nowości
Transkrypt
nowości
G³os Weterana i Rezerwisty Ligii Obrony Kraju. Obsługiwał strzelnicę sportową, jako sędzia - służącą do szkolenia obronnego młodzieży szkół praskich i innych dzielnic Warszawy (stopnia średniego). W zarządzie LOK Dzielnicy Praga-Północ pełnił funkcję sekretarza. Z grupą oficerów rezerwy był zaangażowany w tworzeniu Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych, którego członkiem został w 1981 roku. W 1985 roku brał udział w pracach Komitetu Budowy Pomnika Kościuszkowca na Pradze-Północ w Warszawie. Główny organizator odsłonięcia tego pomnika. W Kole nr 54 ZBŻZiORWP przez kilka kadencji pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Rewizyjnej. W 2001 roku został wybrany, jako przedstawiciel Koła do powstającej Społecznej Rady Kombatanckiej przy Urzędzie Dzielnicy Targówek w Warszawie, w której powołano Go na zastępcę przewodniczącego. Długoletni członek ZBŻZiORWP (od 1981 r.). Odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Złotym Krzyżem Zasługi, brązowym, srebrnym i złotym medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”, złotym medalem „Za Zasługi dla LOK”, złotym medalem „Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej”. Za działalność Związkową wyróżniony: odznaką honorową „Za Zasługi dla ZBŻZiORWP”, medalami pamiątkowymi 20 i 25-lecia ZBŻZiORWP oraz wpisany do księgi honorowej „Zasłużonych dla Organizacji Mazowieckiej”. Pochowany na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie z udziałem wojskowej asysty honorowej. Był członkiem Koła nr 54. Leszek Zubiński Płk mgr Henryk HORDEJUK (29.08.1931-20.02.2009), syn Podlasia, wyrastał w atmosferze szacunku do symboli narodowych, w rodzinie o głębokich tradycjach patriotycznych. Służbę wojskową rozpoczął w 1950 roku jako podchorąży oficerskiej szkoły, ukończył prawo na Uniwersytecie Wrocławskim oraz odbył Studium Wojskowe w Centrum Doskonalenia Kadr Administracji Wojskowej. Pracował na wielu stanowiskach służbowych w ŚOW, od zastępcy dowódcy kompanii poprzez stanowiska szefa Wydziału Jednostki Specjalnej, zastępcy szefa do spraw mobilizacyjnych WSzW we Wrocławiu. Służbę zakończył w 1990 roku na stanowisku Szefa Oddziału ds. Szkolenia Kadr Poza Wojskiem. Odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, wyróżniony był również wszystkimi medalami MON. Uhonorowany odznaką „Zasłużonego dla ŚOW”. Był współautorem książki „STAN WOJENNY”. Miał wiele pasji, był humanistą, człowiekiem renesansu, pisał piękne wiersze, grał na harmonii, malował obrazy i miał talent do operowego śpiewu. Odważny intelektualnie, był członkiem Rady Wojewódzkiej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego we Wrocławiu. W rezerwie dalej utrzymywał kontakty ze środowiskami patriotycznymi, należał do ZBŻZiORWP, Koła im. ŚOW. Pochowany z honorami wojskowymi na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu. Pożegnał Go płk Zdzisław Nowacki Mieczysław Piotrowicz Chor. sztab. Eugeniusz BALANDAT (4.05.193114.02.2009). Służbę wojskową pełnił w latach l954-1982. Od 1954 roku związał swój los z wojskiem, gdzie ukończył szkołę podoficerską i kurs doskonalenia podoficerów zawodowych przy 9 Pułku Piechoty w Hrubieszowie. W roku 1956 został skierowany do 6 Pułku Lotniczego w Pile, obejmując stanowisko szefa eskadry. Swym zachowaniem, 26 ~ Listopad 2009 ~ pracowitością dawał zawsze wyraz wierności przysiędze żołnierskiej. Był wzorem dla swych podwładnych i szanowany przez przełożonych. Odznaczony wieloma odznaczeniami resortowymi i regionalnymi. Po zakończeniu służby wstąpił do Koła nr 3 ZBŻZiORWP w Pile. Aktywnie pracował w OSiZ, a ostatnio w komisji rewizyjnej. 17 marca 2009 roku uczestniczyliśmy w Jego ostatniej drodze w asyście sztandaru, Rodziny i kolegów. W imieniu Koła pożegnał go mjr Kazimierz Bawor. Zygmunt Deliński Płk mgr Florian PAWLEWSKI (193512.02.2009), pochodzi z Wielkopolski, z patriotycznej rodziny chłopskiej, którego ojciec w 1939 roku stanął do walki w żołnierskim mundurze z faszystowskim najeźdźcą, a po wyzwoleniu jako porucznik WP aktywnie organizował działalność kombatancką. Pochowany w Nakle nad Notecią. Płk Pawlewski w 1953 roku został powołany do służby wojskowej. Ukończył Szkołę Oficerską Wojsk Ochrony Pogranicza, służył w Lubuskiej Brygadzie WOP. Od 1968 roku w 4 Dywizji Zmechanizowanej. Ukończył studia w Wojskowej Akademii Politycznej. W 1981 roku wykonywał ze swoją Dywizją zadania stanu wojennego w Warszawie. W latach 19841986 służył w Garnizonie Poznań. Od 1987 roku na stanowisku szefa Zarządu WSW WOW. Ze służby zwolniony w 1991 roku. Odznaczony Oficerskim i Kawalerskim Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi, ponad 30 odznaczeniami resortowymi i innymi oraz 6-krotnie honorowymi odznakami województw: poznańskiego, zielonogórskiego, gorzowskiego, leszczyńskiego; miasta Poznania i Gniezna. Był członkiem ZBŻZiORWP. Pochowany w Poznaniu. A.K Por. Janusz RUBASZKO (25.02.192927.01.2009). Urodził się w Batorzu na Lubelszczyźnie. Służbę zawodową rozpoczął w 1955 roku jako podoficer w WKU Kraśnik i na stałe związał się z tym miastem. Ukończył kurs chorążych o specjalności kwatermistrzowskiej, po którym wyznaczony został na stanowisko szefa służby w składnicy MPS. Służbę w Wojsku Polskim pełnił do 1987 roku Był cenionym fachowcem, skromnym i rzetelnym człowiekiem o wysokim poczuciu odpowiedzialności. Rodzina była jego wielką miłością i celem życia, o którą troszczył się niezwykle. Bezpośrednio po przejściu na emeryturę wstąpił do ZBŻZiORWP w Kraśniku. Między innymi, dzięki koledze Januszowi, Koło otrzymało od społeczności Kraśnika sztandar, jako jedyne do dzisiaj, w Lubelskiem. Praca społeczna stała się jego pasją. Zaangażował się również w działalność innych organizacji - Związek Inwalidów Wojennych, Klub Oficerów Rezerwy LOK, Związku Kombatantów RPiBWP. Pełnił wiele ważnych funkcji w Kole nr 16 ZBŻZiORWP, w tym dwukrotnie prezesa Zarządu Koła. Za zasługi w służbie i w pracy społecznej był mianowany do stopnia oficerskiego oraz został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi, a także medalami resortowymi i odznakami honorowymi stowarzyszeń. Po mszy świętej, w Jego intencji, w Kościele Garnizonowym w towarzystwie pocztów sztandarowych organizacji społecznych, w których działał, z udziałem żony Janiny i Rodziny oraz licznie zgromadzonych kolegów ze służby, przyjaciół i znajomych pochowany został na miejscowym cmentarzu. W imieniu kolegów i Zarządu Wojewódzkiego pożegnali Go płk Aleksander Chmiel i obecny prezes Koła nr 16 mjr Zygfryd Klimczyk. Przy składaniu trumny myśliwi Koła Łowieckiego pożegnali swojego Kolegę salwą honorową. Cześć Jego pamięci. Zygfryd Klimczyk www.gwir.pl nowości Dzieło życia płk. Mariana ANYSZA Nakładem wydawnictwa Comandor (2-760 Warszawa, ul. Kaspijska 1/29) ukazała się książka, którą przeczyta, jestem przekonany, wielu byłych wojskowych i ich rodziny. „42 lata w wojsku Polskim”, tak zatytułował swoje dzieło życia nasz korespondent płk Marian Anysz z Łodzi. Powiem krótko – 376 stron czyta się dobrze. Ciekawe są również zdjęcia nigdy dotąd niepublikowane. Dobrze by się stało, gdyby autor i wydawca postarali się, aby ta ciekawa pozycja trafiła również do rąk współczesnych dowódców oddziałów i pododdziałów. Autor pełnił w wojsku wysokie stanowiska dowódcze. Pod koniec służby przeżył nowy etap życia – został wiceministrem w Ministerstwie Edukacji Narodowej uczestnicząc w wielu wydarzeniach społeczno-politycznych. Tak, jak robi to na łamach „GWiR”, tak i w książce pułkownik wszystko skrupulatnie i dokładnie opisał. Chwała mu za to! Dlaczego powstała ta książka, płk Anysz opowiedział w zamieszczonym wierszu. A.W. Z uwagi na niski nakład książki (500 egz.) można ją aktualnie nabyć w niektórych księgarniach w Warszawie, można też w Łodzi, a także bezpośrednio u autora. Książka kosztuje 36 zł + 5 zł koszty przesyłki. MOJA KSIĄŻKA To moja własna książka wcale nie mała, Która po kilku latach została wydana, To bardzo długa droga mojego życia, Bo od roku 1930 roku aż do 2009 biegnąca, I nie tylko piórem, ale sercem opisana. Nie była to oczywiście autostrada, Lecz droga cierniowa bardzo wyboista, Wiejska piaszczysta i często błotnista, Przez wiele wsi i miasteczek biegła, Także przez lasy, pola i bezdroża liczne. Wojskowe garnizony, place ćwiczeń i poligony, Żołnierskim potem zawsze obficie zroszone, Wiodła nie tylko w spokojne dni i noce, Ale latem przez trwające burze i ulewy, A zimą w dni mroźne przez śnieżyce i zawieje. Ta droga kilka ostrych zakrętów miała, Zanim na prostą, asfaltową drogę wyszła, Pomny wskazaniom Dziadów i Ojców naszych, Szedłem i jechałem zawsze „bitym śladem”, A honor i godność były moim drogowskazem. Kiedy już wojskowym emerytem zostałem, To bronić honoru i godności ciągle musiałem, Pracowałem społecznie w żołnierskim Związku, Dalej aktywnie i godnie Polsce służyłem. Marian ANYSZ