£Co nas łączy, co nas dzieli?

£Co nas łączy,
co nas dzieli?
TEMATYKA ZAGADNIENIA
Kategoryzacja/klasyfikacja.
OBSZAR EDUKACJI I KLASA
uczymy się współpracujemy bawimy się rozmawiamy odkrywamy ruszamy się
CELE
 ćwiczenie z uczniami umiejętności kategoryzowania przedmiotów
wg określonych cech/właściwości;
 utrwalanie u uczniów umiejętności rozpoznawania, klasyfikowania
i nazywania zbiorów.
Po zajęciach:
 będziesz umiał/a znaleźć wspólne cechy przedmiotów;
 będziesz umiał/a współpracować z kolegą/koleżanką
przy szukaniu wspólnych rozwiązań.
CELE W JĘZYKU UCZNIA
MATERIAŁY DYDAKTYCZNE
 biblioteczka klasowa;
 utrwalanie u uczniów umiejętności rozpoznawania, klasyfikowania
i nazywania zbiorów.
KOMENTARZ METODYCZNY
Dorośli nie zawsze zdają sobie sprawę z tego, że kształtowanie pojęć
w umysłach dziecięcych bazuje na klasyfikacji. Im sprawniej dziecko klasyfikuje, tym łatwiej mu rozumieć rzeczywistość, porządkować ją i nazywać.
Edyta Gruszczyk-Kolczyńska, Ewa Zielińska. Dziecięca matematyka.
Edukacja matematyczna dzieci w domu, w przedszkolu i szkole, Warszawa 2007.
Dzieci w pierwszej klasie mogą reprezentować różny stopień klasyfikacji.
W swojej klasie możesz napotkać dzieci na wszystkich poziomach klasyfikacji. Ważne, abyś miał/a świadomość, że proces kształtowania się tej
umiejętności jest długotrwały, byś wykorzystywał/a każdą sytuację do
wzmacniania tej umiejętności dzieci.
Projekt dofinansowała Fundacja mBanku
MOŻLIWOŚCI KONTYNUACJI Do kolejnego etapu zabawy możesz wykorzystać przestrzeń klasową.
I DALSZE INSPIRACJEPodzielę klasę na zespoły; poproś, by każdy z nich zgromadził w jednym
miejscu określoną liczbę przedmiotów znajdujących się w klasie, związanych
z wybraną czynnością szkolną (np. z pisaniem, czytaniem, zabawą itp.)
ORGANIZACJA PRACY UCZNIÓW
1
Zaproś dzieci na dywan. Wyjaśnij, że będziecie się teraz bawić w taką zabawę, która wymaga uważnego
słuchania. Kolejno proś dzieci:
Po mojej prawej stronie niech usiądą te dzieci, które mają jasne włosy; po lewej – te które mają ciemne włosy.
Niech przede mną staną te dzieci, które miały już w tym roku urodziny, a za mną - te które jeszcze nie miały.
Niech dzieci, które mają w domu zwierzęta wstaną, a te, które nie mają – niech usiądą.
Jeśli zauważysz, że dzieci oczekują jeszcze kilku przykładów, kontynuuj zabawę (zaproponuj, aby i dzieci
stały się prowadzącymi). Po każdym poleceniu nauczyciela dzieci przyglądają się rezultatom wykonanego
przez siebie zadania.
2
Następnie zbierz dzieci w kręgu i zapytaj, jak nazwałyby tę zabawę? Czym ona się charakteryzowała?
Co się w niej powtarzało? Podsumuj wypowiedzi dzieci, wytłumacz, że to, co przed chwilą robili, to była
„kategoryzacja”, czyli porządkowanie osób według pewnych kategorii/cech (np. koloru włosów).
3
Zaproponuj teraz dzieciom porządki w klasowej biblioteczce. Zapytaj się, w jaki sposób można uporządkować
biblioteczkę, żeby łatwo się z niej korzystało. Propozycje uczniów zapisuj, lub – biorąc odpowiednią książkę
prezentuj (np. duża książka; książka w sztywnej okładce itp.). Wspólnie ustalcie, które kryterium będzie
dla waszej klasy najodpowiedniejsze i – według niego ułóżcie książki.
4
Poproś dzieci, by usiadły do swoich ławek parami i wyjęły z plecaków piórniki. Następnie poleć, by porównały
zawartość piórników pod kątem przedmiotów, które mają wspólne cechy i połączyły je w zbiory (np. zbiór
kredek czerwonych). Poproś, by każda para przygotowała choć jednej taki zbiór i go nazwała.
Projekt dofinansowała Fundacja mBanku