ŚW. FRANCISZKA BORGIASZA

10 października 2016r.
ŚW. FRANCISZKA BORGIASZA
(Wyznawcy)
S. Francisci Borgiae Confessoris - III classis
Tempora: Feria Secunda infra Hebdomadam XXI post Octavam Pentecostes
10 października 2016r. kolor szat biały - Św. Franciszka Borgiasza, (3. kl.), Msza Os iusti (z Commune Opatów,
opuszcza się jednak słowo Abbas w sekrecie i pokomunii), Gloria, modlitwa wł., we wszystkich Mszach w rocznicę zwycięstwa pod Chocimiem dodaje się pod jednym zakończeniem modlitwę ze Mszy dziękczynnej, bez Credo, prefacja zwykła.
RRP: Dzisiaj po Mszy głównej w kościołach katedralnych i kolegiackich odbywa się dziękczynienie w rocznicę zwycięstwa
pod Chocimiem (tit. IX, cap. 18, pp. 531–532).
Franciszek urodził się 28 października 1510 r. w Gandii koło Walencji, w jednym z najznakomitszych hiszpańskich
rodów Borgiów. Był pierworodnym dzieckiem Jana, księcia Gandii, i Joanny Aragońskiej, a prawnukiem: po mieczu - niesławnego papieża Aleksandra VI, zaś po kądzieli - króla Ferdynanda Katolickiego. W młodości otrzymał bardzo dobre wykształcenie. Gdy miał dziesięć lat, umarła jego ukochana matka. Zaopiekował się nim i zadbał o jego wykształcenie wuj,
arcybiskup Saragossy. Już jako młodzieniec Franciszek miał ochotę zamienić wspaniałe komnaty pałacowe na klasztorną
celę, ale ojciec wysłał go jako pazia na dwór cesarza Karola V do Valladolid, gdzie, mimo okazji do złego, Franciszek zachował czystość. Podczas służby ożenił się z Eleonorą de Castro Melo e Menezes, która słynęła nie tylko z urody, ale i z niezwykłej zacności duszy. Mieli ośmioro dzieci - Karola Carlosa urodzonego w 1530 r., dwa lata młodszą Izabelę (matkę
Franciszka Goméz de Sandoval y Rojas - faworyta króla Filipa III Habsburga), trzy lata młodszego Jana. Były jeszcze o
pięć lat młodsze od Karola bliźniaki Alvaro i Joanna, a także Ferdynand, Dorota i Alfons.
Pospieszył do Toledo, aby zrezygnować z pełnienia urzędu, ale cesarz nie chciał się pozbyć swego najwierniejszego
towarzysza i mianował go wicekrólem Katalonii. Franciszek Borgiasz w latach 1539-1543 rządził mądrze i sprawiedliwie i
był dla wszystkich wzorem zacności. Co dzień odmawiał różaniec, spowiadał się, przystępował do Komunii w każdą niedzielę i święto, biczował się, a sypiał tylko cztery do pięciu godzin na dobę. Starał się o poprawę ich moralności i warunków materialnych. Chciał też podnieść poziom oświaty. Swoim przykładem doprowadził do tego, że każdy w Gandii chociaż raz na miesiąc przystępował do Stołu Pańskiego.
W 1548 r. żona Franciszka umarła, mając tylko 35 lat. Wypełnił on wtedy powzięte po śmierci cesarzowej Izabeli
postanowienie - wstąpił do zakonu jezuitów. Za pozwoleniem Stolicy Apostolskiej został jeszcze rok w świecie, aby zabezpieczyć dzieci i zamknąć wszystkie sprawy osobiste i publiczne. W 1549 r. w Rzymie został przez św. Ignacego przyjęty do
zakonu. W małej celce kolegium w Ognate przeżył kilka następnych lat na modlitwie i pokucie, pełniąc najniższe posługi.
Codzienne zastanawiał się nad sobą i robił rachunek sumienia, co doprowadziło do takiej pokory, że uważał się za największego grzesznika na świecie. Swoje listy podpisywał wtedy "Franciszek grzesznik". W okolicy działał jako misjonarz.
Tam, gdzie przychodził, zbierały się tysiące ludzi, by go słuchać i doznać od niego pociechy. Później św. Ignacy wysłał go
na dwa lata, by był kaznodzieją i spowiednikiem przy dworze portugalskim. Cieszył się tam zaufaniem najwyższych dostojników i magnatów. Pięć razy papież ofiarował mu godność kardynalską, on jednak za każdym razem odpowiadał: "Nie
dlatego zrzuciłem gronostaje książęce, aby przywdziać arcykapłańską purpurę!"
W czasie drogi powrotnej, już we Włoszech, zasłabł tak bardzo, że zaniesiono go w lektyce do Rzymu, gdzie zmarł po
kilku miesiącach 1 października 1572 r. w opinii świętości. Przeżył 62 lata. Pozostawił po sobie wiele pism filozoficznych.
Relikwie Franciszka Borgiasza zostały przeniesione z Ferrary do kościoła jezuitów w Madrycie w 1901 roku.
3 klasy
Szaty białe
INTROITUS:
Ps 36,30n
Usta sprawiedliwego głoszą mądrość i język jego mówi Os iusti meditábitur sapiéntiam, et lingua eius
to, co słuszne; prawo jego Boga mieszka w jego sercu.
loquétur iudícium: lex Dei eius in corde ipsíus.
Ps 36,1
Ps. Nie unoś się z powodu złoczyńców, ani nie zazdrość Noli æmulári in malignántibus: neque zeláveris
czyniącym nieprawość. V. Chwała Ojcu.
faciéntes iniquitátem. V. Glória Patri.
ORATIO:
Panie Jezu Chryste, wzorze i nagrodo prawdziwej po- Dómine Iesu Christe, veræ humilitátis et exémkory, prosimy Cię, jak św. Franciszka uczyniłeś chwa- plar et praemium: quaesumus; ut, sicut beátum
lebnym naśladowcą Swoim przez pogardę dla ziem- Francíscum in terréni honóris contémptu imiskich zaszczytów, tak nam daj iść za jego przykładem i tatórem tui gloriósum effecísti, ita nos eiúsdem
dzielić z nim chwałę: Który żyjesz.
imitatiónis et glóriæ tríbuas esse consórtes: Qui
vivis.
LECTIO:
Syr 45,1-6
Umiłowany przez Boga i ludzi, którego pamięć niech Diléctus Deo et homínibus, cuius memória in
będzie błogosławiona! W chwale uczynił go podobnym benedictióne est. Símilem illum fecit in glória
do świętych i wielkim przez to, że był postrachem nie- sanctórum, et magnificávit eum in timóre inimiprzyjaciół. Przez jego słowa położył kres cudownym córum, et in verbis suis monstra placávit. Gloriznakom i wsławił go w obliczu królów; dał mu przyka- ficávit illum in conspéctu regum, et iussit illi
zania dla jego narodu i pokazał mu rąbek swej chwały. coram pópulo suo, et osténdit illi glóriam suam.
Uświęcił go przez wierność i łagodność i wybrał spo- In fide et lenitáte ipsíus sanctum fecit illum, et
między wszystkich żyjących. Pozwolił mu usłyszeć elégit eum; ex omni carne. Audívit enim eum et
swój głos, wprowadził go w ciemne chmury i twarzą w vocem ipsíus, et indúxit illum in nubem. Et detwarz dał mu przykazania, prawo życia i wiedzy.
dit illi coram præcépta, et legem vitæ et disciplínæ.
GRADUALE:
Panie, dobrodziejstwami obsypałeś go szczodrze, włożyłeś mu na głowę koronę z drogich kamieni.
V. Błagał Cię o życie, a Tyś go nim obdarzył, dni jego
przedłużyłeś na wieki wieków.
ALLELUJA:
Alleluja, alleluja. V. Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, rozrośnie się jak cedr na Libanie. Alleluja.
EVANGELIUM:
W owym czasie Piotr rzekł do Jezusa: «Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą, cóż więc otrzymamy?» Jezus zaś rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Przy odrodzeniu, gdy Syn Człowieczy zasiądzie na swym tronie chwały, wy, którzy poszliście
za Mną, zasiądziecie również na dwunastu tronach,
sądząc dwanaście pokoleń Izraela. I każdy, kto dla
mego imienia opuści dom, braci lub siostry, ojca lub
matkę, dzieci lub pole, stokroć tyle otrzyma i życie
wieczne odziedziczy.
Ps 20,4-5
Dómine, prævenísti eum in benedictiónibus
dulcédinis: posuísti in cápite eius corónam de
lápide pretióso.
V. Vitam pétiit a te, et tribuísti ei longitúdinem
diérum in saeculum saeculi.
Ps 91,13
Allelúia, allelúia. V. Iustus ut palma florebit:
sicut cedrus Libani multiplicabitur. Alleluia.
Mt 19,27-29
In illo témpore: Dixit Petrus ad Iesum: Ecce, nos
relíquimus ómnia, et secúti sumus te: quid ergo
erit nobis? Iesus autem dixit illis: Amen, dico
vobis, quod vos, qui secuti estis me, in regeneratióne, cum séderit Fílius hóminis in sede maiestátis suæ, sedébitis et vos super sedes duódecim, iudicántes duódecim tribus Israël. Et
omnis, qui relíquerit domum, vel fratres, aut soróres, aut patrem, aut matrem, aut uxórem, aut
fílios, aut agros, propter nomen meum, céntuplum accípiet, et vitam ætérnam possidébit.
Ps 20,3-4
Desidérium ánimæ eius tribuísti ei, Dómine, et
voluntáte labiórum eius non fraudásti eum: posuísti in cápite eius corónam de lápide pretióso.
OFFERTORIUM:
Spełniłeś pragnienie jego serca, Panie, prośbie ust jego
nie odmówiłeś: włożyłeś mu na głowę koronę z drogich
kamieni.
SECRETA:
Prosimy Cię, Panie, niech święty Franciszek, Wy- Sacris altáribus, Dómine, hóstias superpósitas
znawca, wybłaga, by dary ofiarne złożone na świętym sanctus Francíscus, quaesumus, in salútem noołtarzu posłużyły nam ku zbawieniu. Przez Pana.
bis proveníre depóscat. Per Dominum.
PRAEFATIO COMMUNIS:
Prawdziwie godnie jest to i sprawiedliwie, słusznie i
zbawiennie, byśmy zawsze i wszędzie dzięki Tobie
czynili, Panie święty, Ojcze wszechmogący, wiekuisty
Boże. Przez Chrystusa Pana naszego. Przez Niego Majestat twój wychwalają Aniołowie, wielbią Panowania,
ze drżeniem czczą Mocarstwa. A wspólnie z nimi w
radosnym uniesieniu sławią Niebiosa, Moce niebieskie, i błogosławione Serafiny. Dozwól, błagamy, aby i
nasze głosy przyłączyły się do nich i ze czcią uniżoną
wymawiały:
Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre,
nos tibi semper et ubíque grátias agere: Dómine
sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: per
Christum, Dóminum nostrum. Per quem maiestátem tuam laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt Potestátes. Coeli coelorúmque
Virtútes ac beáta Séraphim sócia exsultatióne
concélebrant. Cum quibus et nostras voces ut
admitti iubeas, deprecámur, súpplici confessione dicéntes:
Łk 12,42
COMMUNIO:.
Oto wierny i roztropny sługa, którego Pan postawił Fidélis servus et prudens, quem constítuit
nad swoją czeladzią, by każdemu wydzielał żywność W dóminus super famíliam suam: ut det illis in
odpowiednim czasie.
témpore trítici mensúram.
POSTCOMMUNIO:
Gdy przyjęliśmy Twój Sakrament, o Panie, niech nas
wspomaga orędownictwo świętego Franciszka, Wyznawcy, abyśmy naśladowali jego wzorowe życie i doznali skutków jego wstawiennictwa. Przez Pana.
.
Prótegat nos, Dómine, cum tui perceptióne sacraménti beátus Francíscus, pro nobis intercedéndo: ut et conversatiónis eius experiámur
insígnia,
et
intercessiónis
percipiámus
suffrágia. Per Dominum.