Pobierz

„Techniki optymalizacji” – egzamin (cz. 1)
04.02.2016 r.
(Nieliczne) uwagi po czterech godzinach sprawdzania* prac egzaminacyjnych
Tagi dotyczące wyników: „fatalne”, „katastrofalne”, „monstrualne” (kolejność alfabetyczna)
(dziękuję anonimowym /nazwisk lepiej nie ujawniać!/ autorom poniŜszych rozwiązań
za pomoc w krzewieniu wiedzy na tematy związane z „Technikami optymalizacji”)
Uwaga ogólna: jak co roku, podstawowe problemy sprawiły podstawowe działania,
czyli (w przypadku dzisiejszych zadań) obliczanie pochodnych i operacje macierzowe.
W ramach obliczania pochodnych wyjątkową złośliwość wykazała funkcja e–x
(stanowiąca składową wyraŜenia (ex ± e–x)/2):
(podobnych propozycji było więcej!)
*
przyznaję, Ŝe sprawdzanie przeplatało się z wielokrotnym robieniem/piciem kawy i tęsknym wyglądaniem przez okno
Ale to nie koniec problemów z tym zadaniem... Np. wielomian stanowiący wynikowe
rozwinięcie funkcji w szereg Taylora przyjmował najróŜniejsze postaci:
Współczynniki tego enigmatycznego wielomianu (z których co drugi powinien być równy
zero) zachowywały się nadzwyczaj solidarnie, np. czasami “zerowały się” wszystkie:
a czasami – Ŝaden:
Nie mniej ciekawe okazały się koncepcje pojawiające się w rozwiązaniach zadań
macierzowych, np. dzięki zaskakującym intuicyjnością wynikom mnoŜenia macierzy:
ale głównie ze względu na wcześniej nieznane nauce operacje, np. dzielenie macierzy:
wraz z jego niezwykle skutecznym “skracaniem”:
… o „szarym” transponowaniu nie wspominając:
Pozostaje nadzieja, Ŝe rozwiązania pozostałych części egzaminu są mniej innowacyjne! ☺
Nie zapominajmy bowiem, Ŝe:
„Errare humanum est”
(czyli: błądzić jest rzeczą lucką)