D - Sąd Rejonowy w Wołominie

Sygn. akt II K 520/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 26 października 2015 r.
Sąd Rejonowy w Wołominie w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Alina Bielińska
Protokolant: Ewelina Zaremba
Przy udziale Prokuratora Joanny Ryszawa
po rozpoznaniu w dniu 26.10.2015 r.
sprawy S. K. urodz. (...) w N.,
córki W. i G. z d. K.
oskarżonej o to, że:
w dniu 10 grudnia 2013 roku przy ul. (...) w M., województwa (...), działając wspólnie i w porozumieniu z dwiema
nieustalonymi osobami w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła S. S. do niekorzystnego rozporządzenia
mieniem w łącznej kwocie 24 293 zł w ten sposób, że po uprzednim wprowadzeniu jej w trakcie rozmowy telefonicznej
przez nieustaloną osobę w błąd co do tożsamości prowadzącej rozmowę telefoniczną, a ponadto w celu, na który mają
zostać przeznaczone pieniądze, odebrała od pokrzywdzonej pieniądze w kwocie 24 293 zł kwitując ich odbiór,
tj. o czyn z art. 286 § 1 kk
orzeka
1. Oskarżoną S. K. uznaje za winną popełnienia zarzuconego jej w akcie oskarżenia czynu i za to na podstawie art. 286
§ 1 kk skazuje ją na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;
2. na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 2 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza
na okres 3 (trzech) lat próby;
3. na mocy art. 73 § 2 kk oddaje oskarżoną na okres próby pod dozór kuratora;
4. na mocy art. 46 § 1 kk zobowiązuje oskarżoną do naprawienia szkody na rzecz S. S. poprzez wpłatę w terminie 2
(dwóch) miesięcy od uprawomocnienia się wyroku kwoty 10.000 (dziesięciu tysięcy) złotych i w okresie kolejnych 7
(siedmiu) miesięcy pozostałej części szkody w 6 (sześciu) ratach po 2.000 (dwa tysiące) złotych każda i jednej racie w
wysokości 2.293 (dwa tysiące dwieście dziewięćdziesiąt trzy ) złote;
5. na mocy art. 624 § 1 kpk zwalania oskarżoną w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych;
6. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. B. kwotę 531,36 (pięćset trzydzieści jeden złotych, 36/100 groszy)
złotych w tym podatek VAT z tytułu zastępstwa procesowego.
IIK 520/14
UZASADNIENIE
Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 10.12.2013r. około godziny 12:00 poszkodowana S. S. (1) odebrała połączenie na telefonie stacjonarnym.
Usłyszała słowa kobiety o treści „ słuchaj mamo nie mogę z tobą rozmawiać , w nocy było u mnie pogotowie, dostałam
antybiotyk”. Poszkodowana odpowiedziała, że właśnie jedzie do niej brat J. S.. Zaskoczona pomyślała, że córka
rzeczywiście zachorowała, bo często miewa problemy z gardłem.
Następnie usłyszała, głos innej kobiety, która przedstawiła się jako K. i stwierdziła, że jest koleżanką córki, z którą ma
wspólne konto bankowe. Kobieta ta oświadczyła, że ma pogrzeb w rodzinie i potrzebne są jej pieniądze, a jeśli weźmie
gotówkę ze wspólnego konta, to córka na tym straci. Wymieniła początkowo, że potrzebne jest jej około 100 000 zł.,
ale gdy usłyszała, że poszkodowana nie dysponuje taką kwotą, stwierdziła, że może pożyczyć, tyle ile ma w domu.
S. S. (1) przechowywała w domu oszczędności w wysokości 22 000 zł. i 550 euro, o czym poinformowała rozmówczynię.
Wówczas kobieta o nazwisku K., powiedziała je, że po pieniądze przyjedzie jej córka O. K. (1) i ona podpisze
oświadczenie potwierdzające ich odbiór. Początkowo przekazanie pieniędzy miało nastąpić na przystanku przy
kościele w M., ale ostatecznie owa córka miała przyjść do domu pokrzywdzonej. Rozmówczyni poprosiła S. S., aby ta
nie rozłączała połączenia telefonicznego.
Poszkodowana czekała około 1,5 godziny. Kiedy nikt nie przychodził, postanowiła wyjść z domu uznając, iż owa córka
nie może trafić do jej domu,o czym powiadomiła ową kobietę. Gdy tylko wyszła przed posesję zobaczyła biegnącą w
jej stronę młodą dziewczynę, która przywitała się i przedstawiła jako O. K. (1). Następnie Poszkodowana przekazała
jej kopertę z pieniędzmi i ta podpisała się na oświadczeniu o ich przyjęciu.
S. S. (1) wróciła do domu i dopiero wtedy zaczęła się niepokoić. Próbowała połączyć się z córką, ale ta najpierw nie
odbierała telefonu, a potem z uwagi na pilne zajęcia nie mogła rozmawiać. Poszkodowana zdziwiła się, że córka jest
zdrowa. Potem dowiedziała się od córki, że ta nie telefonowała do niej i nie ma z nikim wspólnego konta bankowego.
Zorientowała się wówczas, że została oszukana.
S. S. (1) rozpoznała oskarżoną S. K. jako O. K. (2).
Ustalenia powyższe Sąd oparł: na zeznaniach świadków S. S. (k. 1-3,9) i A. B., częściowo na wyjaśnieniach oskarżonej
(k.305) oraz na dokumentach zaliczonych w poczet materiału dowodowego.
Oskarżona S. K. w toku postępowania przygotowawczego negowała własną odpowiedzialność i odmówiła składania
wyjaśnień.
Na rozprawie do winy przyznała się. Odmówiła składania wyjaśnień. Nie potwierdziła swego wcześniejszego
stanowiska w zakresie odpowiedzialności i oświadczyła, że chce dobrowolnie poddać się karze w trybie art.387§1kpk.
Prokurator przychylił się do wydania wyroku w trybie art.387§1kpk wnosząc o wymierzenie S. K. kary 1 roku
pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres lat 3, o orzeczenie dozoru kuratora oraz
obowiązku naprawienia szkody.
Obrońca poparł stanowisko oskarżonej, wniósł o uznanie jej za winnej popełnienia zarzuconego jej w akcie oskarżenia
czynu i przychylił się do wniosku Prokuratora w zakresie wymiaru kary proponując jednocześnie, aby naprawienie
szkody nastąpiło w okresie 9 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku w ratach, a pierwsza rata w wysokości 10 000
zł. została wpłacona na rzecz poszkodowanej w ciągu 2 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku.
Pełnomocnik oskarżycielki prywatnej S. S. nie sprzeciwiał się propozycjom co wysokości wymierzonej oskarżonej kary,
wnioskował natomiast o skonkretyzowania zasad naprawienia szkody w ten sposób, aby pierwsza rata w wysokości 10
000 zł. została wpłacona poszkodowanej w ciągu 2 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku, a następne w okresie 7
kolejnych miesięcy tj. 6 rat po 2000 zł. i jedna w wysokości 2293 zł.
Wszystkie strony zaakceptowały powyższe stanowisko w zakresie warunków naprawienia szkody oraz kary.
Z uwagi na to, że okoliczności popełnienia zarzuconego oskarżonej przestępstwa nie budziły wątpliwości, bowiem
materiał dowodowy był jednoznaczny, jasny, pełny i precyzyjny, a cele postępowania zostały osiągnięte mimo nie
przeprowadzenia rozprawy i wobec stanowiska Prokuratora oraz oskarżycielki posiłkowej akceptujących wniosek
oskarżonej i obrońcy, Sąd przychylił się do niego i wydał wyrok zgodny z treścią poczynionych przez strony zgodnych
ustaleń.
Sąd zwolnił oskarżoną od ponoszenia kosztów postępowania z uwagi na jej zły stan majątkowy oraz zobowiązania
finansowe względem poszkodowanej. Sąd zasądził na rzecz pełnomocnika z urzędu oskarżycielki posiłkowej koszty
zastępstwa procesowego zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Z tych względów Sąd zawyrokował jak w części dyspozycyjnej.