Prorok 3

Prorok
G³os serca,
odwieczna Prawda, odwieczne prawo Boga,
dane przez prorokiniê Boga dla naszych czasów
_________________________________________________________________________________
Czerwiec 96/rocznik 1
ukazuje siê nieregularnie
nr 3
Zasadnicze sprawy w naszym czasie
do przemyœlenia i samorozpoznania
Pytanie przyjaciela Chrystusa:
28 maja 1996 roku przeczyta³em w „Süddeutsche Zeitung”, ¿e pewna 33-letnia
pani teolog z Bonn i jej 48-letnia kole¿anka zosta³y wyœwiêcone na kap³anki Koœcio³a starokatolickiego. Kiedy siê nad tym zastanawia³em, przypomnia³em sobie
Passauer Neue Presse z 25 lutego 1995 roku, w którym donoszono, ¿e w Koœciele
ewangelickim jest ju¿ pierwsza kobieta biskup. Prawdopodobnie w ewangelickim
Koœciele krajowym ju¿ kolejne kobiety zosta³y powo³ane na urz¹d biskupa. Bez
wzglêdu na to, czy jedna czy wiêcej kobiet biskupów jest w Koœciele ewangelickim, albo czy jedna lub wiêcej kap³anek jest u starokatolików – nasuwa siê pytanie: Czy Pawe³ ze swoimi listami apostolskimi w Biblii zdeaktualizowa³ siê? Jeœli
tak, to poni¿sze s³owa pochodzi³y tylko od cz³owieka, a nie by³y dane przez Boga.
A mo¿e Pawe³ pozwoli³ swoim przes¹dom dotycz¹cym kobiet wp³yn¹æ w inspirowane przez Boga listy, kiedy w pierwszym liœcie do Koryntian 14, 44, 45, pisa³
nastêpuj¹co: „Tak jak to jest we wszystkich zgromadzeniach œwiêtych, kobiety
maj¹ na tych zgromadzeniach milczeæ; nie dozwala siê im bowiem mówiæ, lecz
maj¹ byæ poddane, jak to prawo nakazuje. A jeœli pragn¹ siê czego nauczyæ,
niech zapytaj¹ w domu swoich mê¿ów. Nie wypada bowiem kobiecie przemawiaæ na zgromadzeniu”.
___________________________________________________________________________
Pismo Prawdy „Prorok” nr 3
Strona 2
Albo te¿ Bóg sta³ siê duchem czasu, który przemawia dziœ tak, a jutro inaczej,
który wczoraj przez Paw³a objawi³ siê p r z e c i w k o kobietom w gminie,
a dzisiaj znów s¹dzi inaczej, a wiêc w obecnym czasie jest z a przemawianiem
kobiet w gminie? Czy Koœcio³y: ewangelicki i starokatolicki przesta³y byæ wierne
Bogu? A mo¿e przesta³y byæ wierne Paw³owi? Albo te¿ zdradzi³y obu: Boga
i Paw³a?
Obojêtne jak jest: Jeœli wypowiedŸ Paw³a jest s³uszna i jeœli pochodzi od Boga,
to widoczna jest zdrada obu tych Koœcio³ów wobec Boga i Paw³a. Oba Koœcio³y
wyst¹pi³yby wtedy przeciwko wskazówkom Paw³a, które wyraŸnie mówi¹: „Tak
jak to jest we wszystkich zgromadzeniach œwiêtych, kobiety maj¹ na tych zgromadzeniach milczeæ; nie dozwala siê im bowiem mówiæ, lecz maj¹ byæ poddane,
jak to prawo nakazuje. A jeœli pragn¹ siê czego nauczyæ, niech zapytaj¹ w domu
swoich mê¿ów. Nie wypada bowiem kobiecie przemawiaæ na zgromadzeniu”.
Co na ten temat mówi g³os serca, g³os odwiecznej Prawdy?
OdpowiedŸ proroka:
Instytucje koœcielne i wiele ich od³amów stosuj¹ siê do s³ów Biblii, która jak
wiadomo, jest wyborem z niezliczonych apokryfów i w któr¹, jak równie¿ wiadomo, w wielu miejscach w³o¿yli interpretacjê ze swojej œwiadomoœci ci, którzy j¹
opracowywali. O tym zbiorze s³ów, który jako ca³oœæ nazywany jest Bibli¹, pisa³
do papie¿a Hieronim wyznaczony do ostatecznego jej opracowania: „Zmuszasz
mnie do zrobienia nowego dzie³a ze starego. Czy znajdzie siê choæ jeden [...],
który mnie nie [...] zwymyœla g³oœno jako fa³szerza i religijnego zbrodniarza,
poniewa¿ mia³em œmia³oœæ, ¿eby coœ [...] dodaæ, zmieniæ albo poprawiæ?”
W teologii powszechne jest studiowanie Biblii Hieronima. Nie wiem, czego
chc¹ siê z niej dowiedzieæ studenci teologii, gdy¿ Boga nie mo¿na studiowaæ.
Jezus nie powo³a³ do ¿ycia teologii, ale zaleci³ nam, ¿ebyœmy Go naœladowali. Za
czasów Jezusa Jego naœladowcy – aposto³owie, uczniowie i uczennice – nie byli
intelektualistami, lecz ludŸmi ze wszystkich warstw spo³ecznych.
Z ust Jezusa nie pad³o nigdy s³owo skierowane przeciwko kobietom. Uczennice Jezusa by³y stawiane na równi z uczniami. Jezus nie robi³ ró¿nicy; czy mê¿czyzna czy kobieta – ka¿dy móg³ z Nim rozmawiaæ i wszystkich uczy³ ewangelii
mi³oœci. Przykaza³ swoim naœladowcom wype³nianie przykazañ, a wiêc wprowadzanie w czyn nauki, aby j¹ potem nieœli w œwiat do tych, którzy mieli otwarte
serca.
___________________________________________________________________________
Pismo Prawdy „Prorok” nr 3
Strona 3
W „To jest Moje S³owo” * na stronach 677 - 678 mo¿emy przeczytaæ:
„1. Jezus przyszed³ do studni blisko Betanii, gdzie sta³o dwanaœcie drzew palmowych i dok¹d czêsto udawa³ siê z uczniami swoimi, ¿eby ich nauczaæ o tajemnicach królestwa Bo¿ego. Tam usiad³ w cieniu drzew, a Jego uczniowie razem
z Nim.
2. I jeden z nich rzek³: »Panie, ju¿ z dawien dawna napisano, ¿e Elochim zrobi³
cz³owieka na swoje w³asne podobieñstwo i stworzy³ mê¿czyznê i kobietê. Dlaczego zatem powiedzia³eœ, ¿e Bóg jest jedno?«
A Jezus powiedzia³ im: »Zaprawdê, powiadam wam, w Bogu nie ma ani mê¿czyzny, ani kobiety, a jednak oboje s¹ jednym i Bóg jest obojgiem w jednym. On
jest Ni¹, a Ona jest Nim. Elochim – nasz Bóg – jest doskona³y, nieskoñczony i jest
jednym.
3. A wiêc jak w mê¿czyŸnie ucieleœniony jest ojciec i ukryta jest matka, tak w kobiecie ucieleœniona jest matka i ukryty jest ojciec. Dlatego imiona ojca i matki
winny byæ jednakowo uœwiêcane, s¹ one bowiem wielkimi si³ami Boga i jedno nie
istnieje bez drugiego w jedynym Bogu.
(Rozdzia³ 64, 1-3)
[...] Kto w œwiecie uwa¿a kobietê za mniej wart¹ i stawia mê¿czyznê ponad
kobietê, ten wykracza przeciwko zasadzie ¿ycia, zasadzie Ojca-Matki, która jest
Wszechprawem«”.
Ten, kto zwraca siê przeciwko przemawiaj¹cej w gminie kobiecie i powo³uje
siê przy tym nierównym traktowaniu na Ewê, która podobno uwiod³a Adama,
powinien sobie uœwiadomiæ, ¿e Ewa tylko poda³a Adamowi jab³ko, jednak nie
zmusi³a go, ¿eby je zjad³ – oboje wiedzieli przecie¿ o zakazie jedzenia owoców
z tego jednego drzewa. Jeœli wiêc Adam z przyjemnoœci¹ ugryz³ jab³ko, to musia³
mieæ podobne sk³onnoœci, co Ewa, rzekoma uwodzicielka, gdy¿ nie by³ nieœwiadomy. Jeœli wiêc dok³adniej przyjrzymy siê rzekomo uwiedzionemu Adamowi
i rzekomej kusicielce Ewie, to odpowiedŸ na pytanie: „Kto mo¿e przemawiaæ
w gminie, a kto nie?” niemal sama siê nasuwa. Oboje, mê¿czyzna i kobieta,
powinni milczeæ, jeœli w ¿yciu codziennym nie spe³niaj¹ tego, co Jezus przykaza³
tym, którzy chc¹ wstêpowaæ w Jego œlady.
Intelektualny Rzymianin Szawe³ w pewnym momencie przeistoczy³ siê w ucznia
Paw³a, nazywanego te¿ aposto³em. Jednak to, kto przemawia w jego listach
– Szawe³, Pawe³ czy te¿ Bóg przez Paw³a – mo¿e zg³êbiæ nie ten, kto zdecydowa³
__________________________________________
„To jest Moje S³owo. A i Ω. Objawienie Chrystusowe, jakie znaj¹ ju¿ prawdziwi chrzeœcijanie
na ca³ym œwiecie”. Wydawnictwo ¯ycie Uniwersalne.
*
___________________________________________________________________________
Pismo Prawdy „Prorok” nr 3
Strona 4
siê byæ biskupem albo kap³anem, albo ksiêdzem, a jedynie ten, kto jest pokornym
s³ug¹ Boga, kto odnalaz³ g³os serca. Wtedy przemawia w nim g³os serca, Bóg,
wszystkowiedz¹cy wieczny Duch, który jest niezmienny wczoraj, dziœ i jutro.
G³os serca, Bóg, jeszcze nigdy nie mówi³ mi, ¿e Jego ¿eñskie dzieci, Jego
córki, maj¹ milczeæ w gminie, ¿eby daæ pierwszeñstwo Jego mêskim dzieciom,
Jego synom. Jedni i drudzy s¹ grzesznikami; Ewa poda³a wiedz¹cemu o zakazie
Adamowi, a on je chêtnie wzi¹³. Oboje s¹ wiêc w jednakowym stopniu grzesznikami.
Wewnêtrzny g³os mówi: Ja jestem Bogiem Ojcem-Matk¹ wszystkich Moich
dzieci. Nie mówi o ró¿nicach.
Mi³oœæ Boga nie robi ró¿nicy miêdzy kusicielem i uwiedzionym, miêdzy grzesznikiem i b³ogos³awionym. Bóg kocha wszystkich jednakowo. B³ogos³awiony zwraca
siê do Boga i postanawia zachowaæ porz¹dek œwi¹tyni, a wiêc oczyœciæ czyli
przeœwietliæ swoj¹ duszê. Przez to zbli¿a siê do Boga i mo¿e odebraæ g³os serca.
Grzesznik odwraca siê od Boga, nadal obci¹¿a swoj¹ duszê i s³ucha g³osu cz³owieka, który czêsto jest zbyt ludzki. Mamy woln¹ wolê i mo¿emy s³uchaæ Paw³a,
który robi ró¿nicê miêdzy mê¿czyzn¹ i kobiet¹, lub te¿ Jezusa i g³osu Boga, którzy wszystkich ludzi, obojêtnie czy s¹ to mê¿czyŸni czy kobiety, grzesznicy czy
b³ogos³awieni, kochaj¹ jednakowo. Jedn¹ rzecz powinni jednak poj¹æ nale¿¹cy do
instytucji ewangelickiej i starokatolickiej: w swoich Bibliach maj¹ wskazówki
Paw³a, których teraz ju¿ nie przestrzegaj¹. Oba Koœcio³y zamieni³y przez to
czêœæ swojej Biblii w bezwartoœciow¹ makulaturê i bêd¹ musia³y kiedyœ j¹ z niej
usun¹æ, wstawiaj¹c w zamian swoje wskazówki. Mo¿e wtedy, podobnie jak
u Paw³a, bêd¹ w niej listy biskupów, a mianowicie listy tych biskupów, którzy
wyœwiêcili na kap³anki i powo³ali na urz¹d biskupów kobiety.
Przyjaciel Chrystusa pyta:
Mówisz, ¿e Koœcio³y: ewangelicki i starokatolicki, zamieni³y czêœci Biblii
w bezwartoœciow¹ makulaturê. Jestem zdania, ¿e nie tylko wymienione wskazówki Paw³a zamieni³y siê w bezwartoœciow¹ makulaturê, ale tak¿e, wed³ug
nauki urzêdowego Koœcio³a, czêœæ nauki Jezusa w Kazaniu na Górze, gdy¿: Jezus mówi³ na koñcu Kazania o prawid³owym czynie: „Ka¿dy wiêc kto s³ucha
s³ów Moich i wype³nia je bêdzie przyrównany do mê¿a m¹drego, który zbudowa³
dom swój na opoce. I spad³ deszcz ulewny, i wezbra³y rzeki, i powia³y wiatry,
i uderzy³y na ów dom, ale nie zapad³ siê on, gdy¿ by³ postawiony na opoce,
a ka¿dy kto s³ucha s³ów Moich i nie wype³nia ich przyrównany bêdzie do mê¿a
___________________________________________________________________________
Pismo Prawdy „Prorok” nr 3
Strona 5
g³upiego, który zbudowa³ dom swój na piasku. I przyszed³ deszcz ulewny, i wezbra³y rzeki, i powia³y wiatry, i uderzy³y na ów dom, a on zapad³ siê i wielki by³
upadek jego”.
W ró¿nych od³amach Koœcio³a ewangelickiego naucza siê jednak, ¿e wystarcza sama wiara; a ze strony katolickiej wci¹¿ siê s³yszy, ¿e Kazanie na Górze
jest utopi¹, wed³ug której nie mo¿na ¿yæ na co dzieñ. W tym widzê radykalne
przyciêcie nauki Jezusa.
OdpowiedŸ proroka:
To w³aœnie Koœció³ katolicki apeluje o to, ¿eby s³owa Biblii braæ dos³ownie.
A jednak to ten Koœció³ jest tym, który wyk³ada s³owa Jezusa wed³ug swojego
widzimisiê, albo nie przestrzega wielu z nich, jak na przyk³ad wypowiedzi Jezusa z koñca Kazania na Górze odnoœnie prawid³owego czynu. A w Koœciele ewangelickim zrêcznie w³¹czono do nauk stwierdzenie, ¿e sama wiara wystarczy.
Czy¿ nie jest to wyrafinowane posuniêcie, aby tych, którym „sama wiara wystarcza” zwi¹zaæ z instytucj¹ i tym uzasadniæ upowa¿nienie ksiê¿y i kap³anów do
rozgrzeszania swoich wspó³braci; ci mog¹ wtedy zawsze liczyæ na absolucjê,
nawet je¿eli pope³niaj¹ wci¹¿ te same grzechy.
Jak to jest, kiedy kupiec, wk³adaj¹c rêce do kieszeni, mówi: „S¹dzê, ¿e mój
interes bêdzie kwitn¹æ. Wierzê, ¿e praca sama siê wykona”? W krótkim czasie
doœwiadczy, ¿e jego interes nie kwitnie i ¿e praca sama siê nie wykonuje, ale
z dnia na dzieñ siê coraz bardziej siê spiêtrza. Podobnie jest, z nawi¹zuj¹c¹ do
s³ów Lutra wypowiedzi¹, ¿e sama wiara wystarczy. Ten, kto tylko wierzy, „dzielnie” grzeszy nadal, tak jak to zaleci³ Luter – „grzesz dzielnie, ale jeszcze dzielniej wierz” – i w ten sposób tworzy góry grzechów. Kto ma je znieœæ? Mo¿e
Chrystus, który – jak g³osz¹ instytucje – wszystko dla nas uczyni³. Co by siê sta³o,
gdyby Chrystus Bo¿y odebra³ nam góry naszych grzechów? Od razu obok malej¹cej góry grzechów usypalibyœmy nastêpn¹, równie wielk¹. W ten sposób nie moglibyœmy nigdy osi¹gn¹æ stanu b³ogos³awieñstwa, ale pozostalibyœmy grzesznikami. Jednak Jezus przykaza³ nam: „B¹dŸcie tak doskonali, jak doskona³y jest wasz
niebiañski Ojciec”. Chyba nikt nie bêdzie utrzymywa³, ¿e jest doskona³y, dlatego
powinniœmy robiæ to, co jest w³aœciwe, ¿eby staæ siê doskona³ymi. To oznacza,
¿e powinniœmy korzystaæ z dni, aby rozpoznaæ swoje grzechy i z pomoc¹ Syna
Bo¿ego, naszego Zbawiciela, ¿a³owaæ za nie, oczyszczaæ i wiêcej ich nie czyniæ.
Ten, kto rozpoznaje swoje grzechy, oczyszcza i wiêcej ich nie czyni, znajduje siê
w aktywnej wierze, a przez to w ³asce Boga. On wype³nia naukê Pana i w ten
sposób buduje na skale, na Chrystusie, a¿ mocno siê zakorzeni i jako istota
w Bogu stanie siê doskona³y, jak to przykaza³ Jezus wszystkim ludziom.
___________________________________________________________________________
Pismo Prawdy „Prorok” nr 3
Strona 6
W Biblii instytucji koœcielnych, w Kazaniu na Górze, jest napisane: „Nie s¹dŸcie, ¿e przyszed³em, aby znieœæ Prawo lub proroków; nie przyszed³em aby znosiæ, ale ¿eby wype³niæ, gdy¿ powiadam wam: Zaprawdê, dopóki niebo i ziemia
nie przemin¹, nie przeminie najmniejsza litera ani kropka z Prawa. Dopóki wszystko siê nie wype³ni. Ten, kto usunie choæby jedno z tych najmniejszych Praw
i bêdzie tak naucza³ ludzi, bêdzie nazywany najmniejszym w królestwie niebiañskim. Ten jednak, kto czyni to i tego naucza, bêdzie nazwany wielkim w królestwie niebieskim”. Wed³ug tego instytucje koœcielne i ich od³amy, wszyscy, którzy powo³uj¹ siê na wiernoœæ s³owom zawartym w Biblii, a jednak usuwaj¹ z niej
najmniejsz¹ literê, daj¹ œwiadectwo, czego s¹ warci.
___________________________________________________________________________
Pismo Prawdy „Prorok” nr 3