Gaz 03-402.qxp

Z GMINY
Bezwzglêdnie ka¿dy powinien umieæ udzieliæ I pomocy
Rozmowa z Kamilem
£upiñskim, ratownikiem
medycznym, instruktorem
udzielania I pomocy w Centrum
Integracji Spo³ecznej
"PRZYSTAÑ" w £apach.
Gazeta £apska: Projekt CIS
przewiduje, aby ka¿dy uczestnik
zosta³ przeszkolony z zasad udzielania I pomocy. Dlaczego jest to tak
wa¿ne?
Kamil £upiñski: Warto sobie
uœwiadomiæ, ¿e pierwszej pomocy
mo¿e udzieliæ ka¿dy i powinien
udzieliæ ka¿dy. Ka¿dy ma nie tylko
moralny, ale i prawny obowi¹zek.
Nie jest do tego niezbêdne
wykszta³cenie medyczne, czy ukoñczenie wielogodzinnych kursów.
Wiedza z zakresu pierwszej pomocy zawiera podstawy niezbêdne do
okreœlenia stanu osoby poszkodowanej, a praktyczne dzia³anie obejmuje kilka prostych do wykonania
czynnoœci. Oczywiœcie, im kto
wiêcej wie i umie, tym lepiej. Podczas niesienia pierwszej pomocy
najwa¿niejsza jest resuscytacja
kr¹¿eniowo-oddechowa (RKO), a
wiêc czynnoœci maj¹ce na celu
przywrócenie czynnoœci serca i
oddech. Natychmiastowe rozpoczêcie tego procesu przez œwiadków
zdarzenia, zanim dotr¹ s³u¿by ratownicze i medyczne, zwiêksza szanse prze¿ycia ratowanej osoby nawet
dwu lub trzykrotnie, poniewa¿
zapewnia przep³yw krwi przez
serce i mózg. Mimo, ¿e jest to przep³yw niewielki, to ma decyduj¹cy
wp³yw na ¿ycie chorego. Brak
przep³ywu krwi przez 4-5 minut
powoduje nieodwracalne zmiany w
ludzkim mózgu. Dlatego w³aœnie
pierwsza pomoc jest taka wa¿na.
TRZEBA PAMIÊTAÆ: To ty jesteœ
najwa¿niejszym ogniwem w ³añcuchu prze¿ycia. Jeœli Ty nie wezwiesz
pogotowia, ani nie udzielisz pomo-
ŁAPSKA
GAZETA
6
cy, to nikt inny tego nie zrobi!
W³aœnie takie trzeba mieæ podejœcie. Tu chodzi o ludzkie ¿ycie!
G£: Zajêcia s¹ roz³o¿one w
czasie na kilka miesiêcy, ale ile ³¹cznie godzin szkolenia przechodzi
ka¿dy uczestnik?
K.£.: S¹ to zajêcia warsztatowe,
w grupach, ka¿da z grup przechodzi 18-godzinne szkolenie, które
obejmuje teoriê i praktykê. Kadra
CIS, choæ nie musi, równie¿ bierze
czynny udzia³ w szkoleniu, aby
jak najlepiej nauczyæ siê udzielania
I pomocy przedmedycznej, bo, jak
sami mówi¹, nie wiadomo, kiedy
takie umiejêtnoœci siê przydadz¹ i
zawsze trzeba byæ przygotowanym na tak¹ ewentualnoœæ.
G£: Czego przez ten czas powinien siê nauczyæ uczestnik?
K.£.: Chcia³bym, aby ka¿dy
uczestnik po moim szkoleniu wiedzia³, jak ma siê zachowaæ na miejscu wypadku, co ma robiæ, jak
sprawnie wezwaæ pomoc, jak udzie-
liæ pierwszej pomocy przedmedycznej osobie nieprzytomnej,
poparzonej, po z³amaniu, krwotoku, omdleniu. Natomiast najwa¿niejszym celem jest, aby ka¿dy uczestnik szkolenia nigdy nie zawaha³ siê
i pomóg³ osobie, która bêdzie tego
potrzebowa³a. Powtórzê: nigdy nie
wiadomo, kiedy bêdziemy musieli udzieliæ pomocy. Trzeba jednak
pamiêtaæ, ¿e im jest mniej ugruntowana praktyka i im mniejsze
doœwiadczenie, tym szybciej siê
zapomina, tym szybciej powracaj¹ bariery psychiczne. Trzeba, wiêc
tê umiejêtnoœæ stale doskonaliæ. A
szkolenie powtarzaæ, najlepiej nie
rzadziej ni¿ co pó³ roku.
G£: Jakie s¹ najwa¿niejsze
zasady udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej?
K.£.: Podstawowe czynnoœci
pierwszej pomocy to:
1. Szybkie badanie poszkodowanego - ocena podstawowych
funkcji ¿yciowych:
a) nale¿y oceniæ przytomnoœæ
- zadaæ pytania, lekko potrz¹sn¹æ
(gdy poszkodowany jest przytomny odpowie lub da znak, np. przez
grymas bólu);
b) oceniæ czy ofiara oddycha pochyliæ siê lekko nad poszkodowanym, sprawdziæ, czy klatka piersiowa siê unosi, ws³uchaæ
siê, czy oddechy s¹ s³yszalne;
c) oceniæ, czy drogi oddechowe s¹ dro¿ne - odchyliæ
¿uchwê lekko ku do³owi, a
drug¹ rêkê przy³o¿yæ do czo³a
i g³owê lekko odchyliæ ku
ty³owi i wzrokowo sprawdziæ
stan jamy ustnej. 2. Wezwanie
pomocy specjalistycznej.
Numer alarmowy 112 obowi¹zuje nie tylko na terenie
kraju, ale i ca³ej Unii Europejskiej. Numer alarmowy do
Policji - 997, do Stra¿y Po¿arnej - 998, do Pogotowia Ratunkowego - 999.
3. U³o¿enie w pozycji bezpiecznej (w przypadku stwierdzenia, ¿e
ofiara nie oddycha nale¿y podj¹æ
resuscytacjê kr¹¿eniowo-oddechow¹).
Dobrzej jest znaæ najwa¿niejsze zasady przy wzywaniu
s³u¿b ratunkowych:
1) Nigdy nie odk³adaæ
s³uchawki jako pierwszy dyspozytor mo¿e mieæ
dodatkowe pytania.
2) Podaæ w miarê dok³adny opis miejsca zdarzenia.
3) Podaæ swoje dane osobowe.
4) Oceniæ wstêpnie stan
poszkodowanego i podaæ to,
co widzimy np. czy osoba jest nieprzytomna.
5) Wykonywaæ polecenia, które
wydaje dyspozytor.
G£: A jakim sprzêtem dysponujecie w Centrum?
K.£.: Na wyposa¿eniu CIS jest
apteczka pierwszej pomocy i sprzêt
do nauki resuscytacji (RKO). Ca³y
sprzêt jest dok³adnie opisany dla
uczestników, jak go prawid³owo u¿ywaæ.
G£: I jakie s¹ reakcje uczestników? Jak przebiega szkolenie?
K.£.: Reakcja uczestników jest
bardzo pozytywna. Chêtnie przystêpuj¹ do æwiczeñ, zadaj¹ pytania, gdy
jest coœ dla nich niejasne. Wiedz¹,
¿e zdobyte przez nich umiejêtnoœci mog¹ uratowaæ komuœ zdrowie,
a nawet ¿ycie.
G£: J est p an z awodowym
ratownikiem pogotowia medycznego. Czêsto ratowa³ pan czyjeœ
¿ycie? Mo¿e jakieœ przyk³ad?
K.£.: Nie jest to "³atwa i przyjemna" praca z powodu du¿ego obci¹¿enia psychicznego, odpowiedzial-
noœci za ¿ycie i zdrowie drugiego
cz³owieka, ale daje niesamowicie
du¿o satysfakcji i zadowolenia.
Moja praca ³¹czy siê nie tylko z
bólem i cierpieniem ludzkim, ale
tak¿e z wielkim radoœciami, choæby takimi, jakie towarzysz¹ narodzeniu dziecka. Na przyk³ad pewnego
wieczoru dostaliœmy wezwanie:
"zaczynaj¹ca siê akcja porodowa".
B³yskawicznie wsiedliœmy w karetkê i po kilku minutach dotarliœmy
do pacjentki. By³o ju¿ za póŸno na
transport do szpitalna, wiêc musieliœmy przyj¹æ poród w domu.
Wkrótce urodzi³a siê piêkna i zdrowa dziewczynka. Naprawdê jest to
niesamowite prze¿ycie.
G£: Dziêkujê za rozmowê.
K.£.:: Dziêkujê.
Projekt wspó³finansowany ze œrodków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Spo³ecznego
nr 03 / 20 marca 2014