Podwójnie uniesiona osteotomia w późno manifestującej się

Podwójnie uniesiona osteotomia w późno manifestującej się dziecięcej chorobie
Blounta jako ważny element bocznej epifizjodezy
A. L. van Huyssteen, C. J. Hastings, M. Olesak, E. B. Hoffman
From the University of Cape Town, Cape Town, South Africa
Przeanalizowaliśmy 34 stawy kolanowe u 24 dzieci po podwójnie uniesionej
osteotomii w późno manifestującej się dziecięcej chorobie Blaunta. Średni wiek
pacjentów wynosił 9.1 lat (7 - 13.5). Wszystkie stawy kolanowe były oceniane w
skali Langenskiöld jako stopnie IV do VI. Zabieg operacyjny skorygował obniżenie
przyśrodkowej linii stawu przez unoszącą osteotomię i pozostawiał szpotawe
ustawienie kości piszczelowej i wewnętrzną rotację osteotomii poniżej apofizy. U
większości obecnych pacjentów (19 stawów kolanowych) była wykonana w tym
samym czasie epifizjodeza końca bliższego kości piszczelowej po stronie bocznej.
Średni przedoperacyjny kąt zagłębienia przyśrodkowej części plateau piszczeli z 49˚
(40˚ - 60˚) był skorygowany do średnio 26˚ (20˚ - 30˚) co utrzymywało się w dalszej
obserwacji. Deformacja udowa była zbyt mało zaawansowana aby uzasadnić
osteotomię kości udowej u jakiegokolwiek naszego pacjenta. Średnia przedoperacyjna
mechaniczna oś szpotawości wynosił 30.6˚ (14˚ to 66˚) i została skorygo wana do 0˚
to 5˚ koślawego zagięcia osi mechanicznej piszczeli w 29 kolanach. W czasie
obserwacji dalsze 8 stawów kolanowych u których odłożono boczna epifizjodezę
powyżej 5 miesięcy rozwinęło nawrotową szpotawość piszczeli połączoną z
zarośnięciem końca bliższego kości piszczelowej po stronie przyśrodkowej.
J Bone Joint Surg [Br] 2005;87-B:710-15.