ŚW. SZYMONA Z LIPNICY
Transkrypt
ŚW. SZYMONA Z LIPNICY
18 lipca 2016r. – Poniedziałek ŚW. SZYMONA Z LIPNICY Wyznawcy Wspomnienie św. Kamila de Lellis, Wyznawcy, św. Symforozy i siedmiu jej synów, Męczenników, B. Simonis de Lipnica Conf. - III classis Commemoratio S. Camilli de Lellis Conf. , Ss. Symphorosæ et septem eius filiorum Mm. 18 lipca2016r. – kolor szat biały - Poniedziałek – Św. Szymona z Lipnicy, Wyznawcy.( 3. kl.) Msza wł. w Proprium (Iustus ut palma), Gloria, w Mszach czytanych 2. modlitwa: Wspomnienie św. Kamila de Lellis, Wyznawcy, 3. modlitwa: Wspomnienie św. Symforozy i siedmiu jej synów, Męczenników, bez Credo, prefacja zwykła. Szymon urodził się około 1438-1440 r. w Lipnicy. Znane są nam imiona jego rodziców: Grzegorz i Anna. Nie znamy natomiast ich nazwisk. Ojciec był piekarzem. Fakt wysłania Szymona na studia uniwersyteckie wskazywałby na pewną zamożność rodziców, gdyż to suponuje także ukończenie szkół niższych. Jednak zamożność ta była względna, skoro w 1454 r. Szymon wpłacił do kasy Akademii Krakowskiej zaledwie 1 grosz, a więc zaledwie jedną czwartą już i tak skromnej rocznej opłaty. Zapisał się na wydział nauk wyzwolonych (artium). Był to wydział wstępny i najliczniej obstawiony, gdyż dawał przygotowanie do trzech wydziałów pozostałych i udzielał najogólniejszych wiadomości z zakresu siedmiu nauk wyzwolonych. Akademię Krakowską Szymon ukończył w roku 1457 tytułem bakałarza. W tym samym roku wstąpił wraz z dziesięcioma swoimi kolegami akademickimi do bernardynów, których cztery lata wcześniej sprowadził do Polski i założył ich pierwszy klasztor w Krakowie św. Jan Kapistran. Niewykluczone, że Szymon widział go i słuchał osobiście, kiedy Jan przez osiem miesięcy przebywał w Krakowie na zaproszenie króla Kazimier za Jagiellończyka. Po roku nowicjatu Szymon złożył śluby zakonne (1458). W Krakowie odbywał swoje studia teologiczne i po roku 1460 otrzymał święcenia kapłańskie. Szymon musiał wyróżniać się cnotą, wiedzą i powagą, skoro już w roku 1465 - w kilka lat po święceniach - został wybrany gwardianem konwentu w Tarnowie. Z tego powodu wziął udział w kapitule prowincji w Krakowie. W dwa lata później pełnił w Krakowie urząd kaznodziei. Urząd ten w zakonie franciszkańskim był zawsze w wysokim poważaniu. Wybierano na to stanowisko wyjątkowo zdolnych zakonników. Według relacji, jakie nam pozostawiły źródła, Szymon był nie tylko kaznodzieją z urzędu, ale przede wszystkim z powołania. Obowiązek ten miał sprawować przez kilkanaście lat, bo aż do śmierci (1467-1482). Szymon był nie tylko kaznodzieją zakonnym, ale przede wszystkim katedralnym. Dotąd ten zaszczytny i odpowiedzialny urząd pełnili wyłącznie dominikanie i profesorowie teologii Akademii Krakowskiej. Szymon był pierwszym, który przełamał tę tradycję jako bernardyn. Kazania w katedrze wygłaszano do elity umysłowej Krakowa w języku łacińskim. To dowodzi, że Szymon doskonale opanował ten język. Święty Szymon z Lipnicy O wielkiej powadze, jaką się cieszył Szymon wśród swoich współbraci, świadczy i to, że został wybrany wraz z kilkunastoma innymi bernardynami delegatem prowincji polskiej, aby uczestniczył w uroczystościach przeniesienia relikwii św. Bernardyna do nowego kościoła wystawionego ku jego czci w Akwilei (1472). W roku 1474 został wybrany na kapitule prowincji dyskretem, czyli delegatem na kapitułę generalną do Pawii. Wyruszył na nią wraz z ówczesnym prowincjałem Chryzostomem z Ponieca i gwardianem z Krakowa, Marianem z Jeziorka. Przez pewien czas Szymon pełnił także funkcję komisarza prowincjała i w jego imieniu wizytował niektóre konwenty prowincji. Poważnym wydarzeniem w jego życiu była pielgrzymka do Ziemi Świętej (1478/1479). Odbył ją korzystając z okazji, że był uczestnikiem kapituły generalnej w Pawii. Stamtąd udał się do ziemi Chrystusa Pana. W zakonie odznaczał się surowością życia, nabożeństwem do Najświętszego Sakramentu i Matki Bożej. Umarł posługując chorym podczas zarazy w Krakowie 18 lipca 1482 r. Pogrzeb odbył się w tym samym dniu w godzinach wieczornych. Ciało pochowano w kościele klasztornym pod wielkim ołtarzem, umieszczając je wraz ze szczątkami Tymoteusza i Bernardyna, zmarłych w opinii świętości. W 1488 r. bł. Władysław z Gielniowa, sprawujący wówczas funkcję prowincjała, na podstawie specjalnego breve papieża Innocentego VIII dokonał przeniesienia relikwii Szymona do osobnej kaplicy kościoła, co było wówczas uważane za formalną beatyfikację. Odtąd bowiem można było słudze Bożemu oddawać cześć publiczną. Grobowiec Szymona nawiedzali liczni pielgrzymi, a nagromadzone wota były dowodem jego skutecznego orędownictwa. Zaraz po jego śmierci miało miejsce aż 377 cudownych uzdrowień i łask. Długie zabiegi o formalną beatyfikację doszły do skutku. 24 lutego 1685 roku bł. Innocenty XI ogłosił dekret beatyfikacyjny. Dnia 3 czerwca 2007 r. papież Benedykt XVI kanonizował Szymona z Lipnicy. W ikonografii św. Szymon przedstawiany jest jako głoszący kazanie. Szaty biały Ps 91,13n Iustus ut palma florébit: sicut cedrus Líbani multiplicábitur: plantátus in domo Dómini: in átriis domus Dei nostri. Ps 91,2 Ps. Dobrze jest wysławiać Pana Ps. Bonum est confitéri i śpiewać imieniu Twemu, Dómino: et psállere nómini o Najwyższy. V. Chwała Ojcu tuo, Altíssime. V. Glória Patri. ORATIO: B. Simonis de Lipnica Conf. Wszechmogący, wieczny Boże, Omnipotens sempiterne który wsławiłeś błogosławionego Deus: qui beatum Simonem Szymona, Twego Wyznawcę, Confessorem tuum darem głoszenia Ewangelii, evangelicae praedicationis spraw łaskawie, abyśmy żywieni gratiam sublimasti: concede pokarmem jego zbawiennej propitius; ut eius salutaris nauki, wypełniając to, co się doctrinae pabulo nutriti, Tobie podoba, zdołali po quae tibi sunt placita ścieżkach sprawiedliwości dojść exsequentes, per semitas szczęśliwie do niebieskiej iustitiae ad caelestem 3klasy INTROITUS: Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, rozrośnie się jak cedr na Libanie, zasadzony w domu Pańskim, w przedsionkach Boga naszego. ojczyzny. Przez Pana. Boże, który wyróżniłeś świętego Kamila szczególnym darem miłości, by niósł pomoc duszom zmagającym się w przedśmiertnej walce, prosimy Cię przez jego zasługi, napełnij nas duchem Twojej miłości, abyśmy w godzinę naszej śmierci zdołali pokonać wroga i dojść do korony niebieskiej. Przez Pana. Boże, który nam pozwalasz obchodzić narodziny dla nieba świętych Męczenników Twoich Symforozy i jej synów; daj nam w wiecznej szczęśliwości radować się ich towarzystwem. Przez Pana. LECTIO: Bracia: Wydaje mi się bowiem, że Bóg nas, apostołów, wyznaczył jako ostatnich, jakby na śmierć skazanych. Staliśmy się bowiem widowiskiem światu, aniołom i ludziom; my głupi dla Chrystusa, wy mądrzy w Chrystusie, my niemocni, wy mocni; wy doznajecie szacunku, a my wzgardy. Aż do tej chwili łakniemy i cierpimy pragnienie, brak nam odzieży, jesteśmy policzkowani i skazani na tułaczkę, i utrudzeni pracą rąk własnych. Błogosławimy, gdy nam złorzeczą, znosimy, gdy nas prześladują; dobrym słowem odpowiadamy, gdy nas spotwarzają. Staliśmy się jakby śmieciem tego świata i odrazą dla wszystkich aż do tej chwili. patriam feliciter pervenire valeamus. Per Dominum. S. Camilli de Lellis Conf. Deus, qui sanctum Camíllum, ad animárum in extrémo agóne luctántium subsídium, singulári caritátis prærogatíva decorásti: eius, quaesumus, méritis, spíritum nobis tuæ dilectiónis infúnde; ut in hora éxitus nostri hostem víncere, et ad coeléstem mereámur corónam perveníre. Per Dominum. Ss. Symphorosæ et septem Filiorum eius Mm Deus, qui nos concédis sanctórumMártyrum tuórum Symphorósæ et filiórum eius natalítia cólere: da nobis in ætérna beatitúdine de eórum societáte gaudére. Per Dominum. 1 Kor 4,9-14 Fratres: Spectáculum facti sumus mundo et Angelis et homínibus. Nos stulti propter Christum, vos autem prudéntes in Christo: nos infírmi, vos autem fortes: vos nóbiles, nos autem ignóbiles. Usque in hanc horam et esurímus, et sitímus, et nudi sumus, et cólaphis caedimur, et instábiles sumus, et laborámus operántes mánibus nostris: maledícimur, et benedícimus: persecutiónem pátimur, et sustinémus: blasphemámur, et obsecrámus: tamquam purgaménta huius mundi facti sumus, ómnium peripséma usque adhuc. Non Nie piszę tego, żeby was zawstydzić, lecz aby was napomnieć jako moje najdroższe dzieci. GRADUALE: Usta sprawiedliwego głoszą mądrość i język jego mówi to, co słuszne. V. Prawo jego Boga mieszka w jego sercu, a kroki się jego nie chwieją. Allelúia, alleluia. Ps. Błogosławiony mąż, który boi się Pana i wielką radość znajduje w jego nakazach. Alleluia. EVANGELIUM: Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo. Sprzedajcie wasze mienie i dajcie jałmużnę! Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie dostaje ani mól nie niszczy. Bo gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze. OFFERTORIUM: Z potęgi Twej, Panie, weseli, się sprawiedliwy, i z pomocy Twojej bardzo się cieszy: spełniłeś pragnienie jego serca. SECRETA: Wspominając Twoich Świętych, składamy Ci, Panie, ofiarę chwały i ufamy, że ona wybawi nas od złego teraz i w przyszłości. Przez Pana. Boże Ojcze wszechmogący, niech ut confúndant vos, hæc scribo, sed ut fílios meos caríssimos móneo: in Christo Iesu, Dómino nostro. Ps 36,30n Os iusti meditábitur sapiéntiam, et lingua eius loquétur iudícium. V. Lex Dei eius in corde ipsíus: et non supplantabúntur gressus eius Ps 111,1 Allelúia, alleluia. V. Beátus vir, qui timet Dóminum: in mandátis eius cupit nimis. Allelúia. Łk 12,32-34 In illo témpore: Dixit Iesus discípulis suis: Nolíte timére, pusíllus grex, quia complácuit Patri vestro dare vobis regnum. Véndite quæ possidétis, et date eleemósynam. Fácite vobis sácculos, qui non veteráscunt, thesáurum non deficiéntem in coelis: quo fur non apprópiat, neque tínea corrúmpit. Ubi enim thesáurus vester est, ibi et cor vestrum erit. Ps 20,2n In virtúte tua, Dómine, lætábitur iustus, et super salutáre tuum exsultábit veheménter: desidérium ánimæ eius tribuísti ei. B. Simonis de Lipnica Conf. Laudis tibi. Dómine, hóstias immolámus in tuórum commemoratióne Sanctórum quibus nos et præséntibus éxui malis confídimus et futúris. Per Dominum. S. Camilli de Lellis Conf. Hóstia immaculáta, qua illud ta niepokalana ofiara, w której odnawiamy dzieło niezmierzonej miłości Pana naszego Jezusa Chrystusa, za przyczyną św. Kamila stanie się nam zbawiennym lekarstwem na wszelkie słabości ciała i duszy, a przy konaniu pociechą i obroną. Przez tegoż Pana. Ofiarujemy Ci, Panie, te dary jako wyraz naszego oddania; przyjmij je łaskawie ku chwale Twoich Świętych i spraw w Swoim miłosierdziu, aby przyczyniły się do naszego zbawienia. Przez Pana. PRAEFATIO COMMUNIS: Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, Panie, Ojcze Święty, wszechmogący, wieczny Boże, przez Chrystusa, Pana naszego. Przez Niego Twój majestat chwalą Aniołowie, uwielbiają Państwa, z lękiem czczą Potęgi, Niebiosa i Moce niebios oraz błogosławieni Serafini we wspólnej wysławiają radości. Z nimi to, prosimy, dozwól i naszym głosom wołać w pokornym uwielbieniu: COMMUNIO:. Zaprawdę powiadam wam, że wy, którzyście opuścili wszystko i poszliście za mną, stokroć więcej otrzymacie i posiądziecie życie wieczne. Dómini nostri Iesu Christi imménsæ caritátis opus renovámus, sit, Deus Pater omnípotens, sancto Gamíllo intercedénte, contra omnes córporis et animae infirmitates salutáre remedium, et in extrémo agóne solátium et tutela. Per eundem. Ss. Symphorosæ et septem Filiorum eius Mm Múnera tibi, Dómine, nostræ devotiónis offérimus: quæ et pro tuórum tibi grata sint honóre Iustórum, et nobis salutária, te miseránte, reddántur. Per Dominum. Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias agere: Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: per Christum, Dóminum nostrum. Per quem maiestátem tuam laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt Potestátes. Coeli coelorúmque Virtútes ac beáta Séraphim sócia exsultatióne concélebrant. Cum quibus et nostras voces ut admitti iubeas, deprecámur, súpplici confessione dicéntes: Mt 19,28n Amen, dico vobis: quod vos, qui reliquístis ómnia et secúti estis me, céntuplum accipiétis, et vitam ætérnam possidébitis. POSTCOMMUNIO: Pokrzepieni niebieskim pokarmem i napojem, błagamy Cię pokornie. Boże nasz, niech nas bronią modlitwy tego, w którego święto przyjęliśmy te dary. Przez Pana. Przez ten pokarm niebieski, któryśmy z nabożeństwem przyjęli, obchodząc uroczystość św. Kamila, Twojego Wyznawcy, racz sprawić, o Panie, abyśmy w godzinie śmierci swojej opatrzeni Sakramentami i oczyszczeni z wszystkich grzechów, pełni radości zostali przyjęci na łono Twojego miłosierdzia: Który żyjesz. Prosimy Cię, Panie, za wstawiennictwem Męczenników Twoich Symforozy i jej synów, daj nam przyjąć czystą duszą Sakrament, który spożyliśmy ustami. Przez Pana. B. Simonis de Lipnica Conf. Refécti cibo potúque coelésti, Deus noster, te súpplices exorámus: ut, in cuius hæc commemoratióne percépimus, eius muniámur et précibus . Per Dominum. S. Camilli de Lellis Conf. Per hæc coeléstia aliménta, quæ, sancti Camílli Confessóris tui sollémnia celebrántes, pia devotióne suscépimus: da, quaesumus. Dómine; ut, in hora mortis nostræ sacraméntis refécti et culpis ómnibus expiáti, in sinum misericórdiæ tuæ læti súscipi mereámur: Qui vivis. Ss. Symphorosæ et septem Filiorum eius Mm Præsta nobis, quaesumus, Dómine: intercedéntibus sanctis Martýribus tuis Symphorósa et fíliis eius; ut, quod ore contíngimus, pura mente capiámus. Per Dominum. 1 Kor 4, 9-14 LECTIO: BIBLIA WUJKA Bracia: Bo mniemam, iż Bóg nas Apostoły ostatnie pokazał, jakoby na śmierć naznaczone; albowiem staliśmy się dziwowiskiem światu i Aniołom i ludziom. My głupi dla Chrystusa, a wy roztropni w Chrystusie; myśmy słabi, a wy mocni; wy zacni, a my beze czci. Aż do téj godziny i łakniemy i pragniemy i nadzy jesteśmy i bywamy policzkowani i tułamy się. I pracujemy robiąc swemi rękoma. Złorzeczą nam, a błogosławiemy: prześladowanie cierpiemy, a znosimy: Bluźnią nas, a modlimy się. Staliśmy się jako plugastwa tego świata, śmieci wszystkich aż dotąd. Nie żebym was zawstydził, to piszę; ale jako syny moje najmilsze napominam. BIBLIA TYSIĄCLECIA Bracia: Wydaje mi się bowiem, że Bóg nas, apostołów, wyznaczył jako ostatnich, jakby na śmierć skazanych. Staliśmy się bowiem widowiskiem światu, aniołom i ludziom; my głupi dla Chrystusa, wy mądrzy w Chrystusie, my niemocni, wy mocni; wy doznajecie szacunku, a my wzgardy. Aż do tej chwili łakniemy i cierpimy pragnienie, brak nam odzieży, jesteśmy policzkowani i skazani na tułaczkę, i utrudzeni pracą rąk własnych. Błogosławimy, gdy nam złorzeczą, znosimy, gdy nas prześladują; dobrym słowem odpowiadamy, gdy nas spotwarzają. Staliśmy się jakby śmieciem tego świata i odrazą dla wszystkich aż do tej chwili. Nie piszę tego, żeby was zawstydzić, lecz aby was napomnieć - jako moje najdroższe dzieci. BIBLIA PAULISTÓW Bracia: Wydaje mi się bowiem, że Bóg wyznaczył nas, apostołów, jako ostatnich, jakby na śmierć skazanych, gdyż staliśmy się widowiskiem dla świata, aniołów i ludzi. My, głupi z powodu Chrystusa, wy zaś rozsądni dzięki Chrystusowi; my – słabi, wy – mocni, my – pozbawieni czci, wy – szanowani. Aż do tej pory cierpimy głód i pragnienie, brak nam ubrania, policzkują nas i tułamy się, jesteśmy utrudzeni pracą własnych rąk. Gdy nas znieważają – błogosławimy, gdy prześladują – znosimy to, gdy nas obrzucają obelgami – modlimy się. Aż dotąd jesteśmy jakby śmieciami świata, odrazą dla wszystkich. Nie piszę o tym, aby was zawstydzić, lecz abyście to, jako moje ukochane dzieci, zrozumieli. EVANGELIUM: Łk 12, 32-34 BIBLIA WUJKA Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: Nie bójcie się małe stado! albowiem się upodobało Ojcu waszemu, dać wam królestwo. Poprzedajcie, co macie, a dajcie jałmużnę, czyńcie sobie mieszki, które nie wiotszeją, skarb nie ustawający w niebiesiech, gdzie się złodziéj nie przybliża, ani mól psuje. Albowiem gdzie jest skarb wasz, tam i serce wasze będzie. BIBLIA TYSIĄCLECIA Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo. Sprzedajcie wasze mienie i dajcie jałmużnę! Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie dostaje ani mól nie niszczy. Bo gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze. BIBLIA PAULISTÓW Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: Nie bój się, mała trzódko, bo spodobało się waszemu Ojcu dać wam królestwo. Sprzedajcie swoje dobra i wspomóżcie potrzebujących! Sprawcie sobie sakiewki, które się nie zużyją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej nie ma dostępu ani mól nie niszczy. Bo gdzie jest wasz skarb, tam będzie też wasze serce. Święty Kamil de Lellis, prezbiter i zakonnik Kamil urodził się 25 maja 1550 r. w Abruzzach. Matka Kamila, po przedwczesnej śmierci pierwszego syna, wybłagała sobie u Pana Boga narodziny Kamila; miała już wówczas prawie 60 lat. Przed urodzeniem dziecka miała tajemniczy sen: ujrzała swojego syna w otoczeniu wielu mężów z krzyżami na piersiach. Przerażona odczytała ten sen jako napomnienie Boże, że jej syn skończy jako herszt bandy i zawiśnie wraz ze swoją szajką na krzyżu. Pierwsze lata życia Kamila zdawały się potwierdzać przeczucia matki. Syn prowadził życie odległe od ascezy chrześcijańskiej. Podobnie jak ojciec, był porywczego i niespokojnego charakteru. Gdy Kamil miał około 20 lat, utworzyła mu się rana w nodze. Udał się więc do Rzymu, do szpitala św. Jakuba dla nieuleczalnie chorych. Nie wyleczył się zupełnie z rany, ale opuścił szpital i udał się na wojnę z Turkami: najpierw do Dalmacji (1571), potem nawet do Tunisu (1571-1574). Kiedy w grze w karty przegrał uzbierany kapitał, udał się do Manfredodi, do klasztoru kapucynów, jako pracownik fizyczny. Tam przeżył nawrócenie. 2 lutego 1575 r. postanowił pozostać na zawsze w zakonie, który mu udzielił dachu nad głową. Niestety, rana ponownie się otworzyła i tak dalece zaczęła mu dokuczać, że musiał powrócić do szpitala w Rzymie. Tu przebywał 4 lata. W czasie choroby z niezwykłym poświęceniem oddawał się posłudze nieuleczalnie chorym. Kiedy zaś rana jako tako się zagoiła, Kamil powrócił do kapucynów. Po pewnym czasie rana ponownie się odnowiła; Kamil zrozumiał, że jego miejsce nie jest u kapucynów. Święty Kamil de Lellis Powrócił więc do Rzymu, gdzie w Kolegium Rzymskim odbył studia teologiczne. Po ich ukończeniu przyjął święcenia kapłańskie (1584). W tym samym roku w uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP w kościółku Matki Bożej Cudownej z kilkoma towarzyszami, których w czasie studiów zdołał pozyskać dla swoich planów, wdział habit nowej rodziny zakonnej i złożył trzy śluby proste: ubóstwa, czystości i posłuszeństwa, z dodaniem ślubu czwartego: oddania się bez reszty posłudze chorym. Wszyscy udali się do szpitala Świętego Ducha, gdzie pod kierunkiem Kamila przez 28 lat spełniali tę samarytańską posługę. Święty Kamil de Lellis 18 marca 1586 r. Kamil otrzymał od papieża Sykstusa V zatwierdzenie nowej rodziny zakonnej: Towarzystwa Sług Chorych. Tego samego roku papież zezwolił na noszenie osobnego habitu Kleryków Regularnych, koloru czarnego z czerwonym krzyżem na piersi. 8 grudnia 1591 r. Kamil wraz z 25 towarzyszami złożył śluby uroczyste z dodaniem ślubu czwartego: "wiecznej obecności ciałem i duszą przy chorych, nawet zarażonych". Dzieło zaczęło wydawać owoce. Liczba członków zakonu rosła, powstawały też nowe placówki: w Neapolu, Mediolanie, Genui, Florencji, Mantui, Bolonii, Chieti, Viterbo, Mesynie i Palermo. Kamil napisał ustawy dla nowego zakonu, a także szczegółowy regulamin i wskazania, jak należy zajmować się chorymi. Są one najpiękniejszym świadectwem miłości chrześcijańskiej. Za życia Kamila jego duchowi synowie otworzyli 65 własnych szpitali. W tym samym czasie ponad 100 kamilianów zmarło wskutek zarażenia od chorych, którym służyli. Święty Kamil de Lellis Kamil zmarł 14 lipca 1614 r. w domu macierzystym swojego zakonu w Rzymie. Jego ciało spoczywa dotąd w kościele przy centralnym domu w kaplicy Najświętszego Sakramentu. Pan Bóg obdarzył Kamila darem kontemplacji, proroctwa oraz cudów za życia i po śmierci. Do chwały świętych wyniósł go papież Benedykt XIV w 1746 roku. Papież Leon XIII ogłosił Kamila de Lellis wraz ze św. Janem Bożym patronem szpitali i chorych (1886), papież Pius XI oddał mu także patronat nad służbą zdrowia - pielęgniarzami i pielęgniarkami (1930). W ikonografii św. Kamil przedstawiany jest w sutannie, na której widnieje czerwony krzyż. Jego atrybutami są: anioł, krzyż, księga, różaniec. Św. Symforozy i Siedmiu Jej Synów, Męczenników Św. Symforoza z Tivoli- Święta wdowa i męczenniczka (zm. ok. 138). Znana również jako: Synforoza. Była wdową po trybunie św. Getuliuszu, który poniósł śmierć męczeńską około roku 120, razem ze św. Amancjuszem, Cerealisem i Prymitywem. Symforoza pochowała ich ciała w arenarium (wyrobisko po pyle wulkanicznym lub tufu) na terenie swojego majątku. Legenda mówi, że kiedy cesarz Hadrian ukończył budowę swego wspaniałego pałacu w Tibur (Tivoli) i zaczął w nim składać ofiary bożkom, miał usłyszeć, że wdowa Symforoza i jej siedmiu synów dręczą ich codziennie zanosząc modlitwy do Boga. Jeśli cesarz przekona ich, aby złożyli ofiarę bożkom, sam otrzyma wszystko czego zapragnie. Hadrian i jego służba próbowali nakłonić Symforozę najpierw prośbami, a później groźbami do złożenia ofiary bożkom, a gdy niczego nie wskórali, widząc że nie złamią oporu pobożnej wdowy i jej siedmiu synów, wydali na nich wyrok śmierci. Symforozę zaprowadzono do świątyni Herkulesa i po strasznych torturach, wrzucono ją do rzeki Anio, z ciężkim kamieniem u szyi. Dzień później cesarz wezwał jej siedmiu synów przed siebie i po nieudanej próbie nakłonienie ich do odstąpienia od wiary, w tej samej świątyni w której zabito ich matkę, rozłożono ich wszystkich na olbrzymich kołowrotach, rozciągając niemiłosiernie ich ciała. Po długich godzinach męczarni każdemu z nich zadano inną śmierć. Krescencjanowi przebito gardło, Julianowi wbito miecz w piersi, Nemezjuszowi - w serce, Prymitywusowi rozpłatano brzuch, Justynowi złamano kręgosłup, Strakteusowi przeszyto boki, a Eugeniusza rozcięto na pół. Ciała chłopców wrzucono do głębokiego rowu. Odnalazł je i pochował na obrzeżach miasta brat Symforozy, Eugeniusz. W XVII wieku przy Via Tiburtina odkryto ruiny bazyliki w miejscu nazywanym "la sette Fratte" (siedmiu braci). Relikwie w 752 roku przeniósł do kościoła p.w. św. Anioła (Sant'Angelo in Pescheria) w Rzymie papież Stefan II. W 1610 roku odnaleziono sarkofag z napisem: "Hic recquiescunt corpora SS. Martyrum Simforosae, viri sui Zotici (Getulii) et Filiorum ejus translata papa Stefan". Patronka: Tivoli, wdów. Ikonografia: Najczęściej przedstawiana razem ze swoimi siedmioma synami. Jej atrybutem jest: palma.