Profilaktyka weterynaryjna i zootechniczna

Załącznik nr 1
do zarządzenia Rektora nr 97/2012
SYLABUS (KARTA PRZEDMIOTU/MODUŁU)
Nazwa przedmiotu/modułu (zgodna z zatwierdzonym programem studiów na kierunku)
Punkty
ECTS
Profilaktyka weterynaryjna i zootechniczna
Numer
katalogowy
6
Nazwa w j. angielskim
Zoo-hygiene and prophylaxis
Jednostka(i) realizująca(e) przedmiot/moduł (instytut/katedra)
Instytut Weterynarii / Wydział Medycyny Weterynaryjnej i Nauk o Zwierzętach
Kierownik przedmiotu/modułu
Prof. dr hab. Jędrzej Jaśkowski/ dr hab. Jan Olechnowicz prof. nadzw
Kierunek studiów
Poziom
I stopień
Specjalizacja magisterska
Biologia
Specjalność
Profil
ogólnoakademicki
Semestr
3
Biologia stosowana
RODZAJE ZAJĘĆ I ICH WYMIAR GODZINOWY
(zajęcia zorganizowane i praca własna studenta)
Forma studiów: stacjonarne
­ wykłady
­ ćwiczenia…
­ inne z udziałem nauczyciela
­ praca własna studenta
Łączna liczba godzin:
Forma studiów: niestacjonarne
15
15
18
90
138
CEL PRZEDMIOTU/MODUŁU
Poznanie wpływu środowiska hodowlanego na zdrowie i produkcyjność zwierząt gospodarskich z uwzględnieniem ich
dobrostanu. Omówienie zasad higieny pomieszczeń inwentarskich, pielęgnacji zwierząt oraz zasad profilaktyki
weterynaryjnej.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, ćwiczenia
Kompetencje
społeczne
Umiejętności
Wiedza
EFEKTY KSZTAŁCENIA
Odniesienie
do efektów
kierunkowych
Odniesienie
do efektów
obszarowych
E1 Ma wiedzę z zakresu budowy i funkcjonowania organizmów zwierzęcych.
E2 Posiada wiedzę na temat ochrony środowiska naturalnego
E3 Zna podstawowe metody umożliwiające wykorzystanie potencjału przyrody
E4 Ma wiedzę na temat roli środowiska przyrodniczego dla człowieka
B1_W04
B1_W05
P1A_W01
P1A_W05
P1A_W07
E5 Rozumie najważniejsze procesy zachodzące w przyrodzie.
E6 Rozumie podstawowe zagadnienia z zakresu funkcjonowania organizmów
zwierzęcych.
E7 Rozumie możliwości oddziaływania człowieka na środowisko.
E8 Posługuje się podstawowymi technikami biochemicznymi, genetycznymi i
mikroskopowymi oraz metodami stosowanymi w biologii.
E8 Wykonuje proste doświadczenie lub dokonuje obserwacji.
E9 Rozumie możliwości oddziaływania człowieka na środowisko.
B1_U05
P1A_U07
E10 Rozumie potrzebę ciągłego uczenia się i podnoszenia kwalifikacji.
E11 Wykazuje troskę o środowisko naturalne.
B1_K05
P1A_K06
Metody weryfikacji efektów kształcenia
Numery efektów
Ćwiczenia – pisemne kolokwium E5-E8
egzamin E1-E4, E9-E11
1
TREŚCI KSZTAŁCENIA
Wykłady: Przedstawienie planu badania klinicznego zwierzęcia, podstaw diagnostyki laboratoryjnej i sekcyjnej,
wyciąganie wniosków dotyczących statusu zwierzęcia na podstawie dostępnych danych. Przedstawienie
podstawowych wiadomości o lekach weterynaryjnych , postaciach, zasadach i drogach ich podawania, okresu
karencji i działaniu ubocznym substancji czynnych. Zapoznanie studentów z istniejącymi przepisami,
dyrektywami unijnymi i procedurami dotyczącymi dobrostanu mającymi na celu wzrost komfortu życia
zwierząt i zwiększenie bezpieczeństwa człowieka w szeroko pojętym kontakcie ze zwierzętami.
Treści programowe ćwiczeń: Postępowanie i obchodzenie się ze zwierzęciem, praktyczne elementy badania
klinicznego, konstruowanie prowizorium diagnostycznego i rekomendacji terapeutycznych. Zapoznanie
studentów z zasadami klasycznej zoohigieny oraz wymogami mikroklimatycznymi budynków inwentarskich.
Problematyka prac pisemnych, projektów lub innych form pracy studenta: czynne uczestnictwo w
zajęciach, dyskusja na wybrane przez studentów tematy, przygotowanie materiałów graficznych i przedstawienie
prezentacji w programie Power Point.
Formy i kryteria zaliczenia przedmiotu/modułu
Ćwiczenia – zaliczenie pisemne
Egzamin
WYKAZ LITERATURY
Procentowy udział w końcowej
ocenie
40%
60%
Literatura podstawowa:
1. Kołacz R., Dobrzański Z.(2006) Higiena i dobrostan zwierząt gospodarskich. Wydawnictwo AR we Wrocławiu
Literatura uzupełniająca:
Dobrzański Z., Kołacz R. (1996) Przewodnik do ćwiczeń z zoohigieny. Skrypt AR Wrocław
Gliński Z., Buczek J.(1999) Kompendium chorób odzwierzęcych. Wyd. AR Lublin
Rokicki E., Kolbuszewski T. (1999) Higiena zwierząt. Wyd. II. Wyd. Fundacja Rozwój SGGW
Rokicki E., Kolbuszewski T. (1999) Wybrane zagadnienia z medycyny weterynaryjnej. Wyd. II. Fundacja Rozwój
SGGW
6. Saba L., Nowakowicz-Dębek B., Bis-Wencel H.(2000) Ochrona zdrowia zwierząt. Wyd. AR Lublin
2.
3.
4.
5.
2