Stanowisko w sprawie sytuacji gospodarczej i strategii

Transkrypt

Materiał przeznaczony wyłącznie dla profesjonalnych inwestorów
30 Lipca 2014 r.
Schroders
Stanowisko w sprawie sytuacji
gospodarczej i strategii
Keith Wade
Główny ekonomista
i strateg
(44-20) 7658 6296
Stany Zjednoczone: Czy obawiać się rosnących wynagrodzeń? (strona 2)
•
Azad Zangana
Ekonomista ds.
europejskich
(44-20) 7658 2671
• Powiązanie między wynagrodzeniami i cenami może być niewielkie, ale istnieje silna
korelacja między jednostkowymi kosztami pracy i cenami. Wzrost płac praktycznie nie
wpływa na ceny, jeśli towarzyszy mu wzrost produktywności. Problem w USA polega
na tym, że przyrost wydajności spadł w wyniku globalnego kryzysu finansowego.
Silniejszy przyrost wynagrodzeń przekłada się na wyższe koszty pracy i zwiększoną
inflację, generując nacisk na ostrzejszą politykę monetarną Rezerwy Federalnej (Fed).
Craig Botham
Ekonomista ds.
rynków
wschodzących
(44-20) 7658 2882
Opierając się na niedawnych badaniach, wydaje się, że wzrost wynagrodzeń w USA
przyspieszy. Jednak czy należy martwić się rosnącymi wynagrodzeniami, które
przecież w końcu oznaczają lepszy standard życia? Wydaje się, że wszelkie obawy
tego typu nie mają podstaw, gdyż badania wykazują niewielkie powiązania
wynagrodzeń z inflacją.
Strefa euro: Widoczny postęp (strona 6)
•
•
Niedawne słabsze dane wywołały obawy o potencjalne załamanie w strefie euro.
Jednakże, w porównaniu z naszą bardziej umiarkowaną prognozą, informacja ta nie
jest zaskoczeniem, z uwagi na restrykcyjne warunki kredytowania.
W celu wywołania szybszego wzrostu EBC musi postawić sobie za cel poprawę
warunków kredytowania i wzrost popytu. Wyższy wzrost jest niezbędny, aby
zmniejszyć wrażliwość strefy euro na ewentualne przyszłe szoki makroekonomiczne
lub polityczne.
Ożywienie eksportu w gospodarkach wschodzących (EM): czy już to osiągnięto? (strona 9)
•
Wydaje się, że ożywienie eksportu rynków wschodzących jest bliskie, ale wciąż nie
stało się faktem. Widać jednak oznaki umiarkowanego ożywienia w poszczególnych
gospodarkach. Jednak tym razem rozwój eksportu będzie bardziej selektywny niż
w przeszłości.
Stanowisko w skrócie (strona 14)
•
Krótkie podsumowanie naszych głównych poglądów makroekonomicznych i zagrożeń
dla gospodarki światowej.
Wykres. Rynki nadal oczekują „gołębiej” polityki Fed
%
1,75
1,50
1,25
1,00
0,75
0,50
Grudzień
Listopad
Wrzesień
2015
Sierpień
Lipiec
Czerwiec
Maj
Kwiecień
Marzec
Luty
Styczeń
Grudzień
Listopad
Kontrakt futures na 30-dniową stopę procentową Fed
Październik
2014
Październik
Wrzesień
Sierpień
0,00
Lipiec
0,25
Prognoza spółki Schroders
Źródło: Prognoza Schroders, 30 Lipca 2014. Prosimy o zapoznanie się z ostrzeżeniem dotyczącym prognozy znajdującym się
na końcu dokumentu.
Wydane w Lipcu 2014 r. przez spółkę Schroder Investment Management Limited.
31 Gresham Street, Londyn EC2V 7QA. Numer rej.: 1893220 Anglia.
Autoryzacja od Financial Conduct Authority, będącego organem regulacyjnym.
30 Lipca 2014 r.
Stany Zjednoczone: Czy obawiać się rosnących wynagrodzeń?
Rynek pracy jest
kluczowy dla
perspektyw stóp
procentowych
w USA
W ostatnim biuletynie twierdziliśmy, że stopa bezrobocia w USA spadnie mocniej,
a wynagrodzenia wzrosną. Może to spowodować, że Fed przyjmie bardziej jastrzębie
podejście. Wciąż kluczowa pozostaje sytuacja na rynku pracy. Podczas niedawnego
przesłuchania w Kongresie Prezes Fed Janet Yellen powiedziała, że jeśli rynek pracy
„nadal” będzie notował szybszą poprawę niż przewidział to Komitet Otwartego Rynku
(FOMC), podwyżki stóp prawdopodobnie będą miały miejsce „wcześniej” i będą
„gwałtowniejsze” niż przewiduje się obecnie. Taki komentarz potwierdza naszą
podstawową prognozę, że stopy procentowe w USA będą rosły, wyprzedzając
oczekiwania rynkowe o 1,5% do końca przyszłego roku i nawet wyżej w roku 2016
(patrz wykres na pierwszej stronie). Ostatnie wyniki badań, przeprowadzone przez
National Federation of Independent Business (NFIB), wskazują na wzrost wynagrodzeń
w ciągu najbliższych sześciu miesięcy, a liczba firm planujących podnieść
wynagrodzenia istotnie się zwiększa.
Wykres 1. Firmy w USA gotowe do podniesienia wynagrodzeń
%
5
25
4
20
3
15
2
10
1
5
0
1985
0
1990
1995
2000
2005
2010
2015
Recesje
Recessions
Średnia
za godzinę
(poza(Y/Y)
rolnictwem)
Averagestawka
Non-Farm
Hourlypracy
Earnings
NFIB:
%
of
firms
planning
to
raise
worker
compensation
NFIB: % firm planujących wzrost płac (3-miesięczna
średnia 3m-MA,
krocząca,6m lag (rhs)
6-miesięczne opóźnienie (prawa strona))
Źródło: Thomson Datastream, Schroders. 30 Lipca 2014.
Rosnące
wynagrodzenia,
rosnąca inflacja?
Podczas gdy zmiany te zwiększają nasze przekonania, pojawia się pytanie, dlaczego
ekonomiści wydają się obecnie zaniepokojeni wzrostem wynagrodzeń. Przecież
kluczowym celem działalności gospodarczej jest zapewnienie rosnącego poziomu
dochodów, co przyczynia się do poprawy poziomu standardu życia i dobrobytu
gospodarstw domowych. Wyższe wynagrodzenia mogą także przyczynić się do
wstrzymania trendu rosnącego rozwarstwienia dochodów. Zważywszy na brak przyrostu
realnych wynagrodzeń w USA i Wielkiej Brytanii w ostatnich latach, czyż nie powinniśmy
zatem cieszyć się ze wzrostu wynagrodzeń pracowników?
Najczęściej spotykaną odpowiedzią jest to, że wyższe wynagrodzenia spowodują
przyrost inflacji, zmuszając banki centralne do zaostrzenia polityki i ponownego
spowolnienia aktywności gospodarczej. Jednak patrząc na powiązania wynagrodzeń
z inflacją, takie obawy nie wydają się trafne. Badania nie potwierdzają, że wyższe
wynagrodzenia powodują podwyżki cen, a jeśli już, powiązanie to będzie przemieszać
1
się w kierunku od inflacji do wynagrodzeń .
Naszym zdaniem istnieje pewne powiązanie, należy jednak spojrzeć na wynagrodzenia
z odpowiedniej perspektywy. Wyższe wynagrodzenia są bez wątpienia dobre, jeśli
opierają się na wyższej wydajności. To właśnie jednostkowe koszty pracy, a nie
wynagrodzenia same w sobie mają wpływ na inflację w krótkim okresie. Kiedy wyższe
realne wynagrodzenia nie wynikają ze zwiększonej wydajności, rosną jednostkowe
koszty pracy, a to zmusza przedsiębiorstwa do podwyżek cen albo ograniczania marży
zysku. Dlatego musimy przyjrzeć się związkowi wynagrodzeń i wydajności, aby ocenić
Zob. „Does wage inflation cause price inflation?” Hess and Schweitzer, Kwiecień 2000, Federal Reserve Bank of Cleveland.
1
2
30 Lipca 2014 r.
wpływ na inflację poprzez jednostkowe koszty pracy. Bliska korelacja między
jednostkowymi kosztami pracy i inflacją jest widoczna na wykresie 2 i pokazuje, że firmy
generalnie będą przenosiły wyższe koszty na wzrost cen.
Jednostkowe
koszty pracy
wpływają na
inflację, a nie
na wynagrodzenia
Wykres 2. Inflacja CPI w USA i jednostkowe koszty pracy
%
15
10
5
0
-5
60
65
70
75
80
85
90
95
00
05
10
Recessions
Recesje
Roczny
wskaźnik
US
CPI (12m,
Y/Y)CPI w USA (r/r)
Unit
Labour costs
- Non-farm
(% Y/Y, 4q-MA)
Jednostkowe
koszty
pracy —business
firmy w sektorze
pozarolniczym
(% r/r, IV kwartał MA)
To jednak nie wszystko: wynagrodzenia odgrywają ważną rolę w tzw. „skutkach drugiej
rundy”, które określają, czy szoki inflacyjne mogą się utrwalić. Dla przykładu,
przyspieszenie inflacji w wyniku szoku naftowego może spowodować wyższe żądania
płacowe, ponieważ pracownicy będą domagali się rekompensaty za spadek siły
nabywczej pieniądza. Jeśli wówczas podniosą się wynagrodzenia, konsumenci mogą
utrzymać swój poziom wydatków, trwale włączając ten szok w ceny. Alternatywnie, jeśli
wynagrodzenia nie wzrosną, popyt spada, spadnie też inflacja w momencie pojawienia
się szoku w systemie.
Rosnące
wynagrodzenia
mogą
skompensować
wyższe ceny
To właśnie zdolność gospodarki do odrzucania lub absorbowania i rozprowadzania
zmian cen określa jej podatność na szoki i skłonności inflacyjne. Poziom wynagrodzeń
wynikający z możliwości pracowników do walki o wyższe płace to kluczowy bodziec
w tym mechanizmie. Te zaś zależą od takich czynników, jak szczelność rynku pracy czy
umowy z pracodawcami, uzależniające płace od inflacji, a także siły związków
zawodowych. Istotna jest także postawa banku centralnego jako organu władzy żywo
zainteresowanego utrzymaniem w ryzach inflacji, ponieważ jest on w stanie ograniczyć
oczekiwania inflacyjne powstałe w wyniku szoku.
Istnieje współzależność między pierwszymi oraz kolejnymi skutkami, co utrudnia
całkowite rozdzielenie kierunku przyczynowości. Jednakże, w przypadku niepojawienia
się szoku, to właśnie pierwszy skutek wynikający z rosnących jednostkowych kosztów
pracy może wywołać proces inflacyjny. Pojawia się wówczas pytanie, czy przy
rosnących wynagrodzeniach wydajność wzrośnie w sposób wystarczający, aby
utrzymać jednostkowe koszty pracy i inflację pod kontrolą?
Wzrost wydajności
znacznie
spowolnił
w ostatniej
dekadzie
3
Trendy w zakresie wydajności pracy nie były w ostatnich latach satysfakcjonujące –
wzrost produkcji na godzinę spadł do poniżej 1% rocznie w ostatnich trzech latach.
Siedmioletni trend wzrostowy (stosowany w celu wyeliminowania wpływu cyklu)
spowolnił do około 1,6% rocznie ze szczytowej wartości 3,4% rocznie w roku 2004
(wykres 3 na następnej stronie).
30 Lipca 2014 r.
Wykres 3. Spowolnienie wzrostu wydajności w USA.
%
6
5
4
3
2
1
0
-1
-2
60
65
00
05
10
70
75
80
85
90
95
Recessions
Recesje
Labour
productivity
- Non farm –business
(12m, Y/Y) (r/r)
Wydajność
pracy w (output/hour)
skali roku (produkcja/h)
sektor pozarolniczy
7-year moving
7-letnia
średniaaverage
krocząca
Jest to sytuacja niepożądana, ponieważ ostatecznie to wydajność określa zdolność
gospodarki do zapewnienia rosnących płac realnych i standardu życia. Grupa
ekonomistów pracuje nad tym, by wskazać przyczyny spowolnienia, my natomiast nie
jesteśmy w stanie rozstrzygnąć tego problemu, jednakże dwa wyjaśnienia wydają się
mieć znaczenie.
Korzyści z „nowej
gospodarki”
maleją, globalny
kryzys finansowy
zniszczył kapitał
Po pierwsze, wydaje się, że wartość dodana tzw. „nowej gospodarki” spadła w okresie
rozwoju internetu, w latach 90. XX wieku. Obecne przestawianie się na smartfony
i tablety nie daje już takich samych korzyści. Może to nastąpić później, ponieważ
potrzeba czasu, aby firmy nauczyły się najlepszych sposobów na korzystanie z nowych
technologii, choć niedawne wydarzenia nie dają podstaw do oczekiwania przełomu, tak
jak wprowadzenie i rozpowszechnienie się Internetu w latach 90. XX wieku.
Po drugie, dużo kapitału roztrwoniono w trakcie boomu budowlanego w ostatniej
dekadzie, napędzanego pożyczkami subprime i finansowymi „innowacjami”
(lewarowanie banków). Zamiast tworzyć wartościowe środki produkcji, dużo kapitału
odpisano i utracono w globalnym kryzysie finansowym. Dziedzictwem boomu była
nadwyżka nieruchomości zamiast innowacji oraz zwiększenie inwestycji kapitałowych.
W ten sposób druga bańka w systemie bankowym będzie bardziej niszcząca niż
pierwsza w sektorze technologicznym.
Prawdopodobnie taki scenariusz ma szanse ziścić się obecnie i kiedy firmy zaczną
ponownie inwestować, poprawi się wydajność, wsparta najnowszymi technologiami.
Alternatywnie, większa ostrożność w sektorze bankowym ograniczy finansowanie
nowych inwestycji i/lub firmy będą niechętne do podejmowania ryzyka w taki sposób, że
wydatki kapitałowe nie będą rosły dostatecznie szybko, aby stymulować wzrost
produkcji na zatrudnionego. Oczekujemy wzrostu wartości inwestycji kapitałowych
w drugiej połowie roku, łącznie ze wzrostem zatrudnienia, chociaż ożywienie może
rozczarować, jeśli firmy będą nadal kłady większy nacisk na wypłaty dla właścicieli i/lub
skupiać się bardziej na akwizycjach, zamiast inwestować w nowe moce produkcyjne.
Presja na koszty
może się
zwiększyć, jeśli
nie nastąpi
reakcja Fed
4
Podsumowując, perspektywy na następny rok lub dwa lata są takie, że wzrost
wydajności pozostanie stosunkowo skromny, a większe wynagrodzenia spowodują
wzrost jednostkowych kosztów pracy, przyczyniając się do presji inflacyjnej. Opierając
się na naszych założeniach co do produkcji, zatrudnienia i wydajności, oczekujemy
wzrostu wynagrodzeń w tempie 3% i jednostkowych kosztów pracy w tempie 2%
w przyszłym roku. Bezrobocie prawdopodobnie spadnie do 5%, poniżej szacunków
NAIRU. Całkowita inflacja CPI będzie zależeć od takich czynników jak siła rynku
mieszkaniowego (zasadniczo dzięki wynajmowi) oraz cen towarów takich jak żywność
i energia. Jednakże, w oparciu o takie prognozy, inflacja CPI powinna przyspieszyć do
2,5% w przyszłym roku i jeszcze bardziej w roku 2016.
30 Lipca 2014 r.
Fed może być w stanie tolerować pewne przyspieszenie inflacji i może nie oceniać tego
zjawiska jako bardzo groźnego, ale oczywiście im dłużej będzie poluzowywał politykę
pieniężną, a sytuacja na rynku pracy będzie się poprawiać, tym większe
prawdopodobieństwo, że koszty i ceny będą dalej przyspieszać w roku 2016. Jedynym
sposobem, aby wyższe koszty nie zostały przeniesione na ceny, byłaby gotowość firm
do zaabsorbowania wzrostu kosztów przez ich marże. Zyski pochłonęłyby te obciążenia
przy negatywnych skutkach dla rynku kapitałowego. Mogłoby się tak stać, gdyby popyt
ulegał osłabieniu, ale następstwem byłby wzrost bezrobocia w wyniku restrukturyzacji
firm w celu ograniczania kosztów.
5
30 Lipca 2014 r.
Strefa euro: Widoczny postęp
Tempo ożywienia gospodarczego w strefie euro nadal pozostaje słabe, jednak można
zauważyć postęp na drodze wychodzenia z kryzysu zadłużenia państw unii walutowej.
Wprowadzono zmiany na poziomie instytucjonalnym w celu poprawy odporności sektora
bankowego oraz jednocześnie wdrożono system zabezpieczenia finansowego. Chociaż
sytuacja w gospodarce poprawiła się, to nadal pozostaje ona podatna na wstrząsy,
szczególnie że wzrost gospodarczy nie nabrał mocniejszego przyspieszenia.
Napływające dane nieco słabsze
Napływające
słabsze dane ze
strefy euro
niepokoją
inwestorów...
W ostatnich miesiącach ponownie wzrosły obawy inwestorów o ożywienie w strefie euro.
Wynika to ze spadku poziomu wskaźników wyprzedzających obliczanych na podstawie
sondaży przeprowadzanych wśród przedsiębiorców. Opracowywany przez firmę Markit
wskaźnik menedżerów logistyki (PMI) obniżył się zarówno w Maju, jak i w Czerwcu,
podczas gdy badanie Narodowego Banku Belgii także wykazuje spadek.
Ponadto słabsze od oczekiwań były najnowsze dane o produkcji przemysłowej. Na
przykład w Niemczech wielkość produkcji spadła o 1,5% w pierwszych dwóch miesiącach
drugiego kwartału w porównaniu do kwartału pierwszego. W tym samym okresie we
Francji spadła ona o 0,9%, a we Włoszech o 0,5%. Jedynie w Hiszpanii nastąpił przyrost
produkcji przemysłowej w drugim kwartale (1,1%), a zgodnie z wstępną prognozą w II
kwartale nastąpi zaskakująco wysoki wzrost PKB w wysokości 0,6%. Dotychczasowe
dane o produkcji przemysłowej sugerują, że dynamika PKB w strefie euro może być
ujemna w drugim kwartale, jednak czy może to oznaczać początek kolejnej recesji?
Wykres 4. Wskaźniki wyprzedzające pozostają niezmienne.
6%
6%
4%
4%
2%
2%
0%
0%
-2%
-2%
-4%
-4%
-6%
2004
-6%
2005
2006
2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014
Eurozone
GDP
growth,
Wzrost PKB
strefy
Euro,Y/Y
r/r
BadanieNational
Belgijskiego
Banku (standardowe)
Belgian
BankNarodowego
survey (standardised)
Markit PMI, EZ Composite
Composite (standardised)
(standardowe)
Źródło: Thomson Datastream, Markit, BNB, Schroders. 30 Lipca 2014.
…pomimo że
wyhamowanie
wskaźników
wyprzedzających
po wybiciu
historycznych
szczytów nie jest
zaskoczeniem
Na tym etapie spadki wyżej wymienionych wskaźników nie powinny martwić, gdyż
dotychczas zachowywały się one znacznie silniej w porównaniu do oczekiwań
rynkowych oraz naszej własnej prognozy PKB (patrz wykres 4 powyżej). Wyniki badań
okazały się spójne i zakładają wzrost gospodarczy na poziomie 1,5-2% rok do roku, czyli
znacznie wyżej niż nasza prognoza o wartości 1% na rok 2014. Dlatego słabsze
zachowanie wskaźników nie jest zaskakujące. Niedawno wstępne wyniki PMI za Lipiec
wykazały odbicie. Jeśli po opublikowaniu szczegółów wzrost zostanie potwierdzony,
powinien on pomóc rozwiać obawy strefy euro co do ponownego nadejścia recesji.
Spośród czterech największych państw członkowskich tylko Francja pozostaje w tyle
w ciągu ostatnich trzech do czterech miesięcy. Wskaźnik menedżerów logistyki (PMI)
dla Francji utrzymuje się poniżej neutralnego poziomu 50 pkt od Maja, pomimo że
ostatnio opublikowane dane wykazują niewielką poprawę. Wyniki dla Niemiec, Włoch
i Hiszpanii pozostają powyżej neutralnej granicy, a od niedawna wykazują stabilny
wzrost (patrz wykres 5 na następnej stronie).
6
30 Lipca 2014 r.
Spośród
największych
czterech państw
członkowskich
Francja wciąż
pozostaje w tyle
Wykres 5. Wskaźniki PMI wskazują na trudności Francji
Surveyankiet
balance
Wyniki
65
60
55
50
45
40
35
2010
2011
Niemcy
Germany
2012
Francja
France
2013
Włochy
Italy
2014
Hiszpania
Spain
Strefa Euro
Eurozone
Źródło: Thomson Datastream, Markit, Schroders. 30 Lipca 2014.
Przyglądając się bliżej dostępnym wskaźnikom wyprzedzającym dla poszczególnych
sektorów, badania Komisji Europejskiej wskazują, że głównym źródłem poprawy
w gospodarce strefy euro był sektor detaliczny, który wzmocniła silniejsza poprawa
nastrojów konsumentów (patrz wykres 6 poniżej). Przyczyniły się do tego dwa czynniki.
Pierwszy to niska inflacja, a w niektórych krajach nawet łagodna deflacja. Miało to
przełożenie na wzrost dochodów do dyspozycji w kategoriach realnych, przez co siła
nabywcza gospodarstw domowych podwyższyła się. Drugi czynnik to poprawa na rynku
pracy, w szczególności wzrost liczby przyjęć do pracy oraz spadek stopy bezrobocia
w ostatnim okresie.
Wykres 6. Poprawa zaufania konsumentów przyczynia się do rozwoju detalu
W podziale na
branże, sektor
detaliczny osiąga
bardzo dobre
wyniki, które
wspierane są
poprawą
nastrojów
konsumentów
Nastroje gospodarcze
2
1
Sektor usługowy
0
-1
Sektor przemysłowy
-2
-3
Sektor detaliczny
Lipiec 2008 r.
Produkty
Średnia w 2009
Średnia w 2007
Sektor budowlany
Średnia długoterminowa
Oś wykresu pajęczego pokazuje odczyty w skali standardowej, gdzie zero to długoterminowa średnia (od roku 1996). Źródło:
Thomson Datastream, Komisja Europejska, Schroders. 30 Lipca 2014.
Inne sektory
walczą
o osiągnięcie
poziomów
z okresu
zakończenia
recesji
7
Poza branżą detaliczną, sektor przemysłowy/produkcyjny powrócił do naturalnego
poziomu rozwoju; usługi ciągle znajdują się poniżej długoterminowej średniej, podczas
gdy branża budowlana nadal znajduje się w dramatycznej sytuacji. Oczekiwaliśmy, że
po zakończeniu recesji większość, jeśli nie wszystkie z tych sektorów, będzie
wykazywać się wzrostem powyżej średniej, jednak taka sytuacja miała miejsce jedynie
w przypadku branży detalicznej. Przyczyn takiej sytuacji można upatrywać w braku
kluczowego dla szybkiego ożywienia elementu – dostępności kredytu.
30 Lipca 2014 r.
Kluczem są kanały kredytowania
Jak pisaliśmy wcześniej, uzasadnieniem prognozowanego przez nas spowolnionego
rozwoju jest trwająca reforma i naprawa systemu bankowego. Kiedy Europejski Bank
Centralny objął funkcję jedynego unijnego nadzorcy, rozpoczął się proces harmonizacji
w zakresie wymogów kapitałowych dla banków. EBC powinien opublikować wyniki
przeglądu jakości aktywów (AQR) pod koniec lata, jednak zmiany zasad oraz dodatkowe
kontrole mogły skłonić niektóre banki do obniżenia wielkości portfela kredytowego.
Proces ten powinien właśnie dobiegać końca. Wraz z dodatkową płynnością z EBC
w formie celowych długoterminowych operacji refinansowych (LTRO) wprowadzonych
w drugiej połowie roku powinniśmy zobaczyć poprawę w akcji kredytowej i działalności
2
gospodarczej pod koniec tego roku jak i w 2015.
Większa
dostępność
kredytu to klucz
do pobudzenia
inwestycji,
zwiększenia
popytu oraz do
poprawy
odporności
gospodarki.
Tymczasem przeprowadzone przez EBC badania wykazały, że nastąpiło
poluzowywanie polityki kredytowej we wszystkich segmentach (wykres 7), a towarzyszył
temu bardzo silny wzrost popytu na kredyt (wykres 8). Aktualnie w strefie euro
potrzebne jest ożywienie akcji kredytowej w celu pobudzenia inwestycji przedsiębiorstw
oraz wydatków konsumenckich, których skutki przyczynią się do przyspieszenia w całej
gospodarce. Zwiększenie akcji kredytowej jest kluczem do mocniejszego wzrostu
i ograniczenia niestabilności gospodarki strefy euro. EBC musi nadal wspierać
zapoczątkowaną poprawę w zakresie udzielania kredytów, jednocześnie budując swoją
wiarygodność jako regulator bankowy.
Wykres 7. Ostrość warunków kredytowania Wykres 8: Popyt na kredyt
Balance (+ve(+ve
is tightening;
-ve-ve
is loosening)
Równowaga
zaostrzanie
luzowanie)
80
Balance
Równowaga
40
70
30
60
20
50
10
40
0
30
-10
20
-20
10
-30
0
-40
-10
-50
-20
-60
06 07 08 09 10 11 12 13 14
Duże
przedsiębiorstwa
Małe
przedsiębiorstwa
Small
firms
Large
firms
Kredyty
konsumenckie
Kredyty
mieszkaniowe
Housing
credit
Consumer
credit
06 07 08 09 10 11 12 13 14
Gospodarstwa
Householdsdomowe
Źródło: Thomson Datastream, Badanie Warunków Kredytowych EBC, Schroders. 30 Lipca 2014.
Należy zapoznać się z publikacją Schroders Quickview: „EBC acts to head off deflation risk”.
2
8
Niefinansowane
PNFCs
przedsiębiorstwa
prywatne
30 Lipca 2014 r.
Ożywienie eksportu w gospodarkach wschodzących (EM): czy
już to osiągnięto?
Rozbicie eksportu rynków wschodzących oraz wzrostu państw rozwiniętych
Eksport
w państwach
wschodzących
stale nie może
nadążyć za
aktywnością
rynków
rozwiniętych…
Niejednokrotnie pisaliśmy, iż spodziewamy się pobudzenia eksportu w gospodarkach
wschodzących (EM) w następstwie przyspieszenia rozwoju państw rozwiniętych (DM).
Jeszcze tego nie osiągnęliśmy, co może nieco rozczarowywać. Aby wyjść z twarzą,
możemy przynajmniej spróbować wyjaśnić, dlaczego eksport rynków wschodzących
nadal pozostaje w tyle?
W celu przypomnienia, z perspektywy danych historycznych ożywienie na rynku
rozwiniętym powoduje pobudzenie eksportu państw wschodzących. Wtedy to wydatki
producentów i konsumentów rosną w odniesieniu do różnych materiałów i towarów (wykres
9). Jednak tym razem, chociaż badania wskazują na przyspieszenie aktywności państw
rozwiniętych, to wzrost eksportu rynków wschodzących okazał się znacznie słabszy.
Wykres 9. Eksport EM zwykle podąża za aktywnością DM
%,
%, r/r
y/y
40
Równowaga
Balance
60
30
55
20
50
10
0
45
-10
40
-20
35
-30
-40
30
02
03
04
05
06
07
08
09
EM
exports
to
to DM
DM
Eksport
krajów
rozwijających
się do krajów rozwiniętych
10
11
12
13
14
rhs rozwiniętych
DM
PMIPMI,
w krajach
(prawa strona)
Źródło: Thomson Datastream, Badanie Warunków Kredytowych EBC, Schroders. 23 Lipca 2014. DM PMI to seria ważona
PKB dla strefy euro, Japonii oraz US PMI/ISM. Próbka EM obejmuje 19 krajów 3. Eksport obliczony na podstawie importu DM,
aby poprawić jakość danych.
…chociaż
w Europie
znajdują się
wyjątki
Próbując to wyjaśnić, w pierwszej kolejności należy zbadać, czy jest to zjawisko
powszechne na wszystkich rynkach rozwijających się czy niektóre gospodarki wpłynęły
na zniekształcenie obrazu.
Okazuje się, że pomiędzy poszczególnymi państwami występują znaczne różnice pod
względem wartości eksportu (wykres 10 na następnej stronie). Państwa Europy
4
Środkowo-Wschodniej oraz Afryki (CEEMEA) osiągają o wiele lepsze wyniki, podczas
5
6
gdy regiony Ameryki Łacińskiej wyraźnie pozostają w tyle. Azja plasuje się gdzieś
pośrodku, jednak na tle Ameryki Łacińskiej wyróżnia się dopiero od kilku miesięcy.
Korea Południowa, Tajlandia, Indie, Filipiny, Węgry, Polska, Turcja, Meksyk, Brazylia, Indonezja, RPA, Malezja, Peru, Kolumbia, Chile, Rosja, Tajwan,
Chiny, Czechy.
Tutaj reprezentowane przez Węgry, Republikę Czeską, Polskę, Turcję i RPA.
5
Brazylia, Meksyk, Chile, Kolumbia, Peru.
6
Chiny, Indie, Indonezja, Malezja, Filipiny, Korea Południowa, Tajwan, Tajlandia.
3
4
9
30 Lipca 2014 r.
Wykres 10. Zróżnicowane wyniki handlowe w regionach
%, r/r
y/y
%,
40
Balance
Równowaga
60
30
55
20
50
10
0
45
-10
40
-20
35
-30
-40
02
06
07
03
04
05
08
Ameryka
Łacińska CEEMEA
LatAm
CEEMEA
09
10
Azja
Asia
30
11
12
13
14
DM PMI, prawa
rhs
strona
Źródło: Thompson Datastream, IMF, Schroders. 23 Lipca 2012 r.
Konkurencyjność
pomaga wyjaśnić
źródła przewagi
CEEMEA
Co takiego spowodowało, że kraje CEEMEA osiągnęły lepsze wyniki niż pozostałe rynki
wschodzące? Istnieje kilka możliwości; być może Europa to lepszy partner handlowy niż
USA, z większym popytem na import — zwłaszcza Niemcy jako główna siła napędowa
dla gospodarek wschodnioeuropejskich. Być może kraje CEEMEA eksportują towary
bardziej dopasowane do potrzeb rynków rozwiniętych niż ich odpowiedniki w Ameryce
Łacińskiej lub Azji, lub być może są one po prostu bardziej konkurencyjne.
Konkurencyjność tych regionów można na przykład ocenić, spoglądając na realny
efektywny kurs wymiany (REER). Jest on ważony wielkością handlu, jak i uwzględnia
relatywną inflację. Deprecjacja realnego kursu przyczynia się do poprawienia
konkurencyjności danego kraju, ponieważ jego towary stają się relatywnie tańsze. Jak
pokazują wykresy 11 i 12, konkurencyjność regionu CEEMEA rośnie w relacji do
Ameryki Łacińskiej i Azji od około połowy roku 2011, i sprawdza się bez względu na to,
czy spojrzymy na nominalny poziom wskaźnika REER czy w relacji historycznych
wartości. Mogłoby to tłumaczyć część relatywnie lepszych wyników państw CEEMEA.
Należy jednak zauważyć, że przy zastosowaniu tej miary ani Azja, ani Ameryka
Łacińska nie wydawały się szczególnie niekonkurencyjne. W obu przypadkach oscylują
one w okolicach historycznych poziomów, które nie ograniczały silnych, cyklicznych
zmian poziomu eksportu w przeszłości.
Wykresy 12 i 13. Konkurencyjność EM w oparciu o REER
Rolling 5-year
Z score
REER 5-letnia
krocząca
(odchylenie
standardowe
od średniej
(standard deviations
fromrówne
mean 0)
of 0)
2,0
2.0
REER
120
115
1,5
1.5
110
1,0
1.0
105
0,5
0.5
0,0
0.0
100
-0,5
-0.5
95
-1,0
-1.0
90
-1,5
-1.5
85
-2.0
-2,0
80
02 03 04 05 06 07 08 09 10 11 12 13 14
CEEMEA
LatAm
Ameryka
Łacińska
Asia
Azja
-2.5
-2,5
02 03 04 05 06 07 08 09 10 11 12 13 14
CEEMEA
LatAm
Ameryka
Łacińska
Źródło: Thomson Datastream, Schroders. 25 Lipca 2014. Regiony oblicza się jako prostą średnią wyników REER
i REER Z reprezentatywnych krajów.
10
Asia
Azja
30 Lipca 2014 r.
Jeśli różnicy nie można całkowicie wyjaśnić konkurencyjnością, znaczenie może mieć
wybór partnerów handlowych. W porównaniu do USA i strefy euro (tabela A), Japonia
wydaje się być partnerem handlowym o ograniczonym znaczeniu. Dlatego nasza uwaga
będzie raczej skupiona na dwóch pierwszych.
Europa wydaje się
być motorem
napędowym
eksportu
Tabela A: Eksport EM do DM jako udział w łącznym eksporcie towarowym
Ameryka Łacińska:
Azja
CEEMEA
Japonia
3%
7%
1%
USA
45%
14%
3%
Strefa euro
10%
10%
45%
Źródło: UNComtrade 2013, wyliczenia Schroders. 28 Lipca 2014.
Na podstawie tabeli można wyciągnąć ważny wniosek. W porównaniu do USA strefa
euro silniej pobudza ożywienie handlu u swoich partnerów. Jednakże warto zauważyć,
że udział USA w przypadku Ameryki Łacińskiej jest znacznie zawyżany przez Meksyk
i w pewnym stopniu przez Kolumbię; w przypadku Peru, Chile i Brazylii ten udział wynosi
łącznie 15% lub mniej. Meksyk osiągał w eksporcie lepsze wyniki od pozostałych państw
latynoamerykańskich, zarówno do USA, jak i całościowo (wyniki podobne do
eksporterów z Azji). Ameryka Łacińska miała także gorsze wyniki w porównaniu
do obszaru CEEMEA i Azji w eksporcie do USA.
Warto w związku z tym sprawdzić, co poszczególne regiony eksportują do swoich
partnerów handlowych w krajach rozwiniętych. Z analizy wyraźnie wynika, że kraje
7
azjatyckie oraz z regionu CEEMEA eksportują więcej towarów przetworzonych niż
Ameryka Łacińska, która bazuje na eksporcie surowców. Jest to szczególnie widoczne,
kiedy spojrzymy na eksport do strefy euro i USA (po wyłączeniu Meksyku). W przypadku
Azji i CEEMEA towary przetworzone stanowią co najmniej połowę eksportu do USA
i strefy euro; w przypadku Ameryki Łacińskiej (bez Meksyku) ten udział wynosi poniżej
20%. To właśnie wysoki udział towarów przetworzonych może powodować, że Azja
i CEEMEA mają lepsze wyniki od Ameryki Łacińskiej w obszarze wymiany zagranicznej.
W przypadku lepszych wyników CEEMEA w relacji do Azji może to być powiązane ze
źródłami popytu ich głównych partnerów; w przypadku CEEMEA wydaje się, że Europa
dużo importuje na cele inwestycyjne. W przypadku USA ważniejsza jest konsumpcja,
w szczególności tzw. dóbr wyższego rzędu, co napędza przepływy (wykresy 13 i 14).
Stąd wniosek, że Azja jest bardziej zależna od ożywienia konsumpcji w USA, podczas
gdy kraje CEEMEA potrzebują dalszego wzrostu inwestycji w Europie.
Czekając na
inwestycje
w Europie
i przebudzenie
konsumentów
w USA
Wykresy 13 i 14. Różne czynniki mające wpływ na handel z USA i strefą euro
y/y
%, r/r
40
%,
%,y/y
r/r
10
30
10
%, y/y
r/r
15
30
10
20
5
0
10
0
-5
0
-5
5
20
%,
%,r/ry/y
40
0
-10
-20
-10
-30
-10
-10
-20
-15
-20
-15 -30
01 03 05 07 09 11 13
03 05 07 09 11 13
CEEMEA
exports to
Eksport CEEMEA
doEurozone
strefy euro
Eksport
Azji do
USA
Asia
exports
to US
Konsumpcja
USA(durable
(dobra trwałe),
US consumption
goods), rhs
Inwestycjeinvestment,
w strefie euro,
Eurozone
rhs prawa strona
prawa strona
-40
01
Jednocześnie w odniesieniu do Ameryki Łacińskiej (bez Meksyku), powrót do czasów
prosperity wydaje się mało prawdopodobny. Popyt na towary masowe, w szczególności
energię, znacznie zmniejszył się po rewolucji łupkowej w USA. Także spowolnienie
i powolny powrót do równowagi w Chinach spowodowały presję na ceny surowców, co
W oparciu o zmianę klasyfikacji SITC: „towary przetworzone” odnoszą się do „Różnych przetworzonych towarów” i „Maszyn i sprzętu transportowego”.
7
11
30 Lipca 2014 r.
ma negatywny wpływ na eksport państw Ameryki Łacińskiej. Ten kontynent będzie
musiał poszukać nowych sektorów gospodarki, aby znów móc partycypować we
wzroście gospodarki USA.
Rynki rozwinięte – dziś i dawniej
Kraje rozwijające
się – tym razem
jest inaczej?
W żadnym regionie nie nastąpił dotychczas taki przyrost eksportu, jaki miał miejsce
w przypadku wcześniejszych ożywień gospodarczych albo jaki zazwyczaj jest notowany
przy obecnych odczytach PMI w krajach rozwiniętych. Chociaż konkurencyjność może
wyjaśniać przewagę krajów CEEMEA w stosunku do innych regionów rynków
rozwijających się, to nie może ona stanowić wyjaśnienia słabych wyników krajów
rozwijających się w porównaniu do lat ubiegłych. Jak zauważyliśmy, Ameryka Łacińska
i Azja nie są mniej konkurencyjne niż w trakcie wcześniejszych okresów „mocnego”
eksportu. Czyżby obecna sytuacja była inna? Czy ożywienie w USA, Europie i Japonii
było mniej oparte na imporcie niż wcześniej?
Nie mamy wystarczająco dużo miejsca, aby szczegółowo zbadać trzy rozwinięte
gospodarki, ale w każdej z nich widzimy przyczyny słabego tempa ożywienia EM na tle
historycznym. W strefie euro urealnienie jakości aktywów, łącznie z kłopotami banków,
ograniczały rozwój akcji kredytowej, a tym samym inwestycje. W USA wzrost
wynagrodzeń był anemiczny, co tłumi wzrost wydatków konsumenckich, a rewolucja
łupkowa istotnie zmniejszyła import energii. Wreszcie w Japonii ożywienie wynikało
z polityki gospodarczej prowadzonej przez premiera Abe i jest silnie uzależnione od
słabszej waluty – co nie sprzyja importowi.
Dlaczego ma to znaczenie?
Problem nie jest wyłącznie akademicki, ale ma istotne konsekwencje
makroekonomiczne i finansowe. Powodem, dla którego ożywienie eksportu w krajach
EM jest ważne, jest wpływ na dochody i tym samym rynki kapitałowe tych krajów. Słabe
zachowanie akcji przedsiębiorstw z tego regionu może w końcu się odwrócić, jeśli
nastąpi silne odbicie eksportu w krajach EM (wykres 15).
Ożywienie
eksportu EM może
być katalizatorem
dla rynków
kapitałowych
Wykres 15. Eksport i rynki kapitałowe na rynkach wschodzących
%, r/r,
y/y,3m
3mma
%,
średnia krocząca
%, y/y,
3mma
%, r/r, 3m średnia
krocząca
100
40
80
30
60
20
40
10
20
0
0
-10
-20
-20
-40
-60
-30
01
02
03
04
05
06
07
08
09
EM equity
index
Indeks
rynku
kapitałowego EM
10
11
12
13
14
Eksport
w krajach
EM
exports,
rhs EM
(prawa strona)
Ożywienie w handlu zagranicznym jest ważne dla przychodów spółek i rynków akcji, ale
także z powodu braku równowagi w wielu gospodarkach wywołanym ograniczeniem
programu luzowania ilościowego (QE3) w USA. Chociaż stało się to przed rokiem, wiele
krajów nadal cierpi z tego powodu.
Obawy co do słabych bilansów handlowych wynikają w szczególności z zagrożenia
potencjalnego „nagłego wstrzymania” przepływów finansowych. Jednym z użytecznych
mierników tego zjawiska jest tzw. zapotrzebowanie brutto na finansowanie zewnętrzne
(ang. GEFR), które jest kombinacją krótkoterminowego długu zagranicznego i deficytu
12
30 Lipca 2014 r.
na rachunku bieżącym. Miara ta, jako udział w PKB, została przedstawiona dla
wybranych rynków wschodzących na wykresie H. Od czasu, kiedy zwróciliśmy uwagę
na salda handlu zagranicznego w Maju, zmiany okazały się różne w tym zakresie.
Jednak nawet kraje, które zmniejszyły GEFR w relacji do PKB, nadal są w na tyle
niekorzystnej sytuacji, że spadek napływu kapitału będzie bardzo odczuwalny. Na
przykład w przypadku Turcji, gdyby wycofano całe zewnętrzne finansowanie,
równowartość 26% rocznej nominalnej wartości działalności gospodarczej praktycznie
by wyparowało.
Lepszy eksport
może też
przyczynić się do
poprawy
nierównowagi
zewnętrznej
Największy postęp od Maja dokonał się w Indiach, gdzie nastąpił duży przyrost eksportu
netto, co wynikało z wyższego eksportu i niższego importu. Inne gospodarki starały się
naśladować Indie. Jednak poprawa była zazwyczaj mniejsza i bazowała głównie na
kurczenia się importu. Ożywienie eksportu zapewniłoby ogromne wsparcie, ograniczając
uzależnienie od finansowania zewnętrznego.
Wykres 16. Podatność EM na szoki związane z finansowaniem zewnętrznym w czasie
GEFR (% PKB)
35
30
25
20
15
10
5
0
TRY ZAR CLP IDR INR COP BRL PEN HUF MXN CZK PLN MYR KRW THB CNY RUB PHP
II kw.
III kw.
IV kw.
Źródło: Prognoza Schroders. 29 Lipca 2014.
Optymizm w przypadku CEEMEA i Azji, pesymizm wobec Ameryki Łacińskiej
Generalnie, słabe wyniki eksportu krajów EM jak dotąd w bieżącym ożywieniu zależą od
danego regionu (co jest kolejnym czynnikiem, który odróżnia poszczególne państwa).
Sytuacja jest chyba najgorsza w przypadku Ameryki Łacińskiej, ponieważ nie eksportuje
ona towarów, które mogłyby skorzystać ze wzrostu gospodarczego w Europie (dobra
inwestycyjne) lub w USA (dobra konsumpcyjne). Perspektywy Azji są lepsze, pomimo jej
słabych wyników. Powód to wzrost wynagrodzeń w USA, co winno przyczynić się do
pobudzenia wydatków konsumpcyjnych, a to wydaje się kluczowym czynnikiem
pobudzającym import. Wreszcie region CEEMEA, który ma najlepsze wyniki spośród
wszystkich rynków wschodzących, osiągnął to dzięki wzrostowi konkurencyjności, ale
także ze względu na mocny związek z Europą (jako partner handlowy) oraz bardzo
umiarkowane ożywienie wydatków inwestycyjnych. Przy bardzo korzystnej polityce EBC
i znoszeniu barier rozwoju akcji kredytowej można oczekiwać dalszej poprawy sytuacji w
tym regionie.
13
30 Lipca 2014 r.
Grupa Schroder Economics: Stanowisko w skrócie
Podsumowanie danych makroekonomicznych — Czerwiec 2014 r.
Główne punkty
Prognoza podstawowa
•
•
•
•
•
•
•
Gospodarka światowa jest na drodze do niewielkiego ożywienia, gdyż w 2014 roku staną się odczuwalne efekty polityki
monetarnej i wygasną problemy fiskalne. Inflacja pozostanie pod kontrolą.
Stany Zjednoczone odbijają od dna w 2. kwartale po spadku związanym z wpływem pogody w 1. kwartale. Gospodarka
zaczyna wracać do normy, sytuacja banków się polepsza i maleje tempo zmniejszania dźwigni finansowej. Bezrobocie
spada szybciej niż przewidywała Rezerwa Federalna, a bank centralny zakończy ograniczanie zakupów aktywów
w Październiku 2014 roku. W Czerwcu 2015 r. spodziewana jest pierwsza podwyżka stóp. Po każdym posiedzeniu
Rezerwy Federalnej stopy będą rosnąć o 25 punktów bazowych aż do osiągnięcia pod koniec roku poziomu 1,5%.
Odrabianie strat przez Wielką Brytanię może zostać podtrzymane dzięki silnemu popytowi konsumpcyjnemu i popytowi na
rynku mieszkaniowym, podczas gdy spowolnienie gospodarcze powinno ograniczyć wzrost inflacji. Wzrost prawdopodobnie
stanie się bardziej umiarkowany w następnym roku wraz z wyborami powszechnymi i powrotem polityki oszczędnościowej.
W Lutym 2015 r. ma nastąpić wzrost stóp procentowych — pod koniec roku mają one być na poziomie 1,5%.
Ożywienie gospodarcze w strefie euro jest coraz bardziej stabilne, ponieważ oszczędności fiskalne i warunki kredytowe
ulegają w 2014 roku złagodzeniu. Po przeprowadzeniu cięć stóp i podjęciu kroków mających na celu ograniczenie
kosztu kredytowania Europejski Bank Centralny wstrzymuje się od działania, a w innym razie wstrzymuje się od działań
w 2015 r. Unikniemy deflacji, natomiast możliwe jest wprowadzenie złagodzenia ilościowego (zakupów papierów
wartościowych zabezpieczonych aktywami) w odpowiedzi na obawy związane z deflacją.
„Abenomika” jak dotąd przynosi dobre wyniki, jednak przed Japonią stoją poważne wyzwania polegające na
wyeliminowaniu deflacji i poprawie sytuacji fiskalnej. Bank Japonii zwiększy zakupy aktywów, gdy wzrost i inflacja
osłabną w dalszej części 2014 roku.
Stany Zjednoczone przed Japonią i Europą (pomijając Wielką Brytanię). Cykl zdesynchronizowany oznacza rozbieżność
w polityce monetarnej w sytuacji ewentualnego zaostrzania polityki przez Rezerwę Federalną, zanim zrobi to Europejski
Bank Centralny i Bank Japonii, co spowoduje umocnienie się dolara.
Bardziej restrykcyjna polityka pieniężna odbija się na gospodarkach wschodzących. Region skorzysta na intensywnym
krajowym cyklicznym ożywieniu, ale wzrost Chin zmaleje wraz z odwracaniem się sprzyjających warunków (silnego
popytu zewnętrznego, słabego dolara amerykańskiego i spadających stóp procentowych na świecie) i podejmowaniem
przez władze działań na rzecz zmniejszenia zadłużenia. Będzie to miało wpływ o charakterze deflacyjnym na
gospodarkę światową, zwłaszcza na producentów towarów masowych (np. w Ameryce Łacińskiej).
Czynniki ryzyka
•
Zagrożenia są w dalszym ciągu przesunięte w kierunku deflacji, ale bardziej zrównoważone niż do tej pory. Głównym
zagrożeniem związanym ze spadkami jest chiński kryzys finansowy spowodowany niewypłacalnością systemu
parabankowego. Istnieje pewne niebezpieczeństwo inflacji, jeżeli moce produkcyjne okażą się mniejsze niż oczekiwano,
a zagrożeniem związanym z niedoszacowaniem jest powrót „zwierzęcych instynktów” i boom w krajach z grupy G7.
Wykres. Prognoza światowego PKB
Udział we wzroście
światowego
PKB (r/r)(y/y)
Contributions
to World
GDP growth
6
5
4.9
4,9
4.8
4,8
4.8
4,8
4.9
4,9
3.6
3,6
4
3.2
3,2
2.8
2,8
3
Forecast
Prognoza
4.6
4,6
4.4
4,4
2.6
2,6
2.4
2,4
2.1
2,1
2.4
2,4
2.8
2,8
2.9
2,9
2
1
0
-1
-1.4
1,4
-2
-3
00
01
USA
US
02
03
Europa
Europe
04
05
Japonia
Japan
06
07
08
Reszta
Rest ofkrajów
advanced
rozwiniętych
09
10
BRICS
Kraje
BRIC
11
12
13
Reszta
Rest ofkrajów
emerging
wschodzących
14
15
Świat
World
Źródło: Prognoza Thomson Datastream, Schroders, 28 Maja 2014 r. Poprzednia prognoza z Lutego 2014 r. Prosimy o zapoznanie się z ostrzeżeniem
dotyczącym prognozy znajdującym się na końcu dokumentu.
14
30 Lipca 2014 r.
Prognoza podstawowa spółki Schroders
Realny PKB
R/r, %
Świat
Kraje rozwinięte*
USA
Strefa euro
Niemcy
Wielka Brytania
Japonia
Rynki wschodzące łącznie**
Kraje BRIC
Chiny
Waga, %
100
64,4
24,7
18,6
5,2
3,8
9,1
35,6
21,8
12,5
2013
2,4
1,2
1,9
-0,4
0,5
1,7
1,6
4,6
5,5
7,7
2014
2,8
1,9
2,6
1,0
2,2
2,9
1,2
4,2
5,1
7,1
Waga, %
100
64,4
24,7
18,6
5,2
3,8
9,1
35,6
21,8
12,5
2013
2,6
1,3
1,5
1,3
1,6
2,6
0,1
4,9
4,7
2,6
2014
3,0
1,5
1,8
0,9
1,3
1,9
2,0
5,7
4,4
2,7
2013
0,25
0,50
0,25
0,10
6,00
2014
0,25
0,50
0,10
0,10
6,00
Poprz.
(0,25)
(0,50)
(0,10)
(0,10)
(6,00)
2013
4033
375
224
20,00
2014
4443
375
295
19,50 
Poprz.
(4443)
(375)
20,00
Bieżące
1,68
1,37
101,5
0,81
6,23
2013
1,61
1,34
100,0
0,83
6,10
2014
1,68
1,35
105,0
0,80
6,18
Poprz.
(1,63)
(1,34)
(110)
(0,82)
(6,00)
111,1
109,0
108,3  (108)









Poprz. Consensus 2015
Poprz. Consensus
(3,0)
2,6
2,9  (3,1)
3,1
(2,1)
1,6
2,1  (2,2)
2,3
(3,0)
1,6
2,9  (3,0)
3,0
(1,1)
1,1
1,4
(1,4)
1,6
(1,9)
2,0
2,3  (2,2)
2,0
(2,6)
3,0
2,4  (2,1)
2,6
(1,4)
1,5
1,0  (1,3)
1,3
(4,4)
4,2
4,3  (4,6)
4,7
(5,3)
5,1
5,1  (5,6)
5,3
(7,1)
7,3
6,8  (7,3)
7,2
Wskaźnik CPI (inflacja)
R/r, %
Świat
Kraje rozwinięte*
USA
Strefa euro
Niemcy
Wielka Brytania
Japonia
Rynki wschodzące łącznie**
Kraje BRIC
Chiny








Poprz. Consensus 2015
Poprz. Consensus
(2,8)
3,1
3,1  (2,8)
3,1
(1,4)
1,6
1,6  (1,5)
1,7
(1,5)
2,0
1,9  (1,4)
2,1
(0,8)
0,7
1,2
(1,2)
1,2
(1,3)
1,1
2,0  (1,7)
1,8
(2,3)
1,7
2,2  (2,7)
2,0
(1,9)
2,7
1,6  (1,5)
1,8
(5,4)
5,7
5,6  (5,3)
5,4
(4,3)
4,4
4,4  (4,1)
4,2
(2,7)
2,4
3,1  (2,9)
2,9
Stopy procentowe
% (Grudzień)
USA
Wielka Brytania
Strefa euro
Japonia
Chiny
Bieżące
0,25
0,50
0,25
0,10
6,00
Rynek
0,26
0,72
0,21
0,19
-
2015
Poprz.
1,50  (0,50)
1,50  (0,50)
0,10
(0,10)
0,10
(0,10)
6,00
(6,00)
Rynek
0,92
1,58
0,30
0,19
-
Inne parametry polityki monetarnej
Bieżące
4227
QE w Wlk. Bryt. (mld funtów)
375
QE w Japonii (mld jenów)
241
RRR w Chinach (%)
20,00
(W ciągu roku lub do Grudnia)
QE w St. Zjedn. (mld dolarów)
2015
4443
375
383
19,50 
Poprz.
(4443)
(375)
20,00
2015
1,63
1,30
110,0
0,80
6,10
Poprz.
(1,55)
(1,27)
(120)
(0,82)
(5,95)
Kluczowe zmienne
Waluty
USD/GBP
USD/EUR
JPY/USD
GBP/EUR
RMB/USD
Towary i surowce
Ropa naftowa Brent





R/r, %
4,3
0,7
5,0
-3,5
1,3
-0,7





103,7  (103)
R/r, %
-3,0
-3,7
4,8
-0,7
-1,3
-4,3
Źródło: Schroders, Thomson Datastream, Consensus Economics, Maj 2014 r.
Oczekiwane wartości inflacji dla rynków wschodzących pochodzą z końca okresu i nie są bezpośrednio porównywalne.
Prosimy o zapoznanie się z ostrzeżeniem dotyczącym prognozy znajdującym się na końcu dokumentu.
Dane rynkowe na 16.05.2014 r.
Bieżąca prognoza została zaktualizowana w Maju 2014 r. Poprzednia prognoza dotyczy Lutego 2014 r.
Prognozy dotyczące stóp procentowych w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii zaktualizowano w tym miesiącu.
*Rynki rozwinięte: Australia, Kanada, Dania, strefa euro, Izrael, Japonia, Nowa Zelandia, Singapur, Szwecja, Szwajcaria,
Wielka Brytania, Stany Zjednoczone.
**Rynki wschodzące: Argentyna, Brazylia, Chile, Kolumbia, Meksyk, Peru, Wenezuela, Chiny, Indie, Indonezja, Malezja, Filipiny, Korea
Południowa, Tajwan, Tajlandia, RPA, Rosja, Czechy, Węgry, Polska, Rumunia, Turcja, Ukraina, Bułgaria, Chorwacja, Łotwa, Litwa.
15
30 Lipca 2014 r.
I. Zaktualizowane wykresy prognoz — Consensus Economics
W przypadku rynków wschodzących, rynków wschodzących z Azji oraz krajów Pacyfiku z wyłączeniem Japonii
prognozy na temat wzrostu i inflacji są ważone względem PKB i obliczane przy użyciu prognoz organizacji
Consensus Economics dla poszczególnych krajów.
Wykres A. Prognozy organizacji Consensus Economics — PKB
2014
2015
%
%
8
8
7
7
Rynki wschodzące w Azji
6
6
Rynki wschodzące
5
5
4
Rynki wschodzące
4
Kraje Pacyfiku z wyłączeniem Japonii
3
3
USA
USA
Wielka Brytania
2
2
Wielka Brytania
Strefa euro
1
Japonia
Japonia
1
Strefa euro
0
0
Styczeń Marzec Maj Lipiec Wrzesień Listopad Styczeń Marzec Maj Lipiec
Styczeń Luty
Marzec
Miesiąc prognozy
Miesiąc prognozy
Kwiecień
Maj
Czerwiec
Lipiec
Wykres B. Prognozy organizacji Consensus Economics — inflacja
2014
2015
%
%
6
6
Rynki wschodzące
Rynki wschodzące
5
5
3
4
4
Wielka Brytania
Japonia
2
3
Wielka Brytania
2
USA
Japonia
USA
1
Strefa euro
1
Strefa euro
0
Styczeń Marzec Maj Lipiec Wrzesień Listopad Styczeń Marzec Maj Lipiec
Miesiąc prognozy
0
Styczeń
Luty Marzec Kwiecień
Miesiąc prognozy
Maj
Czerwiec Lipiec
Źródło: Consensus Economics (Lipiec 2012 r.), Schroders.
Kraje Pacyfiku z wyłączeniem Japonii: Australia, Hongkong, Nowa Zelandia, Singapur.
Rynki wschodzące w Azji: Chiny, Indie, Indonezja, Malezja, Filipiny, Korea Południowa, Tajwan, Tajlandia.
Rynki wschodzące: Chiny, Indie, Indonezja, Malezja, Filipiny, Korea Południowa, Tajwan, Tajlandia, Argentyna, Brazylia, Kolumbia, Chile, Meksyk, Peru,
Wenezuela, RPA, Czechy, Węgry, Polska, Rumunia, Rosja, Turcja, Ukraina, Bułgaria, Chorwacja, Estonia, Łotwa, Litwa.
Wszelkie prognozy zawarte w niniejszym dokumencie są aktualne wyłącznie w dniu ich wydania, nie podlegają żadnym gwarancjom i nie powinny być uważane za informacje
wiążące. Nasze prognozy są oparte na naszych własnych założeniach, które mogą ulec zmianie. Nie przyjmujemy odpowiedzialności za jakiekolwiek błędy dotyczące stanu
faktycznego lub opinii oraz nie zobowiązujemy się do przekazywania informacji o zmianie naszych założeń lub prognoz. Zewnętrzne czynniki ekonomiczne lub inne czynniki
mogą mieć wpływ na nasze prognozy i założenia. W niniejszym dokumencie zawarto poglądy i opinie zespołu ekonomistów spółki Schroder Investments Management, które
nie muszą odpowiadać poglądom wyrażonym lub opisanym w ramach innych przekazów, strategii lub funduszy spółki Schroders.
Ważne informacje: Poglądy i opinie prezentowane w niniejszym dokumencie należą do Schroder Investments Management i nie muszą odzwierciedlać poglądów wyrażanych lub
przedstawianych w innych komunikatach i strategiach spółki Schroders lub za pośrednictwem jej innych funduszy.
Niniejszy dokument powstał wyłącznie w celu informacyjnym i w żadnym aspekcie nie ma stanowić materiału promocyjnego. Niniejszy materiał nie ma charakteru oferty ani ubiegania
się o zakup lub sprzedaż jakichkolwiek instrumentów finansowych. Niniejszy materiał nie ma na celu udzielania porad księgowych, prawnych ani podatkowych czy wskazówek
inwestycyjnych i w tych kwestiach nie należy polegać na zaczerpniętych zeń informacjach. Uważa się, że zawarte tu informacje są rzetelne, ale spółka Schroders nie gwarantuje ich
pełności ani dokładności. Nie przyjmujemy odpowiedzialności za błędy co do faktów i opinii. Nie należy opierać się na poglądach i informacjach zawartych w dokumencie, podejmując
indywidualne decyzje inwestycyjne i/lub strategiczne.
Wydawca: Schroder Investment Management Limited, 31 Gresham Street, London EC2V 7QA, spółka upełnomocniona i nadzorowana przez Financial Conduct Authority. Dla
Państwa bezpieczeństwa kontakty mogą być nagrywane lub monitorowane.
16

Stanowisko w sprawie sytuacji gospodarczej i strategii

Transkrypt

Podobne dokumenty