w-f - Grzegorz Kucharski

Prezentacje przygotował Grzegorz Kucharski
SPORTY DRUŻYNOWE
SPIS
TREŚCI
1. Piłka nożna
2. Siatkówka
3. Piłka ręczna
4. Koszykówka
Wymiary boiska :
PIŁKA NOŻNA
HISTORIA
Jest możliwe ustalenie
prapoczątków piłki nożnej. W grę
przypominającą dzisiejszą piłkę
nożną grano już w
przedkolumbijskiej Ameryce
(rytualne zawody Azteków), czy
średniowiecznej Wenecji.
Prawdopodobnie z tamtych
terenów gra dostała się do wysp
Brytyjskich.
W Anglii w połowie XIX wieku
zainaugurowano pierwsze
rozgrywki. Tam też, w połowie
wieku, po raz pierwszy spisano
przepisy gry w piłkę nożną. Miały
one na celu ujednolicenie zasad
gry, której licznie oddawali się
angielscy studenci i uczniowie
prywatnych szkół.
W 1904 roku w Paryżu powstała
Międzynarodowa Federacja Związków
Piłkarskich. Zadeklarowała ona
zaakceptowanie zasad ustalonych przez
IFAB, ale już w 1913 roku udało jej się
umieścić w niej własnych przedstawicieli.
Zasady gry
Mecze rozgrywane są na polu gry wyznaczonym w
postaci prostokąta o szerokości od 45 m do 90 m i
długości od 90 m do 120 m (przy jednoczesnym
zastrzeżeniu, że boisko nie może być kwadratem.
Pełny skład drużyny liczy 11 zawodników, w tym
bramkarz. Drużyna może również wyznaczyć
maksymalnie do 7 zawodników rezerwowych
Piłkę w czasie gry można uderzać głową, nogą,
przyjmować na klatkę piersiową itp., nie wolno
jedynie rozmyślnie zagrywać jej rękami. Zakaz ten
nie dotyczy bramkarza zagrywającego piłkę
znajdującą się w obrębie własnego pola karnego,
poza sytuacją rozmyślnego podania od pasa w dół
do bramkarza przez współpartnera, lub podania
piłki do bramkarza z wrzutu.
SIATKÓWKA
 Wymiary boiska :
HISTORIA
Pomysłodawcą reguł gry w piłkę siatkową był
Amerykanin William G. Morgan – na co dzień
nauczyciel wychowania fizycznego w mieście
Holyoke w stanie Massachusetts. 9 lutego 1895
odbył się w tamtejszej sali gimnastycznej
premierowy pokaz stworzonej przez niego
dyscypliny, którą wówczas nazywano
Mintonette.
W dniach 18-20 kwietnia 1947, podczas
Kongresu w Paryżu, powołano do życia
Międzynarodową Federację Piłki Siatkowej
(FIVB). Jej pierwszym prezydentem wybrano
Francuza Paula Libaud (sprawował on tę funkcję
aż do 1984), zaś jednym z jego zastępców został
Polak Zygmunt Nowak. Wśród założycieli FIVB
było 14 krajów – Belgia, Brazylia,
Czechosłowacja, Egipt, Francja, Holandia,
Jugosławia, Polska, Portugalia, Rumunia,
Urugwaj, Stany Zjednoczone, Węgry i Włochy.
Zasady gry
Celem gry jest przebicie piłki nad siatką tak, by upadła na boisku
drużyny przeciwnej lub zmuszenie rywali do popełnienia błędu
(np. odbicia piłki w aut). Piłkę można odbijać (nie może być
złapana lub rzucana) dowolną częścią ciała. Jeden i ten sam
zawodnik nie może odbić piłki dwa razy z rzędu
Piłka przebijana na stronę przeciwnika musi przelecieć nad siatką
w przestrzeni ograniczonej: od dołu – górną krawędzią siatki, na
bokach – przez antenki i ich umowne przedłużenie w górę, od
góry przez sufit sali.
W przeciwieństwie do większości gier zespołowych, czas gry nie
jest limitowany. Mecz toczy się aż jedna z drużyn wygra 3 sety
(tak więc gra się co najwyżej 5 setów). Piąty, decydujący set
rozgrywany jest obecnie jako tie-break (do 15 punktów). Drużyna
wygrywa set, jeśli zdobędzie co najmniej 25 punktów i ma co
najmniej 2 punkty przewagi nad przeciwnikiem.
PIŁKA RĘCZNA
 Wymiary boiska :
HISTORIA
Źródeł piłki ręcznej należy szukać w
dalekiej przeszłości. Gry takie jak: urania w
starożytnej Grecji, herpastum w
starożytnym Rzymie czy fangballspiel w
średniowiecznych Niemczech, były
zbliżone do współczesnej piłki ręcznej. Są
także świadectwa istnienia zbliżonych
Współczesna piłka ręczna uformowała się
pod koniec XIX wieku w północnej Europie,
głównie w Danii, Niemczech, Norwegii i
Szwecji. Duńczyk Holger Nielsen spisał
pierwsze zasady i reguły nowoczesnej piłki
ręcznej (håndbold) w 1898 roku
W 1946 roku powołano International
Handball Federation (IHF), która kieruje
obecnie rozwojem dyscypliny. Piłka ręczna
(7-osobowa) powróciła do programu
podczas Igrzysk Olimpijskich w Monachium
w 1972 roku, kobiety startują na igrzyskach
olimpijskich od 1976 roku.
Zasady gry
W grze biorą udział dwie drużyny po 14 zawodników (7 na boisku i 7
rezerwowych). Zawodnicy występują na pozycjach
Celem gry jest zdobycie większej liczby bramek niż drużyna
przeciwna. Gol jest zdobyty, gdy piłka przekroczy linię bramkową
całym obwodem i znajdzie się wewnątrz bramki. Mecz dzieli się na
dwie połowy po 30 minut z 10-minutową przerwą. Piłka może być
rzucana, popychana, łapana, uderzana, zatrzymywana. Zawodnicy
mogą dotykać piłki wszystkimi częściami ciała oprócz podudzia i
stóp
Gdy zawodnik jednej z drużyn wykonuje rzut do bramki, musi
uważać by nie przekroczyć linii znajdującej się 6 metrów od bramki
KOSZYKÓWKA
HISTORIA
Koszykówkę wymyślił w grudniu
1891 roku Kanadyjczyk James
Naismith, nauczyciel w stanie
Massachusetts w USA, w
odpowiedzi na prośbę, by
opracował grę zespołową, którą
mogliby uprawiać studenci
college'u zimą w sali. Początkowo
do gry w koszykówkę używano
zwykłej piłki futbolowej. Zasady
koszykówki były bardzo proste i
zostały spisane przez twórcę tego
sportu. Gra ta stawała się coraz
bardziej znana, a jej zasady
zmieniały się. Wkrótce
koszykówka była znana w całej
Ameryce Północnej. 6 czerwca
1946 zostało założone BAA
 Wymiary boiska
Zasady gry
W koszykówkę grają dwie drużyny, po pięciu zawodników
każda. Celem każdej z drużyn jest zdobywanie punktów za
celne rzuty do kosza przeciwnika i zapobieganie
zdobywaniu punktów przez drużynę przeciwną
Zwycięzcą meczu zostaje drużyna, która na koniec czasu
gry uzyska większą liczbę punktów. Kosze umieszczone są
na wysokości 3,05 metra. Punkty otrzymuje się za
umieszczenie piłki w koszu:
 1 punkt za udany rzut osobisty z linii rzutów wolnych
 2 punkty za rzut z akcji wykonany z odległości mniejszej niż linia
rzutów za trzy punkty
 3 punkty za rzut zza linii rzutów za trzy punkty (6,75 m) [w NBA 7,24
m]