PIĄTEK SUCHYCH DNI WRZEŚNIOWYCH

23 września 2016 r.
PIĄTEK SUCHYCH DNI WRZEŚNIOWYCH
Wspomnienie św. Linusa, Papieża i Męczennika
Feria Sexta Quattuor Temporum Septembris - II classis
Commemoratio: S. Lini Papae et Martyris
23 września 2016 r. -- kolor szat fioletowy – Msza wł., bez Gloria,
w Mszach czytanych 2. modlitwa: Wspomnienie św. Linusa, Papieża i Męczennika, bez Credo, prefacja zwykła, Kanon.
W tradycji Kościoła dni trzeciego tygodnia września są jednymi
z postnych dni kwartalnych. Obchodzono je w pierwszym tygodniu każdej
z czterech pór roku, jako Suche dni wiosenne, letnie, jesienne i zimowe.
Suche dni wrześniowe, jak popularnie zwykło się je nazywać, przypadały
na środę, piątek oraz sobotę, i do Vaticanum II wiązały się ze ścisłym postem, mającym przyczyniać się do odnowy duchowej. Równolegle funkcjonująca nazwa Suche dni "siódmego miesiąca" przechowała odniesienie do
tradycji żydowskiej, w której figurą naszych obchodów jest święto siódmego miesiąca - września.
Od początku w obu tradycjach, zwłaszcza judaistycznej, wrześniowy czas wiązano z winobraniem, co tłumaczy wyraźne odniesienia do symboliki wina w trzech Mszach na dni kwartalne. W tym miesiącu Żydzi obchodzili aż trzy istotne święta: Nowy Rok, święto Pojednania - opatrzone
surowym postem - i święto Namiotów, będące dziękczynieniem za zebrane
plony. Nasze Suchedni kontynuują tę symbolikę oraz wyraźnie dziękczynną i pokutną treść żydowskiego święta. W czasie dni kwartalnych modlono
się o ducha pokuty (luty-marzec), o powołania do służby w Kościele (majczerwiec), za dzieci, młodzież i wychowawców (trzeci tydzień września)
oraz o życie chrześcijańskie rodzin (trzeci tydzień Adwentu).
Wszechmogący, wieczny Boże, który zbawienną wstrzemięźliwością leczysz
ciała i dusze, prosimy kornie Twój majestat: daj się przebłagać pobożnymi
modłami poszczących i udziela nam pomocy teraz i w przyszłości (1 Kolekta soboty Suchych dni wrześniowych, tł. Mszał tyniecki). (Małgorzata Gadomska za liturgia.pl)
Zachowało się o św. Linusie mało informacji. Pochodził z Etrurii,
być może z Tuscji, gdzie miał przyjść na świat w miasteczku Volterra, jako
syn Herkulanusa. Jako następca św. Piotra wsławił się napomnieniem
adresowanym do kobiet, aby w świątyni nakrywały głowy welonem, czego
zresztą wymagał już św. Paweł apostoł. Chodziło mu zapewne o to, by ich
fryzury i ozdoby do włosów nie stawały się przyczyną roztargnienia mężczyzn. Linus miał być według Ireneusza i Euzebiusza towarzyszem św.
Pawła, który przesłał z Rzymu pozdrowienia Tymoteuszowi w Efezie. Po
kilkunastu latach rządzenia Kościołem w Rzymie zmarł, jak głosi legenda,
śmiercią męczeńską i został pochowany obok św. Piotra.
Natomiast w VI wieku pojawiło się pismo apokryficzne, sygnowane jego
imieniem pt. Martyrium beati Petri Apostoli a Lino conscriptum. Kościół
wspomina go 23 września.
2 klasy
Szaty fioletowe
Ps 104,3-4
Lætétur cor quæréntium
Dóminum: quærit e Dóminum, et confirmámini: quaerite fáciem eius semper.
Ps 104,1
Confitémini Dómino et inPs. Chwalcie Pana i wzywajcie vocáte nomen eius: annunJego imienia: dzieła Jego głoście tiáte inter gentes ópera eius.
wśród narodów. V. Chwała Ojcu. V. Glória Patri.
ORATIO:
Wszechmogący Boże, spraw, pro- Præsta, quaesumus, omníposimy Cię, abyśmy wiernie obcho- tens Deus: ut, observatiónes
dząc doroczny post, podobali się sacras ánnua devotióne reTobie duszą i ciałem. Przez Pa- coléntes, et córpore tibi plana.
ceámus et mente. Per Dominum.
INTROITUS:
Niech się weseli serce szukających Pana, szukajcie Pana
i umacniajcie się, szukajcie zawsze Jego oblicza.
Comm: S. Lini Papae et Mart.
Wiekuisty Pasterzu, wejrzyj łaskawie na Swoją trzodę i otocz ją
nieustanną opieką za przyczyną
świętego Linusa, Papieża i Męczennika, którego ustanowiłeś
pasterzem całego Kościoła. Przez
Pana.
LECTIO:
To mówi Pan Bóg: Nawróć się,
Izraelu, do Pana, Boga Twego,
boś się potknął w twoim występku. Wejźmijcie ze sobą słowa
(pokuty), a nawróćcie się do Pana! Powiedzcie do Niego: Usuń
całą winę, weź to, co dobre, uiścimy się z naszych obietnic.
Asyria nie będzie dla nas zbawieniem, nie dosiądziemy już
koni i nie powiemy już więcej
«bogowie nasi» na twory rąk naszych. U Ciebie bowiem sierota
znajdzie współczucie. Uleczę ich
niewierność, serdecznie ich umiłuję, bo gniew mój odwrócił się
od nich. Będę jak rosa dla Izraela, będzie on rósł jak lilia, jak
Gregem tuum, Pastor ætérne, placátus inténde: et, per
beátum Linum Mártyrem
tuum
atque
Summum
Pontíficem, perpétua protectióne custódi; quem totíus
Ecclésiæ præstitísti esse
pastórem. Per Dominum.
Oz 14,2-10
Hæc dicit Dóminus Deus:
Convértere, Israel, ad Dóminum, Deum tuum: quóniam
corruísti in iniquitáte tua.
Tóllite vobíscum verba, et
convertímini ad Dóminum et
dícite ei: Omnem aufer
iniquitátem, áccipe bonum: e
reddémus vítulos labiórum
nostrórum. Assur non salvábit nos, super equum non
ascendémus, nec dicémus
ultra:
Dii
nostri
ópera
mánuum nostrárum: quia
eius, qui in te est, miseréberis pupílli. Sanábo contritiónes eórum, díligam eos
spontánee: quia avérsus est
topola zapuści korzenie. Rozpuści swoje gałązki i będzie wspaniały jak drzewo oliwne i wonny
jak Liban. Powrócą by usiąść
w mym cieniu, żyć będą pszenicą, będą rosnąć jak winny
krzew, a rozgłos ich będzie jak
wina libańskiego. Efraimowi –
na co mu jeszcze bożki? Ja wysłuchuję i baczę. Ja jestem jak
cyprys zielony: dzięki mnie owoc
wydajesz. Kto jest mędrcem, aby
to zrozumieć? Kto rozumny, aby
to pojąć? Bo drogi Pańskie są
proste i sprawiedliwi według
nich postępują, a grzeszni na
nich się potkną.
GRADUALE:
Zwróć się ku nam, Panie, na
chwilę i daj się ubłagać Swoim
sługom. V. Panie, Tyś był
ucieczką naszą z pokolenia na
pokolenie.
EVANGELIUM:
Onego czasu: Pewien faryzeusz
zaprosił Jezusa posiłek do siebie.
I wszedłszy do domu faryzeusza,
zasiadł do stołu. A oto niewiasta,
która była w mieście jawnogrzesznicą, skoro się dowiedziała, że siedział przy stole w domu
faryzeusza, przyniosła alabastrowe naczynie olejku i stanąwszy z tyłu u nóg Jego, poczęła
łzami zlewać stopy Jego i wycierać
włosami
swej
głowy.
I całowała stopy Jego, i namaszczała olejkiem. A widząc to faryzeusz, który Go zaprosił, myślał
sobie w duszy: gdyby ten był
prorokiem, wiedziałby zaiste, co
zacz jest ta niewiasta, która się
go dotyka; że jest grzesznicą.
furor meus ab eis. Ero quasi
ros, Israël germinábit sicut
lílium, et erúmpet radix eius
ut Líbani. Ibunt rami eius, et
erit quasi olíva glória eius: et
odor
eius
ut
Líbani.
Converténtur sedéntes in
umbra eius: vivent trítico, et
germinábunt quasi vínea:
memoriále eius sicut vinum
Líbani. Ephraim quid mihi
ultra idóla? ego exáudiam, et
dírigam eum ego ut abíetem
viréntem: ex me fructus tuus
invéntus est. Quis sápiens, et
intélleget ista? intéllegens, et
sciet hæc? Quia rectæ viæ
Dómini, et iusti ambulábunt
in eis: prævaricatóres vero
córruent in eis.
Ps 89,13.1
Convértere,
Dómine,
aliquántulum, et deprecáre super servos tuos. V. Dómine,
refúgium factus es nobis, a
generatióne et progénie.
Łk 7,36-50
In illo témpore: Rogábat Iesum quidam de pharisaeis,
ut manducáret cum illo. Et
ingréssus domum pharisaei,
discúbuit. Et ecce, múlier,
quæ erit in civitáte peccátrix, ut cognóvit, quod accubuísset in domo pharisaei,
áttulit alabástrum unguénti:
et stans retro secus pedes
eius, lácrimis coepit rigáre
pedes eius, et capíllis cápitis
sui tergébat, et osculabátur
pedes eius et unguénto ungébat. Videns autem pharisaeus, qui vocáverat eum, ait
intra se, dicens: Hic si esset
Prophéta, sciret utique, quæ
et qualis est múlier, quæ
I odpowiadając Jezus rzekł doń:
« Szymonie, mam ci coś do powiedzenia». A on rzeł: «Mistrzu,
powiedz!» «Pewien wierzyciel
miał dwóch dłużników: jeden był
mu winien pięćset denarów,
a drugi pięćdziesiąt. I gdy nie
mieli z czego oddać, darował
obydwom Któryż tedy bardziej
go miłuje?» A Szymon odpowiadając rzekł: «Sądzę, że ten, któremu więcej darował». A On mu
rzekł: «Dobrześ osądził». I zwróciwszy się ku niewieście, rzekł
Szymonowi: «Widzisz tę niewiastę? Wszedłem do domu twego:
nie podałeś mi wody do nóg, a ta
łzami skropiła stopy moje i włosami swymi otarła. Pocałunku
mi nie dałeś, a ta, odkąd weszła,
nie przestała całować nóg moich.
Nie namaściłeś oliwą głowy mojej, a ta olejkiem nogi moje namaściła. Dlatego powiadam ci:
Odpuszczone są liczne jej grzechy, bo wielce umiłowała. A komu mniej odpuszczają, mniej
miłuje». Rzekł tedy do niej: «Odpuszczają ei się grzechy». I poczęli współbiesiadnicy mówić
między sobą: «Któż jest ten, że
nawet
grzechy
odpuszcza?»
I rzekł do niewiasty: «Wiara twoja zbawiła cię. Idź w pokoju».
tangit eum: quia peccátrix
est. Et respóndens Iesus, dixit ad illum: Simon, habeo tibi
áliquid dícere. At ille ait:
Magíster, dic. Duo debitóres
erant cuidam fæneratóri:
unus
debébat
denários
quingéntos, et álius quinquagínta. Non habéntibus
illis, unde rédderent, donávit
utrisque. Quis ergo eum plus
díligit? Respóndens Simon,
dixit: Æstimo quia is, cui
plus donávit. At ille dixit ei:
Recte iudicásti. Et convérsus
ad mulíerem, dixit Simóni:
Vides hanc mulíerem? Intrávi in domum tuam, aquam
pédibus meis non dedísti:
hæc autem lácrimis rigávit
pedes meos et capíllis suis
tersit. Oscuum mihi non
dedísti: hæc autem, ex quo
intrávit, non cessávit osculári pedes meos. Oleo caput
meum non unxísti: hæc
autem unguénto unxit pedes
meos. Propter quod dico tibi:
Remittúntur ei peccáta multa, quóniam diléxit multum.
Cui autem minus dimíttitur,
minus díligit. Dixit autem ad
illam: Remittúntur tibi peccáta. Et coepérunt, qui simul
accumbébant, dícere intra
se: Quis est hic, qui étiam
peccáta
dimíttit?
Dixit
autem ad mulíerem: Fides
tua te salvam fecit: vade in
pace.
OFFERTORIUM:
Ps 102,2.5
Błogosław, duszo moja, Pana Benedic, anima mea, Dómii nie zapominaj wszystkich do- no, et noli oblivísci omnes
brodziejstw Jego, a młodość two- retributiones eius: et reja odnowi się jak u orła.
novábitur,
sicut
áquilæ,
iuvéntus tua.
SECRETA:
Racz przyjąć, prosimy Cię, Panie, nasze posty. Niech one nas
oczyszczą i uczynią godnymi
Twej łaski i zawiodą do wiekuistych dóbr, które obiecałeś.
Przez Pana.
Złożywszy dary, prosimy Cię,
Panie, oświeć łaskawie Twój
Kościół, by trzodzie Twojej
wszędzie sprzyjało powodzenie,
a pasterze pod Twymi rządami
starali się podobać Twojemu
imieniu. Przez Pana.
PRAEFATIO COMMUNIS:
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie
składali dziękczynienie, Panie,
Ojcze Święty, wszechmogący,
wieczny Boże, przez Chrystusa,
Pana naszego. Przez Niego Twój
majestat
chwalą
Aniołowie,
uwielbiają Państwa, z lękiem
czczą Potęgi, Niebiosa i Moce
niebios oraz błogosławieni Serafini we wspólnej wysławiają radości. Z nimi to, prosimy, dozwól
i naszym głosom wołać w pokornym uwielbieniu:
Accépta tibi sint, Dómine,
quaesumus,
nostri
dona
ieiúnii: quæ et expiándo nos
tua grátia dignos effíciant, et
ad sempitérna promíssa perdúcant. Per Dominum.
Comm: S. Lini Papae et Mart.
Oblátis munéribus, quaesumus,
Dómine,
Ecclésiam
tuam benígnus illúmina: ut,
et gregis tui profíciat ubique
succéssus, et grati fiant
nómini tuo, te gubernánte,
pastóres. Per Dominum.
Vere dignum et iustum est,
æquum et salutáre, nos tibi
semper et ubíque grátias
agere: Dómine sancte, Pater
omnípotens, ætérne Deus:
per Christum, Dóminum nostrum. Per quem maiestátem
tuam laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt
Potestátes.
Coeli
coelorúmque Virtútes ac beáta
Séraphim sócia exsultatióne
concélebrant. Cum quibus et
nostras voces ut admitti iubeas, deprecámur, súpplici
confessione dicéntes:
Ps 118,22.24
COMMUNIO:.
Oddal ode mnie szyderstwo Aufer a me oppróbrium et
i wzgardę, bo chowam Twoje contémptum, quia mandáta
przykazania, o Panie, bo stale tua exquisívi, Dómine: nam
rozważam Twoje Prawo.
et testimónia tua meditátio
mea est.
POSTCOMMUNIO:
Spraw, prosimy, wszechmogący Quaesumus,
omnípotens
Boże, abyśmy składając dzięki Deus:
ut,
de
percéptis
za przyjęte dary otrzymywali munéribus grátias exhibéncoraz większe dobrodziejstwa. tes,
benefícia
potióra
Przez Pana.
sumámus. Per Dominum.
Prosimy Cię, Panie, rządź miłościwe Twoim Kościołem, krzepionym przez święty pokarm,
aby pod Twoim możnym panowaniem rosła wolność Kościoła,
a związek jego z Tobą trwał niezachwiany. Przez Pana.
Comm: S. Lini Papae et Mart.
Refectióne sancta enutrítam
gubérna, quaesumus, Dómine, tuam placátus Ecclésiam:
ut,
poténti
moderatióne
dirécta, et increménta libertátis accípiat et in religiónis integritáte persístat.
Per Dominum.