ŚW. RODZINY: JEZUSA, MARYI I JÓZEFA

8 stycznia 2017 r. – Niedziela
ŚW. RODZINY: JEZUSA, MARYI I JÓZEFA
Sanctae Familiae Jesu Mariae Joseph – II classis
8 stycznia 2017r. – kolor szat biały - 1. niedziela po Objawieniu
Pańskim – ŚW. RODZINY: JEZUSA, MARYI I JÓZEFA.( 2. kl.) Msza wł.,
Gloria, Credo, prefacja o Objawieniu Pańskim, bez Communicantes wł.,
Kanon (św. Józef).
Święta Rodzina Święto świętej Rodziny zaczęto obchodzić w różnych krajach i diecezjach od wieku XVIII. Po raz pierwszy ustanowił je
4 listopada 1684 r. w Kanadzie, za aprobatą papieża Aleksandra VII, biskup Francois Montmorency-Laval. Na stałe do liturgii wprowadzono je za
pontyfikatu papieża Leona XIII, który na prośbę kard. Bausa, arcybiskupa
Florencji, 20 listopada 1890 r. wydał dekret aprobujący "kult czci zwrócony
ku Rodzinie Świętej". Zatwierdził je papież Leon XIII (+ 1903). W swoich
pismach, m.in. w Neminem fugit (z 14 czerwca 1892 r.) i Cum nuper niejeden raz zachęcał on do naśladowania Najświętszej Rodziny. Wskazywał
też na dobrodziejstwa, jakich można oczekiwać dzięki pobożności i związkom ze Świętą Rodziną: postęp w miłosierdziu, świętość obyczajów, atmosfera pobożności. W jednej ze swoich encyklik napisał: "Pod opieką Najświętszej Matki i św. Józefa w zupełnym ukryciu wychowywał się Jezus,
Słońce sprawiedliwości, zanim swym blaskiem oświecił narody. Niewątpliwie jaśniała w tej Rodzinie wzajemna miłość, świętość obyczajów i pobożne ćwiczenia - jednym słowem wszystko, co rodzinę może uszlachetnić
i ozdobić, aby dać na wzór naszym czasom". Leon XIII był też pierwszym,
który wskazał na małżeństwo jako miejsce uświęcenia (Arcanum divinae
sapientiae), nadrabiając wielowiekowy brak spojrzenia na rodzinę jako
na miejsce postępu duchowego i służby w Kościele. Papież Benedykt XV (+
1922) rozszerzył święto Świętej Rodziny na cały Kościół. Obrazy przedstawiające Najświętszą Rodzinę spotykamy już w katakumbach. Jednak Józef
jest na nich obecny raczej jako statysta i na planie dalszym. Dopiero od
wieku XIV mamy pełne obrazy i rzeźby przedstawiające życie Najświętszej
Rodziny. W Polsce od XVII w. słyną nawet cudowne obrazy: św. Józefa w
Kaliszu, gdzie jest cała Święta Rodzina, w Studziannie, gdzie jest Święta
Rodzina przy stole, i podobny obraz cudowny Matki Bożej w Miedniewicach w pobliżu Niepokalanowa. Kiedy więc papież Benedykt XV ustanowił
święto Najświętszej Rodziny w 1921 roku, nie wprowadzał on nowego do
liturgii Kościoła nabożeństwa, ale rozciągnął tylko na wszystkie diecezje
i narody nabożeństwo, które było już bardzo znane w całym świecie katolickim. W liście Episkopatu Polski do wiernych z 23 października 1968
roku czytamy: "Dziś ma miejsce święto przedziwne; nie święto Pańskie ani
Matki Najświętszej, ani jednego ze świętych, ale święto Rodziny. O niej
teraz usłyszymy w tekstach Mszy świętej, o niej dziś mówi cała liturgia
Kościoła. Jest to święto Najświętszej Rodziny - ale jednocześnie święto
każdej rodziny. Bo słowo «rodzina» jest imieniem wspólnym Najświętszej
Rodziny z Nazaretu i każdej rodziny. Każda też rodzina, podobnie jak Rodzina Nazaretańska, jest pomysłem Ojca niebieskiego i do każdej zaprosił
się na stałe Syn Boży. Każda rodzina pochodzi od Boga i do Boga prowadzi".
2 klasy
INTROITUS:
Raduje się bardzo Ojciec Sprawiedliwego. Niech się weseli Ojciec Twój i Matka Twoja; niech
się raduje, która Cię zrodziła.
Szaty białe
Prz 23,24n
Exsúltat gáudio pater Iusti,
gáudeat Pater tuus et Mater
tua, et exsúltet quæ génuit
te
Ps. Jakże miłe są przybytki Twoje, Panie zastępów! Wzdycha
i tęskni ma dusza do przedsionków Pańskich. V. Chwała Ojcu.
ORATIO:
Panie Jezu Chryste, Tyś w posłuszeństwie Maryi i Józefowi,
życie rodzinne niewysłowionymi
cnotami uświęcił, spraw za ich
obojga przyczyną, abyśmy przykład z tej świętej Rodziny brali
i zarazem z Nią na wieki przebywać mogli. Który żyjesz.
LECTIO:
Ps 83,2n
Quam dilécta tabernácula
tua, Dómine virtútum! concupíscit et déficit ánima mea
in átria Dómini, V. Glória
Patri.
Dómine Iesu Christe, qui,
Maríæ et Ioseph súbditus,
domésticam vitam ineffabílibus virtútibus consecrásti: fac nos, utriúsque auxílio,
Famíliæ
sanctæ
tuæ
exémplis ínstrui; et consórtium cénsequi sempitérnum:
Qui vivis.
Kol 3,12-17
Wzajemna wyrozumiałość i wspólna modlitwa mają doniosłe znaczenie
dla chrześcijańskiego życia rodzinnego.
Bracia: Przyobleczcież się jako
wybrańcy Boży, święci i umiłowani, w tkliwe miłosierdzie,
w dobroć, w pokorę, w cichość
i w cierpliwość. Znoście jedni
drugich i wybaczajcie sobie, jeśli
kto ma skargę przeciw komu:
jako Pan przebaczył wam, tak
i wy. A ponad to wszystko miejcie miłość, która jest więzią doskonałości. A pokój Chrystusowy, do którego też wezwani jesteście w jednym ciele, niech
radością opanuje serca wasze
i bądźcie wdzięczni. Słowo Chrystusowe niech przebywa w was
obficie, abyście z wszelką mądrością jedni drugich nauczali
i krzepili przez psalmy, hymny
i pieśni duchowe, w łasce śpiewając Bogu w sercach waszych.
Wszystko, cokolwiek czynicie
w słowie lub uczynku, wszystko
w imię Pana Jezusa Chrystusa
czyńcie, dziękując przez Niego
Bogu Ojcu.
Fratres: Indúite vos sicut
elécti Dei, sancti et dilécti,
víscera misericórdiæ, benignitátem, humilitátem, modéstiam, patiéntiam: supportántes
ínvicem,
et
donántes vobismetípsis, si
quis advérsus áliquem habet
querélam: sicut et Dóminus
donávit vobis, ita et vos. Super
ómnia
autem
hæc
caritátem habéte, quod est
vínculum perfectiónis: et pax
Christi exsúltet in córdibus
vestris, in qua et vocáti estis
in uno córpore: et grati estóte. Verbum Christi hábitet in
vobis abundánter, in omni
sapiéntia, docéntes et commonéntes
vosmetípsos
psalmis, hymnis et cánticis
spirituálibus, in grátia cantántes in córdibus vestris
Deo. Omne, quodcúmque
fácitis in verbo aut in ópere,
ómnia in nómine Dómini Iesu Christi, grátias agéntes
GRADUALE:
Ps. O jedno proszę Pana, jednego pragnę, bym mógł przebywać
w domu Pańskim po wszystkie
dni życia mego.
V. Szczęśliwi, którzy mieszkają
w domu Twoim Panie, gdyż na
wieki wieków mogą Cię chwalić.
ALLELÚIA:
Alleluja, alleluja. V. Zaprawdę
Tyś jest Król ukryty, Bóg Izraela, Zbawiciel. Alleluja.
EVANGELIUM:
Gdy Jezus miał lat dwanaście,
udali się do Jerozolimy według
zwyczaju onego święta. A po
upływie dni, gdy wracali, zostało
Dziecię Jezus w Jerozolimie,
a nie wiedzieli o tym rodzice
Jego. I mniemając, że jest On
w gromadzie, uszli dzień drogi
i szukali Go między krewnymi
i znajomymi. A nie znalazłszy,
wrócili do Jerozolimy, szukając
Go. I stało się, że po upływie dni
trzech znaleźli Go w świątyni,
siedzącego wpośród doktorów,
słuchającego ich i zadającego im
pytania. A zdumiewali się wszyscy, którzy Go słuchali, nad rozumem i nad odpowiedziami
Jego. I ujrzawszy Go zdziwili się.
I rzekła doń Matka Jego: «Synu,
cóżeś to nam uczynił? Oto ojciec
Twój i ja, bolejąc, szukaliśmy
Ciebie». I rzekł do nich: «Cóż
jest, żeście mnie szukali? Czy
nie wiedzieliście, że w tym, co
jest Ojca mego być winienem?»
Lecz oni nie zrozumieli tych
słów, które im mówił. I udał się
z nimi, i przyszedł do Nazaretu,
a był im poddany. A Matka jego
wszystkie te słowa zachowywała
Deo et Patri per ipsum.
Ps 26,4
Unam pétii a Dómino, hanc
requíram: ut inhábitem in
domo
Dómini
ómnibus
diébus vitæ meæ.
Ps 83,5
Beáti, qui hábitant in domo
tua, Dómine: in saecula
sæculórum laudábunt te.
Iz 45,15
Allelúia, allelúia. V. Vere tu
es Rex abscónditus, Deus
Israël Salvátor. Allelúia.
Łk 2,42-52
Cum factus esset Iesus annórum duódecim, ascendéntibus illis Ierosólymam secúndum consuetúdinem diéi festi, consummatísque diébus,
cum redírent, remánsit puer
Iesus in Ierúsalem, et non
cognovérunt paréntes eius.
Existimántes autem illum
esse in comitátu, venérunt
iter diéi, et requirébant eum
inter cognátos et notos. Et
non inveniéntes, regréssi
sunt in Ierúsalem, requiréntes eum. Et factum est, post
tríduum invenérunt illum in
templo sedéntem in médio
doctórum, audiéntem illos et
interrogántem
eos.
Stupébant autem omnes, qui
eum
audiébant,
super
prudéntia et respónsis eius.
Et vidéntes admiráti sunt. Et
dixit Mater eius ad illum:
Fili, quid fecísti nobis sic?
Ecce, pater tuus et ego
doléntes quærebámus te. Et
ait ad illos: Quid est, quod
me quærebátis? Nesciebátis,
quia in his, quæ Patris mei
sunt, opórtet me esse? Et ipsi
w sercu swoim. Jezus zaś wzra- non intellexérunt verbum,
stał w mądrości i latach, i w ła- quod locútus est ad eos. Et
sce u Boga i u ludzi.
descéndit cum eis, et venit
Názareth: et erat súbditus
illis. Et Mater eius conservábat ómnia verba hæc in
corde suo. Et Iesus proficiébat sapiéntia et ætáte et
grátia apud Deum et hómines.
OFFERTORIUM:
Łk 2,22
Przynieśli Jezusa Rodzice Jego Tulérunt Iesum paréntes
do Jeruzalem, aby Go stawić eius in Ierúsalem, ut sísteprzed Panem.
rent eum Dómino.
SECRETA:
Składamy Ci Panie przebłagalną Placatiónis hostiam offériofiarę i prosimy w pokorze, abyś mus tibi, Dómine, supplíciter
za wstawiennictwem Bogarodzi- ut,
per
intercessiónem
cy Dziewicy i świętego Józefa Deíparæ Vírginis cum beáto
utwierdził rodziny nasze w poko- Ioseph, famílias nostras in
ju i łasce. Przez tegoż Pana.
pace et grátia tua fírmiter
constítuas. Per eundem.
PRAEFATIO DE EPIPHANIA
DOMINI:
Vere dignum et iustum est,
Zaprawdę godne to i sprawie- æquum et salutáre, nos tibi
dliwe, słuszne i zbawienne, aby- semper et ubique grátias
śmy zawsze i wszędzie Tobie agere: Dómine sancte, Pater
składali dziękczynienie, Panie, omnípotens, ætérne Deus:
Ojcze święty, wszechmogący, Quia, cum Unigenitus tuus in
wieczny Boże: Albowiem kiedy substántia nostræ mortaJednorodzony Syn Twój ukazał litátis appáruit, nova nos
się w naszej śmiertelnej naturze, immortalitátis suæ luce reudzielił nam na nowo światła parávit. Et ídeo cum Angelis
swej nieśmiertelności. Przeto et Archángelis, cum Thronis
z Aniołami i Archaniołami, et Dominatiónibus cumque
z Tronami i Państwami oraz ze omni milítia coeléstis exérciwszystkimi hufcami wojska nie- tus hymnum glóriæ tuæ
bieskiego śpiewamy hymn ku cánimus, sine fine dicéntes:
Twej chwale, wołając bez końca:
COMMUNIO :
Łk 2,51
Wrócił Jezus z Nimi, przyszedł Descéndit Iesus cum eis, et
do Nazaretu i był im poddany.
venit Názareth, et erat
súbditus illis.
POSTCOMMUNIO:
Panie Jezu, Ty nas posilasz niebiańskim Sakramentem: spraw,
byśmy zawsze naśladowali wzór
Twej świętej Rodziny, a przez to
w godzinę śmierci, spotykając
się z chwalebną Dziewicą Matką
Twoją i ze świętym Józefem,
zasłużyli, abyś nas przyjął do
wiecznych przybytków: Który
żyjesz.
Quos coeléstibus réficis sacraméntis, fac, Dómine Iesu,
sanctae Famíliæ tuæ exémpla iúgiter imitári: ut in hora mortis nostræ, occurrénte
gloriósa Vírgine Matre tua
cum beáto Ioseph; per te in
ætérna tabernácula récipi
mereámur: Qui vivis.