Złodziej

Złodziej
Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. A to rozumiejcie: Gdyby
gospodarz wiedział, o której porze nocy złodziej ma przyjść, na pewno by czuwał i nie
pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo w chwili, której się
nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie (Mat. 24,42-44) .
Większości dobrych rzeczy, których w Ŝyciu nie zrobiłem, nie zrobiłem dlatego, Ŝe na coś
czekałem – na lepszą okazję, dobrą pogodę, zapał twórczy, lepszy dzień. Oczekiwanie jest
złym sposobem przeŜywania Ŝycia – jak wszystko, co odrywa nas od tu i teraz, a wysyła
nasze myśli i zaangaŜowanie w bliŜej nieokreśloną przeszłość czy
przyszłość.
Adwent nie jest tylko oczekiwaniem. Adwent jest czujno-ścią, gotowością, uwagą. Mamy
czekać na naszego Pana jak na przyjście złodzieja. Nie wiem, czy czekaliście kiedykolwiek na
złodzieja – ja nie miałem takiej okazji, ale wyobraŜam sobie, Ŝe musi to być trochę podobne
do tego uczucia, które zawsze przeŜywałem, kiedy jako mały chłopiec zostawałem sam
w domu. Strasznie było zwłaszcza po zmroku. KaŜde skrzypnięcie szafy, kaŜdy ruch przy
wejściowych drzwiach, kaŜde trzaśnięcie okna wydawało mi się inwazją tego, czego się
akurat najbardziej bałem. Zmysły miałem wówczas wyostrzone do granic moŜliwości, uwagę
napiętą i skierowaną na wszystko, co mnie otaczało. Tak mamy czekać na naszego Pana.
Z taką uwagą mamy patrzyć na rzeczywistość wokół nas, abyśmy we wszystkim widzieli
Jego przyjście. W kaŜdym mamy widzieć przychodzą-cego Pana, tak jak człowiek obawiający
się włamywacza z uwagą przygląda się listonoszowi lub facetowi z gazowni. Mamy być
czujni wobec chwili obecnej, bo w niej przychodzi Pan. On jest Tym, który przychodzi jak
złodziej, i On jest Tym, którego nie ma w burzy ani w wichurze, ale jest w powiewie
łagodnego wiatru – w codzienności.
A jeśli czujność zamienimy w zwykłe oczekiwanie? MoŜe nam się wtedy przydarzyć to samo,
co narodowi wybranemu, który tak był zaabsorbowany samym oczekiwa-niem Mesjasza, Ŝe
przestał się interesować Tym, który ma przyjść, i w rezultacie nie rozpoznał Go, kiedy
przyszedł. Tak się stało, bo tu samo oczekiwanie było waŜniejsze od Tego, na którego
oczekiwano. WaŜna jest atmosfera adwentu z koncertami, kalendarzami adwentowymi i odsuniętymi na bok słodyczami, ale pamiętajmy, Ŝe być moŜe Pan przyjdzie na szkolnym
korytarzu w postaci największego nudziarza na roku, któremu trzeba poŜyczyć notatki,
wytłumaczyć, co było na ostatnich ćwiczeniach z chemii lub w postaci babci, która się
dopytuje, o czym była mowa na godzinie biblijnej. Nie ma sensu, Ŝebym wymyślał inne
przykłady – po prostu bądźmy czujni i uwaŜni. Nie czekajmy tylko, aŜ Pan kiedyś przyjdzie.
Patrzmy uwaŜnie i z uwagą, Ŝeby zobaczyć te sytuacje, w których przychodzi, tu i teraz.
B. Taska (wg J.P.)