MS Excel - Zajęcia 3

Danuta Olêdzka. OMK, Excel 97 w ãwiczeniach
10
ÃWICZENIE 6 ÃWICZENIA W ADRESOWANIU MIESZANYM
ÃWICZENIE POKAZOWE nr 6. Oblicz objêtoœã walcó w o promieniu r = 1; 1,5; 2; 7 cm
i wysokoœci h = 10; 10,5; …..; 18 cm. Wynik podaj w dcm3 z dokùadnoœci¹ do 2 cyfr po przecinku. Utworzymy prostok¹tn¹ tablicê, kolumny bêd¹ odpowiadaã kolejnym wartoœciom h,
a wiersze kolejnym wartoœciom r. Na przeciêciu danego wiersza i kolumny umieœcimy wynik objêtoœã walca. Trudnoœã polega na wpisaniu prawidùowej formuùy do komó rki B10 tak, by
mo¿na byùo j¹ skopiowaã do kolejnych komó rek wiersza: C10:R10, a potem caùy blok B10:R10
- do kolejnych wierszy czyli do C11:R21. Oto pocz¹tek pracy:
B
C
r\h
10
1,0 =PI()*$A10^2*B$9/1000
1,5
9
10
11
D
10,5
E
11,0
11,5
e
A
So
ftw
ar
Ãwiczenie 6A - do samodzielnego r ozwi¹zania.
Na koszt wynajêcia samochodu skùadaj¹ siê: opùata za ka¿dy dzieñ wynajêcia oraz opùata za ka¿dy przejechany km. Opracuj arkusz, któ ry zbuduje tabelê kosztó w wynajêcia samochodu na 1, 2,
.,10 dni przy dùugoœci trasy 10, 20, 30,…, 200 km dziennie. Przykùadowe opùaty:
50 zù/dziennie, 0,5 zù/km. Wyniki musz¹ zmieniaã siê, gdy zmienimy dane.
ne
by
Br
oa
dG
un
Ãwiczenie 6B - do samodzielnego r ozwi¹zania.
Opracuj arkusz, któ ry zbuduje tabelê funkcji y = |x3 –1| dla 40 wartoœci x zmieniaj¹cych siê od
danej wartoœci pocz¹tkowej z danym krokiem. Obie dane wpisz do oddzielnych kom rek i korzystaj z wartoœci w nich umieszczonych. Zredaguj wykres.
Oto pocz¹tkowy fragment obliczeñ: W kolumnie A wpisujemy numer kroku, jakiego dokonujemy na osi x pocz¹wszy od lewego krañca przedziaùu. W komó rkach: F2, F3 dane.
Komó rce F2 nadajmy nazwê aa , komó rce F3 zaœ - nazwê kr , nazwy s¹ przykùadowe.
A
B
C
D
E
F
1 numer
x
y(x)
2
0 =aa+A2*kr =MODU£.LICZBY(B2^3-1)
a =
-3,0
3
1 =aa+A3*kr =MODU£.LICZBY(B3^3-1)
krok =
0,5
fM
ac
hi
ÃW. 7 ZAPIS WYRAÝEÑ LOGICZNYCH. INSTRUKCJ A WARUNKOWA J EÝELI
pd
ZAPIS WARUNKÓW ZA POMOC¥ OPERATORÓW
< mniejsze
> wiêksze
<= mniejsze lub r wne
>= wiêksze lub ró wne
<> ró ¿ne
= r wne
ZAPIS WYRAÝEÑ LOGICZNYCH
Wyra¿enia logiczne zapisujemy za pomoc¹ funkcji logicznych zapisanych w kreatorze funkcji.
zapis og lny
znaczenie
przykùad
NIE(warunek)
negacja
NIE(A3>A5)
ORAZ(warunek1;..;warunekN)
koniunkcja
ORAZ(A3>=0;B1<=0)
LUB(warunek1;..;warunekN)
alternatywa
LUB(A3>0;B1<>0)
W koniunkcji i alternatywie liczba warunk w N ≤ 30.
Dobrze jest nauczyã siê wpisywaã wyra¿enia logiczne z klawiatury, nie korzystaj¹c z opcji Wklej
funkcjê.
Danuta Olêdzka. OMK, Excel 97 w ãwiczeniach
11
ZAPIS INSTRUKCJ I WARUNKOWEJ
J EÝELI(wyr a¿enie_logiczne;akcja_1;akcja_2) lub
J EÝELI(wyr a¿enie_logiczne;akcja)
ÃWICZENIE POKAZOWE nr 7..
Ãwiczenia z funkcj¹ J EÝELI() wykonuj korzystaj¹c z opcji Wstaw | Funkcja…. lub przyci-
oa
dG
un
So
ftw
ar
e
skiem
z paska narzêdzi.
Do komó rek w kolumnie A proszê wstawiaã ró ¿ne wartoœci tak, aby sprawdziã dziaùanie redagowanych instrukcji warunkowych.
1. Do A1 wpisz dowoln¹ liczbê. W komó rce B1 ma powstaã tekst „ujemna” je¿eli wartoœã
w A1 jest ujemna, a tekst „nieujemna” w przeciwnym przypadku. Przejdê do B1, wybierz
funkcjê J EÝELI() i wypeùnij:
pd
fM
ac
hi
ne
by
Br
2. W A2 jest dowolna liczba. W komó rce B2 ma byã pierwiastek kwadratowy tej liczby, jeœli
jest to liczba nieujemna, a tekst pusty w przeciwnym przypadku.
Wpisz do A2 liczbê 9, przejdê do B2 i skorzystaj Wklej funkcjê do wypeùnienia okienka:
z tym, ¿e zapis =PIERWIASTEK(A2) powstaje przez wybranie odpowiedniej funkcji z listy
znajduj¹cej siê pod polem odwoùania. Uwaga: Jeœli okienko zniknie, zanim wypeùnisz wszystkie
pola, to przejdê kursorem do komó rki B2 i kliknij mysz¹ przycisk wstawiania funkcji.
Ãwiczenie 7A - do samodzielnego r ozwi¹zania.
W A3 jest liczba, w B3 ma powstaã tekst „+”, „0” lub „-” w zale¿noœci od znaku liczby A3.
Danuta Olêdzka. OMK, Excel 97 w ãwiczeniach
12
Jest to zagnie¿d¿ona funkcja J EÝELI().
Rysunek obok wskazuje spos b
rozwi¹zania.
e
Wskazó wka: Przejdê do B3, skorzystaj z
opcji Wklej funkcjê.... Wpisz w
odpowiednie pola: warunek A3=0
tekst: „0”, przejdê do trzeciego pola i skorzystaj znó w z Wklej funkcjê..., odpowiedni przycisk
znajduje siê w polu nazwy.
ne
by
Br
oa
dG
un
So
ftw
ar
Ãwiczenie 7B - do samodzielnego r ozwi¹zania.
Sporz¹dê nastêpuj¹ce zestawienie dotycz¹ce 20 pracownikó w wpisuj¹c ró ¿ne stanowiska, w tym
kilku technik w:
Pracownik
Stanowisko Zarobki roczne Sta¿ pracy Dodatek gminny Premia szefa
Pracownik 1
technik
12000
3
Pracownik 2
asystent
9000
5
Gmina przyznaje pracownikom o rocznych zarobkach poni¿ej ustalonej kwoty (np. 10 tys.) jeden
raz w roku dodatek w wysokoœci X zù (np. 200 zù).
Szef decyduje, ¿e premiê Y zù (np. 500 zù) otrzymuj¹ raz w roku wszyscy technicy o sta¿u pracy
dùu¿szym ni¿ K lat, przykùadowo K = 2.. Wskazó wka:
• Wpisz przykùadowe wartoœci w oddzielnych komó rkach; nadaj im nazwy lub pamiêtaj o adresach bezwzglêdnych.
• Okreœl dodatek gminny pierwszego pracownika wpisuj¹c do odpowiedniej komó rki wùaœciw¹
formuùê z funkcj¹ J EÝELI(), wyra¿enie to skopiuj dla pozostaùych pracownikó w.
• Postêpowanie powtó rz dla okreœlenia premii od szefa.
• Sprawdê czy zmiana danych powoduje automatyczn¹ zmianê wynik w.
pd
fM
ac
hi
Ãwiczenie 7C - do samodzielnego r ozwi¹zania.
W pewnym pañstwie ustalono proste zasady podatkowe. Okreœla siê pró g podatkowy (w 1999
roku jest to 1000 dukató w), któ ry dzieli pùatnikó w na 2 klasy: klasê I i II. Podatnik w klasie I
pùaci okreœlony procent od dochodó w rocznych (w 1999 roku jest to 10%), podatnik w klasie II
pùaci ponadto okreœlony procent od nadwy¿ki dochodó w (w 1999 roku jest to 15%). Obliczmy
podatek dla 10 pracownik w.
Wszystkie liczby s¹ przykùadowe, nasze obliczenia maj¹ byã dobre dla ka¿dych sensownych danych. Oto pocz¹tek pracy w EXCELu:
A
B
C
D
E
1 PRÓG PODATKOWY
KTO
DOCHODY
PODATEK
2
1000
Pracownik 1
800
3 Procent dla klasy I
Pracownik 2
900
4
10%
Pracownik 3
1000
5 Procent dla klasy II
Pracownik 4
1100
6
15%
Pracownik 5
1200
Danuta Olêdzka. OMK, Excel 97 w ãwiczeniach
13
ÃWICZENIE 8 STATYSTYCZNY ROZK£AD CZÆSTOÚCI
un
So
ftw
ar
e
ÃWICZENIE POKAZOWE nr 8.
Z egzaminu testowego z informatyki mo¿na otrzymaã od 0 do 100 punktó w. Skala ocen:
do 50
51-60
61-70
71-80
81-90
91-100
ndst
dst
dst+
db
db+
bdb
Wprowadêmy listê 10 osó b i punkty, jakie uzyskali na egzaminie, w ukùadzie wskazanym poni¿ej. Wpiszmy przyjêt¹ skalê ocen.
A
B
C
D
E
F
G
H
1 l.p.
Nazwisko
Wynik
oceny
skala
2
1
Student 1
2
ndst
50
3
2
Student 2
12
dst
60
4
3
Student 3
45
dst+
70
5
4
Student 4
45
db
80
6
5
Student 5
65
db+
90
7
6
Student 6
75
bdb
100
8
7
Student 7
99
9
8
Student 8
97
10
9
Student 9
98
11 10 Student 10
99
by
Br
tablica danych (tu: wyniki egzaminu)
tablica przedziaùó w (tu: skala ocen)
oa
dG
Naszym celem jest obliczenie ile osó b otrzymaùo ocenê ndst, ile dst, itd., czyli podanie czêstoœã
wystêpowania poszczegó lnych ocen. Wyniki te, bêd¹ wpisane w komó rkach H2:H7.
Blok C2:C11 to tablica danych ,
blok G2:G7 – tablica przedziaùó w
Mamy tu do czynienia z wyra¿eniem tablicowym: funkcj¹, któ ra dwó m tablicom przyporz¹dkowuje trzeci¹ tablicê:
→
tablica czêstoœci
(tu: czêstoœã wystêpowania ocen czyli liczby os b, kt re
otrzymaùy poszczegó lne oceny)
pd
fM
ac
hi
ne
Tablica danych skùada siê z wartoœci ustawionych w porz¹dku rosn¹cym, w kolejnych wierszach
jednej kolumny. Sposó b tworzenia wyra¿enia tablicowego w EXCELu jest specyficzny. Oto
przepis w naszym przykùadzie:
• zaznacz mysz¹ blok H2:H7 lub H2:H8. Jest to miejsce, w kt rym powstan¹ wyniki.
• wybierz funkcjê CZÆSTOÚÃ() i wypeùnij okienko:
• Wyra¿enie:
=CZÆSTOÚÃ(C2:C11;G2:G7) lub =CZÆSTOÚÃ(C2:C11;G2:G8)
uka¿e siê w komó rce H2, OK. ., nie naciskaj Enter ‘a lecz
Danuta Olêdzka. OMK, Excel 97 w ãwiczeniach
14
• przejdê klawiszem funkcyjnym F2 do edycji komó rki H2, nastêpnie Ctr l+Shift+Enter zleã utworzenie wyra¿enia tablicowego.
W przypadku, gdy blok wartoœci wynikó w jest du¿y, celowe jest nadanie mu nazwy (zaznacz
blok, wpisz nazwê w polu odwoùania, zatwierdê przez Enter ). Przyjmijmy, ¿e blok z wynikami
punktowymi nazwaliœmy punkty, a blok ze skal¹ ocen skala , to do H2 wpisujemy
=CZÆSTOÚÃ(PUNKTY;SKALA)
Sporz¹dêmy wykres ilustruj¹cy liczebnoœã osó b w poszczegó lnych klasach ocen: argumenty
funkcji s¹ zapisane w bloku F2:F7, wartoœci funkcji s¹ w bloku H2:H7. Wybierzmy wykres typu
koùowego. Umieœãmy wartoœci liczbowe i procentowe przy ka¿dym wycinku koùa.
Ãwiczenie 8A - do samodzielnego r ozwi¹zania.
Zmierzono œrednice 20 przypadkowo wybranych elementó w [mm] i zanotowano wyniki:
pd
fM
ac
hi
ne
by
Br
oa
dG
un
So
ftw
ar
e
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20
62 63 64 60 65 67 66 68 62 63 61 60 65 64 63 66 69 68 60 68
Wartoœci liczbowe podziel na 3 klasy: poni¿ej 95% œredniej, pomiêdzy 95% a 105 % œredniej,.
powy¿ej 105% œredniej. Oblicz liczebnoœã ka¿dej z klas i zilustruj wykresem kolumnowym tzw. histogr amem liczebnoœci. Oblicz wzglêdn¹ liczebnoœã ka¿dej z klas (iloraz liczebnoœci
klasy przez liczebnoœã zbioru) i zilustruj wykresem kolumnowym, tzw. histogr amem czêstoœci.
Wartoœci liczbowe podziel na 4 klasy: poni¿ej 95% œredniej, pomiêdzy 95% a 100% œredniej,
pomiêdzy 100% a 105% œredniej, powy¿ej 105% œredniej. Utwó rz histogramy liczebnoœci i czêstoœci.
Oba wykresy sformatuj jednakowo, umieϋ jeden pod drugim.