GLUKOZA

GLUKOZA
Odczynnik do oznaczania stężenia glukozy
Tylko do diagnostyki in vitro
Nr kat. 5023.1-00
Nr kat. 5023.2
4 x 100 ml
2 x 500 ml
ZASTOSOWANIE
Odczynnik służy do oznaczania stężenia glukozy w osoczu i surowicy
bez odbiałczania oraz w surowicy lub we krwi pełnej po odbiałczeniu.
ZASADA METODY
GOD
D-glukoza + H2O + O2 → kwas glukonowy + H2O2
POD
H2O2 + 4-AA + fenol → chinonoimina + 4H2O
Pod wpływem oksydazy glukozy (GOD) glukoza zawarta w próbce
utleniana jest do kwasu glukonowego i nadtlenku wodoru. W obecności
peroksydazy nadtlenek wodoru reaguje z fenolem i 4-aminoantypiryną,
dając barwny związek. Intensywność zabarwienia jest wprost
proporcjonalna do stężenia glukozy.
Oznaczanie glukozy w surowicy lub we krwi pełnej można również
wykonać po odbiałczeniu materiału 5 % kwasem trichlorooctowym
(TCA). Kwas trichlorooctowy denaturuje białka obecne w próbce, w tym
również enzymy przyspieszające proces glikolizy. Po odwirowaniu
zdenaturowanego białka uzyskiwany jest supernatant, w którym oznacza
się następnie stężenie glukozy.
MATERIAŁ DO BADAŃ
Surowica lub osocze pobrane zgodnie ze standardowymi procedurami,
płyn mózgowo-rdzeniowy.
Materiał należy możliwie szybko oddzielić od czerwonych krwinek aby
uniknąć glikolizy. Jako antykoagulanty mogą być stosowane: heparyna,
EDTA lub fluorek.
Próbki można przechowywać do 7 dni w temp. 2-8°C.
Krew pełna z opuszki palca pobrana do 50 µl heparynizowanej kapilary
typu „end to end” i przeniesiona natychmiast do 500 µl kwasu
trichlorooctowego (TCA).
WARTOŚCI PRAWIDŁOWE
surowica, osocze: 55 – 115 mg/dl (3,1 – 6,4 mmol/l) płyn
mózgowo-rdzeniowy:
dzieci poniżej 16 roku życia: 32 – 82 mg/dl (1,8 – 4,6 mmol/l)
dorośli: 40 – 76 mg/dl (2,2 – 4,2 mmol/l) Podane wartości
należy traktować jako orientacyjne. Zaleca się, aby każde laboratorium
określiło własne zakresy wartości prawidłowych.
Po otwarciu odczynnik prawidłowo przechowywany i chroniony przed
zanieczyszczeniem jest stabilny do daty ważności podanej na
opakowaniu.
SKŁAD ODCZYNNIKA
Bufor fosforanowy pH 7,5
Oksydaza glukozy (GOD)
Peroksydaza (POD)
4-Aminoantypiryna (4-AA)
Fenol
EDTA
Azydek sodu
Niereaktywne detergenty i stabilizatory
250 mmol/l
> 20 kU/l
> 1,5 kU/l
0,4 mmol/l
5 mmol/l
2 mmol/l
< 13,9 mmol/l
PARAMETRY UŻYTKOWE
Limit detekcji:
- bez odbiałczania: ≤ 1,00 mg/dl (0,06 mmol/l)
- z odbiałczaniem: ≤ 1,50 mg/dl (0,08 mmol/l)
Czułość:
- bez odbiałczania: 2,4 mA x dl / mg (43 mA x l / mmol)
- z odbiałczaniem: 1,1 mA x dl / mg (19 mA x l / mmol)
Liniowość:
- bez odbiałczania: 400 mg/dl (22,2 mmol/l).
- z odbiałczaniem: 1000 mg/dl (55,5 mmol/l). Dla wyższych stężeń
próbkę należy rozcieńczyć 0,9 % roztworem NaCl w stosunku 1+1;
wynik oznaczenia pomnożyć przez 2.
Powtarzalność (w serii oznaczeń):
- bez odbiałczania:
poziom
n
średnia (mg/dl)
średnia (mmol/l)
% CV
- z odbiałczaniem:
poziom
n
średnia (mg/dl)
średnia (mmol/l)
% CV
I
18
83,92
4,66
< 2,00 %
II
18
263,45
14,62
< 1,50 %
I
18
102,32
5,68
< 1,00 %
II
18
308,22
17,11
< 0,50 %
Odtwarzalność (między seriami oznaczeń):
- bez odbiałczania:
poziom
n
średnia (mg/dl)
średnia (mmol/l)
% CV
- z odbiałczaniem:
poziom
n
średnia (mg/dl)
średnia (mmol/l)
% CV
I
18
84,12
4,67
< 3%
II
18
265,38
14,73
< 2,5%
I
18
103,06
5,72
< 2,50 %
II
18
307,12
17,05
< 2,00%
Korelacja:
Badania korelacji wyników z wynikami uzyskanymi za pomocą
odczynników referencyjnych nie wykazały znaczących różnic. Dokładne
wyniki badań są dostępne na życzenie.
Interferencje:
Bilirubina do 10 mg/dl, kwas askorbinowy do 5 mg/dl, lipemia do 1000
mg/dl (triglicerydy) nie wpływają na wyniki oznaczeń. Inne substancje i
leki mogą interferować.
PRZYGOTOWANIE ODCZYNNIKA
Odczynnik jest gotowy do użycia.
PRZECHOWYWANIE
Przechowywać w temp. 2-8°C w oryginalnych, zamkniętych
opakowaniach. Chronić przed kontaminacją i bezpośrednim działaniem
światła. Nie zamrażać.
24-10-2008
KONTROLA POPRAWNOŚCI DZIAŁANIA
Do kontroli jakości oznaczeń stosować surowice kontrolne z
wartościami glukozy zmetrykowanymi dla metody enzymatycznej z
oksydazą glukozy i peroksydazą lub dla innej, równoważnej metody. Nie
stosować odczynnika, jeżeli jego absorbancja mierzona wobec wody
przy długości fali 500 nm jest wyższa niż 0,100.
DODATKOWE MATERIAŁY I WYPOSAŻENIE
-Fotometr lub analizator automatyczny umożliwiający
absorbancji przy długości fali w zakresie 490 – 550 nm. -Wzorzec
glukozy lub kalibrator. -Standardowe wyposażenie laboratorium
diagnostycznego.
Do oznaczania glukozy z odbiałczaniem dodatkowo:
-Kwas trichlorooctowy 5 % (5 % TCA)
-Wirówka laboratoryjna
WYKONANIE OZNACZENIA
Bez odbiałczania (surowica, osocze)
Do probówek reakcyjnych napipetować:
Próba
Wzorzec / próbka
odczynnikowa
(PW / PB)
(PO)
Odczynnik
1000 µl
1000 µl
Doprowadzić do temperatury oznaczania, następnie dodać:
Wzorzec/próbka
10 µl
Wymieszać, inkubować 5 min. w temp. 37°C lub 10 min. w temp. 25°C.
Odczytać absorbancję próby wzorcowej i próby badanej wobec próby
odczynnikowej przy dł. fali 490 - 550 nm. Zabarwienie jest stabilne przez
przynajmniej 30 minut.
Z odbiałczaniem (krew pełna, surowica)
I - odbiałczanie
Do 500 µl 5 % kwasu trichlorooctowego dodać 50 µl próbki. Dokładnie
wymieszać, odwirować przez 15 minut przy 3000 obr./min. W
analogiczny sposób przygotować wzorzec (wirowanie wzorca można
pominąć).
II - oznaczanie glukozy
Do probówek reakcyjnych napipetować:
Próba
Wzorzec / próbka
(PW / PB)
odczynnikowa
(PO)
Odczynnik
1000 µl
1000 µl
Doprowadzić do temperatury oznaczania, następnie dodać:
Wzorzec/próbka
(przygotowane w
50 µl
etapie I)
5 % TCA
50 µl
Wymieszać, inkubować 5 min. w temp. 37°C lub 10 min. w temp. 25°C.
Odczytać absorbancję próby wzorcowej i próby badanej wobec próby
odczynnikowej przy dł. fali 490 - 550 nm. Zabarwienie jest stabilne przez
przynajmniej 30 minut.
INFORMACJE DODATKOWE
1. Odczynnik zawiera śladowe ilości fenolu i azydku sodu. Przy pracy z
odczynnikiem stosować środki ostrożności typowe dla rutynowych
prac laboratoryjnych.
2. Odpady utylizować zgodnie z obowiązującymi przepisami – przez
termiczne przekształcanie lub odpowiednimi metodami obróbki
fizyczno-chemicznej.
3. Aplikacje do analizatorów automatycznych dostarczamy na
życzenie.
4. Wzorzec glukozy i multikalibrator do analizatorów automatycznych
należy nabywać osobno.
REFERENCJE
1. Trinder P.: Determination of glucose in blood using glucose oxidase
with an alternative oxygen acceptor. Ann Clin Biochem. 6, 24-27
(1969).
2. Barham D., Trinder P.: An improved colour reagent for the
determination of blood glucose by the oxidase system. Analyst 97,
142-145 (1972).
3. Kaplan L., Pesce A. J.: Clinical Chemistry. Theory, analysis and
correlation. The C. V. Mosby Company, St. Louis (1989).
4. Young D. S.: Effects of drugs on clinical laboratory tests, AACC
Press, 4th ed. (1995).
5. Thomas L.: Labor und Diagnose. TH Books Verlagsgesellschaft, 5th ed.
(1998).
STOSOWANE SYMBOLE GRAFICZNE - OBJAŚNIENIA:
CONT.
zawartość
numer katalogowy
przed użyciem zapoznać się z instrukcją
wyrób do diagnostyki in vitro
temperatura przechowywania
producent
numer serii
data ważności
OBLICZENIA
A (PB)
Stężenie glukozy = ---------------- x stęż. wzorca
A(PW)
24-10-2008