D - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa

Sygn. akt VI Ka 1006/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 26 listopada 2015 r.
Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: SSO Marek Wojnar
Sędziowie: SO Agnieszka Wojciechowska-Langda (spr.)
SO Michał Chojnowski
protokolant asystent sędziego Marta Bloch
przy udziale prokuratora Mariusza Ejflera
po rozpoznaniu dnia 26 listopada 2015 r. w W.
sprawy M. J. (1) syna A. i M. ur. (...) w W.
oskarżonego o czyn z art. 278 § 1 k.k.
na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego oraz w trybie art. 435 k.p.k. wobec
P. K. (1) syna L. i A., ur. (...) w S.
oskarżonego o czyn z art. 278 § 1 k.k.
od wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie
z dnia 9 lutego 2015 r. sygn. akt II K 77/14
I. zmienia zaskarżony wyrok co do M. J. (1), a w trybie art. 435 k.p.k. także wobec P. K. (1) w ten sposób, że:
- z opisu przypisanego im czynu eliminuje zabór przedmiotów na szkodę E. S.;
- uchyla rozstrzygnięcie z pkt V wydane na podstawie art. 46 § 1 k.k.;
- w pozostałej części utrzymuje wyrok w mocy wobec M. J. (1) i P. K. (1).
II. koszty sądowe w postępowaniu odwoławczym przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.
SSO Agnieszka Wojciechowska – Langda SSO Marek Wojnar SSO Michał Chojnowski
VI Ka 1006/15
UZASADNIENIE
P. K. (1) i M. J. (1) zostali oskarżeni o to, że w okresie od początku października 2013 roku do dnia 21 października 2013
roku w J. przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu z niezamkniętego budynku dokonali zaboru w celu przywłaszczenia
mienia w postaci walizki, kuchenki elektrycznej, termosu, dwóch patelni, czterech figurek z wizerunkami psów, dwóch
opakowań kosmetyków do golenia z napisem (...), akumulatora z napisem (...), garnka kuchennego, przewodu
elektrycznego, saszetki z napisem (...), szczotki do czyszczenia obuwia, przewodu elektrycznego z napisem (...), pasty
do butów, elementu metalowego ze zwojem drutu, skrzynki z częściami zamiennymi do sprzętu rehabilitacyjnego,
urządzenia elektrycznego koloru czarnego wraz z ładowarką, ładowarki do wózka elektrycznego z napisem (...),
siekiery oraz walizki, powodując straty o łącznej wartości 802 złotych na szkodę R. B. oraz mienia w postaci kompletu
szkła do win, wódki, koniaku w ilości 30 sztuk, szkła tzw. (...), kompletu srebrnych łyżeczek deserowych, widelczyków
deserowych i nożyków deserowych w ilości 18 sztuk w plastikowym koszyku, posrebrzanej cukiernicy, szklanej
karafki z posrebrzanym korkiem, 5 sztuk czar kryształowych na wysokich nóżkach, karafki z uchwytem spiralnym z
zawieszonymi kieliszkami, powodując straty o łącznej wartości 750 złotych na szkodę E. S., tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.
Wyrokiem Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 9 lutego 2015 roku w sprawie o sygn. akt II K 77/14 oskarżonych
uznano za winnych zarzucanego im czynu i wymierzono im kary: P. K. (1) roku pozbawienia wolności, a M. J. (1)
10 miesięcy pozbawienia wolności. Wykonanie orzeczonej wobec P. K. (1) kary pozbawienia wolności Sąd Rejonowy
warunkowo zawiesił na okres 4 lat próby. Ponadto każdemu z oskarżonych Sąd Rejonowy wymierzył karę 30 stawek
dziennych po 10 złotych każda. Na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonych obowiązek naprawienia
szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej E. S. kwoty po 375 złotych od każdego oskarżonego. P. K. (1) Sąd
oddał pod dozór kuratora w okresie próby. Jednocześnie zwolnił oskarżonych od obowiązku ponoszenia kosztów
postępowania, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.
Od powyższego wyroku apelację złożył oskarżony M. J. (1), w której zarzucił wyrokowi rażącą surowość orzeczonej
kary pozbawienia wolności i wniósł o złagodzenie tej kary i orzeczenie jej z warunkowym zawieszeniem wykonania
na okres 5 lat.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje.
Apelacja oskarżonego M. J. (1), w której oskarżony zarzucał rażącą surowość wymierzonej wobec niego kary 10
miesięcy pozbawienia wolności, okazała się bezzasadna. Jednakże Sąd z urzędu dostrzegł podstawy do zmiany
zaskarżonego wyroku poprzez wyeliminowanie z opisu przypisanego oskarżonemu przestępstwa zaboru przedmiotów
na szkodę E. S., a co za tym idzie – także uchylenia rozstrzygnięcia z pkt. V tego wyroku, nakładającego obowiązek
naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 375 złotych na rzecz E. S.. Jednocześnie, w związku z faktem, iż te same
względy przemawiały za zmianą zaskarżonego wyroku wobec drugiego z oskarżonych Sąd Okręgowy na podstawie art.
435 k.p.k. zmienił orzeczenie Sądu I instancji w powyższym zakresie także w stosunku do oskarżonego P. K. (1).
W ocenie Sądu Okręgowego z opisu czynu przypisanego oskarżonym należało wyeliminować zabór przedmiotów na
szkodę E. S. z tego względu, że żaden dowód zgromadzony w niniejszym postępowaniu nie pozwala na ustalenie,
że dokonali tego oskarżeni. Pokrzywdzona E. S. zeznała jedynie, iż doszło do kradzieży w piwnicy domu, w którym
mieszka jej synowa oraz wskazała, jakie przedmioty do niej należące zostały skradzione. Nie sposób jednak ustalić,
czy zaboru tego mienia dokonali właśnie oskarżeni P. K. i M. J., jak bowiem wskazywali świadkowie, piwnica, w której
znajdować się miały przedmioty należące do E. S. nie była zamknięta, co oznacza, że dostęp do niej mógł mieć każdy.
Jednocześnie w świetle zeznań świadków R. B., E. S., E. B. nie sposób jednoznacznie ustalić, kiedy rzeczy E. S. zostały
skradzione – czy właśnie w dniu 21 X 2013 r., czy też wcześniej. Żaden dowód nie potwierdza również tego, że oskarżeni
byli na terenie rzeczonej piwnicy w innym czasie niż w dniu 21 października 2013 roku, kiedy to widziano ich, gdy
dokonywali kradzieży, następnie zatrzymano, a w toku przeszukania M. J. (1) ujawniono jedynie przedmioty należące
do R. B.. Nie stwierdzono natomiast. aby w posiadaniu oskarżonych znajdowały się przedmioty skradzione E. S.. Także
w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku brak jest rozważań, które wskazywałyby, jakie konkretnie dowody - w
ocenie sądu I instancji – przemawiają za przypisaniem oskarżonym także zaboru rzeczy należących do E. S.. W świetle
tych okoliczności Sąd Odwoławczy uznał, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie daje wystarczających
podstaw do przyjęcia, że to właśnie oskarżeni dopuścili się kradzieży na szkodę E. S.. W realiach sprawy niniejszej
Ich sprawstwa nie można w żadnym wypadku domniemywać jedynie z faktu, że dopuścili się oni kradzieży z tej samej
piwnicy na szkodę innego pokrzywdzonego, bowiem taki wniosek byłby oczywiście sprzeczny z dyspozycją art. 5 § 2
k.p.k.
Jednakże, pomimo wyeliminowania z opisu czynu jego fragmentu, Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do
uwzględnienia apelacji oskarżonego M. J. (1) i złagodzenia kary wymierzonej zarówno temu oskarżonemu, jak też
oskarżonemu P. K. (1). Trzeba mieć na uwadze, że pomiędzy wymierzoną karą a wartością skradzionego mienia nie
ma prostej arytmetycznej korelacji, która zmuszałaby sąd do złagodzenia kary proporcjonalnie do wartości mienia
w zakresie, w jakim sąd zmienił opis czynu. Dlatego też taka zmiana opisu czynu nie powoduje automatyzmu w
zakresie wymiaru kary i nie zmusza sądu do jej złagodzenia. Rozmiar wyrządzonej szkody jest bowiem tylko jednym z
kwantyfikatorów społecznej szkodliwości czynu wymienionych w art. 115 § 2 k.k. Oprócz tego Sąd brał pod uwagę także
sposób i okoliczności popełnienia czynu, postać zamiaru oraz motywację sprawcy, jak również pozostałe dyrektywy
wymiaru kary określone w art. 53 k.k. Biorąc pod rozwagę wszystkie te dyrektywy Sąd Okręgowy stwierdził, iż nie
istnieją przesłanki do złagodzenia wymierzonych oskarżonym kar pozbawienia wolności, jak również do zastosowania
wobec oskarżonego M. J. (1) dobrodziejstwa w postaci warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec niego
kary 10 miesięcy pozbawienia wolności. Oskarżony był już wcześniej karany za przestępstwa przeciwko mieniu, za
które orzekano wobec niego kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania. Kary te jednak
nie spełniły swojego podstawowego celu, jakim w przypadku sprawców młodocianych jest ich wychowanie. Dlatego
też warunkowe zawieszenie kary w niniejszej sprawie utwierdziłoby oskarżonego w przekonaniu, że popełnianie
przestępstw nie wiąże się z żadną realną dolegliwością. Takie rozstrzygnięcie budziłoby również sprzeciw społeczny.
Z oczywistych względów, wskutek zmiany opisu czynu, należało także uchylić rozstrzygnięcie z pkt. V wyroku wydane
na podstawie art. 46 § 1 k.k.
Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy orzekł jak we wstępie.
SSO Agnieszka
Wojciechowska-Langda
SSO Marek Wojnar
SSO Michał Chojnowski