i szukali Go między
krewnymi i znajomymi. A nie znalazłszy, wrócili do
Jerozolimy, szukając Go. I stało się, że po upływie dni
trzech znaleźli Go w świątyni, siedzącego wpośród
doktorów, słuchającego ich i zadającego im pytania. A
zdumiewali się wszyscy, którzy Go słuchali, nad rozumem i nad odpowiedziami Jego. I ujrzawszy Go
zdziwili się. I rzekła doń Matka Jego: «Synu, cóżeś to
nam uczynił? Oto ojciec Twój i ja, bolejąc, szukaliśmy
Ciebie». I rzekł do nich: «Cóż jest, żeście mnie szukali?
Czy nie wiedzieliście, że w tym, co jest Ojca mego być
winienem?» Lecz oni nie zrozumieli tych słów, które
im mówił. I udał się z nimi, i przyszedł do Nazaretu, a
był im poddany. A Matka jego wszystkie te słowa zachowywała w sercu swoim. Jezus zaś wzrastał w mądrości i latach, i w łasce u Boga i u ludzi.